ขอเชิญร่วมถวายพระพรชัยองค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว วาระครบ 83 พรรษาในวันเฉลิม5ธค.นี้

[noppakorn]

5 ธันวาฯมหาฤกษ์เกริกสวัสดิ์
องค์ดวงรัตน์พระบรมราชสมภพสบวิสัย
83 พระพรรษาองค์พระภูวนัย
เป็นฤกษ์ชัยมหาสวัสดิ์พิพัฒน์ภิญญ์

ขอพระองค์ทรงพระเกษมเขมนิรุตม์
พระทัยผุดเพ็ญพรรณปานกระสินธุ์
พระหลักเมืองเทพเทวาทั่วธานินทร์
โปรดราชินทร์ให้พระองค์ทรงพระเจริญ

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

ข้าพระพุทธเจ้านายนพกรณ์ กุลตวนิช และครอบครัว

[ทั่นยาย]

http://123.242.177.161:81/menubar/protectking/image/The_mercy_king.jpg


“ ดอกบัวในใจยังคงบานไม่มีโรยรา”


ตั้งแต่เช้าจนสายถึงบ่ายคล้อย
อุบลน้อยโรยราหาทนได้
เหล่าพสกนิกรร้อนเพียงใด
ทนรอได้ด้วยหัวใจไม่โรยรา

ต่างแช่มชื่นเบิกบานสราญจิต
อยากใกล้ชิดเบื้องพระบาทสมปรารถนา
เพื่อถวายบังคมสมจินตนา
เปล่งวาจา..ขอพระองค์...ทรงพระเจริญ

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้านามปากกา ทั่นยาย

บ่ายวันที่ 13 พฤศจิกายน 2498 แม่เฒ่าตุ้ม จันทนิตย์ หญิงชราวัย 102 ปี บ้านธาตุน้อย นครพนม
ไปรอเฝ้ารับเสด็จในหลวง เพื่อเฝ้าชมพระบารมีแต่เช้า โดยได้นำดอกบัวสายสีชมพูสดสวยมาด้วย จำนวนสามดอก
เจ้าหน้าที่ได้พาแม่เฒ่ามารอเฝ้ารับเสด็จที่แถวหน้าสุดเพื่อให้ได้ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาทมากที่สุดเท่าที่จะมากได้

ตั้งแต่เช้าจนบ่าย แสงแดดแผดเผาจนดอกบัวสายในมือเหี่ยวโรย แต่หัวใจแห่งความจงรักภักดีของหญิงชรา
ยังคงสดใสเบิกบานมิโรยรา เมื่อในหลวงเสด็จมาถึงตรงที่แม่เฒ่าตุ้มรอรับเสด็จอยู่
แม่เฒ่าได้ยกดอกบัวสายที่เหี่ยวโรยทั้งสามดอกนั้นขึ้นทูนเกล้าเหนือศีรษะ แสดงความจงรักภักดีอย่างสุดซึ้ง
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงโน้มพระองค์ลงมาจนพระพักตร์เกือบชิดกับศีรษะของแม่เฒ่า
ทรงแย้มพระสรวลอย่างอ่อนโยน พระหัตถ์แตะมือกร้านคล้ำของแม่เฒ่าอย่างนุ่มนวล ไม่มีใครรู้ว่า
ทรงกระซิบคำใดกับแม่เฒ่า แต่แน่นอนว่า แม่เฒ่าไม่มีวันลืมเช่นเดียวกับที่ในหลวงก็ไม่ทรงลืม
ราษฎรคนสำคัญที่ทรงพบริมถนนในวันนั้น

หลังจากที่พระองค์เสด็จพระราชดำเนินกลับกรุงเทพฯ แล้ว ทางสำนักพระราชวัง
ได้ส่งภาพรับเสด็จของแม่เฒ่าตุ้ม พร้อมพระบรมรูปหล่อด้วยปูนพาสเตอร์ ผ่านมาทางอำเภอธาตุพนม
ให้แม่เฒ่าตุ้มไว้เป็นที่ระลึก พระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้นี้ อาจมีส่วนทำให้แม่เฒ่ามีอายุยืนยาว
ด้วยความสุขต่อมาอีกถึง 3 ปีเต็ม จึงถึงแก่กรรมอย่างสงบด้วยโรคชราเมื่ออายุได้ 105 ปี เมื่อปี พ.ศ. 2501

[piangfan]

ทำความดีทั้งใจกายถวายพ่อ
รู้จักพอชีพสบายคลายปัญหา
เฉลิมพระชนม์ฯมิ่งขวัญห้าธันวา
ปฎิบัติบูชาถวายพระพร


ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้านามปากกา เพียงฝัน

[ทั่นยาย]

http://img143.imageshack.us/img143/8040/a398395913kt.jpg
http://www.aggie-16.com/html/board/1260271582.jpg
http://www.haii.or.th/wiki84/images/f/f2/หลักการทรงงาน04.jpg

ทรงอ่อนน้อมถ่อมพระองค์มาก เวลาที่เสด็จฯ เยี่ยมราษฎร
ทรงโน้มพระวรกาย คุกเข่า และประทับพับเพียบเข้าหาประชาชน

เคยมีคนต่างชาติสงสัยว่า "ทำไมคนไทยจึงรักในหลวง"
คำตอบคือ ............"คุณมีเวลามากพอที่จะฟังหรือเปล่า "

[ทั่นยาย]

http://i301.photobucket.com/albums/nn66/energymimpuy/bb0d-6.jpg

"เดิมพันของเรา"

ครั้งหนึ่ง เมื่อหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช กราบบังคมทูลถามพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวว่า
"เคยทรงเหนื่อย ทรงท้อบ้างหรือไม่"

ครั้งนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชกระแสตอบว่า
"ความจริงมันน่าท้อถอยหรอก บางเรื่องมันน่าท้อถอย แต่ว่าฉันท้อไม่ได้
เพราะเดิมพันของเรานั้นสูงเหลือเกิน เดิมพันของเรานั้นคือบ้านคือเมือง คือความสุขของคนไทยทั่วประเทศ

ข้อมูลจาก ไทยรัฐ ฉบัย 5 ธ.ค.32

[ทั่นยาย]

http://pic40.picturetrail.com/VOL271/11165871/19806925/345811867.jpg
http://i140.photobucket.com/albums/r36/Sainles/Sain/051209/DSC_0061copy.jpg

"รถติดหล่มกับถนนสายนั้น"

หากย้อนกลับไปค้นหาจุดเริ่มต้นของพระราชกรณียกิจในด้านการพัฒนาแล้ว
ชื่อของ "ลุงรวย" และ "บ้านห้วยมงคล" คือสองชื่อที่ลืมไม่ได้
เรื่องราวของ "ลุงรวย" เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2495 หรือมากกว่าห้าสิบปีล่วงมาแล้ว
ที่บ้านห้วยมงคล ตำบลหินเหล็กใน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
บ้านห้วยมงคลนี้อยู่ทั้ง "ใกล้และไกล" ตลาดหัวหิน ใกล้เพราะระยะทางที่ห่างกันนั้น
ไม่กี่กิโลเมตร แต่ไกลเพราะไม่มีถนน หากชาวบ้านจะขนพืชผักไปขายที่ตลาดต้องใช้เวลาเป็นวัน ๆ
ห่างไกลความเจริญถึงเพียงนี้ แต่วันหนึ่งกลับมีรถยนต์คันหนึ่งมาตกหล่มอยู่ที่หน้าบ้านลุงรวย
เมื่อเห็นทหารตำรวจกว่าสิบนายระดมกำลังกันช่วยรถคันนั้นขึ้นจากหล่ม
ลุงรวยผู้รวยน้ำใจสมชื่อก็กุลีกุจอออกไปช่วยทั้งงัด ทั้งดัน ทั้งฉุด จนที่สุดล้อรถก็หลุดจากหล่ม

เมื่อรถขึ้นจากหล่มแล้ว ลุงรวยจึงได้รู้ว่ารถคันที่ตัวทั้งฉุดทั้งดึงนั้นเป็นรถยนต์พระที่นั่งและคนในรถนั้นคือ
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระราชินีนาถ แม้จะตื่นเต้นตกใจที่ได้เฝ้าฯ
ในหลวงอย่างไม่คาดฝันแต่ลุงรวยก็ยังจำได้ว่าวันนั้น "ในหลวง" มีรับสั่งถามลุงว่า หมู่บ้านนี้มีปัญหาอะไรบ้าง..

