PDA

แสดงเวอร์ชันเต็ม : ปรึกษานิดนึงครับ นิยายผมมีคนบอกว่าไปลอกคนอื่นมา



parnkun
02-09-2009, 12:50 PM
สวัสดีครับ พอดีเพื่อนผมเขาแนะนำให้ผมมาที่เวบบอร์ดนี้เวลามีเรื่องไม่สบายใจ ก่อนอื่นผมขอสวัสดีคนในบอร์ดก่อนนะครับ
เข้าเรื่องดีกว่า คือช่วงนี้ผมได้ไปเขียนนิยายลงเว็บไซด์เด็กดีนะครับ โดยใช้ชื่อเรื่องว่า ช่วยด้วยครับ ผมคือผู้หญิง !! (Help I am A Girl )
เนื้อเรื่องย่อก็ตัวเอกกลายร่างเป็นผู้หญิง แล้วก็ต้องไปอยู่ในสถาบันวิจัยเพื่อหาทางรักษาให้เขากลับเป็นผู้ชายอีกครั้ง และก็ต้องเข้าโรงเรียนใหม่และปกปิดสถานะตนเองด้วย

เนื้อเรื่องนี้ผมกะเขียนเพื่อระบายความฝันที่ผมฝันออกมาเฉยๆ แต่กระแสคนอ่านเยอะมากจนผมตกใจ ก็เลยเขียนต่อ ปรากฎว่าคนอ่านก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ที่ผมนับนี่จาก 1 วัน (เที่ยงคืนวันที่ 1 ก.พ. ไปวันที่ 2 ก.พ.) มีคนอ่านไม่ซํ้ากัน 92 คน

พอผมลงไปได้ 7 - 8 ตอนก็มีคนทักว่าเนื้อเรื่องที่ผมเขียนเหมือนกับอีกเรื่องนึงเลย ผมก็ไปอ่านก็ยังตกใจเหมือนกันว่าทำไมเนื้อเรื่องมันตรงกันเกือบเป๊ะ ก็เลยต้องพยายามปรับเปลี่ยนเนื้อหาไม่ให้เหมือน

ผมจะอัพตอนทุกวัน วันละตอน ทำให้มีคนอ่านเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อคืนผมรู้สึกสังหรณ์แปลกๆเกี่ยวกับนิยายที่ผมแต่ง เลยทำให้ผมนอนไม่หลับ กว่าจะหลับได้ก็ตี 4

และก็เป็นจริงๆด้วย เมื่อผมมาดูคอมเมนต์ล่าสุด มีคนบอกว่า



http://my.dek-d.com/tonyoun/story/view.php?id=259412
นี่เป็นนิยายภาคหนึ่งของเรื่อง"สลับขั้ว X บ้าเป็นน่ารัก" เขียนเมื่อ21ก.พ.ปี50!และตอนนี้มีภาคที่2ออกมาแล้วชื่อเรื่อง"แปลงร่าง X หนุ่มเป็นสาว X ง" เริ่มอัพเมื่อประมาณต้นปีที่แล้วกัน
ประเด็นคืออยากจะถามว่า ทำไมเหมือนกันได้ขนาดนี้?
ทั้งเหตุผลในการเปลี่ยนเพศ สถาบันวิจัย งานเทศกาล มีสาวมาชอบทั้งที่ร่างยังเป็นผู้หญิง โครงเรื่องต่างๆมีหลายจุดมากที่คล้ายกัน แต่การดำเนินเรื่องและภาษานับว่าต่างกันมากอีกฝ่ายดำเนินเรื่องได้ไหลลื่นแทบไม่มีจุดบกพร่องภาษาสวยในขณะที่เรื่องนี้เหมือนกำลังอ่านไดอารี่การเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ วิธีต่างกันค่ะแต่ในแบบโครงเรื่องดูยังไงก็เหมือนเปี๊ยย
ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าเจ้าของผลงาน"ลอก"มาหรือเปล่าเพราะมันเหมือนกันได้ขนาดนี้จะว่าอีกฝ่ายลอกเวลาก็ต่างกันเกือบสองปีแถมอีกฝ่ายมีภาคสองอีกต่างหาก ขอคำอธิบายหน่อยได้ไหมคะ? ถ้าเข้าใจผิดก็ขอโทษด้วย


ก่อนหน้านี้ก็มีคนบอกว่าผมลอกงานคนเขียนคนนี้มารึเปล่า ซึ่งผมก็ไม่ได้ลอก แต่เนื้อเรื่องเนื้อหามันก็เหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน

มีคนเมนต์ว่าผมลอกงาน 1 คนพอว่า แต่นี่มี 2 คนมาบอก แล้วท่าทางดูเหมือนเขาจะจับผิดผมด้วย

หลังจากที่มีคอมเมนต์ ผมก็กลับไปอ่านเรื่องที่ว่าอีกครั้ง ก็พบว่ามันตรงกับเนื้อเรื่องของผมจริงๆ

เรื่องนี้ผมตั้งใจจะไปเสนอ สำนักพิมพ์ด้วย แต่ถ้างานของผมมันเหมือนลอกคนอื่นมา เขาจะรับเหรอ ?

