DAO
08-21-2009, 07:24 PM
นกอินทรีกับอีกาวันหนึ่งได้มีอีกาหิวโซตัวหนึ่งบินมาเกาะอยู่ที่บนต้นไม้ใกล้ ๆกับ คอกเลี้ยงแกะแห่งหนึ่งเข้าอย่างบังเอิญ " อ๋า อ๋า อ้า วันนี้ข้ายังไม่ได้กินอะไรและมีอะไรตกถึง ท้องมาตั้งแต่เช้าแล้วนะเนี่ย
หิวจังเลยวุ้ย...แถว ๆ นี้ก็ไม่มีอะไรพอ จะให้ใช้ยาใส้ได้เลยสักนิดเดียวเสียด้วยสิ เฮ้อ...หิว" มันพูดบ่นไปพลาง แล้วเอาปาก ไซร้ขนของมันไปพลาง ๆ ด้วยความขี้เกียจ แต่ตาของมันนั้นก็จ้องมองไปที่ฝูงแกะที่กำลังหากินและเล็ม หญ้ากันอยู่ที่ทุ่งกว้างหน้าคอกเลี้ยงแกะนั้นค่าเวลาไปเรื่อย ๆ แล้วเผอิญในขณะนั้นก็ได้มีนกอินทรี ตัวหนึ่งบินผ่านมา เมื่อมันแลเห็นลูกแกะตัวหนึ่งเดินอยู่ก็บินโฉบลงมา ด้วยความไวและเฉี่ยวเอาลูกแกะทั้งตัวติดกรงเล็บของมันขึ้นไปสู่ท้องฟ้าเบื้องบน
http://sukumal.brinkster.net/isoppu/wasiTOkarasu/wasiTOkarasu02.jpg
อีกาเมื่อแลเห็นเช่นนั้นมันก็ให้เป็นนึกอิจฉานกอินทรีตัวนั้นขึ้นมาเป็น อย่างมากเลยทีเดียว และที่สำคัญมันนั้นก็กำลังหิวอย่างนักอยู่เสียด้วย " แหม...ช่างน่าอิจฉาเจ้านกอินทรีมันเสียเหลือเกิน ใจกล้าโฉบแกะ ขึ้นไปได้ทั้งตัวเลยนะเนี่ย ข้าว่าวันนี้มันคงจะอิ่มท้องและสบายไปทั้ง วันเลยหละ " มันคิดและมองตามนกอินทรีที่โฉบลูกแกะและกำลังบินหนี ไปจนน้ำลายยืดเลยทีเดียว และเมื่อมันเริ่มคิดมันก็เลยคิดเข้าข้างตัวเองขึ้นมา อย่างช่วยไม่ได้ ด้วยมันนั้นก็อยากที่จะกินแกะได้อย่างนกนกอินทรีบ้าง นั่นแหละ มันคิดว่าเจ้านกอินทรีตัวนั้นมันก็เป็นนกพวกพ้องเดียวกันเหมือน กันกับมันนี่หน่า...อย่างนี้เราก็น่าที่จะทำได้ไม่ยากอะไรเลยใช่ไหม? มันต้อง มีสิทธิ์ที่จะต้องทำได้ และเมื่อมันคิดได้ดังนั้นแล้ว มันจึงบินตรงขึ้นไปสู่ท้องฟ้า บินสูงขึ้นไปจนสูงที่สุดเท่าที่มันจะทำได้ แล้วพุ่งถลาตรงแน่วลงมาที่กลางฝูงแกะ ด้วยความเร็วสูงปานสายฟ้าแลบเลยทีเดียวเลยหละ
http://sukumal.brinkster.net/isoppu/wasiTOkarasu/wasiTOkarasu03.jpg
และขณะที่มันบินถลาลงมานั้นมันก็ได้ใช้สายตาของมันมองเลือกหาแกะตัวที่ใหญ่ที่ สุดหมายจะกินให้อิ่มและหวังเหนื่อยทีเดียวตามนิสัยโลภมากของมัน อีกนั่นแหละ มันจึงเลือกแกะตัวที่ใหญ่ที่สุดและอ้วนที่สุดในฝูงนั้นทันที แล้วมันก็พุ่งตรงเข้าโฉบลงไป และเอากรงเล็บอันน้อยนิดของมันจิกลงที่หลังของแกะไว้อย่างมั่นคง จนเล็บของมันติดแน่นและพันอยู่กับขนแกะ มันพยายามที่จะบินและยกแกะ ขึ้นไปสู่เบื้องบนให้ได้ แต่ด้วยแกะตัวที่มันเลือกนั้นทั้งตัวใหญ่และหนักมากนั่นเอง จึงไม่ว่ามันจะพยายามบินเท่าไหร่ ๆ รวมพลังของมันเท่าไหร่ ๆ ก็ไม่เป็นผลและ เกิดผลอะไรสักนิด จะมีก็แต่ที่เล็บของมันจะพันอยู่กับขนแกะนั้นแน่นขึ้นไปทุกที ๆ แต่ อย่างเดียว จนแกะไม่ออกเท่านั้นเอง
http://sukumal.brinkster.net/isoppu/wasiTOkarasu/wasiTOkarasu04.jpg
ไม่นานคนเลี้ยงแกะก็มาเห็นมันเข้า แล้ววิ่งมา จับมันไว้ได้ เขาตีมันด้วยไม้จนน่วมไปหมดทั้งตัว แล้วเขายังขริบขนปีกของมัน จนเ้ยนเรียกว่าจนบินไปไหนไม่ได้อีกเสียแล้ว แค่นั้นยังไม่พอ ตกเย็นเขาก็ยังเอามันไปให้ลูกเล่นเสียอีก ลูกเมื่อเห็นมันก็ถามว่า " พ่อจ๋า นี่เอานกอะไรมาล่ะพ่อ " พ่อได้ตอบไปพลางอย่างนึกขำไปด้วยว่า " ถามมันดูซิลูก มัน คงคิดที่จะตอบว่า มันเป็นนกอินทรีนะ! แต่พ่อเองเห็นว่ามันเป็นอีกาชัด ๆเลยหละ "
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....
รู้จักประมาณตน....อย่าอวดเก่งอวดฉลาดและอวดพลังของตัวเองจนเกินตัวให้คนอื่นเขาหัวเราะเยาะเอาได้ นั่นแหละท่านว่าเป็นดีเลิศนัก
ที่มา :: http://sukumal.brinkster.net/isoppu/isoppu.index.html (http://sukumal.brinkster.net/isoppu/isoppu.index.html)
หิวจังเลยวุ้ย...แถว ๆ นี้ก็ไม่มีอะไรพอ จะให้ใช้ยาใส้ได้เลยสักนิดเดียวเสียด้วยสิ เฮ้อ...หิว" มันพูดบ่นไปพลาง แล้วเอาปาก ไซร้ขนของมันไปพลาง ๆ ด้วยความขี้เกียจ แต่ตาของมันนั้นก็จ้องมองไปที่ฝูงแกะที่กำลังหากินและเล็ม หญ้ากันอยู่ที่ทุ่งกว้างหน้าคอกเลี้ยงแกะนั้นค่าเวลาไปเรื่อย ๆ แล้วเผอิญในขณะนั้นก็ได้มีนกอินทรี ตัวหนึ่งบินผ่านมา เมื่อมันแลเห็นลูกแกะตัวหนึ่งเดินอยู่ก็บินโฉบลงมา ด้วยความไวและเฉี่ยวเอาลูกแกะทั้งตัวติดกรงเล็บของมันขึ้นไปสู่ท้องฟ้าเบื้องบน
http://sukumal.brinkster.net/isoppu/wasiTOkarasu/wasiTOkarasu02.jpg
อีกาเมื่อแลเห็นเช่นนั้นมันก็ให้เป็นนึกอิจฉานกอินทรีตัวนั้นขึ้นมาเป็น อย่างมากเลยทีเดียว และที่สำคัญมันนั้นก็กำลังหิวอย่างนักอยู่เสียด้วย " แหม...