ลุงได้กราบบังคมทูลว่า ปัญหาใหญ่ที่สุดคือไม่มีถนน จึงนอกจากจะโชคดีได้รับพระราชทาน "เงินก้นถุง" จำนวน 36 บาท
ซึ่งลุงนำไปเก็บใส่หีบบูชาไว้เป็นสิริมงคลจนถึงทุกวันนี้แล้วอีกไม่นานหลังจากนั้น ลุงรวยก็ได้เห็นตำรวจพลร่มกลุ่มหนึ่ง
เข้ามาช่วยกันไถดินที่บ้านห้วยมงคล และเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น ชาวบ้านก็ได้ถนนพระราชทาน

[ทั่นยาย]

http://www.korathealth.com/korathealthforum/data/imagefiles/6745Y3O16Z.jpg


"ราษฎรยังอยู่ได้"

ปีพุทธศักราช 2513 เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชประสงค์ที่จะเสด็จพระราชดำเนินไปเยี่ยมราษฎร
ในตำบลหนึ่งของอำเภอเมืองพัทลุงอันเป็นแหล่งที่ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ปฏิบัติการรุนแรงที่สุดในภาคใต้เวลานั้น

ด้วยความห่วงใยอย่างยิ่งล้น ทางกระทรวงมหาดไทยได้กราบบังคมทูลขอให้ทรงรอให้สถานการณ์ดีขึ้น
กว่าที่เป็นอยู่เสียก่อน แต่คำตอบที่ทางกระทรวงมหาดไทยได้รับก็คือ

" ราษฎรเขาเสี่ยงภัยยิ่งกว่าเราหลายเท่า เพราะเขาต้องกินอยู่ที่นั่นเขายังอยู่ได้
แล้วเราจะขลาดแม้แต่จะไปเยี่ยมเยียนทุกข์สุขของเขาเชียวหรือ


ข้อมูลจากคำอภิปรายเรื่อง "พระบิดาประชาชน

[ทั่นยาย]

http://www.weekendhobby.com/offroad/kia/picture2009%5C3011255216190.jpg

"สามร้อยตุ่ม"

มีหลายหนที่ทรงงานติดพันจนมืดสนิท ท่ามกลางฝูงยุงที่รุมตอมเข้ามากัดบริเวณพระวรกาย รอบพระศอ พระกร พระพักตร์
รวมทั้งแมลงตาง ๆ ที่เข้ามารุมรบกวนพระองค์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะยังทรงทอดพระเนตรแผนที่
อยู่ภายใต้แสงไฟฉายที่มีผู้ส่องถวายอยางไม่สะดุ้งสะเทือน อย่างมากที่ทรงทำคือโบกพระหัตถ์ปัดไล่เบา ๆ เท่านั้น
ครั้งหนึ่งทรงมีรับสั่งเล่าเรื่อง "ยุง" ด้วยพระอารมณ์ขันว่า
"..ที่บางจาก แต่ไม่มีจากหรอกนะ ยุงชุมมากเลย ไปยืนดูแผนที่ เลยโดนยุงรุมกัดขาทั้งสองข้าง กลับมาขาบวมแดง
ไปสกลนครกลับมาแล้วถึงได้ยุบลง มองเห็นเป็นตุ่มแตง ลองนับดูได้ข้างละร้อยห้าสิบตุ่ม สองข้างรวมสามร้อยพอดี "

[ทั่นยาย]

http://www.siamfishing.com/board/upload11/113589421315743.jpg

มีอยู่ครั้งหนึ่ง พระองค์ท่าน เสด็จฯ พร้อมด้วยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ที่บ้านหนองปรือ อ.กระสัง ผ่านท้องนา ทอดพระเนตรเห็นชาวบ้านอายุ 55 ปี แต่งตัวด้วยผ้าขาวม้าผืนเดียว
กำลังหาปลาในนา พระองค์ท่านทรงรับสั่งไต่ถามอย่างไม่ถือพระองค์ สร้างความปลาบปลื้มปีติให้แก่ผู้พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง

[ทั่นยาย]

http://www.aggie-16.com/html/board/1260272335.jpg

“เก็บร่ม”
การเสด็จพระราชดำเนินทุกครั้ง แม้จะต้องเผชิญกับแดดร้อนหรือลมแรง
ราษฎรก็ไม่เคยย้อท้อที่จะอดทนรอรับเสด็จให้ถึงที่สุด แม้ฝนจะตกหนักแค่ไหนก็ไม่มีใครยอมกลับบ้าน
ร้อยเอกศรีรัตน์ หริรักษ์ เล่าไว้ในบทความ “พระบารมีปกเกล้าฯ ที่อำเภอท่ายาง”
ตีพิมพ์ในหนังสือ “72 พรรษาราชาธิราชเจ้านักรัฐศาสตร์” ว่า ครั้งหนึ่งที่โครงการห้วยสัตว์ใหญ่
เมื่อเฮลิคอปเตอร์พระที่นั่งมาถึง ปรากฎว่าฝนตกลงมาอย่างหนัก ราษฎรและข้าราชการ
ที่มาเข้าแถวรอรับเสด็จต่างเปียกปอนกันหมด แต่ก็ยังตั้งแถวเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่อย่างนั้น
เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ นายตำรวจราชองค์รักษ์ที่ตามเสด็จได้เข้าไปกางร่มถวาย
ทรงทอดพระเนตรเห็นบรรดาข้าราชการและราษฎรที่มายืนตั้งแถวรอรับเสด็จอยู่ต่าง ก็เปียกฝนโดยทั่วกัน
จึงมีรับสั่งให้นายตำรวจราชอครักษ์เก็บร่ม แล้วทรงพระดำเนินเยี่ยมข้าราชการและราษฎรที่เข้าแถวรอรับเสด็จ
โดยทรงเปียกฝนเช่นเดียวกับข้าราชการ และราษฎรทั้งหลายที่ยืนรอรับเสด็จในขณะนั้น