จุดประสงค์ที่ผมแต่งนิยายนี้อีกอย่างก็คือ ปรับความเข้าใจระหว่างชายและหญิงที่มีข้อพิพากษากันบ่อยๆ (อย่าง ทำไมผู้ชายถึงเลวในสายตาผู้หญิง หรือ ทำไมผู้หญิงทำอะไรแล้วผู้ชายไม่เข้าใจ) พอหลังจากที่ผมเขียนไปแล้ว ผมเนี่ยแหละคนนึงที่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงมากขึ้น และมีผลทำให้ผมเลิกบ้าเกมได้ในทันที จากเกมที่สูบเงินผมเดือนละเป็นร้อย เดี๋ยวนี้ผมหมดความอยากที่จะเติมเงินเลย มาแต่งนิยายนี่ผมว่ายังสนุกกว่า

แต่พอมาเจอแบบนี้เข้า ผมคิดเลยว่าลางสังหรณ์ของผมถูกต้อง

ผมหมดอารมณ์ไปเลย ทั้งจะแต่ง หรือทำอย่างอื่น วันนี้ผมไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้นเลยครับ

ผมเลยว่ามาปรึกษาที่นี่ดีกว่าว่า ผมควรทำยังไงต่อดี

ถ้าผมยังดื้อดึงเขียนต่อไป ก็อาจมีคนมาเมนต์บอกว่าผมลอกงานต่อก็ได

แต่ถ้าผมเลิกเขียน คนอ่านที่ตอนนี้มีตั้ง 500 - 600 คนก็ต้องผิดหวัง

ใจจริงผมกะทิ้งไว้แบบนั้น 3 วัน แล้วว่าจะลบเรื่องของผมออก

ผมควรทำยังไงต่อดีครับ ทำเพื่อความถูกต้องโดยเลิกเขียนซะ ผมจะได้ไม่เหมือนหัวขโมยที่ไปลอกงานคนอื่นมา หรือ ทำตามใจคนอ่านโดยไม่สนใจเสียงรอบข้างโดยการเขียนต่อไปดี
ลิ้งเวบไปยังนิยายที่ผมแต่งอยู่ >> http://my.dek-d.com/dek-d/story/view.php?id=483003
ลิ้งเวบนิยายแนวเดียวกันที่ผมเขียนอยู่ >> http://my.dek-d.com/tonyoun/story/view.php?id=259412

D E V
02-09-2009, 02:40 PM
สวัสดีคับ คุณ parnkun

ในสมัยก่อนก็มีนวนิยายหลายเรื่อง
ที่พล้อตเรื่องคล้ายคลึงกัน
เช่นแบบว่า นางเอกจนพระเอกรวย
โดนคนรอบข้างเหยียดหยามกีดกัน
มีนางร้ายคอยจิกใช้ตบตี
นางเอกแม้มีมือมีเท้าปกติดี
แต่ก็ไม่เคยตอบโต้
ทำได้แค่เพียงร้องไห้กระซิกๆๆ
แต่สุดท้ายความลับก็เปิดเผย
เพราะมีปานแดงที่แก้มก้นข้างซ้าย
เธอคือทายาทร้อยล้านของคุณหลวงมหาเศรษฐี
ซึ่งเธอได้ถูกโจรลักพาตัวไปตั้งแต่เด็ก
สุดท้าย พระเอกกับนางเอก ก็ได้คู่กัน อิอิ

ในเมื่อเราบริสุทธิ์ใจจริงๆ ว่าไม่ได้ไปลอกใครมา
ก็น่าจะเขียนต่อไปได้อ่ะคับ
เพราะเท่าที่ดู ก็มีทั้งคนที่ติงมาด้วยความสงสัย
และมีทั้งคนที่ให้กำลังใจ อยากอ่านต่อ
คอยติดตามผลงานของคุณ parnkun อยู่

แต่ในเมื่อเรารู้แล้วว่าเนื้อเรื่องอาจจะไปคล้ายคลึงกันกับเรื่องอื่น
เพื่อไม่ให้น่าเกลียดเกินไปว่าเหมือนเราไปลอกเค้า
ก็อาจจะปรับเปลี่ยนให้แตกต่างกันออกไปบ้าง
ต่างกันไปไกลๆ หน่อยก็ดีอ่ะคับ...ยิ่งไกลยิ่งดี
อย่างน้อยเกิดว่าคุณ parnkun เอาไปเสนอสำนักพิมพ์...จะได้ง่ายหน่อย
ไม่ต้องมาคอยแก้คำครหาใดๆ ด้วย

