โดนทิ้ง...ไม่เท่าทิ้งตัวเอง...รักตัวเองบ้างนะ

[*8q*]

http://i13.tinypic.com/4znsjg5.gif

เมื่อรักจากไป...
โลกเหมือนพังครืน
เมื่อใครบางคนตัดสินใจลาจาก...
กลีบดอกไม้ที่บานอยู่ตรงหน้าก็พลันเหี่ยวเฉา..
ไม่ต่างกับหัวใจที่เหือดแห้งคล้ายขาดน้ำหล่อเลี้ยง...

จะทำอย่างไรให้กลีบดอกไม้กลับมาเบ่งบาน
และหัวใจกลับมาชื่นฉ่ำได้อีกครั้ง...

โดยธรรมชาติคนเราไม่มีใครอยู่กับใครได้นาน
จากความตื่นเต้นเร้าใจสุดขีดในช่วงแรกเริ่ม
เมื่อผ่านไปช่วงระยะเวลาหนึ่งจะค่อย ๆ ลดน้อยลง...
จนกระทั่งหมดไป...บางคู่อาจยังคงสถานะไว้ได้...
และเปลี่ยนมาเป็นเพื่อนที่อาจอยู่ดูแลกันต่อชั่วชีวิต..
ในขณะที่บางคู่เลือกทางเดินคนละเส้น...
เมื่อรักเกิดความผิดหวัง...สูญเสีย..
ร่างกายจะตอบสนองโดยอัตโนมัติ ต่ออารมณ์ที่แปรเปลี่ยน
เช่น ร้องไห้ฟูมฟาย เกิดอาการชาไปทั้งตัว หน้ามืด
กินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ใจหวิว และอื่นๆอีกมากมาย

ในคนปกติจะฟื้นกลับมาได้เองโดยใช้เวลายาวนานไม่เท่ากัน...
ส่วนคนบางกลุ่มอาจส่งผลไปสู่การเป็นโรคซึมเศร้าได้...

สุข เศร้า เหงา และรัก ...
ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้น จากจิตใจของตัวเราเองทั้งนั้น
หัวใจเวลาสุขก็แสนจะอิ่มเอม เบิกบาน หน้าตาก็สดใส
แต่ถ้าหากวันใดหัวใจเราเศร้ามีทุกข์
จากที่เคยสดใส ก็กลายเป็นหม่นหมอง

น่าจะได้เวลาแล้ว ที่เราต้องหันมาดูแลเอาใจใส่หัวใจตัวเอง
โดยไม่ต้องพึ่งพาอาศัยให้ใครมาช่วยดูแล...

"จะมีไหมที่หัวใจจะได้หยุด
หยุดเพื่อคิด หยุดเพื่อสร้าง ถึงสิ่งใหม่
หยุดเพื่อเติมสีสันและแรงใจ
หยุดเพื่อเติมสิ่งใหม่ให้ตัวเอง

หัวใจใช่เป็นดั่งเหล็กกล้า
จึงต้องให้เวลาใจพักบ้าง
ให้เวลาเพื่อเก็บซึ่งประสบการณ์
ให้เวลาสร้างตำนานแห่งหัวใจ...

มีบ้างยามเหนื่อยล้าพาโหยไห้
ไม่มีใครคอยปลอบใจยามทุกข์เศร้า
อาจเจ็บแค้นแน่นอกใยต้องเป็นเรา
ไม่ใช่เขาไม่ใช่เหล่าคนอื่นเลย..."

มันก็มีบ้าง ที่บางครั้งต้องหยุด เพราะเดินมามากเกินไป...

คำเท่ห์ๆ มันช่วยให้ชีวิตเดินต่อไปได้ก็จริง !..
แต่มันทำให้เราเหนื่อยจนเกินกว่าจะเป็น ...

"Keep Walking / แค่คุณหยุดก้าวก็เท่ากับคุณถอยหลัง"

การหยุดก็เท่ากับการได้พัก และมีเวลากับตัวเองมากขึ้น
บางทีก็อาจทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้นก็เป็นได้...

วันนี้คุณดูแลหัวใจตัวเอง...แล้วหรือยัง ?...

http://i16.tinypic.com/4zay7ma.jpg


http://www.tamdee.net/db/forum_posts.asp?TID=168