*8q*
12-03-2008, 03:24 PM
การศึกษากับชีวิต
"ชีวิต"เป็นของลึกลับซับซ้อนยากที่ผู้เป็นเจ้าของจะเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้งมนุษย์เราจึงไม่
สามารถนำชีวิตไปในทางที่ถูกที่ควรได้ง่ายๆบางคนได้รับการศึกษาสูงมีความรู้ดีแต่ก็ไม่สามารถ
ดำเนินชีวิตไปอย่างมีความสุขได้เพราะเขารู้แต่เรื่องภายนอกไม่รู้สภาพอันวุ่นวายในตัวเอง
ความรู้ที่เพียรเล่าเรียนศึกษามาแทนที่จะเป็นเครื่องนำทางไปสู่ความสุขจึงกลับเป็นเครื่องสังหาร
ตัวเอง
ใจคือขุมสมบัติอันล้ำค่าแต่หาผู้ครองครอง (แทบไม่มี)
"ใจ"เป็นสมบัติอันล้ำค่าในโลกไม่มีสมบัติใดๆจะเทียมถึงสมบัติมากน้อยในโลกชื่อว่าเป็น
บริวารของใจฉะนั้นจงพากันอบรมใจให้ได้ความสงบเป็นลำดับอย่าเห็นภัยอื่นนอกจากใจ
ขณะเดียวกันอย่าเห็นคุณในสิ่งอื่นนอกไปจากใจเท่านั้นเป็นบ่อคุณบ่อโทษและบ่อบุญ-บาป
"ใจ"นั้นยังมีผู้เหนืออำนาจอีกคือ "สติปัญญา"สติปัญญานี้แลจะเป็นเครื่องบังคับใจ
ให้คลายจากชั่วเป็นดีแต่เมื่อใจบริสุทธิ์เต็มที่แล้วเป็นสติปัญญาสำเร็จขึ้นในตัวเองฉะนั้น
ท่านผู้บริสุทธิ์แล้วสติปัญญาและความบริสุทธิ์จึงกลายเป็นอันเดียวกันโดยธรรมชาติปราศ
จากคำว่า "มรรค"เพราะธรรมชาตินี้อยู่นอกเหนือมรรคแลผลซึ่งเป็นธรรมคู่กัน
วิธีแห่งการ "ภาวนา"
จงดูความเคลื่อนไหวของใจที่แสดงความเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาอาการของใจมันเกิด
ไปถึงไหนและดับไปถึงไหนมันเกิดที่ไหนมันก็ดับที่นั่นเองจงพิจารณาให้ชัดต่อความเกิด-ดับ
ของใจความเกิดกับความดับที่ปรากฏขึ้นจากใจไม่ใช่เป็นสิ่งที่ควรถือเอา
จงฆ่าแม่คือใจให้ตายลูกคืออาการก็จะหมดปัญหาทันทีแม้จะปรากฏเกิดๆ ดับๆก็ไม่เป็นปัญหา
และไม่มีพิษสงอะไรต่อไปอีกอาการของใจจึงกลายเป็นขันธ์ล้วนๆไม่มีกิเลสเจือปนจะหมดกังวล
ใดๆ ลงทันที
นักภาวนาเมื่อจิตเข้าขั้นละเอียดจะยอมรับบูชาพระพุทธเจ้าเรื่อง "กรรม-บุญ-บาป"
ฉะนั้นใครจะปฏิเสธว่าบาปว่าบุญมีไม่มีก็ตามก็เจ้าของทำอยู่ตลอดเวลาจะไปลบล้างที่ไหนติด
ตลอดเวลาคิดดีหรือคิดชั่วสร้างกรรมตลอดเวลาผลของกรรมก็ออกมาตลอดเวลาพระพุทธเจ้า
แสดงธรรมด้วยความยุติธรรมที่สุดตรงเผงเพราะยังงั้นจึงไม่ขึ้นอยู่กับความสำคัญมั่นหมายความ
ลบล้างของผู้ใดนอกจาก "หลักความจริง" เท่านั้นที่ว่าการทำดีต้องได้ดีลบไม่ได้ทำชั่วต้องได้ชั่ว
