ลานโดด...๓ (เรื่องเล่า เคล้ากาพย์กลอน)

[DodE]

ลานโดด 3 (เรื่องเล่า เคล้าบทกลอน)

เมื่อครั้งที่ยังไม่พบ พระผู้เจนจบสังสาร์
ยังคงเวียนวนวัฏฏา ธรรมาฉันไม่สนใจ

วันนี้พบพระผู้ชี้ ทางหนีแห่งห้วงน้ำใหญ่
สดุษดีเทิดด้วยหทัย มุ่งไปด้วยธรรมนำทาง

หนทางปรากฏชัดแล้ว เพียรแผ้วผ่าดงถากถาง
พบปะเพื่อนผู้ร่วมทาง ก้าวย่างมุ่งไปไร้อาวรณ์

ยังคงต้องเดินอีกไกล ตราบที่ทุกข์ไม่ถอดถอน
เมื่อพ้นด้วยตนทุกตอน เขียนกลอนฝากผ่านลานธรรม...


มาถึงลานโดด3 แล้วซินะ ใกล้จะครบสองปีกับการเริ่มหัดแต่งกลอน
มาถึงวันนี้ แล้วมองย้อนกลับไปในวันวาน เกิดความรู้สึกปล่อยวาง อย่างไม่ว่างเปล่า

ลานโดด3 ผมเลยอยากเขียนเป็นเรื่องเล่า เรื่องคุย ผสมกับบทกลอน
มากกว่าจะเป็นบทกลอนอย่างเดียว ด้วยเห็นว่าสิ่งที่ผ่านมาบ้างอย่างก็น่าเล่า
สิ่งที่กำลังเป็นไป บางอย่างก็น่าเขียน และคงน่าเสียดาย ถ้ามันผ่านไปเพียงว่างเปล่า

ขอบคุณมิตรจิตผู้ทำให้นายโดดเดี่ยว ผู้เดียวดายจริงๆ
และสิ้นหวังในชีวิตคนหนึ่ง ให้มีแรงลุกและก้าวต่อไปได้ในทางที่ดี
ขอบคุณน้องปลายฟ้าที่ให้คำชี้แนะที่มีค่า
ขอบคุณท่านนพ ท่านยาย ลุงเปา พี่เกิดแก่ ที่เป็นแบบอย่างที่ดี
ขอบคุณท่านเอสโฟ่ ผู้จุดประกายให้ผมหัดแต่งโคลง
ขอบคุณทุกท่าน ที่เข้ามาร่วมอ่าน ร่วมต่อบทกลอน
และก็ต้องขอบคุณน้องน้อยเพียงฝันมากมาย ที่คอยเคียงข้างไม่ห่างหาย
และกราบขอบพระคุณท่านหลวงโย พี่เดฟ และผู้ดูแลทุกท่าน ที่ให้ความอนุเคราะห์พื้นที่

ขอผลแห่งกุศลจงเป็นปัจจัยให้เข้าถึงธรรมอันเป็นเครื่องออกจากทุกข์
ในปัจจุบันชาติ ปัจจุบันจิตนี้ด้วยเถิด
เจริญในธรรมอันงามยิ่งๆ ขี้นไป ขอรับ

[DodE]

วัยเด็ก..

เด็กมากๆ ยังไม่ประสีประสาอะไร ประมาณ สามสี่ขวบ..
เป็นเด็กบ้านนอก อยู่ชนบทแบบสุดๆ (ชายแดนติดกับลาวไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึงด้วย)
ไม่ชอบใส่รองเท้าด้วยน่ะ ใส่เสื้อผ้าเก่าๆ จำไม่ได้แล้วว่าตอนนั้นอายุเท่าไหร่
วันหนึ่ง..เราเดินไปกับเพื่อนอีกสองคน เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่ง
จำไม่ได้เหมือนกันว่าจะไปทำอะไรที่ใหน...
แต่ที่จำได้ชัดคือ มีพระธุดงค์รูปหนึ่งท่านเดินผ่านมา
เราคุกเขาลงนั่งกับพื้น แล้วหมอบกราบ จนเพื่อนอีกสองคนทำตาม(อย่างงงๆ)
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำทำไม ทำไมต้องทำแบบนั้น..

เด็กเอ๋ยเจ้าเด็กน้อย
ตัวจ๋อยล่อยไร้เดียงสา
หน่อเนื้อแห่งพุทธา
น้อมบูชาสังฆะคุณ

วิ่งเล่นตามประสา
ไร้เรื่องพาให้วายวุ่น
ไม่เข้าใจในปาบบุญ
แต่อุ่นใจในชีวา

ยามหิวยังมีแม่
โดนรังแกก็วิ่งหา
หนุนนอนตักมารดา
ไม่ปรารถนาสิ่งใดๆ

ดึกมีนิทานกล่อม
ถึงจะยอมนอนหลับใหล
แอบอิ่งรับอุ่นใด
ทุกข์น้อยใหญ่ก็คลายวาง....

เจริญในธรรม เจริญสุขในการอ่านบทกลอนครับ..

[DodE]

เด็กจะไม่ซ้อนเร้น
ทุกอย่างเป็นไปตามใจ
โกรธเกลียดหึงหวงใซร้
บ่เก็บไว้ข้างในเลย

ร้องให้ยามเป็นทุกข์
โอ๋แล้วสุขหัวเราะเฉย
บ่เก็บไว้นานเลย
ล้วนบ่เคยสิทุกข์นาน

โตแล้วกลับกักเก็บ
เมื่อยามเจ็บทรมาณ
ตอกย้ำตามหักหาญ
พลาญทวงให้เจ็บใจคืน

คดเคี้ยวช่างเลี้ยวลด
ใจจ่อจดจำกล้ำฝืน
ก่อโกรธดังไฟฟืน
พร้อมเผาใหม้ให้วอดวาย..

เจริญในธรรม ขอรับ

[plyfha]

สวัสดีค่ะพี่โดด
ปลายฟ้าโลดแล่นเข้ามา
วัยเด็กหรือชรา
น่ารักษาไว้นานนาน
ปลายฟ้าก็ห่างแม่
สามขวบแย่มาขับขาน
จากพ่อแม่มาแสนนาน
กว่าจะผ่านวันเวลา
ต่อสู้และดิ้นรน
บางครั้งหม่นใจหนักหนา
เรียนจบก็กลับมา
เลี้ยงบิดาและมารดร

สวัสดีค่ะพี่โดดขอบคุณที่แนะนำปลายฟ้ามาวัดเกาะ
ดีใจที่ได้มาที่นี่ มีพี่น้องมากมาย มีความอบอุ่นเสมอ

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะญาติธรรมทุกท่าน พี่นพกรณ์ ตาเปา เกิดแก่ ทั่นบีบี น้องโดด
น้องอ๋อย ทั่นแปดคิว ปลายฟ้า เพียงฝัน ทั่นพญามาร เจ้าป้าฯ ตะขบ และทุกๆท่านค่ะ

จ๊ะเอ๋...น้องโดดโปรดรับรู้ เสียงก้องกู่เรียกหาว่าอยู่ไหน
เป็นเสียงเพรียกเรียกหาของทั่นยาย ตามน้องชายในวัดเกาะลัดเลาะมา
แสนยินดีปรีดาหาเจอแล้ว พ่อน้องแก้วในมาดใหม่คล้ายมหา
เปิดลานโดดเปลี่ยนสไตล์หลายหลากพา มีคุณค่านำเรื่องเก่ามาเล่ากัน

มาวันนี้ไม่มีรัยให้มาเล่า ด้วยความจำของเราเริ่มไหวหวั่น
นึกออกบ้างไม่ออกบ้างก็ช่างมัน จำได้เพียงแต่ตัวฉันนั้นคือใคร
เอ..บางที่ก็เลือนลางยังไม่รู้ ที่เป็นอยู่คือตัวตนเป็นคนได้
เรียกกันไปตามสมมุติว่าทั่นยาย นั้นคือใครกันเล่าหนอ..ขอไตร่ตรอง

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ ทั่นยาย พีโดด ลุงเปา คุณป้าวรรณ
พี่นพกรณ์ พี่ปลายฟ้า พี่นันท์ พี่ตะขบ พี่เอสโฟ่ พี่เกิดแก่ พี่แปดคิว
ท่านยูจีน คุณดาวเรือง คุณลุง พ่อน้อย ท่านหนุ่ย
พี่มิตรจิต พี่พญามาร และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

สวัสดีค่ะพี่โดด แวะมาบ้านใหม่ ยังไม่มีรัยมาฝากค่ะ
ร้องเพลงก่อนค่ะ อิอิ

เมื่อได้เห็นหน้าเขาเพียงหน่อยเดียว รั้งเหนี่ยวจิตใจเลื่อนลอย
เฝ้าคอยแอบมองเขาอยู่ได้ แปลกใจไม่เบา
นี้ใจของเราเป็นอะไร ร้อนรุ่มกลุ่มใจ
จะบอกกับใครเขาอย่างไรเล่า เมื่อได้เห็นหน้าแล้วลาจากลับ
เหมือนกับจิตใจวูบหาย กระวนกระวายแสนจะเศร้า
เฝ้าเหม่อมองหา ไม่พบหน้าตาพาเงียบเหงา
รู้แล้วตกเป็นทาสเขา ให้เราคอยหา

โอ้ แปลกใจแท้ใจ แอบรักคิดถึงเขาอยู่ได้
ปักจิตใจอยากพบเห็นหน้า ร้อนรนทรวงใน
จะทำฉันใดให้เขารู้ว่า รักคิดถึงเขาหนักหนา
ใครกันละก็น่าจะรู้ ไม่ได้เห็นหน้ายิ่งพากลุ้มนัก
เขาจากไปหนแห่งใด โปรดทราบว่าใครเขาคิดถึงอยู่
ได้ฟังเพลงเตือน อย่าเลื่อนลับเลยหรือทำไม่รู้
เสียงเพลงแว่วได้ยินก้องหู รู้ไหมใครเขาคิดถึง

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มติรภาพไร้พรมแดน

[paobunjin]

....โดดเอ๋ย...ลุงเปามาแล้ว.....

โอ้โดดเอ๋ย ลุงเปาเข้ามาแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วทั่นยายไช่ไหมนั่น?
ทั้งปลายฟ้าแปดคิวไหนหนูนันท์?
เจ้าเพียงฝันตามเคียงไม่ห่างเลย....

มาบ้านใหม่ลานโดดสามช่างงามแต๊
เจ้าเกิดแก่ไปไหนใยนิ่งเฉย?
หรือทั่นยายเอาไปซ่อนฟ้อนมาเลย
ทำเฉยเมยมันคิดถึงทำไงดี....?ฮ่า ฮ่า

มาถึงแล้วไหนศาลวานรีบบอก
มันเมื่อยยอกอยากเอนหลังเอาอีหลี
นั่งเครื่องบินมาไกลใจไม่ดี
อ้าว ไม่มียาลมกันหรือไร?

มันเมื่อยปวดไปหมดไม่รู้หรือ?
ช่วยเอามือบีบนวดหน่อยได้ไหม?
คนแก่แล้วร่างกายก็เป็นไป
แต่หัวใจยังแข็งแรงแกร่งเกินตัว...ฮา ฮา

แต่ก่อนอื่นเอายาหอมมากินก่อน
ใจมันอ่อนเห็นลูกหลานค่อยยิ้มหัว
ลุงคิดถึงพวกเจ้าจังใจสั่นรัว
ค่อยยังชั่วแล้วเราไปไหว้พระกัน....เนาะ

ให้ทั่นยายพาไปวัดที่มีชื่อ
พนมมือกราบไหว้ด้วยใจมั่น
คงจะเป็นบุพเพจึงผูกพัน
ไปพร้อมกันหลายคนนะพวกเรา....

ลุงเปาจะมาพักช่วงเดือน พย นี้ เพื่อเข้าอบรมช่วงกลางเดือน
อยากพบหน้าพวกเราจังเลย... อยากกินข้าวด้วยกัน
พูดคุยถามข่าวคราวกัน ให้สมคิดถึงเลยนะ ช่วยคิดหน่อย ทำไงดี..?
งานนี้ ลุงเปาเลี้ยง.....ฮ่าๆๆๆๆๆ

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะญาติธรรมทุกท่าน

เห็นตาเปาบอกว่าจะมาเลี้ยง อ้อยอี้เอียงคอยท่าพาฝันหวาน
จะพาไปไหว้พระพากราบกราน ตามสถานวัดวารื่นอารมณ์
พาตระเวนเรื่อยไปเพื่อให้เหนื่อย พอท่านเมื่อยได้เวลาพาไปถม
ร้านอาหารริมฝั่งนั่งตากลม ให้ท่านชมลมทะเลเห่ฤดี
จะหลอกพาเอาตาเปาไปเข้ากรุ ร้องให้ปรุเพลงเก่าเก่าเหมาเลยพี่
หากเป็นลมสิ้นท่าหน้าเวที เรื่องแบบนี้ต้องขยายไปทั่วเมือง :D

เย้ เย้ เย้ ตาเปาจามาเมืองไทยแล้ว พี่น้องผองเพื่อนทั้งหลายไปถล่มล้มทับให้
สิ้นท่ากลับซาอุเลยดีมั้ยคะ ;D

[noppakorn]

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดีครับท่านโดด ทั่นยาย ลุงเปา น้องเกิดแก่ น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า และ
ญาติธรรมทุกท่านครับ

[size=10pt]กลับมาก็รีบเข้ามาเยี่ยมเรือนท่านโดดก่อน มิฉะนั้นจะตกเครื่องแน่ๆ อิอิ ก็เล่าเรื่องไปเที่ยวสัก
นิด คงไม่ผิดกติกาน่ะครับ[size]

วันสุดท้ายมาพักผ่อนหย่อนกายา ก็ย่างมาถึงเวลาต้องลากลับ
เก็บความจำสำราญใจไว้ประทับ ก่อนเลือนลับหายคนึงคิดถึงมัน
รอยยิ้มแย้มสาวแฉล้มแย้มมาให้ ด้วยหัวใจอันยินดีสร้างสีสัน
เป็นมิตรถ้อยเปี่ยมน้ำจิตให้คิดกัน คิดถึงวันมาเยี่ยมเยือนยังเรือนเธอ
ไปกราบไหว้หลวงพ่อแช่มวัดฉลอง ให้สมปองไร้ความทุกข์สุขเสมอ
กราบพระนอนขอพรท่านสำราญเจอ ขอมิตรเกลอสุขสมหวังดังใจจินต์
ให้พ่อแม่ไร้ทุกข์สุขแข็งแรง ให้ท่านแกร่งไร้โรคภัยไปนิจสิน
ขอลูกๆให้ก้าวหน้าไร้ราคิน สร้างทรัพย์สินสำเร็จการงานเจริญ
กราบลาท่านขอพรตอนลากลับ ให้หายวับอันตรายภัยหมองเหมิน
อย่าได้แผ้วแม้ปลายก้อยตามรอยเดิน สุขเหลือเกินยามมาเยือนเรือนทะเล

[*8q*]

ปลาร้าพันห่อด้วย ใบคา
ปลาร้าพันห่อด้วย ใบคา
ใบก็เหม็นคาวปลา คละคลุ้ง
คือคนหมู่ไปหา คบเพื่อน พาลนา
ได้แต่ร้ายร้ายฟุ้ง เฟื่องให้เสียพงศ์

รูปแร้งดูร่างร้าย รุงรัง
ภายนอกเพียงพึงชัง ชั่วช้า
เสพสัตว์ที่มรณัง นฤโทษ
ดั่งจิตสาธุชนกล้า กลั่นสร้างทางผล

นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย
เลื้อยบ่ทำเดโช เเช่มช้า
พิษน้อยหยิ่งโยโส เเมลงป่อง
ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้างฤทธี

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

คนดีมีร่วมร้อย ชุมนุม
คนชั่วมารวมกลุ่ม.. หนึ่งบ้าง
เสียงชั่วดั่งเพลิงสุม ตีแผ่ ลุกลาม
เสียชื่อเสียเสียงกว้าง... กลุ่มนั้นเลวทราม

บัณฑิตจิตมั่นล้วน บริสุทธิ์ ใส่ผ่อง
ผ้าเก่าเย็บเป็นชุด นุ่งแล้ว
เสพฌานท่านพระพุทธ์. โลกุต- ตระธรรม
แม้ฝุ่นเกาะกายแก้ว.... จิตนั้นแหละงาม

มุนีมีฤทธิ์กล้า โดยฌาน
สงบอยู่ในอาการ.. จิตตั้ง
ช่างสลดซึ่งคนพาล อวดเบ่ง กายา
โอ้อวดมิหยุดยั้ง... แต่ล้วนคำพาล
.................................................. ...................................

นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย
เลื้อยบ่ทำเดโช เเช่มช้า
พิษน้อยหยิ่งโยโส เเมลงป่อง
ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้างฤทธี

พระสมุทรสุดลึกล้น ครณา
สายดิ่งทิ้งทอดมา หยั่งได้
เขาสูงอาจวัดวา กำหนด
จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง

.................................................. .........................

http://www.dhammathai.org/kaveedhamma/view.php?No=486ขอบคุนเพื่อนอกาลิโก

[DodE]

สวัสดีครับลุงเปา ท่านหญิงยาย ท่านนพ ท่าน8คิว น้องปลายฟ้า
น้องเพียงฝัน และญาติธรรมทุกท่าน
ลุงเปาอยู่เมืองไทยแล้วใช่ปะครับ กำหนดการล้มทับลุงเปา
ได้วันที่แน่นอน ท่านหญิงยาย แจ้งด้วยนะขอรับ หุๆๆๆ

ความรู้ที่แท้จริง
สงบนิ่งในภายใน
รู้ตามความเป็นไป
ไม่วุ่นวายคลายร้อนรน

วิชาประสาโลก
แสวงโชคซึ่งหวังผล
วิชาหาเลี้ยงตน
ไม่พาพ้นดอกเวรภัย

วิชาพาวิมุตติ
หนทางหลุดอนุสัย
รู้ตนทั้งนอกใน
ธรรมน้อยใหญ่เกิดแต่ตัว

เจริญในธรรม ขอรับ

[noppakorn]

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดีครับท่านโดด ทั่นยาย ลุงเปา น้องเกิดแก่ น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า และ
ญาติธรรมทุกท่านครับ

http://i18.photobucket.com/albums/b106/eeh1688/fooddiary/jfood/jfood141050_005.jpg

เรือแล่นไปในสายน้ำเมื่อยามเช้า ตัดหมอกขาวที่มืดมัวทั่วท้องน้ำ
เหมือนดวงจิตคิดฟันฝ่าหาแดนธรรม แต่เคราะห์กรรมมาขวางไว้ไม่ให้ไป
เพราะมัวเมาในโลกีย์มวลกิเลส เป็นแห่งเหตุให้พะวงลุ่มหลงได้
จะถ่ายถอนก็ยากพักจะหักใจ เหมือนมารใจเข้าครอบงำไร้กรรมดี
มองเห็นธรรมอยู่ข้างหน้ายากฝ่าถึง ยังคนึงถึงความสุขทุกข์วิถี
มองเห็นกามงามกิเลสเจตน์โลกีย์ เป็นสิ่งดีสิ่งสวยงามไร้ธรรมคุณ
จิตดังเรือที่แล่นลัดตัดฟองคลื่น หลงเริงรื่นกิเลสกรรมว่างามสุนทร์
แม้ฟันฝ่าเพียงใดไม่เห็นบุญ กรรมค้ำจุนให้ระเริงเหลิงโลกีย์
อันสุขนี้มิใช่สุขเป็นทุกขา รูปมายาให้เมามัวชั่วเหลือที่
เพียงภายนอกที่ครอบงามไร้กรรมดี สุขแท้มีคือสุขธรรม..ค้ำโลกา

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ ทั่นยาย พีโดด ลุงเปา คุณป้าวรรณ
พี่นพกรณ์ พี่ปลายฟ้า พี่นันท์ พี่ตะขบ พี่เอสโฟ่ พี่เกิดแก่ พี่แปดคิว
ท่านยูจีน คุณดาวเรือง คุณลุง พ่อน้อย ท่านหนุ่ย ครูวิทย์ เจ้าป้าเงาหมอก
พี่มิตรจิต พี่พญามาร และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

ฝากทุกท่านค่ะ คิดถึงทุกท่านค่ะ

http://www.palungdham.com/animal/animal01.jpg


ตะวันส่องแสงธรรมนำมิตรภาพไร้พรมแดน

[เกิดแก่]

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดี่ค่ะ ท่านพี่ชายนพฯ ท่านลุ่งเปา ท่านยาย ท่านบีบี น้องโดด
น้องแปดคิว น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า และญาติธรรมทุก ๆ ท่าน

เปิดลานใหม่ในเนื้อหาว่าเล่าเรื่อง ขอคุยเฟื่องเรื่องเล่า ก่อนเก่านี้
เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก เล็กเต็มที เกิดแก่มีเรื่องเล่าขอท้าวความ
จิตดวงนี้ที่เวียนว่ายตายแล้วเกิด เป็นหุ่นเชิดบนแผ่นดินถิ่นสยาม
ภพภูมิเดิมไม่รู้ได้ในรูปนาม เกิดมาตาม บุญกรรมที่ทำมา
เป็นลูกเต้าของชาวไร่ใช่แม่ค้า ต้องฟันฝ่าอุปสรรค์อย่างหนักหนา
ทั้งล้มลุกคลุกคลานนั้นเรื่อยมา จนบางคราต้องศึกษาวิชา ปลง
ประกอบกิจในสัมมาหาเลี้ยงชีพ เหมือนถูกบีบ จากเวรกรมตามมาส่ง
ต้องมีเวร ชดใช้กรรมตามจำนงค์ จุดประสงค์นั้นแตกต่างทางร่ำเรียน

น้องโดด เปิดลาน 3 ไว้ให้ ดีจริง ๆ ค่ะ วันนี้ ภาค 1 ไว้ติดตาม ภาค ต่อไปนะค่ะ

[noppakorn]

http://www.w.newswit.com/photos/2007-08-02/0910-cdg-g-able

คนเหมือนกันมือเท้าก็เท่ากัน
คนเหมือนกันปัญญาหาได้เหมือน
บ้างรู้แจ้งบ้างโฉดเขลาเฝ้าละเลือน
บ้างแชเชือนบ้างเปี่ยมจิตมิตรไมตรี

คนเหมือนกันฐานะแยกแตกต่างกัน
คนเหมือนกันบ้างจนยากมากสุขศรี
ไม่เท่ากันตามบุญญาบารมี
ส่วนศักดิ์ศรีหรือชั้นชนคน ............... เหมือนกัน


ภาพของมูลนิธิเด็ก

[พญามาร]

นมัสการพระคุณเจ้าครับ
สวัสดีครับอาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว คุณป้าวรรณ
ลุงเปา คุณเกิดแก่ ทั่นยาย คุณปลายฟ้า คุณโดด คุณอ๋อย ลุงบีบี ครูวิทย์ เจ้าป้า
คุณแปดคิว คุณตะขบ และญาติพี่น้องทุกๆท่านครับ
ยืมน้องเพียงฝันมาครับ

ทั่นยายยังขาดอึ่งอ่างครับฝากไว้ที่บ้านคุณโดดครับ
ฝากด้วยครับคุณโดดให้ทั่นยายครับ

http://www.bloggang.com/data/duen/picture/1135929890.jpg

[ทั่นยาย]

รำลึก เมนูเด็ด

สมัยก่อนตอนเป็นเด็กยังเล็กอยู่ ได้ไปดูในแดนดินถิ่นอิสาน
เค้าเอาอึ่งย่างไฟมาให้ทาน เป็นอาหารอันโอชาพาติดใจ
กลับคืนถิ่นภูมิลำเนาบ้านเราแล้ว ก็ไม่แคล้วอยากจะทานอิสานได้
เห็นคางคกนึกว่าอึ่งจึงตีตาย จับมาให้แม่แกย่างอย่างที่เคย
พอแม่เห็นคางคกตกใจใหญ่ ดูรึใครตีมันตายได้อกเอ๋ย
นี่คางคกดอกนะเจ้าอย่าเอาเลย ลูกๆเอ๋ยกินไม่ได้เดี๋ยวตายลง


ขอบคุณค่ะพญามารทั่นเมตตา ไปตามหาเจ้าอึ่งอ่างมากางหนอง
เห็นอึ่งอ่างอวบอิ่มกระหยิ่มมอง มันก้อจ้องมองมาทำตาดำ
เอาไงดีจับอึ่งอ่างมาย่างก่อน แล้วค่อยหย่อนลงหม้อพ่องามขำ
อึ่งอ่างจ๋ามาไวไวมาให้ทำ อึ่งต้มยำอึ่งต้มข่าอึ่งพล่าแกง

ขอบคุณทั่นพญามารมากค่ะที่ไปตามหาอึ่งอ่างมาจนได้
อู๊ย.....รูปร่างหน้าตาน่ากินจังแหะ มีลายด้วยนะเก๋ไก๋เชียว
ขอเอากลับไปแปลงโฉมเป็นอาหารจานเด็ดก่อนนะคะ

[noppakorn]

http://s18.photobucket.com/albums/b106/eeh1688/hrh84/p2_001.jpghttp://s18.photobucket.com/albums/b106/eeh1688/hrh84/1173923751_115.jpg

พระเอยพระการุณ พระทรงคุณเปี่ยมล้น
พระแม่คุณท่วมท้น สุดพ้นพรรณา แม่เอย

พระทรงโปรดช่วยราษฏร์ ชนทั้งชาติเทอดไท้
พระโปรดทรงช่วยไว้ หลุดพ้น ลืมตา แม่เอย

พระทรงเสด็จสู่ พระทรงอยู่คู่ฟ้า
พระสู่เหนือแดนหล้า แม้ฟ้าอาดูร รำพัน

ประชาต่างมัวหมอง น้ำตานองอาบแก้ม
พระงามไร้แต่งแต้ม สุดแย้มเกินพร่ำ เขียนถึง

พระพี่นางแม่แก้ว ทรงพ้นแล้วสู่ฟ้า
เหลือแต่ความดีหล้า ดุจรุ้งทอดข้าม แดนไทย.....

จบบทโคลงสาม ส่งต่อกลอนแปด

ส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

ยังระลึกคนึงถึงนางฟ้า พระเมตตาต่อปวงชนคนทั้งหลาย
ทรงห่วงหาคอยเอื้อเฟื้อเกื้อใจกาย ทั้งหญิงชายเด็กเล็กเฒ่าเยาว์ชรา
ผู้พิการท่านดูแลเผื่อแผ่ให้ วินิจฉัยของเทียมแทนสร้างแขนขา
หญิงตกยากคนป่วยไข้ท่านได้กรุณา รับเข้ามาให้หน่วยงานขานดูแล
สนับสนุนงานโรคไตให้ก้าวหน้า พระกรุณาทรงเกื้อหนุนเป็นบุญแท้
คนไตวายได้เปลี่ยนไตให้ผันแปร ทรงเผื่อแผ่พระเมตตาและปราณี
ยามรุ้งดับลับลาเมื่อครานั้น เป็นเช้าวันแสนวิโยคโศกเหลือที่
น้ำตาไทยไหลหนองหมองปฐพี จากวันนั้นจนบัดนี้ที่โศกา
ณ บัดนี้ถึงเวลาคราลาจาก ต้องจำพรากจากพระองค์ผู้ทรงหล้า
ขอก้มกราบส่งเสด็จสู่นครา ณ ชั้นฟ้าแดนมหรรณ์....สวรรคาลัย

ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด
ข้าพเจ้าอุบาสกนพกรณ์

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า ค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว
ลุงเปา พี่เกิดแก่ ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า พี่โดด พี่อ๋อย ลุงบีบี ครูวิทย์ เจ้าป้า
พี่แปดคิว พี่พญามาร พี่ ตะขบ และญาติพี่น้องทุกๆท่าน

เพียงฝันขอยืม ค่ะ พี่นพ อนุญาตไหมค่ะ อิอิ
แต่มะทราบค่ะ กว่าพี่นพจะตอบเพียงฝัน
เพียงฝันหยิบติดมือไปแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะ

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[piangfan]

มารับขวัญ ลานโดด เช้าวันนี้
ไม่ค่อยมีเวลามาปลอบขวัญ
ขอเชิดชูรู้จิตเป็นมิตรกัน
ในลานธรรมกวีที่งดงาม

จะตามกวนชื่นรวนไปทุกบท
เพราะพี่โดดกลอนหวานหมั่นตอบถาม
ขอให้พี่ต่อสู้อยู่ทุกยาม
เพื่อคงนามสร้างสรรค์ฝันให้ไกล

แวะมาทักทายกันค่ะพี่โดด

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[noppakorn]

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดีครับท่านโดด ทั่นยาย ลุงเปา น้องเกิดแก่ น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า คุณบีบี พญามารและผ
ญาติธรรมทุกท่านครับ

ก๊อกๆก๊อกๆ.....
เจ้าของบ้านอยู่ไหนใครรู้บ้าง ไยเหินห่างไม่เฝ้าเรือนแขกเยือนหา
มาหลายครั้งก็ไม่พบประสบพา ไม่รู้ว่าไปที่ใดโปรดให้การ
ฮู้ ๆๆ
ท่านโดดครับท่านโดดครับเปิดรับหน่อย อย่าได้ปล่อยแขกรออยู่ดูหน้าบ้าน
ผมเป็นแขกมาเยี่ยมเยือนถึงเรือนชาน เจ้าของบ้านไปไหนหนออย่ารอรี
ทั้งลุงเปาทั่นยายชม้ายหา เพียงฝันพามาเยือนที่เรือนนี้
รีบกลับมาเขียนกลอนต่ออย่ารอรี หากให้ดีหิ้วข้าวปลามากินกัน....

[@TaKoB@]

นมัสการพระคุณเจ้า ค่ะ
สวัสดีค่ะ ท่านเดฟ คุณดาว
ลุงเปา พี่เกิดแก่ ทั่นยาย คุณปลายฟ้า ท่านกระโดด คุณอ๋อย ลุงบีบี ครูวิทย์
คุณแปดคิว พี่พญามาร พี่นพกรณ์ และผู้อ่านทุกๆท่าน ค่ะ

เขียนไม่เป็น ยามเย็น มานั่งอ่าน
คงอีกนาน กว่าจะเก่ง เช่นคนอื่น
กลอนธรรมะ สอนจิต ทุกวันคืน
ขบแอบปลื้ม ขออ่านนิด สอนจิตตน

[ทั่นยาย]

ผีบ้าน ผีเรือน

แก๊ก ๆ ๆ เปิดปะกะตู กระตู้วู้กู่ก้องก็มองหา
เสียงใครหนอคุ้นๆหูอยู่เชียวนา ขอดูหน้าสักกะหน่อยค่อยว่ากัน
พอเห็นหน้าว่าใครกรายหน้าบ้าน ต๊ายแล้วฉันนึกว่าใครที่ไหนนั่น
ปะติโถคนกันเองใช่ใครกัน เข้ามาบ้านก่อนเถอะหนาอย่าเกรงใจ
เป็นอย่างไรบ้างพี่นพไม่พบหน้า เนิ่นนานช้าสุขสบายดีไฉน
ได้ยินว่าเวลานี้พี่สบาย ปลูกบ้านใหม่ใหญ่โตโก้โอฬาร
ชื่อเรือนธรรมนำใจใช่มั้ยหนอ เพื่อเกิดก่อร่วมทางดังใจฝัน
เป็นที่รวมเพื่อนพ้องพี่น้องกัน ตั้งใจมั่นสู่มรรคาค้นหาธรรม

มีธุระอะไรหนาหาน้องโดด ไปลิงโลดทำการงานเช้ายันค่ำ
ไปอาบเหงื่อต่างน้ำตัวช่างดำ แต่สุขล้ำเพราะมีหวังคอยตั้งตา
จะเก็บเงินเอาไว้ไปหมายหมั้น สาวข้างบ้านมาเป็นคู่สู่เคหา
เลยมุงานเก็บเงินเกินเวลา คงไม่ช้ามีข่าวดีนี้แน่นอน
พี่นพมาวันนี้ก็ดีแล้ว อย่ารีบแจวอยู่ทานอาหารก่อน
รอน้องโดดกลับตอนค่ำค่อยจำจร คุยกันก่อนนะพี่ยาอย่ารีบไป

อันทั่นยายนี้หนอขอบอกกล่าว เป็นผีเหย้าเฝ้ากะเรือนคอยเตือนให้
ใครจะไปใครจะมาอย่าเกรงใจ เชิญเข้านอกออกในทุกเวลา
หากว่าใครหวังดีมีของฝาก เป็นพวกหมากพูลดีมีมาหา
จะต้อนรับขับสู้รู้เวลา ไม่ขายหน้าเจ้าของบ้านอย่าย่านใจ
แต่หากใครไม่มีสิของฝาก ทำหน้ายักษ์ถมึงทึงขึงตาใส่
แล้วขับไล่ไสส่งจงออกไป เดี๋ยวหลอกให้หัวโกร๋นจนตาลาย

พี่นพจ๋ามาวันนี้มีไรบ้าง วางข้างๆนั่นของฝากใช่หรือไม่
เป็นของฝากหมากพูลหรืออย่างไร รีบมอบให้อย่าช้าอย่าให้รอ
หากไม่ใช่ของฝากจักหลอกให้ ควักหัวใจแล่บลิ้นปลิ้นตาล่อ
ทำมือยาวสาวไส้ใคร่หักคอ แล้วหลอกล่อให้หัวโกร๋นจนเกือบตาย

พี่นพจ๋า หากกลัวผีบ้านผีเรือนหลอกหลอนก็เอาขอฝากมาซะดีๆๆ ;D :D :P

ตะขบจ๋านานๆมาทีมีไรมาฝากผีบ้านผีเรือนป่าว ไม่งั้นจะหลอกให้หัวโกร๋นเลยนะ :D ;D :P

[noppakorn]

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดีครับท่านโดด ทั่นยาย ลุงเปา น้องเกิดแก่ น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า คุณบีบี พญามารและผ
ญาติธรรมทุกท่านครับ

เจอผีบ้านหน้าตาดีมีหรือกลัว ใจระรัวกลัวต่อว่าระอาฉัน
ไม่เคยลืมเรื่องของฝากมากสำคัญ หมากพลูนั้นเอามาเซ่นดังเช่นเคย
เรื่องหวาดกลัวลืมไปได้อย่าใส่จำ ทุกเช้าค่ำเห็นอยู่เรื่อยจนเฉื่อยเฉย
ผีเห็นคร้ามคือสมญามานานเลย ทั้งเปิดเผยทั้งโผล่หน้ามาให้ดู
นพกรณ์พอเข้าบ้านผีรานหลบ กลัวพานพบนพฯขอเลขเสกให้อยู่
ขืนเจอนพฯผีร้องแย่ซวยแน่ตู ขอเลขคู่สองสามตัวผีกลัวแจ
แต่ผีบ้านเรือนโดดยังโสดสวย ใครคุยด้วยก็ลุ่มหลงมีนงงแน่
ทั้งคำหวานคำปลอบชอบตอแย ใครว่าแน่ต้องรีบหนีหลีกลี้ไกล

ได้ข่าวดีท่านโดดลิงโลดยิ่ง ไม่อยู่นิ่งมุ่งทำงานขยันใหญ่
หวังเก็บเงินไปขอสาวรุ่นเยาว์วัย จึงไม่ได้อยู่เรือนใช่เชือนชา
เก็บเงินครบเมื่อไหร่ให้บอกด้วย จะไปช่วยสู่ขอสาวเข้าเคหาฯ
ให้ลุงเปาฯเป็นผู้ใหญ่ไปรจนา เพียงฝันมาคอยรำตามขบวน
นพกรณ์จะช่วยโห่ ฮี้ โห่ ให้ ขันหมากใหญ่ทั่นยายดูอยู่ถี่ถ้วน
น้องเกิดแก่น้องปลายฟ้าพากันชวน ร่วมขบวนขันหมากโก้โห่สามลา

เอ้า..โมงๆๆโมงเท่งโมงๆๆ โห่ฮี้โห่ฮี้โห่ฮี้โห่หหห.....หิ้ววววว...