ส่วนคนที่อาจจะสงสัย
เราก็ชี้แจงให้เค้าได้ทราบตามความเป็นจริง
ถึงแรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้
อธิบายด้วยเหตุผล ด้วยความสุภาพ
ชี้แจงถึงที่มาที่ไปและจุดประสงค์ในการเขียนเรื่องนี้
อย่างที่คุณ parnkun ได้เล่ามาอ่ะคับ
โดยไม่ต้องใช้ถ้อยคำตัดพ้อหรือแสดงความน้อยอกน้อยใจอะไรอ่ะนะคับ
เพราะเป็นธรรมดาที่เค้าเห็นเรื่องคล้ายคลึงกัน
เค้าก็อาจจะเกิดความสงสัยเท่านั้นเองอ่ะคับ

คุณ parnkun อาจจะลองยกตัวอย่างสักเล็กน้อย
ว่ามีนวนิยายเรื่องใดบ้างในอดีตที่มีพล้อตเรื่องคล้ายคลึงกัน
เพียงแต่ตัวละคร...โลเคชั่น...ต่างกัน
ไม่ว่าจะนวนิยายไทยด้วยกันเอง หรือนวนิยายเทศ
หรือบางที นวนิยายไทยกับเทศก็อาจจะคล้ายกันก็มี
หรือจะเป็นบทประพันธ์ภาพยนตร์ก็ได้อ่ะคับ
จะได้เกิดความเห็น...ความเข้าใจ...อันดีต่อกัน
(แต่ถ้าพิจารณาแล้วเห็นว่าการยกตัวอย่างจะกลายเป็นผลเสียมากกว่า)
(เดี๋ยวจะกลายเป็นแอบอ้างเพื่อแก้ตัว...ก็ไม่ต้องยก)
(แค่อธิบายชี้แจงไปตามธรรมดาก็พออ่ะคับ)

การจะทำอะไรให้ถูกใจคนทั้งโลกนั้นไม่ง่าย...จริงมั้ยคับ
ขอให้มั่นใจในตนเองนะคับ
รู้ว่าวัตถุประสงค์ที่ทำนั้นเพื่ออะไร...กลุ่ม target คือใคร
เป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งแรงใจคับ




http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/cool.gif เดฟ

Dekbanyangsisuraj
02-09-2009, 03:47 PM
สาธุกับพี่เดฟ

น่าเห็นใจเหมือนกันครับ เพราะโอกาสที่เราแต่งเองแล้วไปเหมือนกับคนอื่น โดยที่เราไม่ตั้งใจนี้ มันก็มีจริง ๆ

DodE
02-09-2009, 04:35 PM
ไม่ได้ลอกก็บอกเข้าใป
หรือแก้ใขฉีกแนวไปเสีย
ไม่เข้าใจก็ให้รีบเคียร์
เรื่องผัวเรืองเมียก็เคียร์กันเอง

อิอิ เกี่ยวกันป่าวหว๋า...
ไม่ต้องใสเจีย หรือเสียจอ.. ครับ อุบัติเหตุมันมีกันได้
ชนใครก็ให้เคลม ก็อิ่มเอมกันไปเอง คร้าบบบ แหะๆๆ
(ตามพี่เดฟ อธิบายครับ ของผมอ่านหนุ๊กๆ น่ะ)

ทั่นยาย
02-18-2009, 04:54 PM
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ อ่านบรรทัดแรกก็ไม่แปลใจนักเพราะสมัยนี้
นิยายในท้องตลาดพล็อตเรื่องเหมือนกันจนเกร่อไปหมดค่ะ
ยกตัวอย่างเรื่องเกี่ยวกับฟาโรห์มีเป็น20-30 เรื่อง อ่านไปก็คล้ายๆกันหมดค่ะ
ทำให้คนอ่านรู้สึกเซ็งที่ไม่เจอความแปลกใหม่อะไรเลย แหะ แหะ
หากถามว่าพล็อตเรื่องเหมือนกันได้มั้ยตอบว่าได้ไม่ใช่เรื่องแปลกค่ะ
แต่ในการดำเนินเนื้อเรื่องต้องมีข้อแตกต่างอย่างเด่นชัดค่ะอย่างคาแร็กเตอร์
ของตัวละครพระเอกนางเอก หรือพระรอง นางรอง และตัวประกอบ
ฉาก โลเคชั่น ภาษาที่ใช้ จุดพลิกผันของเรื่องไม่น่าจะเหมือนกันเป๊ะนะคะ