ไม่มีว่าที่ลับที่แจ้งการกระทำปั๊บนี่ผลเกิดพร้อมกันแล้วแล้วหลักใหญ่อยู่ตรงนี้นะ
อันนี้พวกนักปฏิบัติจิตตภาวนาท่านรู้ยอมรับพระพุทธเจ้าเลยนะคือเมื่อจิตเข้าขั้นละเอียดมันจะ
รู้หมดความเคลื่อนไหวของจิตคือบ่อเกิดแห่งกรรมอยู่ที่จิตน่ะมันจะรู้ทันทีเลยนักภาวนาจะจ่อเข้า
ตัวต้นเหตุมหาเหตุคือ "จิต"
หลักใหญ่พุทธศาสนา - ศาสตร์ว่าด้วย "ความเคลื่อนไหวทางกาย วาจาโดยเริ่มมาจาก จิต
หลักใหญ่ของพุทธศาสนาสอนเรื่อง "กรรม"เพราะเคลื่อนไหวของจิตของวาจาของกายออก
จากใจความเคลื่อนไหวของใจนี้เรียกว่า "กรรม" แล้วนะคิดดีคิดชั่วออกแล้วนั่นโลกนี้ปราศจาก
กรรมไม่ได้ปราศจากความคิดความปรุงการกระทำไม่ได้ผลจึงต้องมีตลอดไปเลย
พุทธศาสนาสอนลงที่กรรมหลักของกรรมเป็นหลักใหญ่ถูกต้องแม่นยำที่สุดกรรมนี้สำคัญมากนะ
มโนกรรมนี้สำคัญที่สุดคือความคิดทางใจนี้ขั้นต้นก็มโนกรรมก่อนพอแยกออกทางชั่วทางดีก็เป็น
กรรมดีกรรมชั่วของใจวาจาก็ออกมากายก็เคลื่อนไหวนี่หลักกรรม "วิบากกรรม"จึงติดกันแยก
ไม่ออกพอทำแล้วผลจะต้องเป็นทันทีไม่ว่าดีว่าชั่ว
http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=23086
"ชีวิต"เป็นของลึกลับซับซ้อนยากที่ผู้เป็นเจ้าของจะเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้งมนุษย์เราจึงไม่
สามารถนำชีวิตไปในทางที่ถูกที่ควรได้ง่ายๆบางคนได้รับการศึกษาสูงมีความรู้ดีแต่ก็ไม่สามารถ
ดำเนินชีวิตไปอย่างมีความสุขได้เพราะเขารู้แต่เรื่องภายนอกไม่รู้สภาพอันวุ่นวายในตัวเอง
ความรู้ที่เพียรเล่าเรียนศึกษามาแทนที่จะเป็นเครื่องนำทางไปสู่ความสุขจึงกลับเป็นเครื่องสังหาร
ตัวเอง
ใจคือขุมสมบัติอันล้ำค่าแต่หาผู้ครองครอง (แทบไม่มี)
"ใจ"เป็นสมบัติอันล้ำค่าในโลกไม่มีสมบัติใดๆจะเทียมถึงสมบัติมากน้อยในโลกชื่อว่าเป็น
บริวารของใจฉะนั้นจงพากันอบรมใจให้ได้ความสงบเป็นลำดับอย่าเห็นภัยอื่นนอกจากใจ
ขณะเดียวกันอย่าเห็นคุณในสิ่งอื่นนอกไปจากใจเท่านั้นเป็นบ่อคุณบ่อโทษและบ่อบุญ-บาป
"ใจ"นั้นยังมีผู้เหนืออำนาจอีกคือ "สติปัญญา"สติปัญญานี้แลจะเป็นเครื่องบังคับใจ
ให้คลายจากชั่วเป็นดีแต่เมื่อใจบริสุทธิ์เต็มที่แล้วเป็นสติปัญญาสำเร็จขึ้นในตัวเองฉะนั้น
ท่านผู้บริสุทธิ์แล้วสติปัญญาและความบริสุทธิ์จึงกลายเป็นอันเดียวกันโดยธรรมชาติปราศ