[plyfha]

http://img372.imageshack.us/img372/4586/123ob9.jpg (http://imageshack.us)

http://img58.imageshack.us/img58/9246/076jm3.gif (http://imageshack.us)

รอทานขนมขันหมาก :D :D

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ ทั่นยาย พีโดด ลุงเปา คุณป้าวรรณ
พี่นพกรณ์ พี่ปลายฟ้า พี่นันท์ พี่ตะขบ พี่เอสโฟ่ พี่เกิดแก่ พี่แปดคิว
ท่านยูจีน คุณดาวเรือง คุณลุง พ่อน้อย ท่านหนุ่ย ครูวิทย์ เจ้าป้าเงาหมอก
พี่มิตรจิต พี่พญามาร และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

ฝาก พี่โดด และทุกท่านค่ะ

http://i89.photobucket.com/albums/k217/t_niyada/brideclub/003_primary1.jpg

เด๋วเพียงฝันจะแต่งตัวคอยกินข้าวในงานพี่โดดค่ะ
ข้าวสารยิ่งแพงๆอยู่ด้วยค่ะ ไม่ว่านานแค่ไหนรอข้าวพี่โดด ค่ะ แป่ว!!!
พี่นพ ฯ ทั่นยายขา!! พี่เกิดแก่ พี่ปลายฟ้าอย่าลืมชวนเพียงฝันไปด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะ พี่ตะขบ แวะมาบ่อยๆนะคะ

ขอบคุณค่ะ ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[@TaKoB@]

;D รอกินโต๊ะจีน งานแต่งงานท่านกระโดด :P

[noppakorn]

http://www.rpst-digital.org/forum/attachment.php?attachmentid=132501&stc=1

ส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

พญาโศกส่งเสียงหวนชวนเศร้าสร้อย
สำเนียงถ้อยร้อยขยับจับสูงต่ำ
ให้ทำนองจังหวะโศกประโยคคำ
เป็นลำนำโหยไห้ใจร้าวราน
ราชรถทั้งเล็กใหญ่เคลื่อนไปพร้อม
ฝูงชนน้อมด้วยน้ำตาคราพ้นผ่าน
ธุลีดินนั้นซึมซาบต่างกราบกราน
ส่งองค์ท่านสู่พระจิตกาธานฐานพิธี
ฝูงชนนับแสนทั่วแดนไทย
ต่างอาลัยในพระองค์ผู้ทรงศรี
ต่างพรั่งพร้อมน้อมส่งท่านงานพิธี
พระแม่ศรีเสด็จสู่สวรรคาลัย.........

ข้าพระพุทธเจ้าอุบาสกนพกรณ์

http://i142.photobucket.com/albums/r103/edkoumi2/Me-ru-mas/Merumas-Panorama1.jpg

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ ทั่นยาย พีโดด ลุงเปา คุณป้าวรรณ
พี่นพกรณ์ พี่ปลายฟ้า พี่นันท์ พี่ตะขบ พี่เอสโฟ่ พี่เกิดแก่ พี่แปดคิว
ท่านยูจีน คุณดาวเรือง คุณลุง พ่อน้อย ท่านหนุ่ย ครูวิทย์ เจ้าป้าเงาหมอก
พี่มิตรจิต พี่พญามาร และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

http://www.bloggang.com/data/seenumkubphukan/picture/1201265030.jpg

ฝากทุกท่านค่ะ

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[noppakorn]

เสด็จสู่สวรรคัลไลย

จันทร์ทรงกลดฉายแสงสำแดงเดช
รับเสด็จสู่วิมานสวรรค์แก้ว
ฉายรัศมีเหนือพระเมรุเห็นวาวแวว
รับดวงแก้วสวรรค์พธูคืนสู่วิมาน
เหลือพระอัฐิเถ้าถ่านเคยผ่านภพ
ให้น้อมนบกราบไหว้ในสถาน
นางฟ้าแก้วเสด็จกลับประทับสราญ
หลังมาประทานพระเมตตามหาชน
น้ำพระทัยยามท่านอยู่สู่พสกฯ
ยากหยิบยกมาเรียงร้อยเป็นถ้อยสนท์
นางฟ้าแก้วทรงยังอยู่คู่ใจคน
ประชาชนน้อมสำนึกระลึกนิรันดร์.....

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า ค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว
ลุงเปา พี่เกิดแก่ ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า พี่โดด พี่อ๋อย ลุงบีบี ครูวิทย์ เจ้าป้า
พี่แปดคิว พี่พญามาร พี่ ตะขบ และญาติพี่น้องทุกๆท่าน

ถึงเวลาส่งนางฟ้ากลับสวรรค์
ที่แห่งนั้นงามดังฝันคู่ควรเทพธิดา
สู่สวรรค์ สู่ยังวิมานที่ปลายขอบฟ้า
ก้มกราบอำลา ด้วยน้ำตาอาลัย

ท่านลงมาจากบนฟ้าจากสวรรค์
เติมความฝัน ต่อชีวิตผู้คนทั้งใกล้ไกล
สุดเหนื่อยล้า อุทิศชีวา เพื่อคนที่ยากไร้
เป็นภาพในใจ ไม่ลืมทุกอย่างที่ท่านทำ
จากวันนี้ กลับสู่ฟ้าดังเดิม

และคงไม่มีภาพเดิม ที่เคยได้เห็นได้จำ
ไม่มีอีกแล้ว นางฟ้าองค์เดิม ท่องดินและถิ่นน้ำ
แต่ภาพทรงจำ ไม่มีวันเลือนลบหายไป
ถึงเวลาส่งนางฟ้ากลับสวรรค์

ที่แห่งนั้น งามดังฝันและดูสุดแสนไกล
ยามคิดถึง ให้คิดทำดี ร่วมมีร่วมจุดหมาย
นางฟ้าไกลไกล ท่านคงยังอยู่ข้างข้างเรา
นางฟ้าองค์เดิม ท่านคงยังอยู่ข้างข้างเรา

ฝากทุกท่านค่ะ ขอบคุณค่ะ

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[bb]

::) เพียงเห็นชื่อซาบซ่านใจกระไรนั่น เพียงแต่ฝันก็ซ่านจิตคิดหลงใหล
เพียงแต่คิดจิตเคลิบเคลิ้มอยู่ร่ำไร เพียงแต่ใจว้าวุ่นครุ่นในทรวง
เพียงละเมอเพ้อไปใครกันเล่า เพียงแต่เจ้าส่งเสียงยิ่งห่วงหวง
เพียงปลอบใจอยากใกล้ชิดฤดีดวง เพียงชื่นทรวงเพียงฝันนั่นกระไร ::)

[DodE]

เรื่องราวรักปนใคร่ในโลกนี้
ล้วนไม่มีความจีรังสิ่งทั้งหลาย
เป็นเหยื่อล่อเวียนวนตราบจนตาย
เวียนวุนวายแสวงหามาครอบครอง

หากสมรักสมใคร่ดังใจหวัง
เป็นภวังค์ผูกมัดรัดเจ้าของ
หากผิดหวังไม่ได้ดังใจปอง
น้ำตานองเนืองหน้าด้วยอาลัย

รักปนใคร่ใฝ่ครองจงตรองเถิด
แม้นล้ำเลิศรสรักยากพลักใส
แต่เต็มด้วยเชื้อร้ายอยู่ภายใน
มองไม่เห็นโพยภัยที่ใหม้ลาม

ชีวิตนี้น้อยนักเดียวจักสาย
เกิดและตายเพื่อหลงดงป่าหนาม
หรือเกิดเพื่อสลัดออกจากกาม
เป็นคำถามครวญให้ใคร่คิดดู..

สวัสดีครับญาติมิตรทุกท่าน..
ทิ้งลานโดดไปนาน จนน้องเพียงฝันว่า หยากใยขึ้นแล้ว อิอิ
กลับมาแล้วครับผ๊มมมม

[plyfha]

ฟ้าลิขิตชีวิตไว้ในทุกสิ่ง
อาจยากยิ่งจะเลือกไปทางไหน
มองหนทางข้างหน้าที่ดูไกล
อาจสดใสมีเศร้ามาเคล้าเคลีย

ทะเลรักที่ร้างทางเคยฝัน
อาจต้องผันหวนห่างดั่งใจหมาย
ทะเลใจทีมี รักมากมาย
อาจมลายเป็นร้างในทางเรา

เพลงแห่งรักยังอยู่คู่ท้องฟ้า
ตะวันมาฟ้าใสให้คลายเหงา
ทะเลฝันยังอยู่ในใจเรา
ทะเลเศร้าจงร้างและจางไป

สวัสดีค่ะทุกท่าน
น้องเพียงฝันไปแคะพี่โดดมาหรือไร อิอิ

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร ทั่นแปดคิว เจ้าป้าฯ
ตะขบ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ

เรื่องเล่าวันวาน

อดีตกาลนานมาแล้วแว่วๆว่า วันกว่าๆคือเมื่อวานนั้นย้อนหลัง
พาตาเปาไปไหว้พระนะจังงัง รีบฉุดรั้งทักษิณานุปาทาน
เดินวนไปเวียนมาสี่ห้ารอบ ตามระบอบผู้ซึ้งใจในสถาน
มองดูพระปฎิมาหนาเนิ่นนาน คิดว่าท่านปางอะไรมากมายมี
ลองเดินดูโดยรอบขอบเขตขันท์ ปางหนึ่งนั้นยืนประทับอยู่กับที่
สองพระกรห้อยลงพระชงฆ์นี้ ดรรชณีผายออกนอกพระองค์
ให้สงสัยปางอะไรไม่เคยเห็น หรือว่าเป็นปางใหม่ๆให้ลืมหลง
ตาเปารีบบอกว่า"พระท่านปลง" หรือว่าคง "ปางว่ายน้ำ" ตามสบาย
หันไปมองร้องอ้อพ่อคุณเอ๋ย กระไรเลยปางว่ายน้ำทำไปได้
ที่ซาอุฯคงมีพระมามากมาย พระมาลัยไปโปรดเกล้าตาเปาที

น้องโดดจ๋า แบบนี้จะพาตาเปาไปอยู่วัดไหนดีอ่ะ :D :D

[noppakorn]

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดีครับทั่นยาย ท่านโดด ลุงเปา น้องเกิดแก่ น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า และทุกท่านครับ

สวัสดีครับกลับมาแล้วแจ้วกันต่อ ไปเที่ยวพอเลยต้องกลับลาลับก่อน
พอมาถึงก็เป็นไข้ไม่ได้นอน เพราะพักผ่อนไม่เพียงพอเลยรอรา
ทั้งครั่นเนื้อครั่นตัวหัวก็ปวด จะบีบนวดก็ไม่หายคลายเมื่อยล้า
แถมท้องเสียต้องระบายแทบตายวา แย่นักหนาไม่เคยเป็นเช่นนี้เลย
จะหาหมอก็ขี้เกียจเจียดยาเอง ไม่หวั่นเกรงเพราะไม่กลัวเลยมัวเฉย
พอวันนี้ดีขึ้นนอนเพลินเลย ค่อยเสบยมาเยี่ยมเยือนผองเพื่อนเรา
ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาคุยลุยกันต่อ มายกยอด้วยคำกลอนคำวอนเว้า
ทั้งทั่นยายปลายฟ้าพาลุงเปา พาไปเข้าวัดวาอารามใด......

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า ค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว คุณป้าวรรณ พี่รักกี้
ลุงเปา พี่เกิดแก่ ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า พี่โดด พี่อ๋อย ลุงบีบี ครูวิทย์ เจ้าป้า
พี่แปดคิว พี่พญามาร พี่ ตะขบ และญาติพี่น้องทุกๆท่าน

เสียงเพลงแผ่วแว่วหวานผ่านลมหนาว
อ้อนความรักพริ้มพราวกลางเวหา
ฝากกล่อมน้องนอนหลับยามนิทรา
สุขอุราทุกคราที่พี่นอน


เสียงเพลงรักปักใจให้ไออุ่น
หวานละมุนหว่านใจใส่ในหมอน
พร้อมเสียงเพลงบรรเลงห่มเจ้านอน
คอยอาวรณ์กลัวเจ้าเหงาหนาวเดียวดาย


ฝากเพลงนี้พี่ร้องไปให้เจ้า
ส่งเพลงเฝ้าแทนผ้าห่มลมหนาวหาย
เอาเพลงนี้ให้ไออุ่นแนบกาย
เสียงเพลงกลายกล่อมกลอยใจให้ฝันดี



แวะมาปัดหยากใยให้พี่โดดค่ะ อิอิ!!!


ทั่นยายขา!! พี่เกิดแก่ขา พี่โดด พี่อ๋อย พี่ปลายฟ้า ลุงเปา
ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่นพ เพียงฝันแอบนินทาทั่นยายอยู่ค่ะ
คนอะไรสวยดั่งนางฟ้าค่ะ อิอิ!!!
ขอให้พี่นพฯหายป่วยไวๆค่ะ

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[plyfha]

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=plewtaamlom&month=20-07-2008&group=30&gblog=71

ฝากเพลงเพราะๆมาให้คนปัดหยากใย่
จะได้เพลินๆค่ะ :D :D

[noppakorn]

นมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดีครับ ทั่นยาย ลุงเปา ท่านโดด น้องเกิดแก่ น้องปลายฟ้า น้องอ๋อย คุณบีบี คุณครูวิทย์
น้องแปดคิว ท่านพญามาร น้องตะขบ น้องกี้ และญาติธรรมทุกๆท่าน

http://baguette.diaryclub.com/images/20061110_0446-2.gif

[color=brown]อยากเข้าวัดไปถือบวชกรวดน้ำให้
แต่กลับใจเพราะไม่กล้าละล้าละหลัง
เพราะความรักของเราสองต้องมาพัง
แต่ฉันยังรักอาลัยใส่ใจเธอ
คงเป็นโชคชะตาฟ้ากำหนด
ให้กำสรดกำสรวลเฝ้าครวญเพ้อ
อยากขอตัดหักใจไปจากเธอ
ไม่อยากเจอคนใจร้ายทำลายคน
จุดผันเปลี่ยนเพราะหัวใจได้แปรผัน
เธอทิ้งฉันให้สร้อยเศร้าเฝ้าสับสน
ไปมีรักกับคนใหม่ไม่กังวล
ทำร้ายคนที่มอบใจให้กับเธอ
อยากขอตัดใจรักภักดิ์ให้สิ้น
ไม่หลงลิ้นคำลวงว่าห่วงเสมอ
ไม่ขอฟังคำหวานพบพานเจอ
ไม่หลงเพ้อสร้างหัวใจให้...ทรนง
[color=maroon][size=12pt] …………………………(หัวใจทรนง)

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร เจ้าป้าฯ
ตะขบ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ

เยี่ยมไข้ พี่นพกรณ์ค่ะ

ได้ยินเสียงครวญมาน่าสงสาร พี่นพท่านไม่สบายอย่างไรหนา
ทั้งปวดหัวตัวร้อนห่อนกายา ท้องยังมาพาระบายอ๊ายแย่จริง :D
เป็นอย่างไรบ้างทั่นพี่อย่ารีรอ ไปหาหมอเร่งรักษาอย่าทำนิ่ง
ความป่วยไข้อย่าได้มัวประวิง เคลียร์ทุกสิ่งให้หายดีก่อนพี่ยา

http://img216.imageshack.us/img216/5272/untitled113uh6.png

ขอให้พี่นพหายจากอาการป่วยโดยเร็ว มีสุขภาพแข็งแรงสดใสกว่าเดิมนะคะ
ตะละแม่เกิดแก่จ๋า มาปอกผลไม้ให้พี่นพทานหน่อยจ๊ะ จะได้มีแรงเข้าห้องน้ำอีกหลายรอบ

โพสข้อความก่อนพี่นพ แต่ไม่ยอมขึ้นอ่ะ โดนแซงหน้าเฉยเลยค่ะ ไม่ยอมๆๆ :D ;D

[plyfha]

http://61.19.248.235/uploads/53f6ad863e.jpg (http://imagehost.compgamer.com/getimg.php?img=53f6ad863e.jpg)

ดอกไม้เยี่ยมไข้พี่นพค่ะ
หายไวๆนะคะ

[paobunjin]

เยี่ยมไข้นพกรณ์ด้วยคน เน้อ...
ทั้งๆที่ตัวเองก็เพิ่งลุกเดินได้ไม่กี่วัน ปีนี้โดนไข้เปลี่ยนฤดูกันโดยถ้วนหน้า
เป็นธรรมดาของสังขารอ่ะนะ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ธรรมด๊า ธรรมดา....

นพกรณ์นอนจับไข่ เอ๊ยไข้ เป็นไรหรือ?
ครางฮือ ฮือ แถมออดอ้อนวอนใครหนอ?
ว่าอกหักรักร้าวใครเฝ้ารอ?
คนรูปหล่อกลัวไปใยคนใจเดียว....

หาเอาใหม่สดใสกว่าคนเก่า
ให้มาเฝ้าป้อนยาพาท่องเที่ยว
ทั้งยุโรป อเมริกา มาโตเกียว
บินลดเลี้ยวไปมาอย่ามัวตรม....

พาไปกินโรตีที่เมืองแขก
พาไปแบกเป้หลังนั่งกินส้ม
ที่เมืองจีนปีนกำแพงแบ่งกันชม
พาเที่ยวชมทั่วโลกลืมโศรกตรม เนาะ....อิอิ

เรื่องเล่าวันวาน

อดีตกาลนานมาแล้วแว่วๆว่า วันกว่าๆคือเมื่อวานนั้นย้อนหลัง
พาตาเปาไปไหว้พระนะจังงัง รีบฉุดรั้งทักษิณานุปาทาน
เดินวนไปเวียนมาสี่ห้ารอบ ตามระบอบผู้ซึ้งใจในสถาน
มองดูพระปฎิมาหนาเนิ่นนาน คิดว่าท่านปางอะไรมากมายมี
ลองเดินดูโดยรอบขอบเขตขันท์ ปางหนึ่งนั้นยืนประดับอยู่กับที่
สองพระกรห้อยลงพระชงฆ์นี้ ดรรชณีผายออกนอกพระองค์
ให้สงสัยปางอะไรไม่เคยเห็น หรือว่าเป็นปางใหม่ๆให้ลืมหลง
ตาเปารีบบอกว่า"พระท่านปลง" หรือว่าคง "ปางว่ายน้ำ" ตามสบาย
หันไปมองร้องอ้อพ่อคุณเอ๋ย กระไรเลยปางว่ายน้ำทำไปได้
ที่ซาอุฯคงมีพระมามากมาย พระมาลัยไปโปรดเกล้าตาเปาที

น้องโดดจ๋า แบบนี้จะพาตาเปาไปอยู่วัดไหนดีอ่ะ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า โดดเอ๋ยส่อยลุงแหน่ ต้องนอนแผ่นึกไม่ออกบอกอีหลี
พระปางไหนไม่เคยเห็นในชีวี ท่านทำทีเหมือนแหวกน้ำตามทำนอง
คงจะช่วยชาวอ่าวไทยให้พ้นทุกข์ พบความสุขสดใสไม่มัวหมอง
อยู่ซาอุฯคงจะเป็นท่าแหวกทอง เอามากองให้ลุงเปาเอามากอง
แต่ลุงเปาบุญน้อยได้น้อยนิด เอามาปิดทองพระจนหน้าผ่อง
ได้แต่ทรายมารวมจนเป็นกอง ถ้าเป็นทองจะแบ่งกันให้ทั่วเลย.....

ชื่นใจเหลือเกินที่ได้มาพบกับพวกเราอีก นพกรณ์เอ๋ย หายเร็วๆนะ จะได้บินไปไหนอีกหนอ?
เครื่องบินกำลังขยับปีกรออยู่เน้อ....ลุงเปาก็ต้องเตรียมรอขึ้นเครื่อง ต้องกลับไปอีกแล้ววว...
ฮือ ฮือ แง แง ฮ่า ฮ่า ฮ่า....

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร ทั่นแปดคิว เจ้าป้าฯ
ตะขบ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ

ตาเปาจ๋าทำอย่างไรก็ไม่รอด คงต้องจอดไม่ต้องแจวซะแล้วท่าน
กลับซาอุฯคงไม่ได้อีกหลายวัน เขาปิดกั้นสนามบินกินเวลา
หากจะกลับให้ได้ใจต้องแกร่ง ห้อยต่องแต่งกับลูกโป่งโยงซ้ายขวา
เหมือนบอลลูนบินร่อนฟ่อนนภา เหิรเวหาอย่างสไตล์ วีไอพี
หรือว่าจะอาศัยการว่ายน้ำ ลอยคอข้ามทะเลไปดีมั้ยนี่
อยากไปว่าหลวงพ่อท่านนั่นเจอดี ท่านนำชี้ช่วยให้ได้ลอยคอ :D

ป่านนี้ตาเปาคงนั่งหมดอาลัยตายอยากที่กลับซาอุฯไม่ได้อยู่ป่าวคะ
ลูกค้าที่บริษัทฯกลับญี่ปุ่นไม่ได้ ตกค้างอยู่ 10 คน คงต้องเอาลูกโป่งผูก
แล้วปล่อยให้ลอยกลับบ้านเช่นกันค่ะ :D ;D

[paobunjin]

โอ๊ย... หัวใจผมเดาะ...
อกระทมตรมไหม้ไร้ทางเลือก เพราะเขาเสือกปิดหนามบินหมิ่นไปทั่ว
ใครเดือดร้อนเขาไม่รู้ดูน่ากลัว ทำมั่วซั่วชาติไทยบรรลัยแล้ว
ใครเดือดร้อนตูไม่สนขอชนดะ ใครเขาจะเป็นอย่างไรใครจะแห้ว
ตูขอเลือกทางชนะปะฉะแนว อย่างนี้แล้วต้องบั่นหัวเสียบประจาน
คนทั้งโลกเดือดร้อนมันนั่งยิ้ม ขอเพียงอิ่มข้าวกล่องกินของหวาน
ปิดสนามบินคนเดือดร้อนต้องประจาน เอาตะหานมาตะลุยซะดีมั้ง?

แต่ตาเปาต้องทำใจให้ได้ ถึงอย่างไรก็ต้องอยู่ดูพวกคลั่ง
ทำวิกฤติเป็นโอกาสปราศชิงชัง คงได้นั่งพบน้องพี่ที่รอคอย
เสียอย่างเดียวเศรษฐกิจกำลังตก เหมือนถูกชกใต้เข็มขัดหมัดคนถ่อย
ถ้าอย่างนี้ต้องใช้ลูกเข่าลอย เตะค่อยค่อยให้คอหักชักคาเท้า....

ขออภัยมันสูนจนเท้าสั่น อยากจะลั่นใส่ก้านคอหรือผ่าเป้า
เขาไช่คนหรือเปล่านะพวกเรา จึงต้องเอาชาติของไทยไปประกัน
นี่ละหรือคนที่อ้างทางพระ เพื่อชนะทำได้ไม่เคยหวั่น
มืออมสากปากอมส้นคนกลายพันธุ์ คงสักวันหม้อนรกคงจกกะบาล

ขออำภัยหน่อยนะ ที่ไม่สามารถที่จะข่มใจยอมรับกับมนุษย์ก่อการร้ายเหล่านี้ได้
ดีนะที่ลุงเปาลงเครื่องมาก่อน ถ้ามาพอดีที่เขาทำอย่างนี้ คงได้แลกกันไปแล้ว แฮะๆๆ
แลกแบ๊งค์ดอลล์ไว้กินมาม่าอ่ะนะ อิอิ

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร ทั่นแปดคิว เจ้าป้าฯ
ตะขบ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ

บ้านเราแสนสุขใจ

โอ๊ะ โอ่ะ โอย...ตาเปาจ๋าเดี๋ยวหน้ามืด ดูไม่จืดเลยนะท่านขวัญผวา
ทำโวยวายท้าตีชวนบีฑา พอเค้ามาก็ไม่รอดจอดไม่แจว
เรื่องของชั้นปัญญาชนคนมีกึ๋น อย่าไปขึ้นบ่นว่าหัวหน้าแถว
เราชนชั้นรากหญ้าอย่าส่อแวว อยู่เฉยๆดีแล้วพ่อแก้วตา
ให้ระดับปัญญาชนพ่นกันต่อ เราหัวร่อกับต้นไม้ไปดีกว่า
ชีวิตเราจะอยู่ไปได้กี่ครา ปล่อยวางหนาอย่าโมโหโกรธาเลย

แต่ถ้าหากอยากจะซ่ามาแถวนี้ ไปต่อตีให้เขมรเผ่นเถอะเหวย
มารุกรานบ้านเราเอามันเลย อย่าวางเฉยเฉื่อยชาช้าอยู่ใย
พระวิหารด้านเราเอามาก่อน หากมันย้อนหันมาหากลัวไม่
อย่าให้มันรุกล้ำอธิปไตย แผ่นดินไทยขวานทองของพวกเรา
ลูกหลานไทยเรานี้พลีชีพได้ รักษาไทยคงเป็นไทยใช่ไหมเล่า
หากเราไม่รักกันพลันมัวเมา ใครจะมารักเราเล่า คนไทย :D

ตาเปาจ๋าอย่าเครียดไปเลยค่ะ กลับไม่ได้ก้ออยู่เมืองไทยไปก่อน
เมืองไทยใครๆก็อยากอยู่ บ้านเราแสนสุขใจ เคยร้องมั้ยคะ
แต่หากอยากท้าตีท้าต่อยเดี๋ยวพาไปเขาพระวิหาร ไปไล่เขมรให้
เผ่นกลับบ้านแทบไม่ทัน ยึดเอาเขาพระวิหารคืนมาให้ได้ดีมั้ยคะ
ทั่นยายเตรียม ทั้งยาลม ยาหม่อง ให้ตาเปาแล้วค่ะ เกรงว่าเวลาขึ้น
เขาพระวิหารจะไม่ไหว เดี๋ยวจะเป็นลมไปซะก่อน
:D ;D

[plyfha]

__000000___00000
_00000000_0000000
_0000000000000000
__00000000000000
____00000000000
_______00000
_________0
________*__000000___00000
_______*__00000000_0000000
______*___0000000000000000
______*____00000000000000
_______*_____00000000000
________*_______00000
_________*________0
________*_________0
_________*________*
___________________*
ส่งกำลังใจมาให้ทุกท่านค่ะ

[มิตรจิต]

ลุงเปา ใจเย๊น เย็นเข้าไว้เจ้าค่ะ ;D

เป็นห่วงสุขภาพจิตลุงเปามากมายเลย กลัวลุงเปาจะใจขาด

เพราะสูนเกินระบบขั้วใจจะรับได้

เดี๋ยวจะไม่ทันได้เห็นตอนจบของสงครามแม่สี สองเฉดนี้ นา ::)

[DodE]

ไฟแรงยิ่งถาโถม ยามต้องลมโชนไสว
ร้อนแรงแห่งเพลิงไฟ เผาไผทของใครกัน
กองซากเศรษกิจ ผลผลิตแห่งความฝัน
ใดหรือคือรางวัล ที่กำนันแก่ผองชน
วิถีแห่งปัญญา ก่อปัญหาทั่วแห่งหน
แตกแยกแห่งหมูชน ชนะตนชนะใคร....

