PDA

แสดงเวอร์ชันเต็ม : ดูกร



do-korn
07-06-2010, 02:50 AM
สวัสดีท่านผู้มีอายุ สรรเสริญอยู่เยื้องอรรถลัดความหมาย
ประหนึ่งผู้รู้เรียนเพียรฝึกกาย อีกทั้งใจหมายมั่นครรลองธรรม
ผมดูกรวานรน้อยคอยอ่านอยู่ เรื่องราวรู้เรียงอักษรกลอนกล่าวสัมม
เมื่ออ่านมากอยากชื่นชมคารมคำ จะจดจำจึงต้องจดบทกลอนพลัน
มีบทกลอนสอนใจที่ได้อ่าน ช่างเป็นสารสื่อคุณค่ามาสร้างสรรค์
ประหนึ่งเห็นเป็นธรรมนิยามกัน เมื่ออ่านพลันพบรู้อยู่คู่ตน
ถือเป็นเรื่องเปรื่องปราชญ์ฉลาดแนะ เหมาะสมแก่เกื้อกูลมูลเหตุผล
บ้างหยิบยกโยกย้ายแยกแยบยล สำหรับคนเหมาะสมค่าเวลากาล
บ้างทุกข์มาน้ำตาร่วงพ่วงความทุกข์ บ้างมีสุขสุขมาชมชื่นระหาญ
ที่นี้จึงเจิมค่าแน่เนิ่นแสนนาน ขอทุกท่านสวัสดีมีคำกลอน

pikulkaew
07-08-2010, 12:41 PM
๐ขอต้อนรับดูกรอักษรศิลป์
ผ่องประทินธรรมาอุทาหรณ์
อันโลกเราเปรียบไว้คล้ายละคร
ทุกฉากตอนต้อนบทกฎแห่งกรรม

๐ ก่อสาเหตุหันเหด้วยเล่ห์ร้อย
ผลจึงคอยห้อยติดลิขิตย่ำ
สู่บทบาทปรารถนาครากระทำ
ด้วยน้อมนำกรรมใดได้กลับคืน.

สวัสดีค่ะคุณดูกร ^___^

do-korn
07-09-2010, 10:28 AM
ต้นไม้ใหญ่ยืนอยู่คู่กับโลก มิไหวโยกย้ายยักลมผลักไส
ต้นไม่แกร่งเกื้อกูลคุณอันไพ- ศาลสืบไว้ให้อยู่คู่โลกา
ฝ่าลมฝนทนแดดที่แผดเผา ยังมิเท่าทัดเทียมแรงแห่งพฤกษา
แม้กาลพ้นผ่านผันกาลเวลา ไม้ใหญ่หนายังค่าอยู่คู่ผืนดิน
แต่ไม้ใหญ่ตายได้เหตุใดหนอ นับค่าพ่อก็แกร่งดั่งแท่งหิน
หรือนกกามาอาศัยไซร้จิกกิน ไม้จึงสิ้นสูญชีพชีวาวาย
หรือเพราะเหตุเขตกันดานนั้นขาดน้ำ ความชุ่มช่ำน้ำแห้งแอ่งสลาย
หรือเป็นเพราะผู้คนด้นทำลาย ไม้ต้นใหญ่จึงตายสิ้นไร้อินทรีย์
ที่กล่าวมาตรรกะน่าจะเกิด เพราะละเมิดมั่วฝันเฟื่องเรื่องสุขี
จึงทำร้ายทำลายล้างห่างปราณี เพียงสุขมีจึงเมินค่าเมตตากัน
แต่เหตุจริงแจ้งอยู่รู้หรือไม่ พญาไม้แม้นแกร่งกล้าไม่อาสัญ
ก็สามารถมาล่วงลับดับชีวัน เพราะเหตุมันมีอยู่อย่างถาวร
ใต้ร่มไม้ใหญ่กันแดดด้วยความร่ม เป็นที่ชมชื่นอู่อนุสรณ์
แต่บัดนี้มีภัยไร้อาธรณ์ วัชพืชพันสลอนกร่อนอินทรีย์
พญาไม้มีอยู่เดียวอย่างเดี่ยวโดด แต่ไม้โทษทวีมาหมดราศี
พญาไม้หมดสิ้นหักอินทรีย์ ดุจฤดีศรีปราชญ์พลาดดาบมาร์


...................กาลาลัย.............

ปีศาจ
07-09-2010, 01:09 PM
ทางสายหนึ่งแยกสายหลายร้อยเส้น
ให้หัดรู้หัดเป็นตามเส้นสาย
ออกเดินไกลใจโดดเดี่ยวจนมลาย
แต่สุดท้ายพบความตายที่ปลายทาง

แม้ริมทางข้างขอบหอบดอกไม้
หรือกรายใกล้แนวหนามมาขัดขวาง
สั่งสมบุญหรือเพิ่มบาปมาตามทาง
จะสุขบ้างปนทุกข์นั่นพึงมี

จากร้อนเส้นรวมเป็นเพียงหนึ่งสาย
ที่สุดปลายภายหน้าอย่าหลีกหนี
สุดปลายทางพึงสังวรณ์ว่าชีวี
จะสิ้นสุดแค่นี้ที่ปลายทาง

สวัสดีครับ