จากคำว่า "มรรค"เพราะธรรมชาตินี้อยู่นอกเหนือมรรคแลผลซึ่งเป็นธรรมคู่กัน
วิธีแห่งการ "ภาวนา"
จงดูความเคลื่อนไหวของใจที่แสดงความเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาอาการของใจมันเกิด
ไปถึงไหนและดับไปถึงไหนมันเกิดที่ไหนมันก็ดับที่นั่นเองจงพิจารณาให้ชัดต่อความเกิด-ดับ
ของใจความเกิดกับความดับที่ปรากฏขึ้นจากใจไม่ใช่เป็นสิ่งที่ควรถือเอา
จงฆ่าแม่คือใจให้ตายลูกคืออาการก็จะหมดปัญหาทันทีแม้จะปรากฏเกิดๆ ดับๆก็ไม่เป็นปัญหา
และไม่มีพิษสงอะไรต่อไปอีกอาการของใจจึงกลายเป็นขันธ์ล้วนๆไม่มีกิเลสเจือปนจะหมดกังวล
ใดๆ ลงทันที
นักภาวนาเมื่อจิตเข้าขั้นละเอียดจะยอมรับบูชาพระพุทธเจ้าเรื่อง "กรรม-บุญ-บาป"
ฉะนั้นใครจะปฏิเสธว่าบาปว่าบุญมีไม่มีก็ตามก็เจ้าของทำอยู่ตลอดเวลาจะไปลบล้างที่ไหนติด
ตลอดเวลาคิดดีหรือคิดชั่วสร้างกรรมตลอดเวลาผลของกรรมก็ออกมาตลอดเวลาพระพุทธเจ้า
แสดงธรรมด้วยความยุติธรรมที่สุดตรงเผงเพราะยังงั้นจึงไม่ขึ้นอยู่กับความสำคัญมั่นหมายความ
ลบล้างของผู้ใดนอกจาก "หลักความจริง" เท่านั้นที่ว่าการทำดีต้องได้ดีลบไม่ได้ทำชั่วต้องได้ชั่ว
ไม่มีว่าที่ลับที่แจ้งการกระทำปั๊บนี่ผลเกิดพร้อมกันแล้วแล้วหลักใหญ่อยู่ตรงนี้นะ
อันนี้พวกนักปฏิบัติจิตตภาวนาท่านรู้ยอมรับพระพุทธเจ้าเลยนะคือเมื่อจิตเข้าขั้นละเอียดมันจะ
รู้หมดความเคลื่อนไหวของจิตคือบ่อเกิดแห่งกรรมอยู่ที่จิตน่ะมันจะรู้ทันทีเลยนักภาวนาจะจ่อเข้า
ตัวต้นเหตุมหาเหตุคือ "จิต"
หลักใหญ่พุทธศาสนา - ศาสตร์ว่าด้วย "ความเคลื่อนไหวทางกาย วาจาโดยเริ่มมาจาก จิต
หลักใหญ่ของพุทธศาสนาสอนเรื่อง "กรรม"เพราะเคลื่อนไหวของจิตของวาจาของกายออก
จากใจความเคลื่อนไหวของใจนี้เรียกว่า "กรรม" แล้วนะคิดดีคิดชั่วออกแล้วนั่นโลกนี้ปราศจาก
กรรมไม่ได้ปราศจากความคิดความปรุงการกระทำไม่ได้ผลจึงต้องมีตลอดไปเลย
พุทธศาสนาสอนลงที่กรรมหลักของกรรมเป็นหลักใหญ่ถูกต้องแม่นยำที่สุดกรรมนี้สำคัญมากนะ
มโนกรรมนี้สำคัญที่สุดคือความคิดทางใจนี้ขั้นต้นก็มโนกรรมก่อนพอแยกออกทางชั่วทางดีก็เป็น
กรรมดีกรรมชั่วของใจวาจาก็ออกมากายก็เคลื่อนไหวนี่หลักกรรม "วิบากกรรม"จึงติดกันแยก
ไม่ออกพอทำแล้วผลจะต้องเป็นทันทีไม่ว่าดีว่าชั่ว
http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=23086