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ ทั่นยาย พีโดด ลุงเปา คุณป้าวรรณ
พี่นพกรณ์ พี่ปลายฟ้า พี่นันท์ พี่ตะขบ พี่เอสโฟ่ พี่เกิดแก่ พี่แปดคิว
ท่านยูจีน คุณดาวเรือง คุณลุง พ่อน้อย ท่านหนุ่ย ครูวิทย์ เจ้าป้าเงาหมอก
พี่มิตรจิต พี่พญามาร และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

http://static.sanook.com/album/files/jpg/138/690039.jpg

ฝากทุกท่านค่ะ
แวะมาดูปลวกขึ้นบ้านพี่โดดแล้วหรือยังค่ะ อิอิ
ขอบคุณทุกท่านค่ะ

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[Lucky]

...วันนี้กี้ หลงเข้ามา ลานลุงโดด
เหนกลอนโปรด เลยเกิดโจทย์ เปนคำถาม
ว่าลุงนพ เจบป่วยไข้ ได้กี่ยาม
เปนไข้หวัด จัดปัดจาม หรืออย่างไร
มาอีกที ดูก้องง เกิดสงสัย
ว่าใคร ๆ ต่างก้อรู้ ดูแลกัน
จะว่าไป สงสัยไร หละตัวฉัน
ก้อเปนไข้ ไม่สบาย คล้าย ๆ กัน
อากาศพลัน เปลี่ยนแปลง แคลงร่างกาย


อยู่ดี ๆ ก้อคิดไม่ออก กระทันหันอ่ะ
จบแค่นี้เลยแล้วกัน ไหงเปนงั้นก้อไม่รุอ่ะ

...แห่ะ ๆ ใครเคยเปนแบบกี้มั่งอ่ะ อยู่ดี ๆ ก้อลืมกะทันหันอ่ะ ทุกทีเลย ที่หลงทางบ่อยๆก้อเพราะแบบนี้แหละ ;D
ยังไงก้อ ฝากดอกไม้หั้ยลุงนพเลยแล้วกาน กี้ชอบกุหลาบเลยบังคับหั้ยลุงนพชอบด้วย เอาแค่นี้แหละนะลุง เยอะดอกมันเปลืองอ่ะ อิอิ...




http://img212.imageshack.us/img212/5779/1981pv0.jpg (http://imageshack.us)
http://img212.imageshack.us/img212/1981pv0.jpg/1/w320.png (http://g.imageshack.us/img212/1981pv0.jpg/1/)

[bb]

ปีเก้าหนึ่งถิ่นอิสานเป็นบ้านป่า สิงสารายังมีที่เขาสูง
อุดมพร้อมไม้ป่าต้นยางยูง นกเป็นฝูงโฉบบินทุกถิ่นงาม
นกกระจิบเค้าแมวกระรอกป่า ระรานตาฝูงสัตว์มีล้นหลาม
ชาวอิสานมีสุขทุกถิ่นคาม นั่นเป็นยามที่ผ่านพ้นมาเนิ่นนาน
เขียงชะอุ่มพุ่มไสวด้วยใบข้าว พอถึงคราวเก็บเกี่ยวสนุกสนาน
มาลงแขกสามัคคีที่เบิกบาน พอเสร็จงานเลี้ยงฉลองกันฮาเฮ
หกสิบปีผ่านมาถึงห้าหนึ่ง ยังนึกถึงบริบทที่หันเห
ถิ่นอิสานที่ชุ่มเขียวกลับชวนเซ ขาดเสน่ห์แห้งแล้งแย้งความเดิม
มองทุ่งนาโล่งเตียนข้าวออกเหลือง กลายเป็นเหมืองมีหนองน้ำขึ้นมาเสริม
พอกักเก็บได้น้ำมาเพิ่มเติม แต่ก็เริ่มจะแห้งหายปลายฤดู
ปรับถนนพัฒนากันยกใหญ่ ตัดออกไปที่นาน่าอดสู
มีผู้คนเพิ่มขึ้นเป็นคุ้งคู คนมาอยู่สร้างบ้านเรือนเหมือนเมืองกรุง
ทีนาเคยเก็บเกี่ยวข้าวพอได้ขาย บัดนี้กลายเก็บเกี่ยวไม่พอถุง
ต้องเป็นหนี้เป็นสินกันนังนุง จะพยุงเอาตัวรอดอย่างไรดี

[piangfan]

http://img75.imageshack.us/img75/1900/00030xy9.jpg


ฝากทุกท่านค่ะ :o :-* ;D

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[piangfan]

พี่โดดเอ๋ย!!! มาทีรัย มีแต่สนิน หยากใยค่ะ
รีบออกมาไวไวค่ะพี่โดด พี่อ๋อยขา!!!
บ้านขึ้นราแล้วค่ะ อิอิ!!!

http://board.trekkingthai.com/board/upload/photo/2003-12/photo1_0263-17.jpg
ฝากทุกท่านค่ะ

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[noppakorn]

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดีครับทั่นโดด ทั่นยาย คุณบีบี น้องปลายฟ้า น้องเกิดแก่ น้องเพียงฝัน พญามาร น้องกี้ และ
ญาติธรรมทุกๆท่านครับ

ดูบ้านเมืองเปลี่ยนแปรดังแก่เฒ่า
ถิ่นลำเนาไม่จีรังดั่งสังขาร
เป็นสิ่งแท้ที่แน่นอนยากผ่อนกาล
รูปสันฐานไม่แน่แท้แปรเปลี่ยนไป
ดูความดีสิคงทนยลเนิ่นช้า
แม้เวลาเดินต่อบ่หยุดได้
เกิดมาแล้วอย่าเสียชาติประมาทใจ
ทำดีไว้คนสรรเสริญเจริญชนม์
บ้านเมืองคงประสบพบสันติ
ทุกชีวีคงมีสุขทุกแห่งหน
ไม่แบ่งพวกแบ่งเหล่ามอมเมาคน
ให้ดิ้นรนเพียงอำนาจอนาถใจ

[plyfha]

ความดีสิคงทน
ความร้อนรนพาวุ่นวาย
จัทนร์ยิ้มพริ้มแพรวพราย
ความวุ่นวายคงจากลา

ลานโดดไม่เงียบเหงา
มีคนเฝ้าด้วยห่วงหา
เจ้าของคงชรา
เลยกลับมานานนานที

อำนาจมันบาดลึก
ใยไม่นึกถึงน้องพี่
เวลาเหมือนวารี
ไหลเร็วรี่ไม่มีคืน

ชักมึนกาพย์เลยมั่ว
ใจไม่มัวไม่มีฝืน
มาดูทุกค่ำคืน
ทั้งตอนตื่นและก่อนนอน
:P :o :o :o :o :P

[DodE]

แก่มาชราไปมันไม่แน่
ไม่เคยแก่เหมือนกันทุกท่านเอ่ย
แก่มือใหม่จงอภัยนะชามเชย
ก็ไม่เคยแก่อย่างนี้เผิ่งมีมา

สังขารเป็นไปสิ่งไม่เทียง
ไม่อาจเลี่ยงหลบหลีหลีกหนีหนา
ต้องปล่อยให้เป็นไป อนิจจา
สังขารา อนัตตัง ยังต้องทน อิอิ

ช่วงนี้ ถ่านหมดอะคร้าบบบ
เลยมะค่อยได้แต่งกลอน
แต่ก้อแวะอ่านประจำคร้าบบบบ

[plyfha]

http://61.19.248.235/uploads/1fd1d05dbb.jpg (http://imagehost.compgamer.com/getimg.php?img=1fd1d05dbb.jpg)
กาแฟ ในกาแฟจะมีสารคาเฟอีน ซึ่งสารตัวนี้จะออกฤทธิ์กระตุ้นให้สมองตื่นตัว
ร่างกายกระชุ่มกระชวย ซึ่งจะเร่งความเร็วของการประมวลผลข้อมูล
ในสมองและย่นระยะเวลาในการตอบสนอง ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของงานที่ต้องการสมาธิ
การใช้เหตุผลและความจำ กาแฟ ช่วยกระตุ้นในทุกส่วนของร่างกาย

กาแฟ ในคาเฟอีนในปริมาณที่พอเหมาะ ช่วยลดความหงุดหงิด
อารมณ์ซึมเศร้าและความเครียดได้ ทำให้ผู้ดื่มรู้สึกพึงพอใจและมีความสุข
คลายเครียดได้ในระดับหนึ่ง

นำกาแฟมาเป็นถ่านให้พี่โดดค่ะเติมพลังจะได้มีแรง

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร ทั่นแปดคิว เจ้าป้าฯ
ตะขบ ลัคกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ

แก่อะไร

เสียงใครหนอมาบ่นว่าชราแก่ ดูให้แน่แก่อะไรน้องโดดจ๋า
แก่ความรู้อยู่มานานยันชรา แก่สังขาฯโอดโอยร่วงโรยไป
แก่ศีลธรรมจรรยาหน่ะดีแน่ อยากจะแก่วันละห้าเวลาได้
แก่ความดีแก่เมตตาปราณีไป แก่แค่ไหนก็ไม่ว่าอย่าประวิง

แก่สังขารยานหย่อนนอนไม่หลับ กระส่ายสับกลัวตีนกาบนหน้ายิ่ง :D
แก่กิเลสแก่ตัญหาน่าท้วงติง แก่ทุกสิ่งพอรับได้ไม่ฉันทา
แก่บางอย่างหากมีไม่ดีแน่ เป็นการแก่ที่น่าชังยังเดียงสา
แต่แก่แดดแก่ลมจมกามา หนูๆจ๋าแก่อย่างนี้ไม่ดีเลย

ใครจะแก่อะไรก้อเลือกแก่เอาตามอัชธยาศัยค่ะ
แต่ทั่นยายน่ะแก่ไฟไปหน่อย ถูกเพื่อนๆรุมเผาซะเกรียมเลย :D

อิจฉา...ไม่ย๊อม ไม่ยอม ปลายฟ้ายกกาแฟผ่านหน้าไปให้น้องโดดคนเดียวได้งัย
วิสัชณา... แบบนี้ต้องแอบใส่เกลือทุกแก้วเลย โดดเอ้ย...ดื่มให้หมดนะ :D ;D

[Lucky]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร ทั่นแปดคิว เจ้าป้าฯ
ตะขบ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
^
^
^
^
^
แอบก๊อบทั่นยายมานิสนุง อิอิ...

...อิอิ กินกาแฟเพิ่มความแก่ ทั่นยายใส่เกลือ กี้แอบใส่สลอดหั้ยลุงโดดดีก่า ทวงเลี้ยงข้าวยันเลย...

[Lucky]

ดาวดวงหนึ่งสุกสว่างกลางเวหน จุติบนแผ่นดินถิ่นสยาม
จันทร์ที่ห้าธันวาสง่างาม ทรงพระนามภูมิพลสกลขจร
เหนือดินน้าลมไฟในพิภพ รวมสมทบมหาสมุทรสุดสิงขร
พระคุณแผ่ไพศาลปานบิดร พสกนิกรทั้งปวงทรงห่วงใย
สองพระกรรณทรงสดับรับฟังเหตุ สองพระเนตรทรงดูแลคอยแก้ไข
สองพระหัตถ์ทรงโอบอุ้มคุ้มผองภัย สองพระบาทเสด็จไปแม้ภัยมี
การเกษตร การศึกษา การพาณิชย์ การผลิต การประมง ทรงแผนที่
คมนาคม ชลประทาน การดนตรี ประเพณี การศาสนา ปรีชาชาญ
กษัตริย์เอื้อ พสกอุ่น บุญของชาติ พระฤทัยหยาดหลั่งรินทั่วถิ่นฐาน
ใต้ร่มฉัตรเย็นศิระ ราษฎร์สราญ องค์ภูบาลสถิตในใจประชา
วโรกาส เฉลิมพระชนม์มงคลสมัย พระรัตนตรัยสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วทิศา
พระเสื้อเมืองพระทรงเมืองเรืองฤทธา อันเชิญมาคุ้มพระองค์ทรงพระเจริญ.

...จากงานค่ายคุณธรรม อภินันทนาการโดยท่านชิน อิ จิ อิอิ...

...ถ้าย้อนเวลาได้ อยากย้อนกลับไป...


http://img208.imageshack.us/img208/4931/a102pj1.jpg (http://imageshack.us)
http://img208.imageshack.us/img208/a102pj1.jpg/1/w245.png (http://g.imageshack.us/img208/a102pj1.jpg/1/)

[Lucky]

อันฝูงชนบนพื้นแผ่นพิภพ ย่อมประสบพบสุขตามสมัย
เมื่อเกิดมาโชคดีที่เป็นไทย ได้พ่อหัวทรงมหาราชปราชญ์แผ่นดิน

...อภินันทนาการโดย ท่านชิน อิ จิ อิอิ...



http://img381.imageshack.us/img381/5390/a092mp1.jpg (http://imageshack.us)
http://img381.imageshack.us/img381/a092mp1.jpg/1/w226.png (http://g.imageshack.us/img381/a092mp1.jpg/1/)

[plyfha]

http://61.19.248.235/uploads/d76c026809.jpg (http://imagehost.compgamer.com/getimg.php?img=d76c026809.jpg)
จุดเทียนชัยถวายพระพรตอนหัวค่ำ
ให้ชื่นฉ่ำคนมากมายใส่สีเหลือง
ถวายพระพรวางพานพุ่มดูเรื่อเรือง
ไฟสีเหลืองส่องฟ้าพาประกาย

ขอถวายพระพรชัยให้พ่อหลวง
ใจทุกดวงห่วงใยให้ขวนขวาย
ทำความดีถวายไปไม่เว้นวาย
อันโรคาให้มลายในพริบตา

ขอคุณพระทั่วโลกนั้นปกปักษ์
ขอเทวาอารักษ์มารักษา
ขอวอนองค์พระสยามเทวา
ให้ทรงมีพระพลานามัยแข็งแรง

[ทั่นยาย]

ข้าพระพุทธเจ้าขอถวายพระพร ขอให้ทรงพระเจริญเกษมสำราญ
มีพระพลานามัยแข็งแรง ขอทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า นามปากกา ทั่นยาย

[ทั่นยาย]

เรื่องเล่าวันวาน....สองแขนพ่อคุ้มครองภัย

ในวัยเยาว์เก่ากาลนั้นจำได้ บนฟ้าใสมีเมฆมัวสลัวล่อง
เพียงไม่นานฝนกระหน่ำน้ำเจิ่งนอง เสียงฟ้าร้องก้องมาช่างน่ากลัว
รีบเข้าห้องครองขุมคลุมผ้าห่ม ฟ้าระงมเปรี้ยงปร้างครางไปทั่ว
นอนฟังเสียงฝนฟ้าแสนน่ากลัว ใจระรัวกลัวจนต้องร้องไห้โฮ

แต่ไม่นานพลันมีสองแขนป้อง โอบประคองกอดไว้ตั้งใจโอ๋
เงียบเสียนะลูกจ๋าอย่าเยโย แล้วก็โอ๋ปลอบขวัญในทันใด
อุ่นไอรักของพ่อหล่อหลอมลูก พ่อปลอบปลุกลูกยาอย่าร้องไห้
สองแขนพ่อปกป้องคุ้มครองภัย ลูกอุ่นใจซุกกายหลับกับพ่อเอย

ลูกขอกราบบูชาพระคุณของพ่อที่คุ้มเกล้าลูกมาจนบัดนี้
รักพ่อสุดหัวใจค่ะ

[bb]

พ่อเปรียบเหมือน ชายคาที่คลุมครอบ บังแดดฝนโดยรอบแห้งเหือดหาย
ให้ลูกๆหลบแดดฝนอุ่นสบาย พ่อทุกข์กายแต่ลูกๆสุขกายา
พ่อเปรียบเหมือน คุณหมอรักษาโรค ให้คลายโศกซึมเศร้าปวดเกศา
พ่อสรรหาหยุกยามาฉาบทา ห่มกายาคราหนาวสั่นสะท้านกาย
พ่อเปรียบเหมือน คุณครูผู้สอนสั่ง เฝ้าระวังเตือนภัย ไม่เสียหาย
ให้ลูกทำสิ่งที่ดี จะสุขสบาย ไม่วุ่นวายกับสิ่งชั่วมั่วเกเร
พ่อเปรียบเหมือน เรือใหญ่ในน้ำกว้าง ลอยเคว้งคว้างโดดเดี่ยวเที่ยวหันเห
พ่อนำทางบอกทิศของทะเล ไม่รวนเรกลับฝั่งดังใจจง
พ่อเปรียบเหมือน จอมทัพผู้ยิ่งใหญ่ นำลูกไปสู้ข้าศึกดังประสงค์
ฝ่าฟันฟาดอุปสรรค์ให้หมดลง ลูกดำรงค์ตนเหมือนพ่อต่อๆไป

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ ทั่นยาย พีโดด ลุงเปา คุณป้าวรรณ
พี่นพกรณ์ พี่ปลายฟ้า พี่นันท์ พี่ตะขบ พี่เอสโฟ่ พี่เกิดแก่ พี่แปดคิว
ท่านยูจีน คุณดาวเรือง คุณลุง พ่อน้อย ท่านหนุ่ย ครูวิทย์ เจ้าป้าเงาหมอก
พี่รักกี้ พี่มิตรจิต พี่พญามาร และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

http://www.thamai.go.th/images/dynamic/7-big.jpg

ฝากทุกท่านค่ะ

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[มิตรจิต]

;D ;D ;D


สาธุนำร้อยกรองสรรเสริญบารมีพ่อหลวงเด้อลักเล็ก ลักโขมย ลักกี้อิอิ

และสาธุกับท่านๆทั้งหลายที่สรรเสริญพ่อของเจ้าของนำเด้อ พี่น้อง...ธุจ้า ธุจ้า..

ตัวไหลๆ ไหลมา แล้วก็ไหลไป ไป ไป.......ไป เนี่ยยย.....เล่นสนุกดีจัง อิอิ ชอบๆๆอ่ะ

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า ค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว พี่รักกี้
ลุงเปา พี่เกิดแก่ ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า พี่โดด พี่อ๋อย ลุงบีบี ครูวิทย์ เจ้าป้า
พี่แปดคิว พี่พญามาร พี่ ตะขบ และญาติพี่น้องทุกๆท่าน

พี่โดดตื่นๆ!!!!! ปลวกกินบ้านแล้วค่ะ
สวัสัสดีค่ะ พี่อ๋อย


จะเหนื่อยเพียงไหน.. จะทุกข์เพียงใดโปรดรู้
ตรงนี้ยังมีฉันอยู่ พร้อมจะดูแลหัวใจ
หากมรสุม จะทำเธอเหน็บหนาวใจ
พายุจะแรงแค่ไหน.. จะคอยอยู่ข้างเคียงเธอ
หากมีวันไหน.. ที่เธอไปไกลจากฉัน
ในหัวใจไม่เคยหวั่น และจะคอยเธอย้อนมา
ก็ใจมันรู้ คลื่นลมจะคอยพัดพา..
คอยซัดทะเลเข้าหา.. หาดทรายแห่งนี้ดังเดิม
คือ.. ผืนทรายที่โอบทะเลไว้
จะวันใด มั่นคงเหมือนดังที่เป็น
อยู่เคียงข้างเธอ.. ใจไม่ไหวเอน
และยังคงชัดเจน อย่างนั้น
หาดทรายยังสวย.. รายล้อมทะเลด้วยรัก
คงไว้ด้วยใจแน่นหนัก.. ไม่หวั่นยามพายุผ่าน
จะมีเพียงฉัน และเธอตราบนานเท่านาน
มีรักในใจผสาน.. ดั่งทรายอยู่คู่ทะเล
จะมีเพียงฉัน และเธอตราบนานเท่านาน
มีรักในใจผสาน.. ดั่งทรายอยู่คู่ทะเล

ฝากทุกท่านค่ะ

*******************************************
ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน


เพียงฝัน

[plyfha]

http://immaculacy.exteen.com/20070307/entry-1

ทรายกับทะเล ของน้องเพียงฝันค่ะ

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร ทั่นแปดคิว เจ้าป้าฯ
ตะขบ ลัคกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ

ขออนุญาตินำเรื่องเล่าดีๆมา แบ่งกันรู้ปันกันอ่านค่ะ

เรื่องเล่าวันวาน.....ตอน Indians Play
เขียนโดย V. Raghunathan นักวิชาการ
ผู้บริหารบริษัทฯและเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยทั้งในอินเดียและในต่างประเทศ

ผมอ่านเรื่องเกี่ยวกับคนอินเดียเยอะก็จริงแต่ก็ไม่ปรารถนาที่จะสรุปอะไรเอง
จึงขอนำการวิเคราะห์ของคนอินเดียที่มีต่อคนอินเดียเองมาเสนอและ
ถ้าข้อใดผมเองมีประสบการณ์ตรงด้วยตัวเองก็จะเสริมเข้าไป ผมคิดว่าวิธีนี้จะดีที่สุด
เพราะคงไม่มีคนที่เข้าใจอินเดียได้ดีไปกว่าคนอินเดียเอง
เพียงแต่ว่าเราจะเปิดใจรับรู้สิ่งนั้นและพยายามที่จะเข้าใจหรือไม่
คิดแบบอินเดียเรื่องหนึ่งที่ผมอ่านจากหนังสือของ Raghunathan
และได้นำไปยกตัวอย่างสอนลูกๆ ก็คือเรื่องนี้

ดช . ปัญญาเป็นเด็กที่เกิดในเมืองแต่ย้ายไปอยู่ในชนบท วันหนึ่งไปซื้อแพะจากชาวนาในราคา
1000บาทซึ่งชาวนายินดีที่จะส่งมอบแพะในวันรุ่งขึ้น

พอวันรุ่งขึ้น ชาวนาก็ไปหาดช . ปัญญาแล้วบอกว่า ' ข่าวร้ายหนูเพราะแพะเพิ่งตายไปเมื่อคืนที่แล้วเอง '

ดช . ปัญญา ก็บอกว่า ' ไม่เป็นไร ถ้าเช่นนั้นคืนเงินให้ผมก็แล้วกัน '

' โอ เสียใจด้วยจริงๆ แต่ฉันใช้เงินนั่นหมดไปแล้ว ' ชาวนาพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ

' ไม่เป็นไร ถ้างั้นเอาแพะตัวนั้นมาให้ฉัน '

' หนูจะเอาแพะตายไปทำอะไร ' ชาวนาถามด้วยความฉงน

' ฉันจะเอาไปจับฉลากขาย '

' จะไปจับฉลากแพะที่ตายได้อย่างไร ใครจะไปซื้อ '

' ได้ซิ คอยดูละกัน '

จากนั้นชาวนาก็มอบแพะที่ตายให้ดช . ปัญญาไป

หนึ่งเดือนผ่านไป ...... ชาวนาพบกับ ดช ปัญญาจึงถามว่าตกลงเอาแพะที่ตายไปทำอะไร

' ฉันก็ทำฉลาก 500 ใบ ขายใบละ 10 บาท แล้วบอกว่าใครดวงดีจับฉลากได้ก็ได้แพะไปเลย 1 ตัว '

' ฉันได้เงินมา 5000 บาท ได้กำไรหลังจากหักที่จ่ายให้ลุงชาวนาไปแล้ว 3990 บาท '

' แล้วไม่มีคนโวยวายหรือ ( เพราะแพะตายแล้ว )' ชาวนาถามด้วยความสงสัย

' ก็มี มีคนเดียวคือคนที่จับฉลากได้ และฉันก็แค่คืนเงินค่าฉลากจำนวน 10บาทให้คนๆนั้นไป '

ในเรื่องบอกว่า ดช. ปัญญาต่อมาเติบโตและเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างมาก....


เรื่องราวแบบนี้เป็นสิ่งที่คนอินเดียสอนกัน ........
ที่สำคัญก็คือการแก้ไขปัญหาและแก้ไขสถานการณ์ที่เผชิญหน้าหรือคิดคำตอบโจทย์ที่ยากๆ
ซึ่งคนอินเดียจะเก่งในเรื่องแบบนี้มาก

คนอื่นอาจไม่ได้สังเกตุ แต่ผมเห็นว่าส่วนหนึ่งได้มีการถ่ายทอดความรู้แบบนี้ผ่านทางการ์ตูนพื้นบ้านซึ่งขายในราคาถูกมาก
ทำให้เด็กไม่ว่าจะอยู่ในรัฐที่ห่างไกลหรือยากจนก็สามารถเรียนรู้วิธีคิดผ่านสื่อเหล่านี้
เปรียบกับของไทยก็น่าจะได้แก่ศรีธนญชัยที่มีปัญญาและไหวพริบ ฉลาดหลักแหลม ....

แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายว่าความเป็นศรีนญชัยหายสาบสูญไปจากสังคมไทยนานแล้ว
และบางครั้งถูกมองว่าเป็นความฉลาดในด้านไม่ดีด้วยซ้ำไป

สมอง ถ้าไม่ได้ใช้ ไม่นานก็ฝ่อ

คนอินเดียจึงเป็นนักคิดนักแก้ปัญหาที่เก่งมาตั้งแต่โบราณกาลและยังสามารถสืบเนื่องมาจนทุกวันนี้
ด้วยองค์ประกอบทางด้านการศึกษาและภาษา

ขอบคุณ Raghunathan ที่ได้ให้ข้อคิดดีๆ
ที่คนไทยก็น่าจะได้ ประโยชน์ หากรู้จักคิด ไม่มัวแต่ทะเลาะและแย่งชิงอำนาจกัน

โอ้ว... อีนี่จ๋านเชื่อแล้วจ้ะ นายจ๋าว่าทานกล้วยแขกแล้วฉลาด.... ;D

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ ทั่นยาย พีโดด ลุงเปา คุณป้าวรรณ
พี่นพกรณ์ พี่ปลายฟ้า พี่นันท์ พี่ตะขบ พี่เอสโฟ่ พี่เกิดแก่ พี่แปดคิว
ท่านยูจีน คุณดาวเรือง คุณลุง พ่อน้อย ท่านหนุ่ย ครูวิทย์ เจ้าป้าเงาหมอก
พี่รักกี้ พี่มิตรจิต พี่พญามาร และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

แวะมาทักทายทุกท่านค่ะ
หลายบ้านค่ะ คงต้องหมุนเวียนกันมาเยี่ยมค่ะ

พร่างดาวพราวระยิบ
กระซิบสั่งยังราตรี
งามซึ้งตรึงฤดี
คงระยับชั่วกัล์ปกาล

โรยแสงกี่ปี่แสง
จึงแจ้งข่าวจักรวาล
ว่าหนึ่งในอนันตกาล
ยังดาษดวงโซ่ห่วงกล

เกิดก่อรอแตกดับ
เนื่องนับเป็นวงวน
วัฏฏะน่าฉงน
ศิลปกรรมธรรมชาติเอยฯ

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

เพียงฝัน

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร ทั่นแปดคิว เจ้าป้าฯ
ลัคกี้ ตะขบ และญาติธรรมทุกท่านค่ะ


เรื่องเล่าวันวาน.....ตอน หมาระลึกชาติ 1
โดย คุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์

จากหนังสือเล่มเดียวกันของเลี่ยงเซียงจงเจริญ ผู้เขียนอ่านพบหมาระลึกชาติ แต่มันเป็นหมาไทย
ไม่ใช่ไอ้ฟลุ้ค หมาฝรั่งระลึกชาติจากภาพยนตร์ ไอ้หูตั้ง สุนัขไทยตัวนี้ ชาติที่ผ่านมาเป็นพลเรือตรี
เจ้ากรมทหารเรือ ในสมัยหนึ่ง เรื่องเป็นอย่างไรโปรดติดตามอ่าน คุณทองทิว สุวรรณทัต
ได้นำเรื่องนี้มาเผยแพร่เป็นคนแรก สุนัขตัวนี้เป็นสุนัขพันธุ์ไทย รูปร่างลักษณะสง่างาม หน้าตา
ได้สัดส่วน ขนเกรียน สีขาวนวลทั่วร่างตลอดถึงเท้า แต่หน้าดำมอมตั้งแต่ใต้ตาถึงปลายจมูก
หูทั้งสองตั้งตรง เจ้าของจึงตั้งชื่อว่า “ หูตั้ง ” เดิมหูตั้งเป็นลูกสุนัข อยู่ร้านขายกาแฟ
ซอยวัดเพลงวิปัสสนาท่าพระธนบุรี คุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์ ไปพบหูตั้งเมื่อมันมีอายุเพียง4-5เดือน
กำลังเข้าสู่วัยรุ่น เจ้าของร้านกาแฟเห็นมันดุ โตขึ้นอาจกัดคน การเลี้ยงสุนัขดุอาจเป็นอุปสรรค
ต่อการค้าขาย มื่อเห็นคุณมาลี สนใจอยากได้จึงยกให้ คุณมาลีได้หูตั้งมาเลี้ยงก็ดีใจมาก
หูตั้งเหมือนสัตว์ 2 ชีพในร่างเดียวกันคือ เมื่ออยู่ร้านกาแฟไม่มีใครสนใจมากนัก จึงปล่อย
เขาเจริญเติบโตตามสภาพสุนัขทั่ว ๆ ไป เมื่อเล็ก ๆไม่ชอบเห่า พอเป็นวัยรุ่นขึ้นแล้วทั้งเห่าทั้งกัด

นี่คือตอนอยู่ร้านกาแฟ
ต่อเมื่อไปอยู่กับคุณมาลี หูตั้งได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี มีความอบอุ่นจึงแสดงแววอัจฉริยะ
ออกมามีความสนใจต่อบุคคลและสิ่งแวดล้อมเป็นพิเศษ ผิดกับสุนัขทั่ว ๆ ไป คุณสุมาลี
สังเกตพบว่า หูตั้งชอบสบตาคน ซึ่งผิดจากสุนัขทั่วไปที่ไม่ชอบสบตาคน หูตั้งสนใจฟัง
คำพูดของคนบางโอกาส ทำทีเหมือนอยากพูดด้วย แต่พูดไม่ได้ คุณสุมาลีมีวิธีให้หูตั้ง
ตอบคำถามได้ โดยให้เขาใช้เท้าหน้าข้างขวาสื่อความหมาย โดยเธอตั้ง คำถามง่าย ๆ
ว่าใช่หรือไม่ใช่ เมื่อได้ทบทวนซ้ำ ๆ และมากเรื่องมากคำถาม คำตอบ ก็ประมวลเรื่องราว
ถึงการเล่าเรื่องราวชาติที่เป็นมนุษย์ได้ จึงค้นพบว่าเขาเคยเกิดเป็นคนมาแล้ว และเป็นคน
ระดับสูงด้วย ฟังภาษาไทยรู้เรื่อง เขาจึงเป็นมนุษย์ในร่างสุนัข
ต่อไปจะเล่าขั้นตอนถึงเรื่องราวสำคัญ ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นใครมาก่อนตามลำดับ
ชอบนอนมุ้งประทุน ไม่ชอบนอนตากยุง ถ้าใช้มุ้งประทุนครอบให้นอนจะพอใจมาก
ไม่ดิ้นรนตะกุยตะกายแต่อย่างใด หน้าหนาวห่มผ้าอุ่นก็รู้จักระมัดระวังไม่ให้ผ้าห่มหลุด
จากร่างจนกระทั่งตื่นเช้า

[ทั่นยาย]

เรื่องเล่าวันวาน.....ตอน หมาระลึกชาติ 2
โดย คุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์

สนใจกินยาอย่างคน เช่นยาธาตุ เมื่อท้องเสียจะกินยาธาตุ จนกระทั่งช่วงท้ายของชีวิต
ก่อนตายก็รู้จักขอกินยาธาตุเอง คือแสดงท่าทางเหมือนหิวข้าว เมื่อหาข้าวให้กินกลับเดินนำ
ไปที่ตู้ยา ครั้งแรกคุณมาลีก็งง จึงถามว่าจะกินยาหรือ หูตั้งก็กระดิกหางแสดงว่าใช่
เมื่อหยิบขวดยาธาตุมาให้ดู ถามว่าจะกินยานี้หรือ หูตั้งก็เดินมาที่เก็บช้อน จึงเข้าใจได้ว่า
จะกินยานี้ก่อนอาหาร เมื่อกินยาธาตุแล้วจึงเดินไปกินข้าว
ถึงแม้จะกินอยู่หลับนอนสุขสบายเหมือนคน แต่หูคั้งก็ยังทำหน้าที่ของสุนัก คือรักษา ทรัพย์
ให้ปลอดจากขโมย หูตั้งมีประสาทหูที่ไวมาก และแม่นยำ รู้จักแยกเสียงคนในบ้าน หรือเสียงขโมย
ถ้าขโมยเข้าเขตบ้าน หูตั้งจะเห่าเสียงดังจนขโมยต้องรีบหนีไป เวลาใกล้รุ่งมีคนในบ้านตื่นลุกขึ้นบ้างแล้ว
หูตั้งจะนอนหลับสนิทเลย
หูตั้งแสดงให้รู้ว่าเคยเป็นทหารเรือ

วันหนึ่ง ขากลับจากพาไปหาหมอ ก็พาขึ้นรถสองแถว หูตั้งยืนตรงหน้าคุณมาลี ผู้โดยสาร
พากันทยอยขึ้น จนมีทหารเรือยศพันจ่าเอกขึ้นมานั่งตรงข้าม เยื้องไปข้างหลัง คุณมาลีพบว่า
หูตั้งมอง ทหารเรือคนนั้น ด้วยความสนใจยิ่ง ตั้งแต่เท้าจนถึงศีรษะ มองขึ้น ๆ ลง ๆ เช่นนี้
หลายเที่ยว จนทหารคนนั้น รู้สึกตัวว่าถูกสุนัข สนใจมองตัวเอง จึงขยับตัวเปลี่ยนท่านั่ง
และทำท่าสงสัย ว่าทำไมหมาตัวนี้จึงมองเขา เขม้งเช่นนั้น จะว่าทำท่าเป็นศัตรูก็ไม่เชิง
คุณมาลีรู้สึกเกรงใจทหารผู้นั้น จึงจับหูตั้งให้หันไปทาง หน้ารถ แต่เผลอหน่อยเดียว
หูตั้งก็หันไปจ้องเขาอีกจับหันหน้าไปอีกทาง ได้สักพักเขาก็หันไปมองทหารคนนั้นอีก
จนลงจากรถ เมื่อกลับถึงบ้านแล้ว จึงเอ่ยถามหูตั้งว่า “ ตัวไปมองดูทหารเรือคนนั้นทำไม
ชาติก่อนเราเคยเกิด เป็นทหารเรือหรือ ” หูตั้งยกเท้าหน้าขวาให้คุณมาลีทันที “ อ๋อ..เราเคยเป็นทหารเรือ ”
คุณมาลีพูด อย่างไม่จริงจังนัก คิดว่าหูตั้งอาจนึกสนุกอะไรขึ้นมาก็ได้ จึงถามอีกว่า
“ ชาติก่อนเป็นทหารเรอะ เป็นทหารบกใช่มั้ย ” หูตั้งนิ่งเฉย ทำไม่รู้ไม่ซี้
” ทหารอากาศหรือเปล่า ?” หูตั้งเฉยอีก ย้อนถาม “ เป็นทหารเรือหรือ ”
หูตั้งก็ยกมือขวาให้ทันที คุณมาลีถามย้อนกลับไปกลับมา ก็ได้รับคำตอบแบบเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่สับสน
คือหูตั้งจะยกมือขวาให้ต่อเมื่อถามว่า “ เป็นทหารเรือใช่มั้ย ” จึงสรุปได้ว่า หูตั้งเคยเป็นทหารเรือ ในอดีตชาติ
คุณมาลีก็ทดสอบต่อไปอีกว่า เมื่อเป็นทหารเรือ มียศระดับไหน หรือจะมียศจ่าเอก อย่างที่เขาจ้องมอง

[ทั่นยาย]

เรื่องเล่าวันวาน.....ตอน หมาระลึกชาติ 3
โดย คุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์