ทั่นยายขออนุญาติแนะนำนะคะ เมื่อคุณเขียนมาแล้วก็เขียนต่อไปให้จบค่ะ
พยายามแต่หาจุดต่างให้ชัดเจนซะหน่อยค่ะ ถึงโครงเรื่องจะเหมือนกันก็ไม่เป็นไร
น้ำพริกน่ะถึงจะใช้เครื่องปรุงเหมือนกันก็จริง แต่รสชาดในการปรุงย่อมต่างกัน
นั่นคือขอแตกต่างที่ตัดสินได้ว่าของใครเป็นของใคร จริงมั้ยคะ
นิยายของคุณโครงเรื่องเหมือนคนอื่นไม่เป็นไร แต่ขอให้มีอะไรที่ดีกว่า เด่นกว่า
และน่าติดตามกว่า รับรองว่าโรงพิมพิ์เลือกคุณแน่นอนกว่าค่ะ
แต่ต้องระวังเรื่องข้อพิพาทย์การลอกเลียนค่ะ ดังนั้นจึงขอให้เปลี่ยนการดำเนิน
เนื้อเรื่องซะให้แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดค่ะ เปลี่ยนจุดไหนได้เปลี่ยนเลยค่ะ
สิ่งที่ควรใส่ในนิยายเยอะๆคือความแปลกใหม่ในทุกๆด้านค่ะ โดยเฉพาะ
ความเร้าใจ ความขบขัน และความโรแมนติก...

อืม..ทั่นยายได้พล็อตเรื่องใหม่ให้คุณแล้วล่ะ อาจเป็นไปได้ที่คนเขียนปี50
กับคนเขียนปี51คือคนเดียวกัน แต่สามารถย้อนเวลากลับสู่อดีตหรือปัจจุบันได้
โดยไม่รู้ตัวและไปเขียนเรื่องนี่เอาไว้สองครั้งในเวลาไล่เรี่ยกันทำให้เกิด
ปรากฎการณ์ ตามล่าค้นหาเงา อย่างหนุกหนานค่ะ อิ อิ

noppakorn
02-28-2009, 08:53 PM
สวัสดีครับคุณparnkun

คุณสบายใจได้เลยน่ะครับ การเขียนหนังสือของคุณและของผู้อื่นนั้น ไอเดียและความคิด
มาจากการสร้างสมของสิ่งแวดล้อมและสังคม จากการรับข่าวสารจากสื่อ จากสิ่งพิมพ์ และ
จากการที่เราเคยอ่านหรือเคยเห็นมา ในสังคมมนุษย์เราเช่นกัน

เพราะฉะนั้นการที่คนเราจะมีความคิดเห็นหรือเขียนหนังสือมีพล็อตเรื่องหรือเนื้อเรื่องเหมือนกัน
นั้นมันเป็นไปได้ เหมือนกับเราได้เรียนได้ฟังเกี่ยวกับเรื่องเทวดา เรื่องอิทธิฤทธิ์มา เมื่อต่างคน
ต่างเขียน ก็ย่อมออกมาในแนวเดียวกันได้ ทั้งนี้เพราะได้เสพและเรียนรู้มาในเรื่องเดียวกัน

ดังนั้นการที่เขียนแล้วมีเนื้อเรื่องคล้ายกันก็ย่อมเป้นไปได้ แต่เราสามารถที่จะทำให้ไม่เหมือนกัน
ได้ ก็โดยการใช้สำนวนการเขียนให้ต่างกันออกไป ถึงแม้คนอ่านจะอ่านแล้ว จะว่าเรื่องเหมือนของ
คนอื่นก็ไม่น่าสนใจ เพราะนักอ่านเขาจะรู้ว่า สำนวนการเขียนไม่เหมือนกัน

อย่างเช่นหนังสือกำลังภายในจีนนั้น ถ้าเราอ่านกันให้ดีและวิเคราะห์กันดีๆ เราจะเห็นว่า บางครั้งเขา
เอาพล็อตเรื่อง ของหนังเจมส์บอนด์ มาเขียนเป้นนิยายบู๊ลิ้มก็มี

อย่าไปกลัวกับความเหมือนในความแตกต่างครับ การที่เราเขียนนิยายหรือบทกวีใดๆ ออกไปในเวป
ที่เป็นสาธารณะ ก็ย่อมรับในการวิจารณ์ของผู้อื่นได้ อย่าท้อครับ อย่างน้อยคิดว่าเป็นการลับคม
ปากกาของเราครับ (ผมเองเคยแต่งเพลงลงที่เวปสุนทรภรณ์ โดยไม่ได้บอกว่าเป็นเนื้อเพลง ยังถูก
วิจารณ์ว่าเขียนกลอนไม่สัมผัสและซ้ำซาก ไม่ถูกต้องเลยครับ แต่เราก็วางเฉยเสีย เขาว่าอย่างไรก็
ให้เขาว่าไป เพราะเขารู้ไม่จริงเท่าเราครับ)