ช่างน่าอิจฉาเจ้านกอินทรีมันเสียเหลือเกิน ใจกล้าโฉบแกะ ขึ้นไปได้ทั้งตัวเลยนะเนี่ย ข้าว่าวันนี้มันคงจะอิ่มท้องและสบายไปทั้ง วันเลยหละ " มันคิดและมองตามนกอินทรีที่โฉบลูกแกะและกำลังบินหนี ไปจนน้ำลายยืดเลยทีเดียว และเมื่อมันเริ่มคิดมันก็เลยคิดเข้าข้างตัวเองขึ้นมา อย่างช่วยไม่ได้ ด้วยมันนั้นก็อยากที่จะกินแกะได้อย่างนกนกอินทรีบ้าง นั่นแหละ มันคิดว่าเจ้านกอินทรีตัวนั้นมันก็เป็นนกพวกพ้องเดียวกันเหมือน กันกับมันนี่หน่า...อย่างนี้เราก็น่าที่จะทำได้ไม่ยากอะไรเลยใช่ไหม? มันต้อง มีสิทธิ์ที่จะต้องทำได้ และเมื่อมันคิดได้ดังนั้นแล้ว มันจึงบินตรงขึ้นไปสู่ท้องฟ้า บินสูงขึ้นไปจนสูงที่สุดเท่าที่มันจะทำได้ แล้วพุ่งถลาตรงแน่วลงมาที่กลางฝูงแกะ ด้วยความเร็วสูงปานสายฟ้าแลบเลยทีเดียวเลยหละ
http://sukumal.brinkster.net/isoppu/wasiTOkarasu/wasiTOkarasu03.jpg
และขณะที่มันบินถลาลงมานั้นมันก็ได้ใช้สายตาของมันมองเลือกหาแกะตัวที่ใหญ่ที่ สุดหมายจะกินให้อิ่มและหวังเหนื่อยทีเดียวตามนิสัยโลภมากของมัน อีกนั่นแหละ มันจึงเลือกแกะตัวที่ใหญ่ที่สุดและอ้วนที่สุดในฝูงนั้นทันที แล้วมันก็พุ่งตรงเข้าโฉบลงไป และเอากรงเล็บอันน้อยนิดของมันจิกลงที่หลังของแกะไว้อย่างมั่นคง จนเล็บของมันติดแน่นและพันอยู่กับขนแกะ มันพยายามที่จะบินและยกแกะ ขึ้นไปสู่เบื้องบนให้ได้ แต่ด้วยแกะตัวที่มันเลือกนั้นทั้งตัวใหญ่และหนักมากนั่นเอง จึงไม่ว่ามันจะพยายามบินเท่าไหร่ ๆ รวมพลังของมันเท่าไหร่ ๆ ก็ไม่เป็นผลและ เกิดผลอะไรสักนิด จะมีก็แต่ที่เล็บของมันจะพันอยู่กับขนแกะนั้นแน่นขึ้นไปทุกที ๆ แต่ อย่างเดียว จนแกะไม่ออกเท่านั้นเอง
http://sukumal.brinkster.net/isoppu/wasiTOkarasu/wasiTOkarasu04.jpg
ไม่นานคนเลี้ยงแกะก็มาเห็นมันเข้า แล้ววิ่งมา จับมันไว้ได้ เขาตีมันด้วยไม้จนน่วมไปหมดทั้งตัว แล้วเขายังขริบขนปีกของมัน จนเ้ยนเรียกว่าจนบินไปไหนไม่ได้อีกเสียแล้ว แค่นั้นยังไม่พอ ตกเย็นเขาก็ยังเอามันไปให้ลูกเล่นเสียอีก ลูกเมื่อเห็นมันก็ถามว่า " พ่อจ๋า นี่เอานกอะไรมาล่ะพ่อ " พ่อได้ตอบไปพลางอย่างนึกขำไปด้วยว่า " ถามมันดูซิลูก มัน คงคิดที่จะตอบว่า มันเป็นนกอินทรีนะ! แต่พ่อเองเห็นว่ามันเป็นอีกาชัด ๆเลยหละ "
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....
รู้จักประมาณตน....อย่าอวดเก่งอวดฉลาดและอวดพลังของตัวเองจนเกินตัวให้คนอื่นเขาหัวเราะเยาะเอาได้ นั่นแหละท่านว่าเป็นดีเลิศนัก
ที่มา :: http://sukumal.brinkster.net/isoppu/isoppu.index.html (http://sukumal.brinkster.net/isoppu/isoppu.index.html)