คราวนี้คุณมาลีกับลูกสาวช่วยกันสอบถามกลับไปกลับมา“เราเป็นทหารเรือน่ะรู้แล้ว
แต่อยากรู้ว่ามียศระดับไหน เป็นกะลาสีหรือ” คุณมาลีลูบหัวหูตั้งเบา ๆ
พลางหันไปสบตาลูกสาว หูตั้งนิ่งเฉย “อ้าว..เปนจ่าตรีใช่มั้ย ?” หูตั้งนิ่งเฉย
คุณมาลีก็ถามสูงขึ้นไปตามลำดับ จนถึงนาวาเอก หูตั้งก็นั่งนิ่งเฉย
คุณมาลีจึงเย้าว่า “สงสัยจะเป็นนายพลละมั้ง” ได้ผลทีนี้ หูตั้งยกมือขวาชูร่อนให้
คุณมาลีจับ “โอ้โฮ นี่เราเป็นถึงนายพลเชียวรึ” คุณมาลีพูดเสียงดังด้วยความ
ประหลาดใจและตื่นเต้น หูตั้งทำหูหรี่ ส่งมือขวาให้อีก
“นายพลอะไร พลเรือตรีใช่มั้ย ?” หูตั้งส่งมือให้ทันทีคุณมาลีทราบคำตอบแล้ว
แต่ก็แกล้งถามต่ออีก “พลเรือโทใช่มั้ย ? “ หูตั้งนั่งนิ่งเฉย “พลเรือเอกใช่มั้ย ?
“ หูตั้งก็นั่งนิ่งเฉยอีก เมื่อกลับมาถามว่า “พลเรือตรีใช่มั้ย ?” หูตั้งก็ส่วมือขวาให้รับอีก
ถึงแม้จะได้คำตอบแล้ว แค่คุณมาลีก็ยังสอบทบทวนอีก ตั้งแต่กะลาสีเรือจ่าตรี
ขึ้นไปเรื่อย ๆ ก็ได้ผลเดียวกัน หูตั้งยกมือให้เมื่อถามระดับ พลเรือตรี” จึงได้ข้อสรุป
ชัดเจนว่าหูตั้งเคยเป็นทหารเรือยศพลตรีในอดีตชาติ…..
คราวหนึ่งคุณมาลีพาครอบครัวไปเที่ยวชายทะเล ก็พาหูตั้งไปด้วย
หูตั้งวิ่งเล่นสนุกสนานกับคลื่นกระทบฝั่ง วิ่งไปวิ่งมาอย่างมีความสุข
วันต่อมาหูตั้งนั่งที่หาดทราย มองทอดสายตาออกไปในทะเลอันกว้างใหญ่
นั่งมองอยู่อย่างนั้นแหละเป็นชั่วโมง ซึ่งทะเลที่คุณมาลีพาไปนั้นอยู่ใกล้กับฐานทัพ
เรือสัตหีบ แต่เคยพาไปทะเลทีอื่นหูตั้งจะเฉย ๆ คุณมาลีจึงถามว่า
“เคยไปรบในสงครามอินโดจีนหรือเปล่า” หูตั้งรีบยกมือให้
“รบกับเรือลามอทปิเก้ต์นะหรือ” หูตั้งรีบยกมือให้ (ลามอทปิเก้ต์คือเรือรบฝรั่งเศส
รบกับเรือไทยที่เกาะช้าง คราวสงครามอินโดจีน
คุณมาลีถามอีกว่า “รู้จักคุณหลวงพร้อมวีรพันธ์ไหม ? “ หูตั้งรีบยกมือให้โดยเร็ว
(หลวงพร้อมวีรพันธ์คือวีรบุรุษการรบที่เกาะช้าง)
วันดีคืนดีคุณมาลีก็นึกสนุก ๆ ก็จะถามว่า “ ตั้งจ๊ะ รู้จักคุณสงัด ชะลออยู่มั้ย
คุณสงัด ชะลออยู่ นะ “ ย้ำคำถามชัด ๆ หูตั้งเอียงคอจ้องมองหน้าแล้วรีบยกมือให้โดยเร็ว
“เป็นอะไรกัน เป็นผู้บังคับบัญชาเหรอ ?” หูตั้งมองหน้าเฉย ๆ จึงถามล้อ ๆ ว่า
“เป็นลูกน้องเราเหรอ ?” หูตั้งเฉยอีก “งั้นก็เป็นเพื่อนนะสิ “หูตั้งรีบยกมือให้ทันที
แล้วก็ลุกเดินห่างออกไป การสอบตอนเป็นทหารเรือในวันนั้นทำหลายครั้งหลายครา

[ทั่นยาย]

เรื่องเล่าวันวาน.....ตอน หมาระลึกชาติ 4
โดย คุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์

คราวหนึ่งถามทดสอบถึงตำแหน่งตอนเป็นพลเรือตรี สองคนแม่ลูกช่วยกันถาม
คุณมาลีถามว่า “เออ...ตั้ง ชาติก่อนที่เป็นพลเรือตรีนะ เคยเป็นเจ้ากรมบ้างไหม ?”
หูตั้งฟังคำถามด้วยความเอาใจใส่ พอถามจบก็รีบยกมือให้ทันที คุณมาลีต้องการ
ทราบว่าเป็นกรมอะไร จึงยกมาถามทีละกรม

“อ้อ..เคยเป็นถึงเจ้ากรมเชียวนะ แล้วเป็นเจ้ากรมอะไร กรมขนส่งใช่มั้ย ?”
หูตั้งเฉย “งั้นเจ้ากรมข่าว” หูตั้งเฉยอีก “งั้นเจ้ากรมอู่ทหารเรือ” หูตั้งเฉยอีก
“กรมสวัสดิการหรือ ?” หูตั้งก็เฉยอีกคุณวนิดาผู้เป็นลูกสาวเปิดหนังสือดูชื่อกรมต่าง ๆ
แล้วเอ่ยขึ้น “กรมอู่ทหารเรือคงไม่ใช่ เพาะเจ้ากรมเป็นพลเรือโท” หูตั้งนั่งฟังคำถาม
คุณวินิดาจึงถามอีกว่า “งั้นก็เจ้ากรมพลาธิกานะสิ “ หูตั้งรีบยกมือให้โดยเร็ว
แสดงท่าทางดีใจมาก ชอบให้เรียกผู้การ นายทหารเรือยศสูงเขาเรียกกันว่าผู้การ
เมื่อเรียกหูตั้งว่าผู้การ หูตั้งจะแสดงความดีใจอย่างออกหน้า จะรีบเดินมาหาทันที
เรียกครูก็ชอบ เพราะทหารเรือมักเรียกผู้อาวุโสว่าครู แบบสนิทสนมเป็นกันเองดียิ่ง
เมื่อเรียกว่าครู หูตั้งก็จะรีบเดินมาหา และอีกคำที่ชอบมากคือคำว่า “คุณพี่”
เพราะภรรยาของของนายทหารสมัยก่อนมักเรียกสามีว่า “คุณพี่” เมื่อคุณมาลีแกล้งเรียก
ลอย ๆ ว่า คุณพี่ หูตั้งก็แสดงอาการดีใจ จะรีบเดินมาหา ทำตาแหววหวานขึ้นมาทีเดียว
จนเป็นที่ขบขันกัน

หูตั้งชอบนั่งดูภาพหนังสือพิมพ์ในบ้านเป็นพิเศษ โดยเฉพาะพระบรมฉายาลักษณ์
จะนั่งจ้องมองอยู่นาน ๆ โดยไม่ขยับเขยื้อน คุณมาลีเปิดให้ดูหน้าใน ซึ่งมีพระบรมรูป
ในอิริยาบทต่าง ๆ หูตั้งจะสนใจดูทุกภาพ เข้าใจว่า เมื่อหูตั้งเป็นทหารผู้ใหญ่
คงมีโอกาสไดเข้าเฝ้าใกล้ชิดพระยุคลบาทหลายครั้ง มีความซาบซึ้ง จงรักภักดีอยู่มาก
หูตั้งชอบธนบัตรอเมื่อยังวัยรุ่นอายุขวบกว่า ๆ เห็นพ่อบ้านของคุณมาลีนำธนบัตร
ใบละร้อยรุ่นเก่าซ่งมีแดงจัดออกมา หูตั้งเดินรี่เข้ามาคาบธนบัตรดึงไปจากมือ
พ่อบ้านก็ไม่ดุ ไม่แย่งกลับ แต่นั่งดูว่าเขาจะเอาไปทำไม ปรากฏเขาคาบไปวางไว้
บนพื้นแล้วลงนอนใกล้ มองดูธนบัตรอยู่เป็นเวลานาน คนในบ้านจึงพูดสันนิษฐานกันว่า
สมัยเป็นคนคงมีแบ๊งค์ร้อยมาก พอเห็นอีกก็นึกรักอย่าได้ แต่ก็เป็นอยู่ครั้งเดียว
คงนึกขึ้นได้ว่า ถึงแม้จะเป็นของตัวก็ไม่รู้จะเอาไปทำไม ดังนั้นต่อมาก็ไม่สนใจกับ ธนบัตรอีกเลย

มีต่อค่ะ

[ทั่นยาย]

เรื่องเล่าวันวาน.....ตอน หมาระลึกชาติ 5
โดย คุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์

หูตั้งชอบดูเล่นไพ่ เมื่ออายุประมาณ 2 ปี วันหนึ่งพวกลูก ๆ ของคุณมาลีก็นึกสนุก ๆ
หาไพ่มานั่งเล่นกัน เมื่อหูตั้งเห็นก็เข้าไปนั่งเคียงข้างลูกชายคุณมาลี ชะเง้อมองไพ่ในมือ
ด้วยความสนใจ ดูไพ่ที่ทิ้งลง ที่เก็บขึ้น ก็นั่งจ้องดูเหมือนรู้และเข้าใจที่พวกเขาเล่นกัน
แต่สนใจดูเพียงครั้งเดียว มาคราวหลังเมื่อพวกเขาเล่นกันหูตั้งก็ไม่สนใจดูอีก
ชอบดนตรีบางอย่าง บุตรชายคุณมาลีหัดสีซอ พอสีเป็นเพลงแล้วหูตั้งจะตามไปนั่งฟัง
อยู่ข้าง ๆ สักครู่ก็นอนฟังจนหลับไป เวลาเข้านอนหูตั้งจะมองวิทยุ เมื่อมีคนเปิดเพลง
ให้ฟังเขาจะกระดิกหางชอบใจ แล้วจึงลงนอน แต่ดนตรีประเภทตีเช่นฉิ่ง ขิม
หูตั้งไม่ชอบ คุณมาลีซ้อมตีขิม หูตั้งจะแสดงอาการไม่พอใจ บางครั้งก็เอาเท้ามาเหยียบ
บนเส้นลวด โดยเฉพาะเสียงฉิ่งนี่เกลียดมาก พอได้ยินเสียงใครตีฉิ่งจะรีบวิ่งหนี
การซักถามตอนสำคัญ ๆ นั้น คุณมาลีถือเป็นกรณีพิเศษสอบถามอย่างจริงจังถามซ้ำ ๆ
อย่างอุตสาหพยายาม เพื่อให้ได้ข้อเท็จจริงที่น่าเชื่อถือซึ่งคุณมาลีได้พูดว่า
“การซักถามในเรื่องทหารเรือนั้นเป็นไปโดยซ้ำ ๆ ซาก ๆ แต่ก็ได้คำตอบที่เหมือนกันทุกครั้ง
ไม่มีเปลี่ยนแปลงผิดเพี้ยนเป็นอย่างอื่นเลย ช่วงที่สนใจไต่ถามเรื่องทหารเรือนั้น
หูตั้งมีอายุ 7 ปีเศษ และเนื่องจากเลี้ยงไว้แต่ในบ้าน ไม่ได้ออกไปคลุกคลีกับหมาอื่น ๆ
นั่นเอง ทำให้หูตั้งมีเวลาอยู่กับคน ฟังภาษาคน เห็นความเป็นไปของชีวิตคนตลอดหลายปี จึงน่าจะไปกระตุ้น
ความทรงจำในอดีตชาติก่อนให้ฟื้นกลับคืนมาแต่ถ้าเลี้ยงให้ปะปน อยู่กับเพื่อนหมา
อาจทำให้ความจำนั้นถูกลบเลือนไปหมดก็ได้” การสอบถามถึงความเป็นไปของนาย
ทหารระดับผู้การนั้นคุณมาลีสามารถทดสอบลึก จนทราบชื่อเสียงเรียงนามของนายทหาร
ผู้ใหญ่ท่านนั้นด้วย แต่ไม่สามารถเปิดเผยได้ เพราะเป็นการกระทบกระเทือนถึงเกียรติยศ
ชื่อเสียง ของท่านผู้นั้นและจนถึงตระกูลวงศ์ลูกหลานเผ่าพันธ์
เมื่อคุณมาลีสร้างบ้านเสร็จใหม่ ๆ ก่อนย้ายไปอยู่ได้พากันไปตรวจดูความเรียบร้อย
หูตั้งก็ ไปด้วย หูตั้งได้แสดงความสนใจและตรวจตรามองดูทุกห้อง รวมถึงเพดานและห้องน้ำ
มองอย่างพินิจพิเคราะห์คล้ายคน หูตั้งได้ย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่ อยู่ได้เพียง 2 ปีก็หมดอายุ
ก่อนสิ้นใจเฮือกสุดท้าย คุณมาลีได้เมตตาบอกหนทางเดินให้ โดยจับใบหู พูดกรอกลงไป
ค่อนข้างดังว่า “พุทโธ ๆ ๆ นะตั้ง” หูตั้งหายใจแรงอีกครั้ง ก็แน่นิ่งไป เมื่อวันที่ 17 มกราคม 2526

[ทั่นยาย]

เรื่องเล่าวันวาน.....ตอน หมาระลึกชาติ 6
โดย คุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์


เมื่อหูตั้งเสียชีวิตแล้วก็ยังเป็นโอปปาติกะอยู่ในบ้านนั้น ทราบจากประสบการณ์
ของคนในรอบครัว 3 คนคือ

1. ประสบการณ์ของคุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์
คือหลังจากหูตั้งเสียชีวิตไปแล้วได้ 1 เดือน วันพระวันหนึ่ง คุณมาลีแต่งชุดขาว
เตรียมตัวไปปฏิบัติธรรมที่วัดเบญจมบพิตร เมื่อก้าวจากรั้วบ้าน พอดีมีสุนัขที่เคยให้อาหาร
แถวนั้น 2-3 ตัว วิ่งมาล้อมขอกิน ตัวหนึ่งดีใจกระโจนจะถูกตัว ด้วยกลัวจะเปื้อน
จึงเรียก “ตั้งเอ๊ย จัดการทีเถอะ ดูสิผ้าจะเปื้อนหมดแล้ว” ทันใดนั้นสุนัขตัวนั้นก็ยืนนิ่งกับที่
ไม่ขยับเคลื่อนกายเลย เหมือนถูกสะกด คุณมาลีเดินจะไปขึ้นรถ 2 แถวปากทาง
ห่างจากที่เดิมประมาณ 20 เมตร หันไปมอง ยังเห็นเจ้าตัวนั้นยืนนิ่งเหมือนหิน
อีกครั้งหนึ่ง สุนัขหน้าบ้านมีแผล เคยใส่ยาให้ คุณมาลีพบอีกก็เรียกให้เข้ามาหา
เพื่อใส่ยา เจ้าตัวนั้นคงเข็ดแสบยาหรือไงไม่แน่ กำลังเดินหันหลังหนีห่างออกไป
คุณมาลีจึงพูดว่า “ตั้งเอ๊ย...จับมันมาทีเถอะจะได้รีบใส่ยาให้เสร็จ ๆ เสียเวลาจริง ๆ
“ พอพูดขาดคำ เจ้าตัวนั้นก็หันหน้าวิ่งถูลู่ถูกังเข้ามาหาเหมือนมีใครฉุดดึง
และมาซบอยู่ข้างหน้า ซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติวิสัยที่เจ้าตัวนี้จะกระทำเช่นนี้
อีกครั้งหนึ่ง วันนั้นตากข้าวสารไว้บนโต๊ะกลางแจ้ง เผลอหน่อยเดียวก็มีนกกระจอก
5-6 ตัว ลงมารุมจิกข้าวจนกระจุยกระจาย จึงร้องหาหูตั้งว่า “ตั้งเอ๊ย ไล่นกไปทีเถอะ
มันมาจิกข้าวกันใหญ่แล้ว”อึดใจต่อมานกก็พากันแตกตื่นบินขึ้นไปจับบนที่สูงเหมือนมีอะไร
มาไล่ ไม่ลงมารบกวนอีกเลย

2. ประสบการณ์ของคุณวนิดา สร้อยพิสุทธิ์ ลูกสาว
เมื่อหูตั้งเสียชีวิตแล้วเกิดเป็นโอปปาติกะ มีรูปร่างเหมือนเดิม แต่สีผิวผิดไปเล็กน้อย
คือกลายเป็นสุนัขสีขาวทั้งตัว ปากมอมก็หายไปดำเฉพาะปลายจมูกเท่านั้น
คุณวนิดาเล่าว่า หลังจากหูตั้งเสียไปแล้วไม่นาน คุณวนิดานอนเล่นในห้อง รอดูละครเรื่อง”สาวใช้คนใหม่”
กำลังเคลิ้ม ๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่น ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าสุนัขเดินเข้ามา ก็รู้ว่าเป็นเสียงของหูตั้ง
เดินเข้ามาจนถึงประตูห้องที่แง้มอยู่ ต่อมาก็รู้สึกมีสุนัขขนขาว หางฟู มานอนเอกเขนก
อยู่ใกล้ ๆ หันหน้ามามองสบตา หน้าแจ่มใสบอกถึงความยินดีที่ได้พบกัน คุณวนิดาจึงเอื้อม
มือไปแตะที่เท้า มั่นใจว่าเป็นหูตั้งที่เธอคิดถึงตลอดเวลา ร่างของหูตั้งมีแสงสว่างล้อมรอบตัวอีกด้วย

3. สาวใช้ในบ้านเห็นประตูเปิด/ปิดเอง
สาวใช้ไม่ได้เห็นโอปปาติกะ แต่พบความผิดปกติบางอย่างของสถานที่ กล่าวคือ
ห้องที่หูตั้งเคยนอนเป็นประจำสมัยมีชีวิตอยู่นั้นปิดสนิท ล็อคกุญแจตลอด แต่วันหนึ่ง
สาวใช้อยู่ในบ้านคนเดียวเวลากลางวัน พบว่าประตูห้องของหูกว้างเปิดออก โดยไม่มีใคร
ไปไขกุญแจ สาวใช้รู้สึกกลัว ไม่กล้าจ้องมองเข้าไปในห้องนั้น เกรงจะเหนสิ่งที่
ไม่อยากเห็น จึงรีบออกไปอยู่นอกตัวเรือนพักใหญ่ จึงย้อนกลับเข้าไปดูอีกก็พบว่าประตู
ที่เห็นเปิดอยู่นั้นปิดสนิท ลั่นกุญแจอย่างเดิม

อ่านจบแล้ว ท่านกลัวมั้ยครับว่าตายแล้วจะไปเกิดเป็นหมู หมา กา ไก่ วัว ควาย ช้าง ม้า
แต่ก็ยังดีกว่าไปเกิดเป็นสัตว์นรกนะครับ

อ่านแล้วได้อะไรบ้างก้อขึ้นอยู่กับวิจารณาญาณของท่านผู้อ่านเองค่ะ ทั่นยายนั้นได้มากมาย
เชียวค่ะ ขอส่งคืนด้วยการขออนุโมทนาบุญขอให้คุณลุงทองทิว สุวรรณทัตผู้เขียนเรื่องนี้
และผู้ที่เป็นต้นเหตุแห่งเรื่องนี้ทุกท่าน สุขกาย สุขใจ สุขภาพร่างกายแข็งแรงเจริญในทุกๆ
ด้านตามที่ปรารถนานะคะ ได้ข่าวว่าคุณลุงทองทิวป่วยอยู่ ขอให้หายป่วยโดยเร็วนะคะ

[piangfan]

8ocdj] 12:30 pm:
อันบทธรรม ล้ำเลิศ ประเสริฐนัก
ถ้ารู้จัก รักษา เป็นราศรี
คาถาธรรม ตามภาษา พระบาลี
ได้ช่วยชี้ ให้ชน เห็นหนทาง

ถ้าใครมี ติดตัว ไม่ชั่วช้า
ธรรมจะพา ค้ำจุน ไม่สูญสร่าง
จงเร่งก่อ ต่อเติม รีบเสริมสร้าง
ให้ถึงทาง ถิ่นสถาน นิพพาน-เอยฯ

จากลุงโจค่ะ ขอบคุณลุงโจค่ะ
ฝากทุกท่านค่ะ


โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย
ขอบคุณค่ะ
***
ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน


เพียงฝัน

[ทั่นยาย]

เรื่องเล่าวันวาน....ตอน ผีถูกรถชนตาย 33 ปี

เล่าเรื่อง :คุณเชาว์ฤทธิ์ และ คุณอรนิภา ศากรวิมล จ.สมุทรสาคร
รวบรวมโดย : เมตตาเจโตวิมุติ


เรื่องที่ท่านจะได้อ่านต่อไปนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง เมื่อประมาณเดือนกันยายน พ.ศ. 2549ที่จังหวัดสมุทรสาคร

เรื่องมีอยู่ว่า มีวันหนึ่ง น้องชายซึ่งเป็นลูกของน้าสาวของข้าพเจ้า โทรศัพท์มาขอความช่วยเหลือบอกว่าภรรยาเขา
มีอาการปวดท้องอย่างรุนแรง ไปหาหมอรักษาที่โรงพยาบาลสมุทรสาคร หมอได้ตรวจอย่างละเอียดอ๊กซ์เรย์แล้ว
ก็หาสาเหตุไม่พบ ได้แต่ฉีดยาบรรเทาปวดเท่านั้น เป็นอย่างนี้มาร่วมเดือน เขาจึงอยากจะย้ายโรงพยาบาล
แต่ไม่มีเงินจึงโทรมาขอความช่วยเหลือ ข้าพเจ้า รับปากว่าจะช่วยเหลือเรื่องเงินในการรักษา

แต่พอดีข้าพเจ้าได้รู้จักและติดตามอาจารย์อยู่ท่านหนึ่ง มาเป็นเวลา 5-6 ปีแล้ว ท่านเป็นฆราวาส ที่รักษาศีล
ไหว้พระสวดมนต์ อย่างเคร่งครัด สามารถรักษาคนเจ็บป่วยที่ไปรักษาหมอหลวงแล้วไม่หาย ถ้าผู้นั้นหมดกรรม
ได้รักษากับท่าน ผู้นั้น ก็จะหายจากอาการเจ็บปวด หรือทุเลาลงได้แล้วแต่บุญ – กรรม จึงแนะนำ
ให้ภรรยาของน้องชายมาลองรักษา กับอาจารย์ดูก่อน ถ้าไม่หายจริงๆ ค่อยย้ายโรงพยาบาล

เมื่อมาพบอาจารย์ ภรรยาของเขาก็ได้แต่ร้องไห้ ตัวสั่น เมื่อเห็นดังนั้น ข้าพเจ้าก็คิดว่าในร่างกายของเขา
คงไม่ได้เจ็บปวดธรรมดา ด้วยความสงสารและอยากช่วยเหลือ ข้าพเจ้าจึงถามเขาว่าอยากให้เราช่วย
ก็ขอให้สื่อสารออกมาให้รู้ ตอนหลังเขาก็ร้องไห้อย่างน่าเวทนา เหมือนคนกำลังทุกข์ทรมาน
ข้าพเจ้าก็เอามือลูบหลังเขาด้วยความสงสาร บอกว่าจะช่วยเหลือเขาทุกอย่างด้วยความบริสุทธิ์ใจ
ก่อนหน้านี้ที่เขาไม่ยอมพูดกับใครเพราะเขากลัวคนมีวิชาจะดึงจิตเขาไปเป็นบริวาร เหมือนเขารู้ว่าเราจริงใจ
เขาจึงยอมบอก ตอนแรกคิดว่าเขาพูดไม่ได้จึงให้เขาเขียนใส่กระดาษทุกวันนี้ยังเก็บไว้ เขาเขียนชื่อ นามสกุล
บ้านเลขที่อย่างละเอียด ร้องไห้บอกว่าอยากกลับบ้านไปหาพี่อ แม่ พี่ น้อง เขาค่อยๆ เล่าหลายครั้ง
กว่าจะรวบรวมเรื่องราวให้ครบ เพราะเวลาเขามามีอาการเหมือนคนทุกข์ทรมาน รวมทั้งจะทำให้ภรรยาของน้องชาย
ปวดท้องมากทุกครั้งที่เขามา เราจึงถามเขา เก็บข้อมูลทีละเล็กละน้อย สรุปได้ว่า เขาเป็นคนจังหวัดน่าน
มาทำงานเป็นช่างไม้ สร้างวัดเกตุมวดี เมื่อปี พ.ศ.๒๕๑๕ โดยที่ทางบ้านไม่ทราบ ตอนนั้นเค้าอายุ ๑๗ ปี
พอมา พ.ศ.๒๕๑๙ เขาโดนรถชนตายขณะยืนซื้อของอยู่ข้างทางหน้าวัดบางปิ้ง เขาเช่าบ้านอยู่แถวนั้น

เขาเล่าว่า ตอนนั้นมืดแล้ว รถกะบะพุ่งชนเขาอย่างแรง โดนทับที่ท้องกลางลำตัว แหลกละเอียดตายคาที่
จึงเป็นเหตุให้ภรรยาของน้องชายปวดท้อง เวลาเดินต้องเอามือกุมท้องเหมือนคนไส้จะไหลออกมาอย่างนั้น
ทางบ้านก็ไม่ทราบว่าเขาตายแล้ว เพราะเขามาทำงานกับเพื่อน ๒ คนแต่แยกกันอยู่คนละที่ นั้นหมายถึง
เขาตายไปแล้ว 33 ปี ถ้ายังมีชีวิตอยู่ตอนนี้เขาก็อายุประมาณ ๕๐ ปีและเขายังไม่หมดอายุขัย ที่สำคัญ
เขาบอกว่าตอนมีชีวิตอยู่ ไม่ค่อยได้ทำบุญทำทานเอาไว้จึงยังไม่ไปไหน เขาจึงทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวด
จากการโดนรถทับ วนเวียนอยู่จนมาอาศัยอยู่ที่สะพานท่าจีนใกล้กับวัดกลางอ่างแก้ว ซึ่งภรรยาของน้องชาย
ต้องผ่านไปมาทุกวัน เขายังบอกอีกว่า เหตุที่อยากมาเจอข้าพเจ้ากับสามี เพราะเขาเคยได้รับอานิสงส์ผลบุญจากการ
"สวดมนต์เมตตาใหญ่ แบบพิสดาร" แล้วแผ่เมตตาของข้าพเจ้ากับสามีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาเล่าให้ฟังอย่างน่าสงสารว่า
เวลามีคนแผ่เมตตาส่งบุญมาให้ พวกเขาจะต้องแย่งกัน เขาบาดเจ็บแย่งไม่ไหว ก็ไม่ได้รับเขาบอกว่าทุกคนอยากได้
แต่จะไม่ได้กันทุกคน ต้องนั่งกอดเข่ารอ (เขาทำท่าประกอบด้วย) แล้วลุกขึ้นแย่งกันเวลาได้รับผลบุญ
จะเป็นแสงสีเหลืองทองส่องลงมาที่ตัวเขา

ดังนั้น เขาจึงพยายามที่จะได้เจอข้าพเจ้ากับสามี โดยการเกาะมากับร่างของภรรยาของน้องชาย แล้วดลใจ
ให้น้องชายโทรศัพท์หาข้าพเจ้าทั้งที่ก่อนหน้านี้ข้าพเจ้ากับน้องชายคนนี้ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันหลังจากนั้น
ข้าพเจ้ากับสามีก็รับปากว่าจะพาเขาไปส่งกลับบ้าน แต่ขอให้เขารับปากว่า ถ้าถึงบ้านแล้วต้องทำให้ภรรยา
ของน้องชาย หายจากอาการปวดท้องอย่างเด็ดขาด เขาก็รับปากระหว่างนั้น เขาได้มาเข้าฝันภรรยาของน้องชาย
ว่าให้หา ศาลพระภูมิไม้และรูปปั้นผู้ชายแล้วปิดทอง เพราะเมื่อกลับถึงบ้านเขาจะได้อาศัยอยู่ในนั้น แล้วนำไปลอยน้ำ
ที่ให้ปิดทองเพราะเขาบอกว่าไปอยู่ในน้ำจะได้สว่างไม่ต้องใช้เทียน เราก็ทำตามทุกอย่าง
นอกจากนั้น เขายังให้จัดซื้อเสื้อผ้าพร้อมเงิน 90 บาท อธิษฐานให้จิตวิญญาณทั่วไปที่มีอีกมากมาย
เพราะบางคนไม่มีเสื้อผ้าใส่ หรือไม่ก็เก่ามากแล้ว แล้วนำไปบริจาคให้คนยากไร้

ช่วงเวลาที่ได้พูดคุยกับเขาได้รู้อะไรมากมาย เช่น คนจีนชอบเผากระดาษส่งของให้บรรพบุรุษเขาบอกว่าจริงๆ แล้ว
เขาไม่ได้รับหรอกต้องไปซื้อหาสิ่งของที่จะส่งให้ แล้วนำมาอธิฐาน เอ่ยชื่อให้คนรับนำไปถวายเป็นสังฆทาน
แล้วนำไปบริจาคให้คนยากจนให้ได้ใช้ประโยชน์จริง บรรพบุรุษจึงจะได้รับ ใครทำความดี ทำบุญมากๆ
สวดมนต์ภาวนาผู้นั้นจะมีเกราะเป็นแสงสีเหลืองทองสุกสว่างป้องกันตัว ไม่มีใครทำอะไรได้

หลังจากนั้นประมาณ ๑ สัปดาห์ ข้าพเจ้ากับสามีและญาติๆ ก็ออกเดินทางไปจังหวัดน่าน ก่อนหน้านั้น จากการช่วยเหลือ
ของลูกศิษย์ของอาจารย์ที่ข้าพเจ้านับถือ ได้เช็คข้อมูลของเขาก็ปรากฎว่ามีชื่อ นามสกุล บ้านเลขที่นั้นอยู่จริง
แต่ไม่ได้ติดต่อกับทางราชการมานานแล้วจนกลายเป็นคนสาบสูญไปแล้ว จึงทำให้พวกเรามั่นใจว่า เราคงไม่โดนเขาหลอก
ไปถึงจังหวัดน่าน ไปถึงประมาณบ่าย ๒ โมงกว่า วนหาบ้านเขาอยู่นาน เขาก็พยายามนึก เขาบอกว่าผ่านไป ๓๐ กว่าปีแล้ว
ทุกอย่างเปลี่ยนไปมาก พวกเรานัดกับลูกศิษย์กับอาจารย์ที่หน้าวัดภูมินทร์

เมื่อเขาเห็นวัด เขาทำท่าดีใจอยากจะลงไปกราบพระ เราก็พาลงไปแต่เขาเข้าโบสถ์ไม่ได้ ต้องให้อาจารย์อธิฐาน
ขอพระประธานในโบสถ์ให้ เขาจึงเข้าไปกราบได้ ข้าพเจ้าส่งเงินให้เขา ๑๐๐ บาทบอกว่ายกเงิให้เขา เอาไปหยอดตู้ทำบุญ
จะได้มีผลบุญติดตัวกลับไป ลูกศิษย์อาจารย์ก็ช่วยขับรถนำพวกเราไปบ้านเขา พอใกล้จะเจอบ้านเขา เขาก็บอกว่า
ให้รีบพาเขาไปส่ง เพราะวันนั้นเป็นวันพระ เดี๋ยวท่านไม่ให้กลับเขาบอก เราจึงนิมนต์พราะสงฆ์จากวัดพระธาตุแช่แห้ง
มาสวดส่งวิญญาณให้เขาตามที่เขาขอ พอทำพิธีเสร็จก็เอาศาลพระภูมิ พร้อมกับมอเตอร์ไซด์ (เด็กเล่น) ที่เขาอยากได้
สมัยมีชีวิตอยู่ลอยลงไปในแม่น้ำน่าน ใกล้กับบ้านของเขาที่ตอนเล็กๆ เขาเคยว่ายน้ำเล่น

จากนั้นเขาก็มาผ่านร่างภรรยาน้องชายอีกครั้ง เขาร้องไห้น้ำตาไหล บอกว่าดีใจมากที่ได้กลับบ้านและรู้สึกเสียใจ
ที่จะไม่ได้เจอกับพวกเราอีกแล้ว ข้าพเจ้าเองก็อดใจหายไม่ได้ ได้แต่บอกว่าจะทำบุญสวดมนต์อุทิศไปให้
คอยรับนะเกิดชาติหน้าค่อยมาเจอกันใหม่ก็แล้วกัน และบอกเขาอีกว่าทุกคนในที่นี้ดีใจที่ได้ช่วยเหลือเขา
เขายกมือไหว้ขอบคุณทุกคน พร้อมกับร้องไห้ก้มลงกราบข้าพเจ้าที่ตัก ข้าพเจ้ารู้สึกตื้นตันใจมาก หันไปหาสามีของข้าพเจ้า
แล้วบอกให้เขาขอบคุณเพราะเขาเป็นคนสำคัญที่สุด เป็นทั้งคนขับรถมาส่งจากมหาชัย จนถึงจังหวัดน่าน
ภายในวันเดียวกัน แล้วยังออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดโดยไม่ได้หวังผลตอบแทน เขาน้ำตาไหล
ก้มลงกราบที่เท้าของสามีของข้าพเจ้า
ภาพนั้นทำให้ทุกคนอดกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้จริงๆ แล้วเขาก็ล้มลงที่ตักข้าพเจ้าแล้วจากไป นับจากวินาทีนั้นภรรยาของน้องชาย
ก็มีความรู้สึกเบาเนื้อเบาตัว และที่สำคัญไม่ได้มีอาการปวดท้องอีกเลย นั่นคือสิ่งที่เขารับปากไว้แล้วทำตามจริงๆ
จนถึงทุกวันนี้ เวลาข้าพเจ้านึกถึงเหตุการณ์นั้นเมื่อไหร่ก็อดที่จะมีความรู้สึกอิ่มเอมใจเสียทุกครั้ง เพราะเชื่อว่าคงไม่เคยได้มีใคร
ได้มีโอกาสช่วยเหลือจิตวิญญาณที่ทนทุกข์ทรมาน มากกว่า ๓๐ ปีให้ได้กลับบ้านเกิด

เรื่องทั้งหมดที่ท่านได้อ่านมานี้ อาจจะเป็นเรื่องเหลือเชื่อเกินจริง แต่ข้าพเจ้าขอรับรองว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง
และสาเหตุที่ข้าพเจ้านำมาเขียนบอกเล่ากับท่านให้หมั่นทำแต่ความดี ทำบุญทำทานสร้างกุศลไหว้พระสวดมนต์
เสียตั้งแต่ตอนมีชีวิตอยู่ แล้วแผ่เมตตาให้ตัวท่านเอง ให้แก่เทพเทวาประจำตัวท่าน เทพเทวาจะได้มีบารมีสูงพอที่
จะช่วยเหลือท่านในยามคับขัน ให้แก่ผู้อื่นตามแต่ใจท่าน ยิ่งแผ่ยิ่งเพิ่มพูนมากมายทวีคูณ ข้าพเจ้าขอให้อานิสงส์
ผลบุญแห่งความดี ที่ท่านจะได้สร้างต่อไปนับจากนี้ ขอจงส่งถึงเจ้าของเรื่องโดยตรง คือนายสมบูรณ์ ภูมินทร์
จิตวิญญาณแห่งลุ่มน้ำน่าน ที่แม้เป็นเพียงจิตวิญญาณก็ยังรักษาคำพูดร่วมทั้งผู้เกี่ยวข้องกับการช่วยเหลือ
นายสมบูรณ์ ภูมินทร์ ทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับตัวผู้อ่านเอง เพราะแค่ท่านได้อ่านไม่ได้ประสพกับตัวเองจริงๆ
ท่านยังเกิดแรงบันดาลใจในการทำความดีดังนั้นก็ขอให้สิ่งดีๆที่ท่านจะได้ทำต่อไปส่งผลให้ท่านพร้อมทั้งคนที่ท่านรักทุกคน
มีแต่ความสุข ความเจริญ พบเจอแต่สิ่งดี คิดหวังสิ่งใดในทางที่ดี ก็ขอให้สมปรารถนาทุกประการ ทั้งภพนี้ และภพหน้าด้วยเทอญ

วันพฤหัสบดีที่ 12 เมษายน พ.ศ.2549


ขออนุโมทนาบุญกับผู้ที่เขียนเรื่องนี้และผู้ที่เป็นเหตุแห่งเรื่องนี้ด้วยค่ะ
ขอให้ทุกท่าน สุขกาย สุขใจ สุขภาพร่างกายสดใสแข็งแรง เจริญในทุกๆด้านที่ปรารถนาค่ะ

[piangfan]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่
กับบทความดีดี
ขอพรจาก คุณพระศรี รัตนตรัย
ทวยเทพไท้ สถิตย์ใน ไตรโลกนี้
ดลบันดาล พรทั้งปวง ประเสริฐมี
ทุกสิ่งที่ ได้คิด สัมฤทธิ์ตาม

ให้เกษม เปรมปรีดา นำพาสุข
ทั้งความทุกข์ โรคภัย อย่าได้ถาม
ประสบยิ่ง มิ่งมลคล ทุกเขตคาม
มีแต่ความ สุขสวัสดิ์ พิพัฒน์เอย?


