*8q*
02-24-2009, 12:51 PM
ว่าด้วยโทษการเอาอย่างผู้อื่น
พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหาร ทรงปรารภการเอาอย่างพระสุคต ตรัสพระธรรมเทศนานี้ ดังนี้
รายละเอียดปรากฏในวิโรจนชาดก
ความย่อมีว่า เมื่อพระเถระทั้งหลายพาบริษัทของพระเทวทัตมาเฝ้า พระศาสดาตรัสถามว่า ดูก่อนสารีบุตร เทวทัตเห็นพวกเธอแล้วได้ทำอย่างไร กราบทูลว่า พระเทวทัตเลียนแบบพระสุคตพระเจ้าข้า ตรัสว่า ดูก่อนสารีบุตร เทวทัตทำตามอย่างเรา ถึงความพานาศมิใช่บัดนี้เท่านั้น แม้แต่ก่อนก็ถึงความพินาศมาแล้ว พระเถระกราบทูลอาราธนา ทรงนำเรื่องอดีตมาตรัสเล่า
ในอดีตกาลครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์อุบัติในกำเนิดกาน้ำ มีชื่อว่า วีรกะ อาศัยสระแห่งหนึ่งในหิมวันตประเทศอยู่ ในครั้งนั้นได้เกิดข้าวยากหมากแพงขึ้นในแคว้นกาสี พวกมนุษย์ไม่สามารถให้อาหารกา หรือกระทำการบวงสรวงยักษ์และนาคได้ กาเหล่านั้น มีกาตัวหนึ่งชื่อ สวิษฐกะอยู่เมืองพาราณสี พานางกาไปยังที่อยู่ของกาวีรกะ อาศัยสระนั้นอยู่ส่วนหนึ่ง อยู่มาวันหนึ่งกาสวิษฐกะหาเหยื่ออยู่ในสระนั้น เห็นกาวีรกะลงสระกินปลาแล้วขึ้นมาตากตัวให้แห้ง จึงคิดว่า เราอาศัยกาตัวนี้แล้วสามารถหาปลาได้มาก เราจักปรนนิบัติกาตัวนี้ แล้วเข้าไปหากาวีรกะนั้น เมื่อกาวีรกะถามว่า อะไรล่ะสหาย ตอบว่า นาย ข้าพเจ้าอยากจะปรนนิบัติท่าน กาสวิษฐกะรับว่า ดีแล้ว ตั้งแต่นั้นมากาสวิษฐกะก็ปรนนิบัติกาวีรกะ
ฝ่ายกาวีรกะกินปลาพออิ่มสำหรับตนแล้วก็คาบปลามาให้แก่สวิษฐกะ ฝ่ายกาสวิษฐกะกินพออิ่มสำหรับตนแล้วก็ให้ปลาที่เหลือแก่นางกา ต่อมากาสวิษฐกะเกิดความทะนงตนขึ้นมาว่า แม้กาตัวนี้ก็เป็นกาดำ แม้เราก็เป็นกาดำ แม้ตา จงอยปาก และเท้าของกาวีรกะนั้น และของเราก็ไม่ต่างกัน ตั้งแต่นี้ไปเราไม่ต้องการปลาที่กาตัวนี้จับมาให้เรา เราจักจับเสียเอง
กาสวิษฐกะจึงเข้าไปหากาวีรกะนั้นกล่าวว่า สหายตั้งแต่นี้ไป เราจะลงสระจับปลากินเอง แม้เมื่อกาวีรกะห้ามอยู่ว่าสหาย เจ้ามิได้เกิดในตระกูลกาที่ลงน้ำจับปลากิน เจ้าอย่าพินาศเสียเลย ก็มิได้เชื่อฟังคำ ลงสระดำน้ำแล้วก็โผล่ขึ้น ไม่สามารถจะแหวกสาหร่ายออกมาได้ ติดอยู่ภายในสาหร่าย โผล่แต่ปลายจงอยปากเท่านั้น กาสวิษฐกะหายใจไม่ออกถึงแก่ความตายในน้ำนั่นเอง ครั้นนั้นนางกา ภรรยาของกาสวิษฐกะไม่เห็นกาสวิษฐกะกลับมา จึงไปหากาวีรกะเพื่อจะรู้ความเป็นไป เมื่อจะถามว่า นาย กาสวิษฐกะไม่ปรากฏ เขาหายไปเสียที่ไหนเล่า
กาวีรกะฟังดังนั้นแล้วจึงกล่าวว่า จ้ะ ข้ารู้ที่ที่ผัวของเจ้าไป แล้วกล่าวว่า นกสวิษฐกะนั้น ถูกสาหร่ายพันคอตายเสียแล้ว
นางกาได้ฟังดังนั้น ก็โศรกเศร้าเสียใจกลับไปกรุงพาราณสีตามเดิม
พระศาสดาทรงนำพระธรรมเทศนานี้มา แล้วทรงประชุมชาดกว่า กาสวิษฐกะในครั้งนั้น ได้เป็นเทวทัตในครั้งนี้ ส่วนกาวีรกะ คือเราตถาคตนี้แล
จบ วีรกชาดก
http://board.agalico.com/showthread.php?t=27367<!-- / message -->
พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหาร ทรงปรารภการเอาอย่างพระสุคต ตรัสพระธรรมเทศนานี้ ดังนี้
รายละเอียดปรากฏในวิโรจนชาดก
ความย่อมีว่า เมื่อพระเถระทั้งหลายพาบริษัทของพระเทวทัตมาเฝ้า พระศาสดาตรัสถามว่า ดูก่อนสารีบุตร เทวทัตเห็นพวกเธอแล้วได้ทำอย่างไร กราบทูลว่า พระเทวทัตเลียนแบบพระสุคตพระเจ้าข้า ตรัสว่า ดูก่อนสารีบุตร เทวทัตทำตามอย่างเรา ถึงความพานาศมิใช่บัดนี้เท่านั้น แม้แต่ก่อนก็ถึงความพินาศมาแล้ว พระเถระกราบทูลอาราธนา ทรงนำเรื่องอดีตมาตรัสเล่า
ในอดีตกาลครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์อุบัติในกำเนิดกาน้ำ มีชื่อว่า วีรกะ อาศัยสระแห่งหนึ่งในหิมวันตประเทศอยู่ ในครั้งนั้นได้เกิดข้าวยากหมากแพงขึ้นในแคว้นกาสี พวกมนุษย์ไม่สามารถให้อาหารกา หรือกระทำการบวงสรวงยักษ์และนาคได้ กาเหล่านั้น มีกาตัวหนึ่งชื่อ สวิษฐกะอยู่เมืองพาราณสี พานางกาไปยังที่อยู่ของกาวีรกะ อาศัยสระนั้นอยู่ส่วนหนึ่ง อยู่มาวันหนึ่งกาสวิษฐกะหาเหยื่ออยู่ในสระนั้น เห็นกาวีรกะลงสระกินปลาแล้วขึ้นมาตากตัวให้แห้ง จึงคิดว่า เราอาศัยกาตัวนี้แล้วสามารถหาปลาได้มาก เราจักปรนนิบัติกาตัวนี้ แล้วเข้าไปหากาวีรกะนั้น เมื่อกาวีรกะถามว่า อะไรล่ะสหาย ตอบว่า นาย ข้าพเจ้าอยากจะปรนนิบัติท่าน กาสวิษฐกะรับว่า ดีแล้ว ตั้งแต่นั้นมากาสวิษฐกะก็ปรนนิบัติกาวีรกะ
ฝ่ายกาวีรกะกินปลาพออิ่มสำหรับตนแล้วก็คาบปลามาให้แก่สวิษฐกะ ฝ่ายกาสวิษฐกะกินพออิ่มสำหรับตนแล้วก็ให้ปลาที่เหลือแก่นางกา ต่อมากาสวิษฐกะเกิดความทะนงตนขึ้นมาว่า แม้กาตัวนี้ก็เป็นกาดำ แม้เราก็เป็นกาดำ แม้ตา จงอยปาก และเท้าของกาวีรกะนั้น และของเราก็ไม่ต่างกัน ตั้งแต่นี้ไปเราไม่ต้องการปลาที่กาตัวนี้จับมาให้เรา เราจักจับเสียเอง
กาสวิษฐกะจึงเข้าไปหากาวีรกะนั้นกล่าวว่า สหายตั้งแต่นี้ไป เราจะลงสระจับปลากินเอง แม้เมื่อกาวีรกะห้ามอยู่ว่าสหาย เจ้ามิได้เกิดในตระกูลกาที่ลงน้ำจับปลากิน เจ้าอย่าพินาศเสียเลย ก็มิได้เชื่อฟังคำ ลงสระดำน้ำแล้วก็โผล่ขึ้น ไม่สามารถจะแหวกสาหร่ายออกมาได้ ติดอยู่ภายในสาหร่าย โผล่แต่ปลายจงอยปากเท่านั้น กาสวิษฐกะหายใจไม่ออกถึงแก่ความตายในน้ำนั่นเอง ครั้นนั้นนางกา ภรรยาของกาสวิษฐกะไม่เห็นกาสวิษฐกะกลับมา จึงไปหากาวีรกะเพื่อจะรู้ความเป็นไป เมื่อจะถามว่า นาย กาสวิษฐกะไม่ปรากฏ เขาหายไปเสียที่ไหนเล่า
กาวีรกะฟังดังนั้นแล้วจึงกล่าวว่า จ้ะ ข้ารู้ที่ที่ผัวของเจ้าไป แล้วกล่าวว่า นกสวิษฐกะนั้น ถูกสาหร่ายพันคอตายเสียแล้ว
นางกาได้ฟังดังนั้น ก็โศรกเศร้าเสียใจกลับไปกรุงพาราณสีตามเดิม
พระศาสดาทรงนำพระธรรมเทศนานี้มา แล้วทรงประชุมชาดกว่า กาสวิษฐกะในครั้งนั้น ได้เป็นเทวทัตในครั้งนี้ ส่วนกาวีรกะ คือเราตถาคตนี้แล
จบ วีรกชาดก
http://board.agalico.com/showthread.php?t=27367<!-- / message -->