สวัสดีปีใหม่ทุกท่านค่ะ

****
ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน





grup'/yo..เพียงฝัน..grup'/yo

[DodE]

ชีวิตนี้น้อยนัก
ควรรีบจักเร่งขวนขวาย
ภาวนากันก่อนตาย
เถิดสหายมิกธรรม

วินาทีที่ล่วงไป
นั่งหายใจจนเย็นย่ำ
แก่ไปมิทันทำ
รอมืดค่ำจะเข้าโลง

บ่ทันดอกสหาย
แก่ใกลตายข้างในโพรง
เรียวแรงเหือดแห้งโหง
จะเข้าโลงทั้งน้ำตา

เจริญในธรรม ขอรับ

[DodE]

กินน้อยกายก็เบาโปร่งสะบาย
ปฏิบัติก็คลายความฟุ้งซ่าน
จิตสงบตั้งมั่นได้ยาวนาน
พึงประมาณในอาหารที่เรากิน

กระทำความเพียรให้ต่อเนื่อง
ให้รู้เรื่องกายจิตเป็นนิจศิล
เกิดดับสลับไปเป็นอาจิน
ทั้งชีวินสิ่งที่มีคลี่ออกดู

เห็นตามความจริงสิ่งทั้งหลาย
เกิด/สลาย สลดน่าอดสู
ยึดมั่นเอามาเป็นตัวกู
เพียรรู้แล้วจะละออกมาเอง..

เจริญในธรรม ขอรับทุกท่าน

[จกกวโร ภิกขุ]

เป็นไงมั่งหนอนายโดด เธอหนุ่มโสดผู้ขยัน
ทั้งทางโลกและทางธรรม คงอยู่สุขสนุกใจ
ดีแล้วเป็นมนุษย์ ความบริสุทธิ์อยู่ที่ใจ
ดูจิตเห็นโทษภัย ในการเกิดเถิดคนดี
จะได้รื้อและถอน ความอาวรณ์ในโลกนี้
หยุดเกิดกันเสียที เธอคนดีขออวยชัย
จกกวโร ภิกขุ
ขอให้เจริญเด้อโดดเด้อ ปีใหม่ขอให่มีความสุขเด้อ

[DodE]

นมัสการขอรับหลวงตา ไม่เจอหลวงตานานเลย คิดถึงขอรับ
กราบขอบพระคุณพรปีใหม่ของหลวงตาขอรับ

สวัสดีครับ ญาติธรรมทุกท่าน
อาจหายไปบ้าง โผล่มาบ้างครับ
ช่วงนี้ติดงานหลัก (งานภาวนา) และงานอดิเลก (งานทางโลก) ก็ยังมากอยู่
ไปกราบพระอาจารย์ปราโมชมา และก็เริ่มหัดดูจิตเป็นงานหลัก
เลยงด แต่งกลอน + ลดการเสวนาไปบ้าง ให้น้อยลงดูจิตตัวเองมากขึ้น
ถึงเวลาภาวนากันอย่างจริงจังได้แล้วนะครับ ญาติธรรมทุกท่าน
ทุกนาทีที่ผ่านไปโดยไม่รู้ เป็นนาทีที่เสียปล่าวน่ะ..

เจริญในธรรม..ขอรับ

[DodE]

ลมนอกสู่ลมในลู่ใหลผ่าน
มนสิการตามดูอยู่เป็นสาย
เข้าแล้วออกออกแล้วเข้าตามสะบาย
รู้ผ่อนคลายลมเย็นเห็นสั้นยาว

เป็นเพียงกายในกายที่ใหวอยู่
สิ่งถูกรู้แค่อาศัยให้สืบสาว
เปลียนแปลงแปรไปเป็นสั้นยาว
ทุกเรื่องราวสักว่ารู้เมื่อดูเป็น

ไม่ยึดมั่นใดๆ ในสิ่งรู้
แล้วตามดูธรรมเกิดดับสลับ/เห็น
นอกในกายไม่ยึดมั่นสงบเย็น
เกิดดับเป็นเพียงลักษณะธรรม...

เจริญในธรรม ขอรับ ..

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่

***
มาร่วมขอขอบคุณบ้านลานโดด
มอบหัวใจให้ได้ร่วมเสกสรร
ได้ฝึกเขียนเพียรอ่านโคลงกาพย์กานท์
สืบสานงานธรรมาด้านร้อยกรอง

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

grup'/yo..เพียงฝัน

[ทั่นยาย]

http://www.watkoh.com/board/index.php?action=dlattach;topic=307.0;attach=163;image
Happy New Year 2009 ค่ะน้องโดด


เวียนบรรจบครบรอบกรอบเวลา ที่เวียนมาหมุนไปในสังสารฯ
เทพฤทธิ์ประสิทธิ์หนุนบุญบันดาล น้องโดดนั้นสุขเกษมเปรมปรีดา
บรรลุธรรมอมฤตดังจิตหวัง ได้ถึงฝั่งดั่งตั้งใจที่ใฝ่หา
ประสบผลนฤพานไม่นานช้า บุญนำพาให้สุขสันต์นิรันดร

ให้น้องโดดประสบธรรมตามใจเจตน์ ปริเวช ปริยัติ ไม่ขัดข้อง
สมาธิภาวนาหนุนนำตามครรลอง สิ่งที่ปองสมถวิลจินตนา

[ทั่นยาย]

http://www.watkoh.com/board/index.php?action=dlattach;topic=307.0;attach=190;image

เรื่องเล่าวันวาน....ตอนเคาท์ดาวน์ปีใหม่ 2552

ปีใหม่ปีนี้ทั่นยายยกโขยงกันไปเที่ยวประจวบค่ะ ตั้งใจไปเคาท์ดาวน์กันที่นั่น
บรรยากาศในที่พักคึกคักพอสมควรค่ะ พอแดดร่มลมเย็นผู้คนต่างก้อชักชวน
กันมาตั้งโต๊ะบ้าง ปูเสื่อบ้างที่ชายหาดริมทะเล เพื่อทานอาหารกันพร้อมกัน
นั่งชมวิวดูพระอาทิตย์ตกทะเลป๋อมแป๋มไปด้วย ช่างเป็นบรรยากาศที่แสนจะ
หรรษาพาเพลินเจริญอาหารยิ่งนัก ก๊วนทั่นยายก้อไม่ใช่ย่อย ทั้งพ่อแม่ พี่น้อง
ลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมืองยั้วเยี้ยไปหมดต้องตั้งโต๊ะถึง 2 โต๊ะแน่ะค่ะ ทำอาหาร
เสร็จแล้วก้อยกไปทานกันริมทะเล เมนูอาหารส่วนใหญ่ก้ออาหารทะเลนั่นแหล่ะค่ะ
ทานกันไปคุยกันไปเผลอแป๊บเดียว 3 ทุ่มแล้ว ไม่กี่ชั่วโมงก้อจะเข้าปีใหม่แล้ว
ตอนนี้ทั่นยายก็ดำเนินการส่งข้อความไปสวัสดีปีใหม่กับเพื่อนฝูง และญาติธรรม
ทั้งหลายค่ะ ส่งข้อความออกไปไม่นานเสียงสัญญาณรับข้อความเข้ามาเป็นระยะๆ
ไม่ขาดเลย สนุกสนานตรงนี้แหล่ะค่ะคอยลุ้น คอยเปิดข้อความดูว่าใครหนอส่งมา
คำอวยพรมากมาย ล้วนแต่นำพาสิ่งดีดีมาให้ทั้งนั้นน้อมรับไว้ทั้งหมดด้วยใจค่ะ
ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ น้องโดดโทรมาสวัสดีปีใหม่ด้วยแถมทำเซอร์ไพร์ทั่นยาย
ด้วยการต่อสาย conference ถึงน้องอ๋อยอีกสายหนึ่งด้วยจึงได้คุยสามคน
พร้อมกันค่ะ รู้สึกเหมือนนั่งคุยอยู่ด้วยเลยค่ะ คุยกับน้องโดด น้องอ๋อย สักครู่มีสาย
เรียกเข้าจึงบอกให้ทุกคนแยกย้ายไปปฎิบัติการโทรไปสวัสดีปีใหม่กับทุกๆคน
ให้ทั่วถึงกัน แต่ที่จริงทั่นยายเหลือบเห็นว่าอาหารที่โต๊ะ หร่อยหรอลงมากแล้ว
ขืนมัวคุยอยู่คงอดแน่ๆ จึงจำเป็นต้องวางสายเพื่อไปลุยอาหารต่อน่ะ อิอิ
อีก 20 นาทีจะเที่ยงคืนน้องเขยบอกว่าอยากได้ไวน์สักขวด น้องสะใภ้ก้ออยากได้
เค็กสักก้อน โห...ป่านนี้จะไปหาที่ไหนให้ได้ล่ะ ทุกคนลงความเห็นว่าก้อที่เซเว่นไง
อืม..จริงด้วยแฮะ เอางั้นไปเซเว่นกันไปถึงเลือกไวน์ budcady ได้ 2 ขวด รสมะนาว
กับรสส้ม (เพราะที่จริงมีอยู่แค่สองรสหล่ะ) กับเค็กก้อนเล็กๆน่ารักมาสามก้อน
ร่วมฉลองส่งท้ายปีใหม่ต้อนรับปีเก่ากันแบบ ฉุกลหุก

เด็กๆหนุกหนานกับการยิงกระบอกป๊อบอัพสีรุ้งสวยงามผลคือ..เศษกระดาษสีรุ้ง
ปลิวลงวิบวับระยิบระยับเต็มศีรษะกันถ้วนหน้า แถมยังได้ตื่นตาตืนใจกับพุลชุดใหญ่
จากกลุ่มข้างๆ กลุ่มหนึ่งที่เค้า เตรียมพลุมาเพียบเลยค่ะจุดชุดแรกมีหลายสีกระจาย
เต็มฟ้าเลย สวยงามมาก พวกเราก้อไปร่วมเฮกับเค้าด้วยโดยมิได้รับเชิญ
เค้าจุดกี่ชุดเราก็เฮเชียร์กันทุกชุดจนหมดพลุ นั่นแหล่ะค่ะ เรียกว่าไปร่วมด้วยกับเค้า
แบบเต็มที่เหมือนด้วยกันงั้นแหล่ะ อิ อิ บางกลุ่มจุดโคมลอยกะระยะให้เป็นแนวไป
ตามท้องฟ้าเหมือนกระทงสาย บางกลุ่มที่เป็นเด็กวัยรุ่นก้อจุดพลุกระบอกเล็กๆ
พุ่งแว๊บๆเป็นสีสรรสวยงาม ตามแต่ใครเค้าจะจัดหามา ทำให้ชายหาดดูมีชีวิตชีวา
อย่างมาก ยกเว้นกลุ่มเราที่มิได้จัดหาอะไรกันไปเลยแต่ไปร่วมเฮกับชาวบ้านเค้า
มั่วไปหมด ไม่รู้เค้าจะรู้สึกมั้ยว่ากลุ่มนี้มันมาจากไหนหนอทำไมวุ่นวายจริงๆ http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/cheesy.gif

แต่การฉลองเคาท์ดาวน์ปีนี้ก้อผ่านไปได้แบบสนุกสนาน เป็นนิมิตหมายอันดี
ว่าสิ่งดีๆทั้งหลายจะเกิดขึ้นกับประเทศไทยและคนไทยทุกคนค่ะ
ขอให้ทุกท่านมีความสุขกายและใจ สุขภาพแข็งแรงสดใส มีเงินทองมากมาย
ใช้จ่ายและทำบุญกันถ้วนหน้า ได้ทุกสิ่งตามปรารถนานะคะ

[Lucky]

เด็กเอ๊ยเด็กน้อยความรู้เรายังด้อยเร่ง ศึกษา

เมื่อเติบใหญ่เราจะได้มีวิชา
เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน

ได้ประโยชน์หลายสถานเพราะการเรียน

จงพากเพียรไปเถิดจะเกิดผล

มีความรู้คู่คุณธรรมอยู่กับคน

เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเอย ฯ



อภินันทนาการจากทั่นชิน อิ จิ อิอิ...

[Lucky]

กี้ ก้อ ปาย จวบ ทามมายม่ายเจอทั่นยายนะ http://www.watkoh.com/board/richedit/smileys/YahooIM/13.gif

[piangfan]

ตะวันคล้อยลอยลาลับฟ้าแล้ว
กลิ่นดอกแก้วหอมกรุ่นละมุนหวาน
สพรั่งงามพวงดอกออกตระการ
เหมือนเบ่งบานรับขวัญวันพี่มา


***

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่


**
ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

**
grup'/yo..เพียงฝัน

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร เจ้าป้าฯ
ทั่นแปดคิว ตะขบ ลัคกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ



เรื่องเล่าวันวาน...ในหลวงของปวงเรา


** ฉันอายตัวเองว่า ในขณะที่ท่านให้ชีวิตใหม่กับเราแต่เราช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย***
ยายซุบ สามร้อยยอด เป็นหญิงชาวบ้านวัย 70 แห่งบ้านคุ้งโตนด อำเภอกุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
ยากจนมาตังแต่ยังสาวจวบจนวันนี้ หากแต่เธอกลับยืนยันว่าเธอมีอดีตที่มีความหมายต่อชีวิตของแก
อดีตที่หมายถึงชีวิตใหม่ ไม่ว่าแกจะยังจนต้องขอเงินลูก ๆ 9 คนใช้ดังเช่นทุกวันนี้หรือจะมั่งมีศรีสุข
ถูกหวยรวยเบอร์อย่างไรก็ตาม แกไม่เคยลืมเหตุการณ์ครั้งนั้น เหตุการณ์ที่ล่วงเลยมานานกว่า 40 ปี
การเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมเยียนราษฏรบ้านคุ้งโตนด อำเภอกุยบุรีไม่เพียงทำให้หมู่บ้านที่ยากจน
ล้าหลัง ไม่มีแม้ถนนที่จะติดต่อกับโลกภายนอก ได้มีชีวิตที่ดีขึ้นหากแต่การเสด็จพระราชดำเนินในครานั้น
ได้ทำให้หญิงคนหนึ่งมีชีวิตยืนยาวต่อมาจนถึงวันนี้
สมัยยังสาวยายเคยไปรับเสด็จในหลวงใช่ไหม ?
ยาย-ใช่ ตอนนั้นไปรับเสด็จที่ตีนถ้ำไทรในหมู่บ้านเรานี่แหละ ท่านเสด็จฯมาทางเหนือ ไอ้เราป่วยเป็นไส้ติ่ง
ปวดท้องมาครึ่งเดือนแล้ว แต่ไม่รู้หรอกนะตอนนั้นว่าเป็นไส้ติ่งปวดท้องนอนซม คนในบ้าน บอกในหลวงจะมา
เราก็อยากเห็น อยากไปรับเสด็จ แต่ปวดท้องจนเดินไม่ไหว
เดินไม่ไหว แล้วไปยังไง ?
ยาย-ก็ให้คนหามไป ใส่เกวียนไปเลย
ทำไมถึงเลือกไปเฝ้าในหลวง ไม่ไปหาหมอ ?
ยาย-ไม่รู้สิ คืออยากเห็นตัวจริง ๆ ใกล้ ๆ นะ คิดในใจว่ายอมตายได้แต่ขอไปรับเสด็จก่อน แลกตัวแลกชีวิตกันเลย
พูดง่าย ๆ ว่าวัดดวงเอาเลยอีกอย่างตอนนั้นถ้าเราไปหาหมอก็ลำบาก เพราะน้ำแห้ง เรือเครื่องก็ไม่มี
ถ้าไปก็คงไปไม่ถึง มันคงจะตายก่อน
แล้วตอนนั้นได้ถวายอะไรท่านบ้างไหม ?
ยาย-ยกมือพนมยังจะไม่ไหวเลย จะให้ถวายอะไรอีก (หัวเราะเสียงดัง)
แล้วได้เห็นท่านไหม ?
ยาย-ก็ได้เห็นท่านอยู่ แต่ก็เห็นห่าง ๆ แล้วก็เห็นไม่นานเพราะว่าพระองค์ท่านต้องเสด็จฯ ไปที่ตีนเขา
อีกลูกคนละฟาก ทรงไปดูเรื่องที่จะระเบิดเขาทำทางเข้าออกหมู่บ้าน ไส้ติ่งเรากำลังจะแตก
แล้วรอดมาได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้น ?
ยาย-ตอนนั้นไส้ติ่งกำลังจะแตก เงินสักบาทก็ไม่มีติดตัว พอดีว่าพระราชินีท่านทรงเยี่ยมเยียนราษฏร
แล้วทอดพระเนตรเห็นเรานั่งหน้าซีด พิงเพื่อน คือได้ตอนนั้นมันไม่ไหวจริง ๆ
ท่านทอดพระเนตรเห็น
ก็ คงสังเกตได้ว่าอาการเราไม่ดี
พระองค์ก็ถามว่า เป็นอะไร ?
ท่านบอกให้พูดธรรมดาก็ได้ เราบอกว่าเจ็บท้อง
พระองค์ท่านตรัสถามต่อว่า เจ็บมากี่วันแล้ว ?
เราก็บอกว่า เจ็บมาครึ่งเดือนเห็นจะได้ ท่านก็เลยบอกให้หมอที่มาด้วยตรวจดู
แล้วหมอว่ายังไง ?
ยาย-หมอบอกว่าไส้ติ่งกำลังจะแตก พอหมอบอกอยางนั้น พระองค์ท่านก็ทรงติดต่อไปที่ในหลวง
ซึ่งทรงอยู่ที่ตีนเขาอีกลูก
รู้ได้ยังไงว่าสมเด็จพระนางเจ้าฯ ทรงติดต่อไปที่ในหลวง ?
ยาย-รู้สิ เพราะเห็นในหลวง พระองค์ท่านทรงวิ่งจากตีนเขาลูกโน้นมาเลย ห่างกันถึง 1 กิโล
( แค่ นี้ก็ตื้นตันแทนคุณยายแล้ว)
รู้สึกอย่างไรบ้างในตอนนั้น ?
ยาย-ดีใจแล้วก็ปลื้มใจแบบมาก ๆ ไอ้ตอนแรกคิดว่ากำลังจะตายนี่ คิดว่าตัวเองรอดแน่ มันมีกำลังใจ
คิดว่าขนาดพระเจ้าแผ่นดินยังเอาใจใส่เราขนาดนี้ เราจะตายไม่ได้
พอในหลวงเสด็จมาถึง ทรงตรัสว่าอย่างไรหรือไม่ ?
ยาย-ท่านให้เอา ฮ. มารับ ท่านตรัสว่า เดี๋ยวเราจะกลับทางเรือเอง ให้เอาคนไข้ไปส่งก่อน
พอ พระองค์ท่านตรัส หมอสองคนก็หิ้วปีกเราไป ในหลวงท่านทรงเมตตาเราไปจนถึงเครื่อง
พอเราขึ้นไป ก่อนที่ประตู ฮ. จะปิด เราก็มองลงมาเห็นในหลวง ท่านทรงโบกพระหัตถ์
เราซาบซึ้งมาก
ยิ่งบอกตัว ของเราเลยว่าเราจะตายไม่ได้
ถ้าไม่มีในหลวงในวันนั้น ก็ต้องตายแน่ ?
ยาย-แน่นอน ไม่ต้องอะไรหรอก หมอบอกว่า มาช้ากว่านี้แค่ 2-3 นาที ก็ไม่รอดแล้ว แล้ว
วันนั้นอย่าง ที่บอกว่าเรือเครื่องก็ไม่มี น้ำก็แห้ง ไม่รู้ใช้เวลาครึ่งวันจะเดินทางไปถึงโรงพยาบาลหรือเปล่า
ถ้า ในหลวงไม่เสด็จมาที่นี่ วันนั้นก็ตายแน่ ตายทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรตาย
เหมือนกับได้ชีวิตใหม่ ?
ยาย-ใช่ ชีวิตทุกวันนี้ถึงฉันแก่แล้ว แต่เมื่อนึกถึงวันนั้นทีไรรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ทุกที ตอนนั่งดูโทรทัศน์
เวลาเห็นท่าน เราก็จะพนมมือไหว้ตลอด รู้สึกว่าท่านได้มอบชีวิตใหม่ให้กับเรา
ตอนนั้นอยู่บน ฮ. เป็นอย่างไรบ้าง ?
ยาย-จำไม่ค่อยได้ รู้แต่ว่าพอบินขึ้นไปพักใหญ่หมอก็ถามว่าเป็นยังไงบ้าง เราพูดไม่ค่อยไหว
แต่ก็บอก ไปว่าปวดท้อง บน ฮ. นอกจากเรา ก็มีหมออีก 2 คน แล้วก็คนขับอีก 2 คน จำได้แค่นี้ล่ะ
ฮ. พาไปที่โรงพยาบาลไหน ?
ยาย-โรงพยาบาลพระมงกุฏฯ เพชรบุรี
แล้วพักอยู่กี่วัน ?
ยาย-ปกติคนเป็นไส้ติ่งทั่วไปเขาพักกัน 3-4 วันก็ออกได้แล้ว แต่เราเป็นหนักต้องพักถึง 24 วัน
ถ้า ในหลวงไม่ช่วยก็ตายแน่ แล้วถ้าเราตาย ลูกเต้าก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง ในหลวงท่านทรงเมตตา
ทรงดูแล เราอย่างดี ห้องที่เราพักอยู่นี่ดีมาก เป็นห้องพิเศษเลย พูดตรง ๆ ว่า ดีกว่าบ้านที่ฉันอยู่อีก
หมอก็นิสัย ดี พูดจากับเราเพราะแล้วก็ใจดี
** ในหลวงท่านทรงห่วงใยเรามากมีคนมาเยี่ยม ถามอาการ ถามสารทุกข์สุขดิบทุกวัน
คนใกล้ชิด พระองค์ท่านก็ถามเรานะว่า จะฝากอะไรถึงท่านไหม เราบอกให้พระองค์ทรงพระเจริญ
ทรงพระเจริญ พูดได้แค่นั้น มันตื้นตันจนนึกไม่ออก**
หลังจากวันนั้นแล้วเป็นอย่างไร ?
ยาย-ไม่มีโอกาสได้เข้าเฝ้าฯ พระองค์ท่านอีกเลย ถ้าเรามีโอกาส จะขอเข้าไปกราบแทบพระบาทเลย
สิ่งที่พระองค์ท่านทรงช่วยเหลือเราไว้เป็นความซาบซึ้งที่สุดในชีวิตแล้ว

** คิดดูสิโลกนี้จะหากษัตริย์อย่างท่านได้ที่ไหน เราเป็นแค่ชาวบ้านจน ๆ
แต่ท่านห่วงเราเหมือนเรา เป็นลูกพระองค์ท่าน ทรงห่วงเราเหมือนที่เราห่วงลูก
ท่านทรงเสียสละแม้กระทั่งของส่วนพระองค์ ทรงยอมลำบากกลับทางเรือเพื่อคนอย่างเรา
พูดตรง ๆ ว่าสิ่งที่พระองค์ทรงทำให้ฉันตายแล้วเกิดใหม่ อีกสิบชาติก็ทดแทนไม่หมด**
กลับมาบ้านแล้ว เป็นอย่างไร ?
ยาย-ตอนที่ออกจากโรงพยาบาลใหม่ ๆ พระองค์ท่านก็ส่งเงินมาให้อยู่ถึง 1 ปี
ครั้งละ 3-5 พันบาท
ส่งมาหลายครั้งอยู่ เรารู้เพระว่าใส่ซองสีขาวประทับตราสำนักพระราชวัง
จากเหตุการณ์นั้นทำให้เรา รักในหลวงของเรามาก แล้วทุกวันนี้ก็ยังน้อยใจตัวเองอยู่ว่า
เวลาที่ท่านป่วย เราก็ไม่มีเงินไปเฝ้า ไปแสดงความจงรักภักดีกับท่าน
ได้แต่ร้องไห้อยู่กับบ้าน นั่งร้องไห้ทุกวัน ดูข่าวทุกวันไม่เคยเว้นเลย
** ฉันอายตัวเองว่า ใน ขณะที่ท่านให้ชีวิตใหม่กับเรา แต่เราช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย**

การเสียสละของในหลวงคราวนั้น ได้เอามาปฏิบัติตามหรือไม่ ?

ยาย-มีส่วนมากเลย เวลาคนในหมู่บ้านเขาป่วยเป็นอะไร ฉันก็ไปเยี่ยมเขาทั่ว
ไปไหนไปกัน
มีใคร เจ็บในหมู่บ้านนี่ฉันจะไปเยี่ยมหมด บางทีถึงไม่ใช่หมอ ไม่ใช่ญาติเขา
แต่เราก็ไป
ไปนั่งพูดคุยให้กำลัง ใจ บางทีก็ไปบีบให้นวดให้ นี่คือสิ่งที่ในหลวงให้เรา และเราให้คนอื่นต่อ

** เมืองไทยเราโชคดีที่มีในหลวง โชคดีมาก ๆ ไม่มีกษัตริย์ที่ไหนในโลกอีกแล้วที่จะเป็นห่วงชาวบ้าน
อย่างฉันเท่ากับท่าน คนอยางเราเปรียบไปก็เหมือนมดปลวก แต่ท่านก็ยังใส่ใจ
ท่านใส่ใจจริง ๆ เหมือนกับว่าคนไทย คือ ลูกของท่านทั้งแผ่นดิน**

[Lucky]

คนกินสัตว์สัตว์กินพืชยืดชีวิต

พืชมีสิทธิ์กินดินสิ้นสงสัย

วัฏฏะจักรหมุนเวียนที่เปลี่ยนไป

ผลสุดท้ายผืนดินกลับกินคน



อภินันทนาการจากทั่นชินอิจิ อิอิ

[ทั่นยาย]

คนกินสัตว์ สัตว์กินพืช แล้วกี้กิงอารายอ่ะ http://www.watkoh.com/board/richedit/smileys/YahooIM/21.gif

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่


คิดถึงเจ้าของกระทู้อยู่ที่ไหน
เฝ้าห่วงใยคอยหาหลับตาฝัน
สบายดีไหมมิตรคิดถึงกัน
พี่เงียบหายไปนานพานห่วงใย

ฟ้าทางนี้สีครามบอกความเศร้า
ฟ้าทางโน้นแจ่มหรือเปล่าเหงาบ้างไหม
มองพระจันทร์สาดส่องท้องฟ้าไกล
ฝากลมไปจากใจห่วงใยจัง


แวะมาปัดฝุ่นบ้านพี่โดดค่ะ อิอิ

grup'/yo..เพียงฝัน



ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร เจ้าป้าฯ
ทั่นแปดคิว ตะขบ ลัคกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ

http://i200.photobucket.com/albums/aa205/djbryantu/castle.jpg

แค่เพียง....เม็ดทราย

เพ่งพินิจจิตตนจนตกดึก ได้แต่นึกถึงความหลังดังแสร้งว่า
ในวัยเยาว์เราสนุกสุขเฮฮา ตามประสาเด็กน้อยมาร้อยเรียง
ไม่เคยรู้ว่าทุกข์นั้นเป็นฉันใด มีร่างกายเป็นบ่อเกิดความไม่เที่ยง
มีความฝันจะไขว่คว้ามาครองเคียง มีความเสี่ยงนานามาผลักดัน
มีความรัก เมตตามาประคอง มีมัวหมอง มีวิโยค มีโศกศัลย์
มีรอยยิ้มที่พริ้มพรายให้แบ่งปัน มีความฝันอันสูงสุดจุดประกาย

เป็นเด็กน้อยได้แต่นึกตรึกตรองว่า โตขึ้นมาจะสานฝันนั้นให้ได้
จะเป็นคนที่แสนดีมีน้ำใจ ที่ยิ่งใหญ่ให้ใครใครได้พึ่งพา
เป็นต้นไม้ต้นใหญ่ให้ร่มเงา ฝูงนกเจ้าได้อาศัยหายเหนื่อยล้า
เป็นบ่อบึงมีน้ำใสให้ปูปลา ได้แหวกว่ายสายธาราน่าภิรมย์

พอเติบโตโต้คลื่นยืนรันทด ฝันก็หดใจก็หายไม่สุขสม
ความฝันใฝ่ลอยสลายตามสายลม ใจระทมหมองเศร้า..เราแค่ทราย
ในวัยเด็กตัวเราเท่าภูผา พสุธาแดนดินถิ่นกว้างใหญ่
ยามเติบโตตัวเราจึงเข้าใจ เราเป็นได้ก็แค่ทรายเพียง...เม็ดเดียว

[noppakorn]

สวัสดีครับท่านโดด ทั่นยาย น้องเกิดแก่ ลุงเปา น้องปลายฟ้า น้องเพียงฝัน คุณบีบี ท่านพญามาร น้องกี้ คุณครูวิทย์
น้องแมงโม้ น้องตะขบ คุณอ๋อย และญาติธรรมทุกๆท่านครับ

ทรายเม็ดเล็กเพียงน้อยนิดอย่าคิดข้าม
ทรายไม่ทรามเท่ารูปร่างอย่างที่เห็น
ทรายเม็ดเดียวไหลรวมกันพลันกลายเป็น
ทรายร้อนเย็นนำมาสร้างหนทางเดิน

ยามเป็นเด็กเห็นทุกอย่างช่างยิ่งใหญ่
ยามเติบใหญ่สิ่งที่เห็นเป็นตื้นเขิน
ยามยังเล็กเป็นขุนเขาเราก็เพลิน
ยามโตเดินเพียงแค่เนินเขินเขาไพร

ทรายรวมกันพลันยิ่งใหญ่ใช้ก่อสร้าง
จะหนทางบ้านช่องทรายกองใหญ่
เด็กหลายคนคอยเก็บฝันสร้างสรรใจ
ยามเติบใหญ่สร้างฝันไว้ให้เจริญ.....

[ทั่นยาย]

http://www.weekendhobby.com/offroad/trip/picture%5C117254820184.jpg


อิฐก้อนเดียว...มีค่า

อิฐเก่าเก่ามีค่าอย่าทอดทิ้ง บอกทุกสิ่งถึงคุณค่ามหาศาล
เหมือนบันทึกเรื่องราวมายาวนาน แต่โบราณกาลก่อนให้ย้อนจำ
ซากสลักหักพังยังคุณค่า ถึงแม้ว่าจะทรุดโทรมหรือล้มคว่ำ
ก็ยังตรึงตราไว้ให้จดจำ ในความงามและคุณค่าปัญญาชน

อิฐก้อนเดียวมีค่าอย่าดูหมิ่น ทั่วทุกถิ่นเหนือใต้ในไพรสนธ์
คือวัดวาแลปราสาทวิลาศดล ให้สืบค้นตามรอยคอยตามดู
ความรุ่งเรืองเฟื่องฟุ้งจรุงค่า กาลเวลาผ่านไปไม่ลบหลู่
ภูมิปัญญาอารยะหน่ะชั้นครู ให้เรียนรู้ชั่วลูกหลานต้องจารจำ...


เวลาไปชมโบราณสถานคราใด รู้สึกทึ่งและภูมิใจในภูมิปัญญาของบรรพบุรุษ มากมายเชียวค่ะ
บางแห่งแค่เพียงกองอิฐเก่าๆ แต่ดูมีเสน่ห์เสียจนคนดูหลงใหลเหมือนต้องมนต์สะกดให้
อยากจมจ่อมอยู่ที่นั่นให้นานเท่านาน เพราะเกือบทุกตารางนิ้วของโรณสถานนั้นๆก้อว่าได้
มีอะไรที่น่าสนใจชวนให้ค้นหามากมายค่ะ แม้จะเป็นเพียงกองอิฐหักๆเก่าๆก็ตาม ดูไปคิดไป
ใครหนอคิดทำอิฐก้อนแรกขึ้นมา รู้ได้อย่างไรหนอว่าต้อใช้วัตถุดิบอะไรจึงจะลงตัวที่สุด
รู้ได้อย่างไรหนอว่ารูปทรงควรจะเป็นแบบๆไหนอย่างไรจึงจะดูสวยงามและใช้งานได้อย่างดี
ใช้อะไรหนอสลักเสลาลวดลายที่งดงามลงไป จึงได้ละเอียดละออ ละเมียดละมัยจนดูงดงามไร้ที่ติอย่างนี้
มีคำถามอีกมากมายที่รอให้ค้นหาคำตอบจากอิฐก้อนเดียวค่ะ
ฉะนั้นจงเรียนรู้ทุกอย่างจากอิฐก้อนเดียวให้ดีนะคะ แล้วจะรู้ว่าอิฐก้อนเดียวมีอะไรให้เรียนรู้มากมายเชียวค่ะ

[piangfan]

[lomDEE] 3:37 pm: น้องเพียงฝัน แวะบ้านท่านยายปะครับ
[lomDEE] 3:38 pm: ฝากหวัดดีท่านยาย กะลุงเปา พี่เกิดแก่ด้วยนะครับ
[lomDEE] 3:38 pm: พี่ไม่ได้ เข้าไปเลย


พี่โดดฝากมาค่ะ
ขอบคุณค่ะ

[ทั่นยาย]

ขอบคุณค่ะเพียงฝันที่ช่วยหอบความคิดถึงของน้องโดดมาให้ค่ะ สงสารคนหอบจัง
คงจะหนักมานะเนี่ย เพียงฝันจ๋าเดี๋ยวส่งโอเลี้ยงไปห้าย....แก้เหนื่อยค่ะ
ไหนๆก้อไหนๆแล้ว ฝากบอกน้องโดดด้วยนะคะว่า " ขอบคุณสำหรับความคิดถึง หอบโตโตที่ฝากเพียงฝันมาให้ค่ะ "
น้องโดดเอ้ย มัวแต่เก็บเงินแต่งงาน บ้านช่องไม่มาเยี่ยมเยือน เดี๋ยวปลวกกิงหมดนะ
แต่ทั่นยายกัวเจ้ากี้จะกิงหมดมากกว่าอ่ะงับ http://www.watkoh.com/board/richedit/smileys/YahooIM/21.gif

[เกิดแก่]

เพียงผันจ๋า พี่เกิดแก่ก็รบกวนน้องอีกคนนะจ๊ะ ฝากความคิดถึงของพี่ ไปฝากน้องโดดด้วยนะจ๊ะ
[lomDEE] 3:38 pm: ฝากหวัดดีท่านยาย กะลุงเปา พี่เกิดแก่ด้วยนะครับ
ธรรมรักษา ค่ะน้องโดด

[ทั่นยาย]

เรื่องเล่าวันวานตอน...ตะเกียงวอเชียงป๋องค่ะ

เมื่อวันก่อนคุยกับตะละแม่เกิดแก่ ว่าตอนสมัยเด็กๆทั่นยายเห็นตะเกียงครั้งแรก
ก็สร้างวีรกรรมจะเผาบ้านซะแล้วค่ะ เป็นเพราะเติบโตมากับแสงไฟนีออนสีนวลตา
พอไปอยู่ต่างจังหวัดไม่มีไฟฟ้าเห็นตะเกียงครั้งแรก ก้อเลยจัดการทำความรู้จักกันซะหน่อย
ด้วยการเอาตะเกียงไปจุดกับเสื้อผ้าที่แขวนไว้บนราวในบ้านค่ะ ตะเกียงวิเศษก้อน่ารักจัง
จ่อปุ๊บลุกพรึบทันทีเลย สองสหายเลยสร้างผลงานได้ยอดเยี่ยม ผ้าไหม้หมดราว...
แล้วแถมบ้านก้อเป็นแบบโรแมนติกสไตล์ คือหลังคามุงจากข้างฝาขัดแตะซะอีกด้วยนะคะ
ต่อจากนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ตะเกียงน่ะไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แค่ล้มคว่ำคะมำหงายเท่านั้น
แต่คนน่ะไม่เหลือดีค่ะโดนทั้งแม่ทั้งป้าน้าอา รุมกันสาดกระสุนใส่อย่างไม่มียั้ง สภาพหูบอบช้ำมากค่ะ
แต่แปลกจังกับไม่โดนตีค่ะ โดนดุไม่ยั้งแบบนี้เรียกว่าศพไม่สวย เละเลยค่ะ...อิ อิ

http://i205.photobucket.com/albums/bb141/suri2497/274254985623.jpg
หน้าตาตะเกียงที่ทั่นยายเรียกว่า วอเชียงป๋องค่ะ

ตะเกียงที่ทั่นยายเคยใช้มีแบบที่เรียกว่าตะเกียงรั้ว เจ้าพายุ ตะเกียงโป๊ะ และวอเชียงป๋องค่ะ
ทุกตะเกียงจุดเองได้หมด ยกเว้นชนิดเดียวคือเจ้าพายุ เพราะจุดอยากมากขั้นตอนในการจุดนี่
เยอะแยะยุ่งยากมากค่ะ จนป่านนี้ก้อยังจุดตะเกียงเจ้าพายุไม่ได้อยู่ดีค่ะ
ทุกท่านคงรู้จักหน้าตาตะเกียงทุกชนิดกันดีแล้วนะคะ ว่าใช้อย่างไร เอ..หรือบางท่านเกิดไม่ทันคะ
อืม..อาจมีหลายท่านที่เกิดไม่ทันเน๊าะ อย่างพี่นพงี้ ตาเปางี้ ทั่นบีบีงี้ และเจ้ากี้ด้วย เกิดทันป่าวคะ
แต่จะรู้จักหรือไม่รู้จักตะเกียงมาก่อนก้อตามคงนึกหน้าตา ตะเกียงวอเชียงป๋องไม่ออกหรอกค่ะ
เพราะเป็นชื่อเฉพาะที่ทั่นยายเรียกกันเองภายในครอบครัวค่ะ ตะเกียงวอเชียงป๋องรูปร่างหน้าตา
คล้ายตะเกียงโป๊ะยกเว้นวอเชียงป๋องไม่มีโป๊ะแก้วครอบค่ะ รูปทรงก้อสมชื่อค่ะคือเป็นกระป๋อง
อย่างที่เห็นในรูปแหล่ะค่ะ เหมาะสำหรับคนที่ซุ่มซ่ามเซ่อซ่า และขี้เกียจอย่างทั่นยายมาก
เพราะไม่ต้องคอยระมัดระวังโป๊ะตะเกียงจะแตก และไม่ต้องคอยเช็ดคราบเขม่าที่โป๊ะตะเกียงให้ใสทุกวันด้วย
วอเชียงป๋องจึงเป็นตะเกียงที่ ทั่นยายชอบมากๆ เพราะแม้จะโดนทั่นยายทารุณกรรม
ด้วยการเดินสะดุจจนล้มกลิ้งบ้าง หรือทำตกบ่อยๆบ้าง วอเชียงป๋องก้อไม่เคยสำออยเลย
ไม่ว่าร่างกายจะบอบช้ำบุบบี้สักแค่ไหนก้อตาม วอเชียงป๋องก้อยังคงทำหน้าที่ให้แสงสว่าง
ได้อย่างดีเสมอ ยกเว้นน้ำมันหมดค่ะ... http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/cheesy.gif


http://i29.photobucket.com/albums/c277/LTC_SUN/real/dscn23842.jpg
ตะเกียงโป๊ะ จะมีโป๊ะแก้วครอบกันลมค่ะ

ตะเกียงโป๊ะดูสวยน่าใช้ แต่ก็เบื่อที่ต้องคอยเช็คคราบเขม่าที่โป๊ะแก้วมากค่ะ
เพราะน้อยครั้งที่จะไม่ทำโป๊ะตกแตก และน้อยครั้งที่จะไม่โดนดุค่ะ...

http://static.sanook.com/classified/category/2007/12/14/1/b/3520031_5.jpg
ตะเกียงก๊าซหรือแก๊สค่ะ
มีตะเกียงอีกชนิดหนึ่งที่ทั่นยายได้รู้จัก แต่ไม่เคยใช้ค่ะ คือตะเกียงก๊าซหรือแก๊สสำหรับบ่มผลไม้ค่ะ
ลักษณะของแก๊สบ่มผลไม่นั้นจะเป็นก้อนสีเทาๆใส่ลงในกระป๋องตะเกียงแล้วใส่น้ำลงไปค่ะ
เป็นการใช้ปฎิกริยาการสันดาบของแก๊สกับน้ำในการเผาไหม้ค่ะ คนหาปลาหรือแม่ค้าตามงานวัดชอบใช้ค่ะ
เพราะไฟที่พ่นออกมาจะแรงมากทำให้เวลาโดนลมไม่ดับและถูกด้วยค่ะ แก๊สก้อนหนึ่ง 5 บาทใช้ได้เกือบทั้งคืนค่ะ
มาคุยเรื่องตะเกียงวันนี้เพราะอยากรำลึกถึงของใช้วันวานที่ครั้งหนึ่งเคยร่วมทุกข์กันมาค่ะ
และเป็นการเตือนสติว่า ทุกอย่างไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน มีเกิดและก้อมีดับอยู่เสมอ ดูอย่างตะเกียงสิ
ใครจะคิดว่าวันหนึ่งตะเกียงจะเป็นเพียงเรื่องเล่าวันวาน...ใช่มั้ยคะ

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่
ใช่ทั่นยายขา!! มีพบมีจาก
ทุกอย่างไม่จีรังค่ะ บางครั้งก็รู้สึกชีวิต เศร้าๆ
บางครั้งก็รู้สึกชีวิตดีค่ะ
ทุกอย่างอยู่ที่ตนกำหนดเช่นนั้นแล
เพียงฝันเอาตะเกียงมาฝากทุกท่านค่ะ
http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/357/14357/images/Light/L-8.jpg


พี่เกิดแก่ ทั่นยายขา!! เพียงฝันมารับโอเสี้ยงค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ




grup'/yo..เพียงฝัน




ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[plyfha]

http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/chinesenewyear/13-01-2009_05K.gif

[ทั่นยาย]

http://i16.tinypic.com/32zta93.jpg

Xin Nian Kwai Le ค่ะ ขอให้น้องโดด,น้องอ๋อย และครอบครัวของน้องทั้งสอง
มีแต่ความสุข มีโชคลาภ ร่ำรวยเงินทอง มั่งมีศรีสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรง อายุยืนยาว
เทพเจ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง มีแต่สิ่งดีๆตลอดไปนะคะ

[piangfan]

ชีวิตเราใช่จะมีเพียงชาตินี้
ก่อกรรมดีสร้างกุศลบนทางสัมม์
เพียงฝันน้อยมอบของขวัญดั่งฝนพรำ
จิตชุ่มฉ่ำชื่นไว้ในอุรา



นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่

แวะมาเยี่ยมบ้านพี่โดดค่ะ

สาธุ ค่ะ ทั่นยาย พี่โดด

grup'/yo..เพียงฝัน


ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[DodE]

หายใจออกยาวๆแล้วสาวเข้า
รู้เบาๆลมเย็นๆเห็นเคลื่อนไหว
สักว่ารู้สว่างเบาอยู่ภายใน
สงบเย็นเป็นไปธรรมดา

สติเด่นเห็นลมได้คมชัด
จิตคอยซัดส่ายแส่แลนาสา
หลงรู้ดูนอกองค์อานาฯ
น้อมเข้ามารู้ลมจนคมคาย

สั้นบ้างยาวบ้างไม่ห่างรู้
ตามดูลมไปไม่ห่างหาย
เข้าออกดูไปให้สะบาย
เห็นกายหายใจมิใช่เรา

มีลมอาศัยให้ระลึก
รู้สึกอาศัยไร้ใครเขา
ที่หายใจนั้นก็ไม่ใช่เรา
อาศัยรู้บางเบาไร้เราครอง

รู้เห็นเป็นไปในองค์รู้
สว่างอยู่สดใสไม่มัวหมอง
ธรรมเกิดดับให้ดูเป็นกองๆ
สติตรองกลางๆห่างอัตตา

ไม่ยินดียินร้ายในสิ่งรู้
มีให้ดูดูไปไม่กังขา
ไม่เที่ยงเกิดดับธรรมดา
อนัตตาเป็นไปในองค์ธรรม

อบรมบ่มจิตเป็นนิจสัย
ดูนอกดูในไม่ถลำ
ถีระสัญญาเกิดจดจำ
สติทำหน้าที่เกิดมีเอง..

สวัสดีครับ ญาติธรรมทุกท่าน
เจริญในธรรม ขอรับ

[ทั่นยาย]

จิตสงัด..ใจสงบ..จึงพบธรรม

ลมหายใจแผ่วเบาเฝ้าคอยบอก
สิ่งภายนอกวุ่นวายไม่ถลำ
คอยประคองจิตตั้งไว้ใฝ่ในธรรม
สตินำให้มุ่งหน้าพระนิพพาน

ความร้อนรนเลือนหายใจสดชื่น
สติคืนเฝ้าระวังหนทางผ่าน
จิตรับรู้เฝ้าดูกายเพียงไม่นาน
ใจจะซ่านเปี่ยมสุขทุกข์มะลาย

กระแสธรรมฉ่ำใจได้สัมผัส
จิตสงัดใจสงบพบธรรมได้
มีธรรมะชี้นำจำใส่ใจ
หยุดเวียนว่ายในสังสารฯนิพพานเอย...

พี่ทั่นยายขออนุโมทนาในการปฎิบัติแบบเต็มกำลังของน้องโดดด้วยนะคะ
ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปเถิด สาธุ

[มิตรจิต]

http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/rolleyes.gif สวัสดีค่ะ ญาติธรรมลานโดด

พี่ทั่นยาย น้องเพียงฝัน ลักกี้ ไม่ห่างหายไปเลยนะคะ.... ใจดีกันจังเลย

...ไม่ได้มาเล่นที่วัดเกาะนี่นานเลย... วันนี้มาเพราะว่า คิดถึง และอยากมา...

....พรุ่งนี้จะไปวัดดอนธาตุค่ะพี่ทั่นยาย จะถึงหรือไม่ นี้ไม่แน่ 5 5 5 ...

...มะรืนก็กลับละ ถ้ามีภาพ และสามารถโพสต์เป็นจะเอามาฝากค่ะ....



....ไม่มีกลอนมาฝากเลยนะคะ... ไร้ความสามารถแล้วค่ะ ระยะนี้... 5 5 5...

...น้องเพียงฝันกับลักกี้ และคนอื่นก็คงสบายดีกันนะคะ... รักษาสุขภาพด้วยค่ะ...

....เจริญในธรรม เจริญในสติ ไม่ประมาทกันนะคะ...ทุกท่าน...ธรรมสวัสดีจ้า http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/grin.gif

[piangfan]

เจ้าของกระทู้หายหน้าพาหงอยเหงา
คนเขียนกลอนพลอยเศร้าคราวห่างหาย
เคยแวะเวียนเพียรมาหาคราเฉียดกราย
ไม่สบายหรือไรหนอพ่อคนดี

ฟังวาจาพี่มิตรจิตบำเพ็ญศีล
ถวายองค์พระภูมินทร์จินต์สุขศรี
ขอน้อมบุญโมทนามาจากรตี
ขอบุญนี้รักษาพี่ทุกวี่วัน




นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่

แวะมาเยี่ยมบ้านพี่โดดค่ะ

สาธุ ค่ะ ทั่นยาย พี่โดด พี่มิตรจิต
และทุกท่านค่ะ
พี่มิตรจิตขา!! เพียงฝันสบายดีค่ะ ขอบคุณค่ะ


grup'/yo..เพียงฝัน


ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[ทั่นยาย]

ดีใจจังค่ะที่ได้เจอน้องอ๋อย เป็นอย่างไรบ้างเอ่ย
แต่เชื่อว่าผู้มีธรรมคุ้มครองต้องสบายดีเสมอค่ะ
ขอให้น้องอ๋อยเจริญในทุกด้านและเจริญในธรรมเช่นกันค่ะ

[มิตรจิต]

สวัสดีอีกแล้ว จ้าทุกท่าน

เสาร์-อาทิตยที่แล้ว ไปร่วมงานบุญที่วัดดอนธาตุ ต.ทรายมูล อ.อุบลฯ

แต่ว่าไม่มีภาพมาไว้อวดดีสักภาพ เพราะว่า เอากล้องไปแต่ลืมแบตเตอรี่ไว้ที่ที่ทำงาน 55 555 สบายเลยเรา http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/grin.gif

ต่อไปจะลืมอีกดีกว่า ....55 555

... เดี๋ยวรายละเอียดจะไปเล่าไว้ที่เรือนใจ ใน ลานธรรมของ พี่ทั่นยายดอกหนา เพราะว่าที่แห่งนี้ คงไม่ค่อยเป็นที่น่าติดตาม

ด้วยว่าน้องๆ พี่ๆ ชาวลานโดดคงไม่รู้จักบุคคลที่จะกล่าวถึงนัก

การไปทำบุญ ราบรื่น ตื่นเต้นนิดเดียวดี.... เอาน้ำหมากเม่าไปถวาย ขนไปได้แค่กล่องเดียว... สะดวกเอาไปเท่านี้... สาธุแล้วเอย...เพี้ยง..

[มิตรจิต]

...ชี้แจงๆๆ วัดดอนธาตุที่ว่า อยู่ อ.พิบูลฯ จ.อุบลฯ นะจ้ะ ... แบบว่าสมองดีน้อย..55 555

[DodE]

อนุโมทนาครับ ญาติธรรมมิตรจิต

[piangfan]

อนุโมทนา สาธุ เจ้าค่ะ พี่โดด พี่อ๋อย

[ทั่นยาย]

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะน้องอ๋อยจ๋า ขยันทำบุญมากมายขนาดนี้
แล้วทั่นยายจะตามทันไหมหนอ
แหม..คิดถึงน้ำมักเม่าจากสกลจังเลยค่ะ รสชาดหอมหวาน
กลมกล่อม อร่อยมากค่ะ ไปทานที่ไหนก็อร่อยสู้ที่น้องอ๋อยเอา
มาให้ชิมไม่ได้ค่ะ สุดยอดเลย
น้านนนนน...เอากล้องไปแต่ไม่เอาแบตฯไปซะงั้น
น้องอ๋อยจ๋า.....ตั้งใจลืมแบตฯป่าวค่ะนี่ อิ อิ

ข้าเจ้าขออนุโมทนาบุญกุศลที่ทุกท่านได้ทำไม่ว่า ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร
หากเป็นบุญเป็นกุศลแล้ว ขอร่วมอนุโมทนาด้วยทั้งหมดค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

[เกิดแก่]

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ

สวัสดีค่ะ พี่ชายนพกรณ์ ท่านยาย ท่านลุงเปา ท่านบีบ
น้องโดด น้องแปดคิว น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า หลานลักกี้ และญาติธรรมทุก ๆ ท่าน

วันนี้ข้ามฝากไปบ้านเรือนใจเพื่อไปติดตามข่าวคราวงานบุญงานกุศลของน้องอ๋อย
ที่วัดดอนธาตุแล้ว ปลื้มปิติใจในการสร้างบุญสร้างกุศลของน้องอ๋อยค่ะ
ขออนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ

สบายดีนะค่ะน้องโดด น้องอ๋อย รักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะ

ทราบจากท่านยายว่าทั้งสองท่านมุ่งมั่นในการปฏิบัติธรรม
กันอย่างเต็มกำลัง ขอให้เจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นนะค่ะ
พี่เกิดแก่เองก็ยังเรียนไปเล่นไป ยังไม่ตั้งท่าเอาจริงเอาจังสักที
มั่นมาแบ่งปันกันเสมอ ๆ นะค่ะน้องอ๋อยจะรอส่วนบุญนะค่ะอิอิ

[ทั่นยาย]

โรฮินญา ตาดำดำ

นั่งดูข่าวเศร้าใจไฉนหนอ กรรมเคยก่อเอาไว้หรือไรนั่น
โรฮินญา มาถูกเค้าเฝ้าลงทัณฑ์ อารากันชนกลุ่มน้อยต้องลอยแพ
ถูกเค้าโขกถูกเค้าสับจับเขี่ยนตี ทั้งตัวมีแต่ร่องรอยของบาดแผล
หน้าอิดโรยดูหมองเศร้าเค้ารังแก ตัวมีแต่แผลพุพองนองน้ำตา
ไม่มีข้าวไม่มีน้ำทนกล้ำกลืน ถอดสะอื้นในหัวอกตกประหม่า
ละถิ่นฐานบ้านช่องต้องทิ้งมา เพื่อเสาะหางานดีมีเงินเดือน
หวังเพียงเพื่อมีข้าวปลาพาอิ่มท้อง แม้จะต้องทนต่อสู้ดูป่าเถื่อน
ถูกเค้าใช้ถูกเค้าฆ่าหาลืมเลือน มองดูเพื่อนที่ล้มหายตายจากกัน
ไม่มีใครเห็นคุณค่าว่าเป็นคน ต้องอดทนเพื่อปากร้องของตนนั่น
ใช้แรงกายแลกข้าวน้ำไปวันวัน เพียงแค่นั้นก็พอใจที่ได้มา
แต่ทำไมถึงใจร้ายต้องไสผลัก มาหาญหักย่ำยีแล้วตีด่า
ทำทารุณโหดร้ายไล่บีฑา โรฮินญา ตาดำดำทนกล้ำกลืน
เค้าก็คนเราก็คนอย่าจนจิต มีน้ำมิตรแบ่งปันกันอย่าฝืน
แค่น้ำใจเพียงหยดหยาดไม่อาจลืม เค้าคงปลื้มในเมตตาที่การุณ
เค้าหนีร้อนมาพึ่งเย็นเห็นหรือไม่ อย่าผลักไสไล่ตีมีเคืองขุ่น
โปรดเมตตาโรฮินญาเถอะนะคุณ โปรดการรุณโรฮินญาอย่าดูดาย


เมตตาธรรมค้ำจุนโลกา...ค่าของคนอยู่ที่มีเมตตา
เป็นร่มไม้ให้เค้าพักอาศัยคลายร้อนสักหน่อย..
อย่าปล่อยให้เค้าเดียวดาย อย่าผลักไสเค้าไปลงเหว
โรฮินญาเค้าก็คน...อย่าจนน้ำใจกับเค้าเลย....

[เกิดแก่]

โรฮินญา นานาจิตตัง

โรฮินญา อารกัน นั้นนะหรือ
ต่างล่ำลือออกไปหลายกระแส
เป็นเพียงชนกลุ่มน้อยถูกลอยแพ
ต้องย่ำแย่ไร้ที่อยู่ อู่เคยนอน

บ้างก็ว่าน่าสงสารเจือจานช่วย
ทั้งเจ็บป่วยล้มหายตายกันว่อน
กรรมอันใดใครมาผูกถูกตัดตอน
มาริดรอนให้อับโชคโศรกโศกา

กรรมของเขาในชาติก่อนสะท้อนเห็น
ภพภูมิเก่าเขาคงเป็นเช่นนักล่า
ถูกทารุณไร้ซึ่งคนเขาเมตตา
อยู่พม่าก็ไม่ได้ไร้ดินแดน

บ้างก็ว่าโรฮินญานั้นหนาผิด
บางคนคิดเกลียดชังสร้างรอยแค้น
เราโชคดีที่เกิดมายังดินแดน
ณ.เมืองแมนแคว้น พุทธบารมี

[paobunjin]

ระวัง จะเป็นม้าอารี..?

โรฮินญานั่นหนาน่าสงสาร
ต้องซมซานจากบ้านมาหาหมอนหนุน
เขามาขอความเมตตาเกื้อการุณ
เพียงเจือจุนให้ข้าวน้ำและเยียวยา

แต่บ้านเมืองของเรากำลังแย่
ถ้าเผื่อแผ่มากไปไม่ไหวหนา
เหมือนดั่งเตี้ยอุ้มค่อมย่อมบีฑา
ก็จะพากันล่มจมด้วยกัน

ประวัติศาสตร์เตือนใจให้ครุ่นคิด
ช่วยชีวิตเขาไว้ให้สุขสันต์
พอเขาฟื้นคืนชีวีมีกำลัง
ก็จะพรั่งผลาญพล่าทรัพยากร

ทางที่ดีหายแล้วรีบส่งกลับ
อย่ามัวรับไว้นานหรือผันผ่อน
เปรียบดั่งม้าอารีที่อาทร
ให้วัวจรเข้ามาแบ่งแย่งร่มเงา

เมตตาค้ำจุนโลก แต่ระวังจะเป็นเช่นม้าอารีนะ
เราถูกแย่งที่ทำกินและทำลายทรัพยากรมามากแล้ว
เราเฝ้าระวังรักษาและหวงแหน แต่พวกเขาจะเข้ามาชุบมือเปิบ.....

[piangfan]

http://www.thailandflorist.org/images/1939.jpg

[Lucky]

http://img5.imageshack.us/img5/4939/50552607ja8.png

[CENTER]ก๊อก ก๊อก ก๊อก บ้านเน้มีคนยู้...อ่ะเป่างับ
[CENTER]
[CENTER]วาเลนไทน์ เอากุหลาบขาว ๆ งาม ๆ มาส่งงับ

[DodE]

รักเอ๋ย..รักใดหนอใหญ่เท่า
รักเรา..รักธรรมรักคำสอน
รักจริง..ปฏิบัติจริงอยู่ทุกตอน
รักสอน..ธรรมจริงทุกสิ่งไป

รักโลก..โศกเคล้าบางคราวหมอง
รักลอง..รักลามิอาสัย
รักร้าง...ลาลืมลับเลือนไป
รักใฝ่...ดังฝันนั่นเลือนลาง

รักสิ้น..สิ้นรักจักสิ้นสาย
รักกลาย..กลบกรุ่นอรุณสาง
รักรู้....รู้รักก็จักวาง
รักอย่าง..รู้จริงทุกสิ่งลวง...

สวัสดีครับทุกท่าน
ไม่ได้แวะมานาน เลยยย
น้องเพียงฝันว่า หยากใย ขึ้นเต็มแหล๊ะ หุๆๆ (ถ้าจะจริง)
เจริญสติ เจริญธรรมขอรับ ทุกท่าน..

[ทั่นยาย]

http://i271.photobucket.com/albums/jj152/SweetNeem/Back%20to%20the%20Nature/Allflowers/A3189488-51.jpg
มอบให้น้องโดด น้องอ๋อย ในวันรักนั้นก้องโลกค่ะ


รักเอย รักใดหนอใหญ่ยิ่ง
รักจริง ด้วยจิตประภัสร
รักธรรม ต้องละตัดนิวรณ์
รักกลอน ลิขิตเขียนเพียรจดจำ

รักกัน เอาไว้ใจผาสุข
รักกัน ฝันสุขทุกเช้าค่ำ
รักกัน สรรค์ใจให้สุขล้ำ
รักกัน จารจำทำความดี

รักจึง ยิ่งใหญ่กว่าใครกล่าว
รักจึง นานเนาจนป่านนี้
รักจึง คงมั่นพันทวี
รักจึง มากมีแต่ดีงาม.....

ความรักงดงามเสมอ ความรักไม่เคยทำให้ใครเป็นทุกข์
แต่ต้นเหตุแห่งทุกข์คือความคาดหวังมากมาย ที่มีนายคือกิเลสคอยบงการค่ะ

[noppakorn]

สวัสดีครับท่านโดด ท่านยาย ลุงเปา น้องเพียงฝัน น้องเกิดแก่ น้องปลายฟ้า
คุณบีบี คุณครูวิทย์ พญามาร น้องมิตรจิต และญาติธรรมทุกๆท่าน

โรฮิงยา ดูให้ดีมีปัญหา
ที่เข้ามามีแต่ชายไร้หญิงสาว
เขาเหล่านี้หวังมาไทยเพียงชั่วคราว
หวังจะเอากายมาขายได้เงินตรา
ฤาจะมีเรื่องการเมืองเรื่องอื่นๆ
ไทยจงตื่นตระหนักไว้ในคุณค่า
เขาเหล่านั้นด้วยเหตุใดไยเข้ามา
ทิ้งภรรยาพ่อแม่แห่มากัน
ที่ภาคใต้สถานะการณ์ไม่ราบรื่น
ไทยขมขื่นเพียงใดรู้ไหมนั่น
ยังจะแบกคนต่างถิ่นแย่งกินกัน
แล้วไทยนั้นต้องอย่างไรใครบอกที

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร ทั่นแปดคิว เจ้าป้าฯ
ลัคกี้ ตะขบ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ

โรงฮิงยา จริงอยู่ไม่รู้จิต อาจจะคิดมุ่งร้ายไทยป่นปี้
แต่ยังไม่รู้ชัดจัดแจ้งดี ควรปราณีเค้าบ้างอย่างเป็นธรรม
จะปล่อยให้อดตายอย่างไรเล่า เรามีข้าวมีน้ำตามอุปถัมภ์
ให้ประทังหิวกระหายใส้ระกำ เมตตาธรรมควรมีไว้ในโลกา
เลศนัยมากมีที่คิดมาก ก็คงยากที่จะให้หายกังขา
แต่เพียงแค่ข้าวน้ำช้ำหยูกยา คงไม่มาทำให้ไทยอับจน
ให้ข้าวน้ำพักผ่อนก่อนจะไป แล้วค่อยให้เดินทางระหว่างหน
แต่ที่เห็นทำเหมือนเค้าไม่ใช่คน ใครจะทนดูได้ไร้เมตตา
หากระแวงแคลงใจให้ตรวจสอบ ตามระบอบสากลจนรู้ว่า
โรฮิงญา ลอบพบหลบเข้ามา มีทีท่ามุ่งร้ายไม่หมายดี
หากรู้ชัดแล้วไซร้อย่าไว้วาง ทำทุกทางขับไล่ให้ป่นปี้
ใครคิดคตเราจะไม่ไว้ชีวี ต่อพวกที่ทำร้ายชาติไทยเรา...

การรู้จักระวังภัยเป็นสิ่งที่ดี แต่การไร้เมตตาก็หาใช่สิ่งที่ควรทำ..ใช่มั้ยคะ
เมื่อเห็นงูควรตีให้มันตายเพราะกลัวโดนงูกัด หรือควรจับมันไปปล่อยในที่ปลอดภัยคะ

[noppakorn]

โรฮิงยาเรื่องเกิดมาหลายคราแล้ว
เขาจากแจวจากยะไข่ใช่ผลัดถิ่น
แต่ตั้งใจมาเมืองไทยได้หากิน
นับรวมสิ้นเป็นเพลากว่าห้าปี
แถวระนองพังงามาภูเก็ต
เขาระเห็ดลอบเข้ามาพาอยู่นี่
บ้างก็ไปอยู่ตอนใต้ที่ภัยมี
คนพวกนี้เราช่วยเหลือเกื้อมานาน
ภาพที่เห็นใช่ว่าเราเฝ้าโหดร้าย
ให้อับอายชาวพารามาว่าขาน
กฏทหารเป็นอย่างนี้ที่ทำการ
ให้เขาคลานนั่งคุกเข่าเข้าค้นตัว
พอเสร็จการขั้นตอนก็สอนสั่ง
พาขึ้นฝั่งเลี้ยงดูอยู่กันทั่ว
ครั้นได้อิ่มก็ผลักดันไม่พันพัว
ขืนช่วยมัวเราลำบากยากทำงาน
จุดมุ่งหมายหวังเข้าแฝงแหล่งทางใต้
เพื่อสลายไทยพุทธหยุดหักหาญ
มีมากเข้าไทยสลายต้องคลายคาน
ยากสมานเป็นไทยเดียวเสียวจริงๆ

สวัสดีครับท่านยาย ที่เขาเข้ามานั้นเข้ามากันหลายปีแล้วครับ เรื่องเพิ่งมาแดงเอาช่วงนี้เอง อาจจะเป็นเพราะการเมือง
มาพัวพัน เลยมาขยายให้บ้านเมืองวุ่นวายกัน พวกโรหิงยา เป็นพวกยะไข่ ปนเปกับบังคลาเทศ นับถือศาสนาอิสลาม
เขาไม่เป็นที่ต้องการของรัฐบาลประเทศเขา ทางประเทศเขาก็เลยผลักดันพวกนี้ออกจากประเทศ และแทนที่ประเทศ
ในกลุ่มอิสลามจะยื่นมือเข้าเกียวข้อง เช่นมาเลย์ หรือทางกลุ่มตะวันออกกลาง ก็ไม่ทำกัน กับผลักดันมาให้ประเทศไทยเรา
จนผิดสังเกตุ

สำหรับจากที่ผมทราบจากเพื่อนทหาร ในวันที่เกิดเหตุตามที่ถ่ายในข่าวมานั้น เป็นชาวโรหิงยา 200 กว่าคน ลักลอบเข้ามาในน่านน้ำไทย
ทางไทยจึงให้เรือช่วยลากเขาเข้ามา เนื่องจากวันนั้นมีเจ้าหน้าที่ทหารเพียง 18 นาย กับคนโรหิงยา กว่าสองร้อย
ทางทหารจึงต้องให้ถอดเสื้อ คุกเข้า และนอนเฝ้า เพื่อค้นตัว ตามระบบของทหารครับ หลังจากนั้นก็พาไปอาบน้ำให้อาหาร
กินกัน ซึ่งที่ถูกแล้วทำไม่ ยูเอ็น หรือทางประเทศอิสลามไม่ยื่นมือ เข้ามาช่วยเขาเหล่านั้น เรื่องเมตตาผมทราบจากเพื่อนว่า
เราได้หยิบยื่นให้เขาแล้ว แต่เราก็ต้องผลักดันเขาออกไป เพราะพวกนี้ไม่เหมือนสมัยกับพวกญวนอพยพเมื่อก่อนตรับ

[ทั่นยาย]

แต่รอยแผลบนตัวเค้าที่เราเห็น มันยังเป็นรอยใหม่ๆใช่มั้ยนี่
น่าสงสาร โรฮินญา ถูกด่าตี ทารุญทีย่อยยับแทบอัปปาง
เราคนไทยไม่ได้ทำกรรมกับเค้า แต่ว่าเราใยปล่อยให้ใครถากถาง
ว่าทารุญโรฮินญาหาหนทาง ลากไปวางกลางทะเลเห่คลื่นลม
สำนักข่าวเค้าบอกมาสองตาเห็น ภาพมันเด่นฟ้องอยู่ดูขื่นขม
คนเป็นร้อยให้ไปนั่งตากแดดลม น้ำค้างพรมลมก็หนาวไข้เร้ากาย
มีหลายคนล้มตายไปแล้วหนอ ตอนลอยคออยู่ดายเดียวเปลี่ยวใจหลาย
ยังไม่รู้แน่ชัดข่าวพัดพราย น้ำตาไหลเห็นเค้าทำซ้ำเติมคน...
อันเงื่อนงำล้ำลึกนึกไม่ถึง เข้ามาพึ่งแล้วแยบคลายให้สับสน
วางแผนการณ์เข้ามาแยกแปลกปลอมปน พอถูกค้นก็โวยวายร้ายกาจจริง
คงต้องวางเรื่องนี้ให้คลี่คลาย ว่าไทยร้ายหรือเค้าร้ายไม่หยุดนิ่ง
หากข้อมูลที่ได้มาถือว่าจริง เราจะยิงโรอินญา ตาดำดำ....

ขอบคุณค่ะพี่นพที่นำข้อมูลมาแจ้งให้ทราบ ทั่นยายก็ไม่ทราบเงื่อนงำซ่อนเร้นอะไร
มาก่อนค่ะเห็นจากภาพข่าวว่าพวกโรฮินญาถูกทรมารน่าสงสารมาก เห็นแวตาที่ว่างเปล่า
ไร้ความหวังแล้วหดหู่ใจจริงๆค่ะ ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่คิดว่าทำไมต้องไปซ้ำเติมคนที่
หนีร้อนมาพึ่งเย็นเช่นนี้หนอ เพราะตามข่าวนั้นก็ว่าไทยเราโหดร้ายใจดำลากเอาเรือบรรทุก
พวกโรฮินญาไปปล่อยกลางทะเลหวังให้อดตาย แต่พอข่าวแพร่ออกไปก็ไปลากเอากลับมา
ดูแลหาหยูกยาอาหารให้
แต่หากเรื่องนี้มีเงื่อนงำที่ไม่น่าไว้วางใจจริงๆแล้ว ก็สมควรแล้วค่ะ ที่โรฮินญาจะโดนลงโทษ
อย่างสาสมกับที่คิดไม่ดีกับประเทศไทยของเราแบบนี้
ทั่นยายคิดเอาเองนะคะว่า อันที่จริงเรื่องการช่วยเหลือของนานาประเทศนั้นคงอยากช่วย
โรฮินญา แต่ว่าที่ไม่ช่วยเพราะโรฮินญาพัวพันกับพม่าซึ่งนานาประเทศต่างก็ค่ำบาตรพม่าอยู่แล้ว
จึงไม่อยากช่วยโรฮินยาก็ได้ค่ะ และหากมีเงื่อนงำแบบนี้จริงๆก็แสดงว่านานาประเทศรู้
และรวมหัวกันที่จะไม่ช่วยเหลือประเทศไทย หรืออีกนัยหนึ่งนานาประเทศรวมหัวกันเผื่อจะ
ปล่อยให้เกิดเรื่องร้ายๆในประเทศไทยหรือป่าวคะ
สามจังหวัดชายแดนภาคใต้นั้น หากเกลือไม่เป็นหนอนใครก็มาบ่อนทำลายไม่ได้หรอกค่ะ
ทั่นยายเชื่อเช่นนั้นจริงๆค่ะ เพราะนิสัยคนไทยนั้นรักแผ่นดินถิ่นเกิดยิ่งด้วยชีวิต
การจะปล่อยให้ใครก็ไม่รู้แค่เพียงไม่กี่คนมาทำร้ายอยู่ได้ทุกวี่วันนั้นไม่น่าจะเป็นไปได้ค่ะ
แต่หากมีคนในคิดจะบ่อนทำลายเสียเองย่อมทำได้ง่ายค่ะ เพราะคนไทยมีนิสัยรักพวกพ้องค่ะ

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่

สองคนคิดสองคนฝันสองคนรัก
ดวงใจภักดิ์สานใจยังรักเสมอ
หนึ่งใจนี้ของคนนี้ก็เพียงเธอ
ห่วงเสมอรักเสมอเธอคนเดียว




แวะมาเยี่ยมบ้านพี่โดดค่ะ
ทั่นยาย พี่นพ ลุงเปา พี่โดด

แอบกาซิบเรื่องรัยกานนนน!!ค่ะ
เสียงดังสนั่นหวั่นไหวทั่วลานค่ะ อิอิ!!!

grup'/yo..เพียงฝัน


ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[ทั่นยาย]

http://www.watkoh.com/board/index.php?action=dlattach;topic=3.0;attach=307;image
ทั่นยายเป็นเด็กเลี้ยงควาย (ธนู) ค่ะ เท่มั้ยล่ะคะ

เด็กเลี้ยงควาย...ทั่นยายศิษย์ป้าแช่ม

ทั่นยายเคยเป็นเด็กเลี้ยงควายเพราะมีโอกาสไปต่างจังหวัดบ่อยๆค่ะ
มีอยู่ครั้งหนึ่งช่วงปิดเทอมได้ไปอยู่ต่างจังหวัดอีก ก็ได้ไปเจอป้าแช่มผู้ใจดี
มีอาชีพทำนา ใครๆก็ว่าป้าแช่มนี่ตอนสาวๆคงสวยหาตัวจับยากที่เดียว
ที่เห็นชัดคือดวงตาโตแป๋วแหว๋วของป้าแช่มค่ะ ตาป้าแช่มดูเหมือนจะยิ้ม
อยู่ตลอดเวลา ว่ากันว่าป้าแช่มเป็นสาวสวยในยุคกึ่งพุทธกาลคนหนึ่งเชียวค่ะ
เพราะรูปลักษณ์ของป้าแช่มนั้น ตัดผมสั้นแค่คอ บนผมจะมีหวีเสียบที่ทำจาก
เขาควายเสียบไว้ตลอดเวลา ไปไหนมาไหนป้าแช่มจะนุ่งผ้าซิ่นใส่คอกระเช้า
สวมเสื้อลายลูกไม้ทับอีกชั้นหิ้วเชี่ยนหมาก ป้าแช่มทานหมากจนฟันทุกซี่ดำเป็นเงา
ป้าแช่มทานหมากมาตั้งแต่อายุสิบสี่ปีจนอายุห้าสิบปีแล้ว(ตอนนั้น)ไม่เคยขัดฟันเลย
เพราะค่านิยมของคนสมัยก่อนพุทธกาลนั้นบอกว่าฟันดำคือฟันสวยยิ่งดำเป็นเงา
แบบป้าแช่มจะยิ่งสวยมาก ดั้งนั้นป้าแช่มจึงชอบยิ้มอยู่เสมอเพื่ออวดฟันที่ดำเป็นเงานั่นเอง
ชื่นชมความงามของป้าแช่มมามากแล้ว งั้นไปเลี้ยงควายกันดีกว่าค่ะ
เจ้าของควายก็ไม่ใช่ใครที่ไหนคือป้าแช่มนั่นเอง ป้าแช่มจะเอ็นดูพวกเรามากค่ะ
และจะเรียกพวกเราว่า " สามทะโมน " วันหนึ่งสามทะโมนเห็นควายตัวเป็นๆ
จึงตื่นเต้นกันใหญ่เพราะไม่เคยเห็นควายมาก่อนเลย จึงไปยืนดูควายอยู่ห่างๆ
ป้าแช่มถามว่าเคยขี่ควายมั้ย ก็ส่ายหน้า ถามต่ออยากขี่ควายมั้ย ก็พยักหน้า
ป้าแช่มจึงไปจูงควายมาใกล้ๆ แต่สามทะโมน กลัวควายจึงเผ่นแผล้วไปตั้งหลัก
เสียไกล ป้าแช่มเรียกให้มาใกล้ๆก็ถามว่า " มันจะกัดมั้ย" ทำเอาป้าแช่มขำกลิ้งไปเลยค่ะ
บอกว่าไม่ต้องกลัวมันไม่กัดหรอก ครั้งแรกที่ได้เข้าใกล้ควายขอสารภาพว่า
ตัวสั่นไปหมดเลยค่ะ แต่พอสักพักก็เริ่มคุ้นเคย เพราะรู้ว่ามันไม่กัดจริงๆ เริ่มเข้าไป
สัมผัสลูบไล้ไปตามตัวควายได้ล่ะ ป้าแช่มสอนว่าอย่าไปยืนตรงช่วงเขาควายนะ
เพราะเวลามันเหวี่ยงเขาเพื่อไล่แมลงเดี๋ยวจะโดนลูกหลงไปด้วย แล้วป้าแช่มก็
สอนภาษาควายให้ด้วยค่ะ การจะใช้ภาษาคนคุยกับควายนั้นไม่ได้เพราะควายมัน
ไม่เข้าใจ ดังนั้นคนจึงต้องเรียนรู้ภาษาควายค่ะ ยกตัวอย่างว่า หากจะบอกให้ควาย
เดินหน้าก็บอกว่า เฮ้ยๆๆๆ หากจะให้หยุดก็บอกว่า ยอ ๆๆๆ จะเลี้ยวซ้ายก็บอกว่า
ทูนๆๆๆ เลี้ยวขวาก็ ถาดๆๆๆ แต่ทั่นยายน่ะเรียนภาษาควาย ไม่เก่ง บอกอะไรควาย
ก็ไม่เคยเข้าใจเลยค่ะ อิ อิ
ป้าแช่มให้เราผลัดกันขึ้นขี่หลังควาย เพิ่งรู้ว่าหลังควายแข็งมากไม่นิ่มเหมือนเบาะ
รถยนต์หรอกนั่งแล้วเจ็บก้นจังเลย... ป้าแช่มบอกให้ถือสายตะพานไว้ดีดี
เพื่อจะยึดไม่ให้ตกจากหลังควาย ก่อนจะขึ้นหลัวควายก็มีเทคนิคนะคะ
เพราะควายตัวสูงมากขึ้นไม่ถึงต้องเหยียบตานกเอี้ยง คือปุ่มตรงข้อพับที่ยื่นออกมาค่ะ
เหยียบตานกเอี้ยงแล้วก็ปีนขึ้นหลังควายได้สบาย พอเรียนรู้เคล็ดวิชาขี่ควาย
จากอาจารย์ป้า(แช่ม)จนเข้าใจดีแล้วก็ต้องลงภาคปฎิบัติจริงกันหน่อยค่ะ
ป้าแช่มก็ให้พวกเราเอาควายไปเลี้ยง เจ้าแหง่คือควายโชคดีตัวนั้นที่โดนพวกเรา
เอาไปทารุณ เอ้ยเอาไปเลี้ยงดูอย่างดี แม้ป้าแช่มจะจัดคิวให้ผลัดกันขี่หลังเจ้าแหง่
แล้วก็ตาม แต่ความที่กำลังเห่อที่ได้เลี้ยงควายจึงอยากขี่หลังควายกันให้นานที่สุด
พอได้ขี่ก็ไม่ยอมลงง่ายๆ คนที่ต่อคิวก็ไม่ยอม สรุปว่าในที่สุดสามทะโมนก็ระเห็จ
ขึ้นไปนั่งอยู่บนหลังเจ้าแหง่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ทำเอาเจ้าแหง่หลังแอ่น
ตาเหลือกไปทีเดียวค่ะ ขี่หลังควายจนเหนื่อยแล้วไม่รู้ว่าควายเหนื่อยหรือเปล่า
แต่คนน่ะทั้งร้อนทั้งเหนื่อยทั้งหิวเลยค่ะ อยากกลับบ้านแล้ว แต่พวกเราลืมถาม
ป้าแช่มว่าคำว่า"กลับบ้าน"ภาษาควายพูดว่าอย่างไร จึงหมดปัญญาจะพาเจ้าแหง่
กลับบ้าน จะทิ้งไว้ก็ไม่ได้เดี๋ยวควายหาย จึงต้องรออยู่อย่างนั้นจนกว่าจะถึงเวลา
ให้ป้าแช่มมารับกลับบ้านค่ะ รอกันไปเล่นกันไปจนหมดแรงแระ จึงลงไปนอน
แอ่งแม้งหมดแรงกันอยู่ใต้ต้นจามจุรีแบบหมดสภาพค่ะ
จนเย็นได้เวลากลับบ้านป้าแช่มยังไม่มารับ แต่เจ้าแหง่มันรู้ดีพอได้เวลามันจะเดิน
กลับบ้านเองค่ะ พวกเราก็ขี่หลังเจ้าแหง่กลับมาถึงบ้านป้าแช่มจนได้ ทั้งๆที่อยาก
กลับบ้านใจจะขาด แต่ยังกลับไม่ได้ป้าแช่มบอกว่ามาถึงต้องจัดการพาควายไปพัก
ให้เรียบร้อยก่อน โห..คุณแหง่บรรดาศักดิ์ต้องมีคนพาไปพักด้วย เริ่มด้วยเอาน้ำมัน
มาทาตามตัวเจ้าแหง่ให้ทั่วเพื่อป้องกันแมลงมารบกวน แล้วจึงพาเจ้าแหง่เข้าห้อง
เอ้ยเข้าคอกได้ จากนั้นเอาฟางมาสุมไฟให้เกิดควันเพื่อไล่ยุ่งให้เจ้าแหง่ด้วย
นี่ก็ทำเอาป้าแช่มขำกลิ้งอีกครั้งค่ะ เจ้าสามทะโมนของป้าแช่มไปขนฟางมากอง
เป็นภูเขาเลากาเหมือนจะทำควายอบฟางฉะนั้น ที่จริงเค้าใช้ฟางกองเล็กๆสุ่มควัน
ไล่ยุ่งตอนหัวค่ำเท่านั้น ช่วงดึกๆไม่ค่อยมียุงแล้วเพราะยุ่งง่วงนอนหลับกันหมดแล้วค่ะ อิ อิ

กว่าเด็กเลี้ยงควายจะได้กลับบ้านอาบน้ำทานข้าวก็ทำเอาเหนื่อยและหิวโซกัน
เป็นทิวแถว แต่ไม่เข็ดนะคะ พอวันรุ่งเราก็จะอาสาไปเลี้ยงควายให้ป้าแช่มอีก
ช่วยกันดูแลเจ้าแหง่อย่างดี แม้ดูท่าว่าเจ้าแหง่จะไม่ค่อยเต็มใจให้พวกเรา
ไปดูแลมันเท่าไหร่ เพราะพอเห็นพวกเราเจ้าแหง่ก็จะทำท่าไม่ยอมเดินไปที่
ทุ่งนาค่ะ ต้องทั้งลากทั้งจูงกันไปจนได้ พอลับสายตาป้าแช่มสามทะโมนก็กระโจน
ขึ้นหลังเจ้าแหง่ทันที อิ อิ สรุปว่าปิดเทอมนั้นได้เป็นเด็กเลี้ยงควายกันสมใจ
หนุกหนานมากๆเลยค่ะ

ใครมีควายอยู่ว่างๆบอกนะคะทั่นยายขออาสาไปเป็นเด็กเลี้ยงควายให้ค่ะ
แต่ควายธนูไม่เอานะคะ เพราะขี่หลังควายไม่ได้ค่ะ อิ อิ

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่


ยามห่างเหิน
กลัวเหลือเกินใจไหวหวั่น
คิดถึงเธอทุกคืนวัน
ยังคงมั่นด้วยหัวใจ




แวะมาเยี่ยมบ้านพี่โดดค่ะ

สาธุ ค่ะ ทั่นยาย พี่โดด
ทั่นยายขา!! เด๋วเพียงฝันจะไปช่วยเสี้ยงควายค่ะ อิอิ!!

grup'/yo..เพียงฝัน


ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน http://www.watkoh.com/board/Themes//classic/images/icons/modify_inline.gif

[ทั่นยาย]

ได้เลยค่ะเพียงฝันจ๋า มาช่วยกันทรมานเจ้าแหง่หน่อย
มันชอบแกล้งทั่นยายค่ะ อิ อิ ๆ
มีวันหนึ่งเจ้าแหง่มันไปเบิ่ง (เขม่น ) กับควายนาใกล้กันค่ะ
ทั่นยายนั่งอยู่บนหลังเจ้าแหง่ก็ไม่รู้เรื่องอะไรเจ้าแหง่มัน
พาทั่นยายวิ่งข้ามคันนาไปหาเจ้าควายตัวนั้นเลยค่ะ ดีนะ
ที่ทั่นยายมือกาวเอ้ยมือเหนียวจึงจับสายตะพายเอาไว้แน่สุดฤทธิ์
ไม่ตกลงมาเอ่งแม้งแต่ก็ห้อยต่องแต่งเลยค่ะ แม่รู้เรื่องเข้าโกรธามากๆค่ะ
ห้ามไปเลี้ยงควายอีกเพราะกลัวลูกจะตายแบบอเหน็ดอนาถคือตกควายตายอ่ะค่ะ อิ อิ

แต่ที่จริงตกควายตายยังน่าอายน้อยกว่าตกท่อกทมตายเน๊าะ อิ อิ

www.thaigoodview.com/node/18397 (http://www.thaigoodview.com/node/18397)

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร เจ้าป้าฯ
ทั่นแปดคิว ลัคกี้ ตะขบ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ


http://www.friends17.com/learning/Learning00011.jpg


ทำขวัญข้าว

คุยกันเรื่องเลี้ยงควายแล้วทำให้นึกถึงเรื่องการทำขวัญข้าวค่ะ หลายท่านอาจไม่ทราบว่า
การทำนาน่ะมีขั้นตอนมากมายกว่าจะได้เป็นข้าวสวยหอมๆให้เราทานกันทุกวันนี้หรือบางท่าน
อาจจะทราบแต่คงไม่ทราบทุกขั้นตอนก็ได้ ทั่นยายโชคดีที่ช่วงหนึ่งของชีวิตได้มีโอกาสไป
สัมผัสวิธีการทำนาแบบเต็มรูปแบบ ขั้นตอนหนึ่งของการทำนาที่อาจจะไม่มีใครค่อยเคยเห็น
หรือเห็นแล้วก็ไม่ทราบว่าเค้าทำอะไรกันก็ได้ใช่มั้ยคะ หลายท่านที่เคยผ่านท้องทุ่งนา
ในช่วงที่ต้นข้าวกำลังเขียวขจีใกล้จะออกรวงจะเห็นมีบางแห่งปักธงสีๆที่ทำจากกิ่งไผ่เอาไว้ใช่มั้ยคะ
อย่าคิดว่านั่นเป็นการบอกบุญให้ไปร่วมทอดผ้าป่านะคะ แต่นั่นคือการทำขวัญข้าวค่ะ
ทั่นยายได้ไปเห็นการทำขวัญข้าวครั้งแรกก็เข้าใจไปว่าจะไปทอดผ้าป่าเช่นกันค่ะ อิ อิ
ก็ป้าแช่มเจ้าเก่าแบกข้าวของใส่กระบุงพะรุงพะรังแถมมีกิ่งไผ่ติดธงหลากสีๆมาด้วย
อีกหนึ่งกิ่งใหญ่ๆเลยค่ะ เด็กที่ช่างสงสัยอย่างทั่นยายมิหรือที่จะปล่อยให้ความสงสัยผ่านเลย
ไปง่ายๆหน่ะ ก็จรลีไป ถามป้าแช่มทันทีว่า "ป้าแช่มจะไปทอดผ้าป่าเหรอคะ" ป้าแช่มหัวเราะ
จนน้ำหมากกระเซ็น ก่อนจะตอบว่า "เปล่าไปทอดผ้าป่า จะไปทำขวัญข้าวตะหาก "ทำขวัญข้าว
ทำไงเหรอจ๊ะป้าแช่ม"ยังคงถามไม่หยุด ป้าแช่มเลยตัดบทว่า"ไปดูทำขวัญข้าวไหมล่ะ
ถ้าจะไปก็ไปบอกแม่ก่อนนะ" มีหรือจะไม่ไปจริงม่ะวิ่งตื๋อไปบอกแม่แล้วไม่ต้องรอคำอนุญาติค่ะ
เพราะกลัวแม่จะไม่ ให้ไปหน่ะค่ะ จากนั้นป้าแช่มจึงแต่งตั้งให้ทั่นยายเป็นผู้ช่วยกิตติมศักดิ์ทันที
โดยให้ช่วยถือธงไม้ไผ่เดินตามไปถึงที่นาซึ่งมองเห็นต้นข้าวเขียวขจีไปสุดสายตา
ตอนนี้ต้นข้าวเริ่มมีรวงข้าวออกมาบ้างแล้วค่ะ แต่ไม่มากนักเป็นรวงอ่อนๆค่ะป้าแช่ม
รับธงไม้ไผ่หลากสีสดใสจากทั่นยายไปปักลงในนาข้าวมองดูเหมือนต้นผ้าป่าจริงๆค่ะ อิ อิ
พอปักธงไม้ไผ่เป็นที่เรียบร้อยป้าแช่มก็เริ่มพิธีการทำขวัญข้าวโดยการหยิบเอาข้าวของที่ใส่
อยู่ในกระบุงออกมา เท่าที่เห็นมีผ้าแพรบางๆสีเขียว เหลือง แดง ป้าแช่มเอาไปผูกที่ธงไม้ไผ่
แล้วก็หยิบชะลอมที่ข้างในมีหมากพูลที่จัดเจียนมาอย่างดีหนึ่งห่อ มีมะพร้าวอ่อนหนึ่งผล
มีกล้วยน้ำว้าหนึ่งหวี มีอ้อยตัดเป็นท่อนสั้นๆหนึ่งมัด มีอะไรอีกทั่นยาย จำไม่ได้แล้วค่ะ
ป้าแช่มเอาชะลอมไปแขวนที่ธงกิ่งไผ่ แล้วจุดธูปพึมพำอะไรมากมายสักครู่ก็ บอกว่า
ทำขวัญข้าวเสร็จแล้ว ทั่นยายก็ถามว่า เอาของในชะลอมมาให้ใครเหรอ ป้าแช่มบอกว่า
ให้แม่โพสพตอนนี้ข้าวกำลังตั้งท้อง โห..ข้าวตั้งท้องได้ด้วยเหรอคะ แล้วเค้าแต่งงานกับใครอ่ะ
ป้าแช่มยิ้มแฉ่งแล้วบอกว่าช่างสงสัยจริงๆนะเรานี่ (อุ๊ยป้าแช่มชมกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ก็เขิลแย่เลยสิเนอะ อิ อิ )

http://www.friends17.com/learning/Learning00012.jpg (http://www.friends17.com/learning/Learning00012.jpg)
ป้าแช่มบอกว่า "ตอนนี้ข้าวกำลังจะออกรวงเราเรียกว่าช่วงข้าวตั้งท้อง ชาวนาจะทำขวัญข้าว
กันในช่วงนี้ เพื่อให้ได้ข้าวมากๆ ได้ผลผลิตดีๆ เพราะช่วงข้าวกำลังตั้งท้องหน่ะก็เหมือนคน
กำลังแพ้ท้องนั่นแหล่ะอยากกินนั่น อยากกินนี่ (แน่ะเห็นมั้ยชาวนาไทยเราน่ะไม่ใช่ย่อยนะ
ขอบอกเข้าถึง ความรู้สึกของต้นข้าวอย่างลึกซึ้งด้วยนะ สิบอกให่ ) จึงต้องเอาของกินมาให้
เช่นหมากพูล มะพร้าวอ่อน กล้วยอ้อยเป็นต้น ส่วนผ้าแพรสามสีที่ผูกไว้กับกิ่งไผ่นั้น
เปรียบเสมือนผ้าผ่อนแพรพรรณที่จะให้เอาไปแต่งตัวงัยล่ะ คนเราหน่ะเมื่ออารมณ์ดีอะไรๆ
ก็ดีไปหมด แม่โพสพก็เหมือนกันถ้าอารมณ์ดีข้าวก็จะออกรวงเยอะไปด้วยรู้มั้ย "

เห็นมั้ยคะว่าชาวนาไทยของเราหน่ะ เค้ามีภูมิปัญญาที่น่าทึ่งและน่ารักเสมอค่ะ ดีนะที่ทั่นยาย
ไม่ใช่ชาวนาไม่งั้นแม่โพสพคงได้ทานมะม่วงน้ำปลาหวาน มะยมดองของเปรี้ยวนานาชนิด
แก้แพ้ท้องเป็นแน่แท้เชียวค่ะ อิ อิ

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่

คิดถึงทุ่งรวงทองทุกวันหมาย
มิเสื่อมคลายเคียวรักสลักไหว
ขอบฟ้ากว้างรวงข้าวพราวฟ้าไกล
ยังห่วงใยแม่โพสพทุกวันคืน

ขอบคุณทั่นยายกับบทความดีๆค่ะ
สาธุค่ะ

ทั่นยายขา!! เด๋วเพียงฝันจะช่วยเกี่ยวข้าวค่ะ อิอิ!!

grup'/yo..เพียงฝัน

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[มิตรจิต]

....ธรรมสวัสดีค่ะ ญาติธรรมลานโดดทุกท่าน



วันนี้มีข่าวดี๊ดีมาบอกกล่าวเล่าขาน... อิอิ

ถึงแม้นว่า..... เมื่อกาลครั้งที่ข้าพเจ้าไปวัดดอนธาตุมาเมื่อเดือนที่แล้วนั้น มิได้มีภาพมาอวดอ้างอิงก็ตามแต่...

ณ กาลนี้ ทราบข่าวจากท่านครูบาโต้งว่า วัดดอนธาตุมีเวปไซต์แล้วนะเจ้าคะ จัดทำโดยแม่ชีกุ้ง ค่ะ

http://watdonthat.igetweb.com/index.php (http://watdonthat.igetweb.com/index.php) <<< นี้อย่างไรเล่า (ถ้าไม่ผิดพลาดนะ อืม)...

ภาพสวยๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ.....

พี่ทั่นยาย พี่เกิดแก่ คะ และทุกท่านด้วยค่ะ อ๋อยขอเชิญชมให้ทั่วเวปเลยนะคะ และถ้าประสงค์อยากดูมุมไหนล่ะก็

แจ้งขอเมตตาจากแม่ชีกุ้งถ่ายภาพให้ชมได้เลยนะคะ (ครูบาโต้งท่านแนะนำค่ะ อิอิ)

....ที่ท่านทำเวปนี้ได้ ก็เพราะว่า มีผู้ศรัทธาสูงท่านนึง(ไม่ทราบนาม) ถวายโน๊ตอะบุ๊ค ให้ครูบาโต้ง..

และแม่ชีกุ้งก็ได้จำพรรษาที่นั่นแล้ว ปัจจัยหลายด้านพร้อม ภารกิจนี้จึ่งสำเร็จลุล่วงได้เช่นนี้แล เอย....

ร่วมกันอนุโมทนาบุญ กับท่านนั้นที่ถวายคอมฯ กันนะคะ สาธุ... พุทธธรรมจงเจริญในท่านผู้นั่นยิ่งๆ ขึ้นเทอญเด้อ..
เพี้ยงๆๆๆๆๆๆ... อิอิ http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/grin.gif

ว่าจะไปประกาศที่เวปลานธรรมด้วย... ทว่า... เวปประสบปัญหา... ไว้คราวหน้าจะไปบอกบุญ..

ฝากพี่ทั่นยายด้วยนะคะ ถ้าอ๋อยไม่ได้ไปประกาศ ภายในวัน สองวัน - เจ็ดวันนี้ อิอิ http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/rolleyes.gif

...


ถึงน้องเพียงฝัน

คิดถึงจังเลย.... รูปนั้นที่ใช้โพสต์ข้อมูลส่วนตัวน่ะ ใครนะ สวยจัง

ใช่น้องฝันป่ะนะ อิอิ จีบได้ไหมอ่ะ..อิอิ ไว้พี่เป็นชายจะมาจีบนะคะ http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/kiss.gif

สาธุ อำภัยให้กันด้วย ล้อเล่นพอให้ตกใจเล่นๆ นิดโหน่ย...http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/grin.gif


ธรรมเจริญในทุกท่านเช่นกันนะคะ ธรรมสวัสดีค่ะ

[เกิดแก่]

สวัสดีจ้า..น้องอ๋อย

อนุโมทนาสาธุค่ะ สำหรับลิงค์ วัดดอนธาตุที่น้องอ๋อยนำมาบอกบุญ
ถ้ามีวาสนาพี่เกิดแก่คงจะได้เดินทางไปกราบนมัสการพระอัฐิธาตุ
ของหลวงปู่เสาว์ และครูบาโต้ง แม่ชีกุ้ง ยังไม่ทราบเหมือนกันว่า
เมษายน 2552 นี้ ธรรมะจะจัดสรรให้สัญจร ตามไปรับใช้ท่านยาย
ได้หรือเปล่า หากยังไม่สิ้นอายุขัยไปเสียก่อนคงได้มีวาสนา ได้พบ
กัลยาณมิตร เช่นน้องอ๋อยนะค่ะ


ขอให้เจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขี้นนะค่ะ สาธุค่ะ

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่

สวัสดีค่ะพี่มิตรจิต ขา!!!

ขอบคุณพี่มิตรจิตหลายๆค่ะ
เพียงฝันยินดีต้อนรับพี่มิตรจิตค่ะ
ที่พี่จะมาอยู่ใต้หลังคาเดียวกับเพียงฝันค่ะ
มาเปงพี่สะใภ้เพียงฝัน ก๊อด้ายเน้อ
เอารูปมาลงใด้ดูก่องค่ะ พี่มิตรจิตขา!!
หาก สนจายก๊อส่งใบหมักมานะค่ะ
เด๋วเพียงฝันจะออกมารับ พี่อ๋อยที่หน้ากระต๊อบค่ะ อิอิ!!!
สาธุค่ะ พี่อ๋อย ทั่นยาย พี่นพ ลุงเปา พี่เกิดแก่
พี่โดด และญาติธรรมทุกท่านค่ะ
ขอบคุณค่ะ


grup&#39;/yo..เพียงฝัน


ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน
http://www.watkoh.com/board/Themes//classic/images/icons/modify_inline.gif

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพการณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นพญามาร ทั่นบีบี ทั่นแปดคิว เจ้าป้าฯ
ลัคกี้ ตะขบ และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

น้องอ๋อยจ๋าตอนนี้เวปลานธรรมยังล่มอยู่ค่ะ ทั่นยายก็รอให้เวปลานธรรม
แก้ไขปัญหาของระบบให้เรียบร้อยโดยเร็วอยู่ค่ะ คิดถึงเรือนใจจัง
เป็นไงมั่งไม่รู้ปลวกกินหมดหลังแล้วมั้ง อิ อิ ฝากความคิดถึงแม่ชีกุ้งด้วยนะคะ
ทั่นยายมีโครงการจะไปอิสานช่วงสงกรานต์นี้ค่ะ แต่คงไม่ได้ไปถึงอุบลฯคงจะ
วนเวียนอยู่แถวๆสกลกับกาฬสินธุ์ค่ะ แต่กำหนดการณ์ยังไม่แน่นอนเลยค่ะ
อาจจะไม่ได้ไปก็ได้ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายด้านค่ะ เพราะข้อมูลของวัดพระพุทธบาทน้ำทิพย์
ก็ยังไม่ค่อยชัดเจนค่ะว่าจะไปได้หรือเปล่า โทรไปสอบถามกับเจ้าหน้าที่ อช.ภูพานแล้ว
ก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรเลยค่ะ เจ้าหน้าที่บอกว่าได้กันพื้นที่ออกไปจากเขตอช.แล้วค่ะ
เห็นท่าทีว่าทั่นยายคงต้องลุยไปหาข้อมูลเองก่อนที่จะพาพ่อกับแม่ไปกราบนมัสการ
รอยพระพุทธบาทค่ะ เพราะได้ข่าวแว่วๆมาว่าทางเข้าวัดนั้นรถยนต์ยังเข้าไม่ถึงค่ะ
ต้องเดินเท้าเข้าไปซึ่งไม่ทราบว่าต้องเดินไกลแค่ไหน และหนทางเดินสะดวกแค่ไหน
คนสูงอายุจะเดินไหวหรือเปล่า เสียดายที่เวปลานธรรมล่มอยู่เลยติดต่อคุณภิเนษกรมไม่ได้
ไม่งั้นอาจได้ข้อมูลบ้างก็ได้ค่ะ จะแอบกระซิบว่าทั่นยายแต่งตั้งคุณภิเนษกรมให้เป็น
ทั่น "พจนานุกรม" ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ อิ อิ เพราะเธอรู้เกี่ยวกับวัดไทยเกือบทุก
หัวระแหงก็ว่าได้ทีเดียวทั้งในประเทศต่างประเทศ เอ่ยชื่อวัดไหนเป็นรู้ไปหมด
นับถือ นับถือจริงๆ ค่ะ เลยตั้งให้เป็นทั่นพจนานุกรม ซะเลย อิ อิ

หากได้ไปสกลฯจะแวะไปหาน้องอ๋อยไปขอน้ำมักเม่าดื่มสักอึกสองอึก
แล้วขอ หอบกลับบ้านอีกสักสองคันรถสิบล้อนะคะ อิ อิ

[piangfan]

สาธุ ค่ะ ทั่นยาย พี่อ๋อย

ทั่นยาย พี่อ๋อยขา!!
หากเวปลานธรรม หายป่วยแล้วบอกเพียงฝันด้วยค่ะ
เด๋วเพียงฝันจะเข้าไปซนๆค่ะ
ขอบคุณทุกท่านค่ะ

[noppakorn]

สวัสดีครับท่านโดด ทั่นยาย ลุงเปา น้องเพียงฝัน น้องเกิดแก่ น้องปลายฟ้า คุณบีบี คุณครูวิทย์ คุณอ๋อย พญามาร และญาติธรรมทุกๆท่าน

ไปอินเดียได้ไปกราบแดนศักดิ์สิทธิ์ที่วัดเชตวัน เลยได้เรื่องราวดีๆมาเล่าให้ฟังครับ ก่อนจะฟังเรื่อง
นิราศท่องอินเดียตามรอยพระพุทธองค์

http://www.larnbuddhism.com/atatakka/tere/Buddha01.JPG
พระปฏาจาราเถรี
ณ เมืองสาวัตถีมีตำนานเล่า ถึงเรื่องเศร้าของหญิงหนึ่งซึ่งสดศรี
เป็นสาวสวยงามผุดผ่องมองโสภี ลูกเศรษฐีผู้มีทรัพย์นับคณา
เธอมีนาม” ปฏาจารา ” โสภาพักตร์ เป็นที่รักของเศรษฐีใหญ่ยากไขว่คว้า
เศรษฐีผู้พ่อถนอมนางดังแก้วตา เฝ้าแสวงหาสิ่งดีใดให้บำเรอ
ไม่ให้ออกจากบ้านลานเคหา กลัวไกลตาจะมีชายใจฝันเพ้อ
เลยให้อยู่แต่ในบ้านลานของเธอ ไม่ให้เจอกับใครๆในถิ่นตน
เพราะไม่เคยรู้อะไรโลกภายนอก เศรษฐีชอกเพราะเธอรักชายในเคหน
เป็นทาสารับใช้ในบ้านตน เฝ้าเวียนวนจนได้ที่หนีตามกัน
ไปปลูกบ้านอาศัยอยู่ในป่า แม้กายาลำบากทุกข์ยังสุขสันต์
เพราะสายใยใจรักภักดิ์ผูกพัน ไม่นานวันก็คลอดบุตรสุดยินดี
สองผัวเมียครองรักกันด้วยมั่นจิต แม้ชีวิตจะแร้นแค้นแน่นสุขศรี
ครั้นบุตรน้อยเติบใหญ่ได้สามปี เธอมีครรภ์ลูกคนใหม่ใหญ่ขึ้นมา
ครั้นพอใกล้กำหนดทศมาส สาวพิลาสก็คิดครวญอยากหวนหา
ลูกของตนนั้นได้เติบใหญ่หลายเพลา ได้เวลาจะกลับไปให้พ่อดู
ป่านฉะนี้ท่านคงคลายหายโกรธแล้ว เห็นหลานแก้วคงขุ่นคลายหายอดสู
ลูกในท้องซึ่งตอนนี้ที่อุ้มชู คงได้อยู่คลอดบ้านตาอาและยาย
จึงได้ชวนสามีที่จงรัก ให้หยุดพักละงานการขวนขวาย
ฉันจะพาหลานไปบ้านท่านตายาย พาลูกชายกับเธอไปไหว้ขมา
ครอบครัวนี้จึงเก็บของต้องทิ้งบ้าน เดินทางผ่านป่าใหญ่ไร้เคหา
ปฏาจาราเกิดเจ็บท้องร้องออกมา คงถึงคราต้องคลอดลูกที่ผูกพัน
สามีจึงเดินเข้าป่าหากิ่งไม้ เพื่อจุดไฟต้มน้ำร้อนตอนคับขัน
อนิจจาถึงคราเคราะห์พอเหมาะกัน ถูกงูนั้นกัดตายวายชีวี
น่าสงสารปฏาจาราหารู้ไม่ เจ็บท้องไปสุดอั้นเพราะครรภ์นี้
ถึงเวลาทารกคลอดรอดพอดี รอสามีก็ไม่มาน่ากังวล
จึงอุ้มลูกตัวเล็กยังเด็กแดง จูงกระแตงลูกคนใหญ่ไปไพรสณห์
ตามหาสามีในป่าใหญ่จนได้ยล สามีตนนอนสิ้นใจให้เวทนา
น้ำตาคลอหลั่งไหลมาตายจาก มาจำพรากต่อนี้ไปไม่เห็นหน้า
ต้องอดทนกล้ำกลืนฝืนน้ำตา หาฟืนมาเผาสามีที่วายปราณ
ทนสะอื้นอุ้มลูกน้อยลอยพาดบ่า เอามือขวาจูงลูกไว้หวังได้ผ่าน
ย่างเท้าเดินสะอื้นไห้ใจทรมาน แบกสังขารเดินทางต่อหาพ่อตน
เดินรอนแรมผ่านป่ามาหยุดที่ ริมนทีกว้างใหญ่ใกล้ไพรสณห์
น้ำไหลเชี่ยวยากยึดเหนี่ยวเกี่ยวลูกตน ทั้งสองคนข้ามฝั่งไปได้พร้อมกัน
จึงให้ลูกคนโตสุดหยุดอยู่กับที่ เจ้าอยู่นี่เสียก่อนแม่ย้อนหัน
แม่จะพาน้องแรกเกิดกำเนิดพลัน ข้ามฝั่งนั้นพ้นเสียก่อนค่อยย้อนมา
ปฏาจารพาลูกน้อยกลอยจิต อุ้มแนบชิดเดินข้ามฝั่งที่ข้างหน้า
ลูกเพิ่งเกิดตัวยังแดงดูแจ้งตา อินทรีย์ป่าบินโฉบเข้าเอาลูกไป
เข้าใจผิดว่าทารกที่ยกอยู่ เพราะมองดูเหมือนเนื้อแดงยากแจงได้
ปฏาจาราแสนช้ำชอกยอกหัวใจ โบกมือไหวให้นกเจ้าเอาลูกคืน
ฝ่ายลูกน้อยอีกคนที่บนฝั่ง เห็นแม่รั้งโบกมือไปไหวระรื่น
คิดว่าแม่ให้ไปหาเลยพาเพลิน ก็เลยเดินลงแม่น้ำหวังข้ามไป
น้ำเชี่ยวกรากเลยพรากไหลไปอีกคน สุดดิ้นรนเพราะเล็กนักยากแก้ไข
ปฏาจาราแสนจะยอกชอกช้ำใจ ดวงหทัยแทบจะแตกแหลกเป็นจุล
เฝ้าเจ็บช้ำน้ำตาไหลให้ขมขื่น แทบจะยืนไม่ได้ไร้แรงหนุน
ทั้งลูกผัวมาจากไปใจเซซุน ฟ้าทารุณฟ้าโหดร้ายทำลายเธอ
ทรุดตัวลงอยู่ริมฝั่งนั่งร้องไห้ ด้วยหัวใจอันแสนเศร้าเฝ้าพร่ำเพ้อ
หมดสิ้นกันทุกสิ่งอันฝันละเมอ ลุกเดินเพ้อหาพ่อแม่แย่เต็มที
ถึงหมู่บ้านถิ่นทรามเชยเคยอาศัย เดินหาไปบ้านอาศัยไปไหนนี่
บ้านเคยอยู่อู่เคยนอนแต่ก่อนมี มาบัดนี้บ้านหายไปไหนกัน
จึงไปถามชาวบ้านตามร้านถิ่น ใจพังพินแหลกสลายคล้ายความฝัน
บ้านที่เกิดเคยเติบใหญ่อาศัยนั้น พายุมันพัดทลายสลายลง
ทับพ่อแม่พี่ชายตายไปหมด ใจสลดสติแตกจนแหลกหลง
วิปลาสขาดสติดำริห์ลง แม่โฉมยงขาดสัมปชัญญาบ้าทันที
เดินหัวเราะร้องไห้ในหมู่บ้าน ไม่รู้การคงอยู่ทุกข์สุขี
ไร้เสื้อผ้าติดกายไม่ใยดี เหลือชีวีไร้ปัญญาน่าไม่อาย
มีวันหนึ่งปฏาจาราที่เป็นบ้า เดินเข้ามาวัดเชตวันสำคัญหมาย
เหล่าฆราวาสเห็นเข้าเฝ้าโวยวาย ต่างขับย้ายไล่จากวัดสกัดกัน
ขณะนั้นองค์พระศาสดามาโปรดอยู่ ได้เห็นรู้จึงตรัสห้ามอย่าหยามหยัน
บอกให้ปล่อยเข้าไปข้างในพลัน อย่าขวางกั้นเขาไว้ให้เข้ามา
จึงมีอุบาสกยกผ้าให้ ใช้ห่มกายกันอุจาดสะอาดสา
พุทธองค์ทรงตรัสให้เข้ามา ทรงตรัสว่า “ จงกลับได้สติเถิด น้องหญิง "
ปฏาจาราได้ยินเพียงสิ้นพุทธพจน์ ระลึกหมดถึงเรื่องราวคราวหนหลัง
น้ำตาไหลสะอื้นไห้ใจพินพัง แต่ยังฟังพุทธองค์ทรงเทศนา
พุทธองค์ทรงโปรดเทศน์สั่งสอน จนบังอรรู้ธรรมงามจักหา
ได้บรรลุโสดาบันในทันตา ขอพระสัมมาฯผนวชบวชเป็นภิกษุณี
ครั้นไม่นานนางก็เสร็จสำเร็จอรหันต์ ด้วยยึดน้ำเป็นนิวรณ์สร้างสรณ์ศรี
หมดเรื่องราวปฏาจาราพระเถรี วินัยดีเป็นเลิศ ประเสริฐ สมญา......
................................................................
นพกรณ์ กุลตวนิช ผู้ประพันธ์ 14 มีค.2552

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่

อ่านแล้วซึ้งมากๆค่ะ
สาธุค่ะ พี่นพ


grup&#39;/yo..เพียงฝัน

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[เกิดแก่]

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดีค่ะพี่ชายฯ ท่านยาย ท่านลุงเปา ท่านบีบี ท่านพญามาร
คุณครูวิทย์ น้องโดด น้องแปดคิว น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า
น้องอ๋อย ลักกี้ และญาติธรรมทุก ๆ ท่าน

พี่ชายฯเจ้าขารอฟังนิราศท่องอินเดียตามรอยพระพุทธองค์ อยู่ค่ะ

อนุโมทนาสาธุค่ะ

[paobunjin]

มานั่งเข้าแถวรอชมนิราศอินเดีย
ท่องแดนพุทธภูมิ ด้วยคนนะครับ

[ทั่นยาย]

น้องโดดเอ้ย.....พาทั่นยายมาปล่อยวัด...เกาะ แล้วหายจ้อยเลยนะจ๊ะ
ไม่รู้ว่าปฎิบัติกันไปถึงไหนแล้วคะ ณ บัดนาว บรรลุหรือยังจ๊ะ

มาฉุดลากทั่นยายไปด้วยซะดีๆตามสัญญาอย่าลืมนะคะ
ใครลืมจะตามไปป่วนให้ขันติกลายเป็นขันแตกเลยคอยดูจิ เอิ๊ก เอิ๊ก

[piangfan]

นั่งเหม่อมองขอบฟ้านภาผ่อง
ลมเย็นล่องลอยคลื่นครืนครืนเสียง
ทะเลร่ำรักช้ำย้ำสำเนียง
ถ้อยร้อยเรียงส่งถึงซึ้งมิลืม?

ทั่นยายขา!! เพียงฝันขอเกาะชายผ้าเน๊าะ อิอิ!!
ขอบคุณทั่นยายค่ะ ยังมีเซี่ยนหมากให้เกาะ ก็เอาค่ะ อิอิ!!

พี่โดด พี่อ๋อยขา!! ปลวกกินบ้านแล้วค่ะ อิอิ!!

grup&#39;/yo .. เพียงฝัน

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน
http://www.watkoh.com/board/Themes//classic/images/icons/modify_inline.gif

[ทั่นยาย]

นั่งเหม่อมองขอบฟ้านภาผ่อง
เมฆลอยฟ่องกรุยกรายในฟากฟ้า
ปุยขาวขาวนุ่มนวลชวนทัศนา
ฝากเมฆากระซิบสั่งยังมิลืม...

เพียงฝันจ๋าชายผ้าหลุดไปแล้วค่ะ ทีนี้จะเกาะอะไรดีล่ะคะ
เกาะเชี่ยนหมากทั่นยายไปล่ะกันเนาะ อิ อิ

บรรทัดที่สามปรับอีกนิดดีมั้ยคะ เพราะสัมผัสในยังรวนๆอยู่ค่ะ

[plyfha]

http://www.imeem.com/yumiyumy/music/p-TdeGPZ//

[paobunjin]

ฟังเพลงกำลังใจแล้ว
ไพเราะน่าฟังดีเหลือเกิน
อยากให้พวกเราได้ฟังจังเลย
โดยเฉพาะฝากให้เจ้าเกิดแก่ด้วยนะ

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา พี่เกิดแก่ พี่โดด พี่อ๋อย
ทั่นยาย พี่ปลายฟ้า ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่พญามาร พี่แปดคิว เจ้าป้าฯ
พี่ตะขบพี่รักกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ ทั่นยาย พี่นพกรณ์ ลุงบีบี ลุงเปา พี่เกิดแก่

ร่วมบุญสุนทานเบิกบานฟ้าใส
ต้นปีใหม่ขอให้ใจฝันหวาน
ทุกข์โศกโรคภัยล่วงไปกับกาล
เริงสำราญปล่อยนกปล่อยปลาเอย?


แวะมาเยี่ยมบ้านพี่โดด พี่อ๋อยค่ะ
วังเวงจังเลยค่ะ มีผีเรือนมาสิงแล้วยังค่ะ อิอิ!!


grup&#39;/yo..เพียงฝัน

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

[plyfha]

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=iam9a&month=08-04-2008&group=13&gblog=188

ฝากให้พี่โดดค่ะ

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นพญามาร ทั่นบีบี ครูวิทย์ เจ้าป้าฯ
ทั่นแปดคิว ลัคกี้ ตะขบ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ


http://student.wrk.ac.th/room51/18993/assets/images/welcome.gif


ยินดีต้อนรับปลายฟ้า น้องมายาและญาติธรรมทุกท่านเข้าบ้านน้องโดดค่ะ
ที่นี่เป็นบ้านหนุ่มโสดชื่อว่า นายโดดเดี่ยว ตอนนี้ทิ้งบ้านไปทำงานหาเงินไว้เลี้ยงทั่นยาย
อุ๊ย..ม่ายช่ายค่ะ หาเงินไว้เปิดกิจการส่วนตัวค่ะ เพื่อเก็บเงินไปแต่งงานค่ะ อิ อิ
น้องโดดจ๋าโดนเผาซะขนาดนี้รู้สึกร้อนๆหนาวๆมั้ยคะ เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก

หากน้องมายาว่างๆก็เชิญมาวิ่งเล่นที่บ้านนี้ได้นะคะ ทั่นยายเป็นผีบ้านผีเรือนที่นี่เองค่ะ
จะคอยเปิดประตูต้อนรับเต็มที่เลยค่ะ

[maya]

http://fwmail.teenee.com/cute/img0/m171397.gif
น้อมรับคำบัญชาทั่นยาย
เลยได้ย้ายมาแวะเวียน
วิ่งวิ่งวุ่นวนเนียนเนียน
ให้ยายเวียนหัวเล่นเอย..

[Lucky]

ลุงโดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[maya]

http://fwmail.teenee.com/cute/img2/172101.jpg
ยิ้มยิ้มยิ้ม ยิ้มยิ้ม ยิ้มยิ้มยิ้ม
แย้มแย้มแย้ม แย้มแย้ม แย้มแย้มแย้ม
แจ่มแจ่มแจ่ม แจ่มแจ่ม แจ่มแจ่มแจ่ม
ใสใสใส ใสใส ใสใสใส..
(ง่ายๆ)

[paobunjin]

มายิ้มแย้มแจ่มใสในลานโดด



ละความโกรธโมโหพาหุนหัน



มายิ้มแย้มแจ่มใสให้แก่กัน



ทุกคืนวันหมั่นยิ้มแย้มแจ่มใสเอย....

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ทั่นบีบี เกิดแก่ เพียงฝัน น้องโดด น้องอ๋อย
ลัคกี้ ครูวิทย์ ปลายฟ้า ทั่นพญามาร ทั่นแปดคิว และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

ยิ้มละมุนอุ่นละมัยในรอยยิ้ม
ยิ้มกรุ้มกริ่มยั่วเย้ากระเซ้าฝัน
ยิ้มสดใสชื่นในหัวใจพลัน
ยิ้มเท่านั้นผ่านทุกข์ภัยไปได้ดี...

เอ้าใครรู้ตัวว่าฟันสวยมาอยู่หน้า..แล้วพูดว่า...ซีสสสสสดังๆค่ะ
ฟันหลอ..ก็อยู่หน้าได้ค่ะ..แต่ต้องว่า..ฮานาก้า...นะคะ อิอิ

[DodE]

1.

1111

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว คุณป้าวรรณ ลุงโจ
ลุงเปาพี่พญามาร พี่นพ ทั่นยาย พี่โดด พี่อ๋อย
พี่เกิดแก่ พี่ปลายฟ้า พี่แปดคิว พี่นันท์ พี่รักกี้ คุณมายา
คุณเล็ก ลุงบีบี คุณน้องรัก ครูวิทย์ และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

แป่ว!!! นานๆแวะมาเยี่ยมบ้านที พี่โดด มีของฝากแค่นี้เหยอค่ะ เอิ๊กๆๆๆๆๆ

[ปีศาจ]

สวัสดีครับท่านโดด ไม่ได้เจอกันตั้งนานยังจำกันได้อยู่ไหมครับ
วันนี้ก็อย่างจะแวะมาฝากกลอนเอาไว้สักหน่อย
หวังว่าคงไม่ว่ากันนะครับ

อยากอยู่เย็นเป็นสุขสนุกว่า
อยากมีศักดิ์ค้ำฟ้ากว่าสิ่งไหน
อยากอยู่ยงคงกระพันยืนยาวไกล
แต่สุดท้ายแค่ความตายไม่อยากเลย

ปญฺญา นรานํ รตนํ หมายถึง ปัญญาเปรียบเสมือนเครื่องประดับแห่งตน

[ทั่นยาย]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ทั่นบีบี ครูวิทย์ เกิดแก่ เพียงฝัน น้องโดด
น้องอ๋อย ลัคกี้ ปลายฟ้า ทั่นพญามาร ทันแปดคิว คุณlek น้องรัก
คุณsonsky ทั่นปีศาจน้ำแข็งฯ และญาติธรรมทุกท่านค่ะ



นับเวลานานเนิ่นที่เดินผ่าน
มายังลานบ้านโดดโปรดไขขาน
จากเรือนใจไม่ลดละพาทะยาน
ข้ามมาลานแห่งวัดเกาะเสนาะใจ

มีบทกลอนวอนเว้าเฝ้ารำพัน
มาปลอบฝันยามอ่อนล้าอย่าหวั่นไหว
ยามท้อแท้แต่ก็มีกำลังใจ
แอบยิ้มให้กับบทกลอนก่อนนิทรา

น้องโดดจ๋า หัดนับหนึ่งถึงสองอยู่เหรอคะ
ทั่นยายนับไปถึง เจ็กหนอ จีนหนอ แย้วค่ะ
พอถึง ซาสี่...ดื่มแล้วอยากซี้หนอจังค่ะ..อิ อิ

[เกิดแก่]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ทั่นยาย ทั่นบีบี ครูวิทย์ เพียงฝัน น้องโดด
น้องอ๋อย ลัคกี้ ปลายฟ้า ทั่นพญามาร ทันแปดคิว คุณlek น้องรัก
คุณsonsky ทั่นปีศาจน้ำแข็งฯ และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

ณ ลานกลอนอักษรศิลป์ถิ่นที่นี้
เคยเป็นที่พักใจในยามเหงา
เป็นถิ่นฐานแรกเริ่มเดิมของเรา
ได้เคยเข้ามารู้จักและทักทาย

ลานโดดเดี่ยวเกี่ยวก้อยร้อยใจฉัน
ให้ผูกพันและสรรค์สร้างทางที่หมาย
ได้รู้จักมิตรธรรมอีกมากมาย
ได้บรรยายตัวอักษรกลอนกวี

กาลเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วแต่เต็มเปลี่ยมไปด้วความทรงจำ
เกิดแก่จำได้ว่าลานโดดเดี่ยวของน้องโดดเป็นที่แรกที่เกิดแก่ได้ใช้
เป็นที่พักผ่อน เป็นมุมโปรด ซึ่งทำให้เกิดแก่ได้เข้ามารู้จักและ
ทักทายกับพี่ ๆ น้อง ๆ แม้เป็นเพียงตัวหนังสือแค่กลับ
สื่อให้รู้ถึงใจที่นับวันจะสร้างความผูกพันธ์ให้อย่างไม่น่าเชื่อ

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว คุณป้าวรรณ ลุงโจ
ลุงเปาพี่พญามาร พี่นพ ทั่นยาย พี่โดด พี่อ๋อย
พี่เกิดแก่ พี่ปลายฟ้า พี่แปดคิว พี่นันท์ พี่รักกี้ คุณมายา
คุณเล็ก ลุงบีบี คุณน้องรัก ครูวิทย์ และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

แม้วันกาลผ่านมายังปรากฎ
อ่านทุกบทถ้อยคำยังฉ่ำชื่น
บัดนี้ไร้เยื่อใยรักกลายคืน
พาลเป็นอื่นยื่นคำลาพาใจตรม

ทั่นยายขา!! พี่เกิดแก่ขา
บ้านพี่โดด ช่างวังเวงจังเน๊าะ

สงสัยตังค์พี่โดดคงสูงเท่าตึกสามชั้นค่ะ

ทั่นยายขา!! เพียงฝันตามนับเลขด้วยคนค่ะ หุ หุ ค่ะ

[ปีศาจ]

กราบนมัสการพระคุณเจ้า
สวัสดีครับ คุณเดฟ คุณดาว คุณวรรณ คุณlek
คุณปลายฟ้า คุณเทพธิดา ตานพฯ คุณเกิดแก่
ลุงเปา ท่านโดด ครูวิทย์ คุณกี้ ทั่นยาย
และญาติธรรมที่ไม่ได้เอ่ยถึงทุกๆท่านครับ

มาเยี่ยมเยียนหาครับท่านโดด รู้สึกว่าจะห่างหายหน้าไปนานเลยนะครับ
ว่างๆก็แวะมาเยี่ยมเยียนกันบ้างนะครับ คิดถึง

สวัสดีครับ

[plyfha]

ตัวพี่โดด โลดแล่น ไปแดนไหน
นับไม่ไหว เงินทอง แบ่งน้องมั่ง
หรือมัวเพลิน นับเงิน หมดกำลัง
ไปหาตังส์ ขอสาว ที่เฝ้ารอ

อย่าลืมบ้าน หลังเก่า เหล่าพี่น้อง
คอยมามอง จ้องดู อยู่ที่หนอ
อย่าหาเงิน จนเพลิน เมินคนรอ
สร้างเรือนหอ ถึงไหน พี่ชายเราhttp://www.watkoh.com/board/richedit/smileys/YahooIM/10.gif

สวัสดีทุกท่านค่ะ

[ปีศาจ]

กราบนมัสการพระคุณเจ้า
สวัสดีครับ คุณเดฟ คุณดาว คุณวรรณ คุณlek
คุณปลายฟ้า คุณเทพธิดา ตานพฯ คุณเกิดแก่
ลุงเปา ท่านโดด ครูวิทย์ คุณกี้ ทั่นยาย
และญาติธรรมที่ไม่ได้เอ่ยถึงทุกๆท่านครับ

หายไปไหนน้าท่านโดของเรา ไม่ได้เจอกันน้านนาน
คิดถึงงงงง

[piangfan]

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว คุณป้าวรรณ ลุงโจ
ลุงเปาพี่พญามาร พี่นพ ทั่นยาย พี่โดด พี่อ๋อย
พี่เกิดแก่ พี่ปลายฟ้า พี่แปดคิว พี่นันท์ พี่รักกี้ คุณมายา
คุณเล็ก ลุงบีบี คุณน้องรัก ครูวิทย์ และญาติธรรมทุกท่านค่ะ


ก๊อกๆๆๆ เจ้าบ้านอยู่ไหน อิอิ!!

http://2.bp.blogspot.com/_WdLGsMQLm0I/Rt1cal4MQcI/AAAAAAAAACQ/jsVWpLOK6Y8/s320/240px-Butterfly_macro_shot.jpg

บ้านปลวกกินแล้วค่ะ พี่โดด พี่อ๋อย
55555

[lek]

สวัสดีทุกๆท่าน และท่านอารมณ์ดีขอรับ

หายไปนาน กาลเวลา หาอะไร
ใจสงสัย ได้ที่ใคร ให้กังขา
วันเวียนเปลี่ยน เจียนจบใจ ไร้เวลา
ที่ทำมา หาทำไม ให้ใจเวียน

[Lucky]

http://img33.imageshack.us/img33/6225/47138911.jpg


สวัสดีปีใหม่เด้อ แอบเอาน้องหมีน่าร๊ากกกกกกกกกกกก ๆ มาฝากลุงโดด จาได้ม่ายนอนหงาวววววจาย อิอิ

[DodE]

ไม่ได้เข้ามาบ้านตั้งนานแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วเรียกขานกังวานใส
ฟังคุ้นๆเสียงนี้นะเสียงใคร
นานเท่าใดยังคอยชิดเป็นมิตรกัน

มาปักกวาดเช็ดถูให้ดูใหม่
แวะพักใจบนลานเพื่อสานฝัน
เคยดำริร้อยเรียงเสบียงบัน
ให้สุขสันต์เบิกบานขับขานกลอน

กลับมาแล้วเพื่อนผ้องทั้งน้องพี่
นานเป็นปีร้างไปใจถอดถอน
ช่วงเวลาชีวิตในบางตอน
เมื่อใจรอนจึงลาไม่มาเวียน

ชีวิตก็เป็นเฉกเช่นนี้
ย่อมมีดีมีร้ายวุ่นวายเปลี่ยน
โลกใบใหญ่คล้ายๆเป็นห้องเรียน
ให้อ่านเขียนลิขิตชีวิตตน...

สวัสดีครับ ญาติธรรมทุกท่าน กลับมาเขียนกลอนอีกครั้งแล้วครับ
เพราะรู้สึกว่าไม่มีที่ไป ตรงนั้นก็ไม่น่าอยู่ ตรงนี้ก็ไม่น่าเอา
คงเพราะใจเรามันไม่ดี หน่ะครับ อิอิ

[noppakorn]

กายเข้มแข็งใจเข้มแข็งเป็นแรงเสริม
ย่อมเพิ่มเติมให้ชึวิตจิตแจ่มใส
ที่เคยหมองเคยตรองตรมขมขื่นใจ
ย่อมคลายไปเพราะแรงใจที่ได้มา
ทิ้งบ้านไปจนฝุ่นจับบ้านอับแสง
เมื่อมีแรงมากวาดปัดจัดสรรหา
บ้านกลับมาเสมือนใหม่ได้อีกครา
เพื่อนย่อมมาร่วมสังสรรค์สำราญใจ
กลับมาแล้วให้ดีใจเป็นยิ่งนัก
ลานโดดพักว่างเว้นไปใจครวญใคร่
เจ้าของเรือนไม่ดูบ้านนานกระไร
แต่นี้ไปบ้านคงสุขสนุกอีกครา......

[DodE]

หนักอึ้งดึงตัวรู้
จอมจมอยู่กับความหลง
ผลิเลศเจตจำนงค์
ของพงเผ่ากิเลสมาร

ขัดเคืองที่คาใจ
วุ่นวายไปนานัปการ
รมณ์เสียยามรับสาร
ก็พาลโกรธเป็นโทษภัย

เพราะไม่ตรงใจตัว
เห็นเขาชั่วหรืออย่างไร
ตัวเองเป็นไฉน
เห็นใหมหล่ะ "อัตตาแรง"

ร่องรอยแห่งอารมณ์
ที่ผสมเป็นสีแสง
ก่อไฟให้โชนแรง
ห่อนสำแดงอวดศักดา...

[DodE]

กระทบสิ่งไม่ดี
เห็นใจที่มันใหวตัว
ตรีตราเป็นว่าชั่ว
แล้วก่อตัวเป็นโกธา

มองเห็นความเป็นใป
ด้วยจิตใจธรรมดา
ผานพบเพียงผ่านมา
และมีค่าเพียงผ่านไป

ไม่ยึดใจก็วาง
เป็นความว่างสว่างใส
มีเกิดมีดับไป
เมื่อเข้าใจก็ปล่อยวาง...

เจริญในธรรม ขอรับทุกท่าน

[plyfha]

http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/text_1/1891/295891/8b76aa115a940338585daa30b3a2b79c_1232252124.gif (http://widget.sanook.com/view-widget/text/?widget=295891)

[ทั่นยาย]

http://huahin4u.com/forum/userpix/3_front_songkran2064_1.jpg

สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ

สนุกสนานวันสงกรานต์นั้นสาดน้ำ
เย็นชุ่มฉ่ำน้ำรดให้สดใส
ขอน้องโดดน้องอ๋อยพลอยชื่นใจ
ขอพรให้สุขสันต์ทุกวันเทอญ

น้องโดด น้องอ๋อยจ๋า สงกรานต์นี้ไปภาวนาเป็นอย่างไรบ้างคะ
ได้ไปรดน้ำดำหัวที่ไหนบ้างป่าวคะ ขอให้น้องทั้งสองมีความสุขมากๆนะคะ

[noppakorn]

สวัสดีครับทั่นโดดและญาติธรรมทุกๆท่านครับ

ความจริงใจที่มอบให้ใจแน่วแน่ ไม่ผันแปรมั่นคงใจตรงมั่น
ผลตอบแทนคือมิ่งมิตรจิตผูกพัน เพราะใจนั้นบริสุทธิ์จุดประกาย
เกิดเป็นคนควรสัตย์ซื่อถือสัจจะ มีธัมมะยึดมั่นไว้ไม่เสียหาย
หมั่นสะสมสร้างบุญเป็นทุนตาย สมความหมายเกิดเป็นชนคือ"คนดี"