[ทั่นยาย]

http://www.aggie-16.com/html/board/1260271966.jpg

“เขาเดินมาเป็นวัน ๆ”
… มีอยู่ครั้งนึง ข้าพเจ้าอายุ 18 ปี ได้ตามเสด็จ…ตอนนั้นเป็นช่วงหลังพระราชพิธีบรมราชาภิเษก
เสด็จฯ เยี่ยมราษฎรทุกจังหวัดและอำเภอใหญ่ๆ ก็เสด็จฯ ประมาณ 9 โมงเช้า
เสด็จออกทรงเยี่ยมราษฎรมาเรื่อยๆ ทีนี้ข้าพเจ้าก็รู้สึกว่า แหมนานเหลือเกิน
ตอนนั้นยังไม่กางร่ม ตอนนั้นยังไม่ค่อยกลัวแดด ไม่ใส่หมวก ก็รู้สึกแดดเปรี้ยง
หนังเท้านี้รู้สึกไหม้เชียว ก็เดินเข้าไปกระซิบท่านว่า พอหรือยัง ก็โดนกริ้ว
นี่เห็นไหมราษฎรเขาเดินมาเป็นวัน ๆ เพื่อมาดูเราแม้แต่นิดเดียว
แต่นี่เรายืนอยู่ไม่เท่าไรล่ะ ตอนนี้ทนไม่ไหวเสียแล้ว..

พระราชดำรัสสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ วันที่ 11 ส.ค. 2534

[ทั่นยาย]

http://img166.imageshack.us/img166/4115/king2op0.jpg

ตำนานปลานิล

เหตุใดพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไม่โปรดเสวยปลานิล
ทุกครั้งที่มีผู้นำปลานิลไปตั้งเครื่องเสวยจะโบกพระหัตถ์ให้ย้ายไปไว้ที่อื่นโดยไม่รับสั่งอะไรเลย
จนวันหนึ่งมีผู้กล้าหาญชาญชัยกราบบังคมทูลถามว่า เพราะเหตุใดจึงไม่โปรดเสวยปลานิล
ทรงมีรับสั่งว่า "ก็เลี้ยงมันมาเหมือนลูก แล้วจะกินมันได้อย่างไร"

20 ปีก่อน ราวพุทธศักราช 2524 แรกครั้ง
พระจักรพรรดิอากิฮิโต แห่งญี่ปุ่น ยังทรงฐานันดรศักดิ์เป็นมกุฎราช กุมาร
ได้ส่งปลานิลทางเครื่องบินจำนวน 100 ตัวมาทูลเกล้าฯ ถวายในหลวง
ปรากฏว่า เมื่อเดินทางมาถึงเมืองไทย ปลาตายเกือบหมด เหลือรอดแบบใกล้ตายเพียง 10 ตัว

ในหลวงทรงเป็นห่วงเป็นใยปลานิลเหล่านี้ จึงมีพระราชกระแสรับสั่งให้นำ ไปไว้ในพระที่นั่ง
ทรงเลี้ยงอย่างประคบประหงม ให้อาหารด้วยพระองค์เอง จนปลานิลทั้ง 10 ตัวรอดชีวิต
แล้วปลานิลทั้ง 10 ตัว ได้สนองพระเดชพระคุณแพร่พันธุ์ไปอีกมากมาย
ตามพระราชประสงค์เป็นอาหารคนไทย 62 ล้านคน มาจนถึงทุกวันนี้

[ทั่นยาย]

http://www.eppo.go.th/royal/images/ดำริ17.jpg

พุทธศักราช ๒๕๒๖ ..... พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เสด็จพระราชดำเนินด้วยความเป็นห่วงราษฎร
ที่เดือดร้อนในช่วงที่น้ำท่วม "น้ำท่วม หรือ จะสู้น้ำพระราชหฤทัย" โครงการแก้มลิง
เพื่อแก้ไขปัญหาน้ำท่วมกรุงเทพมหานครและปริมณฑล พระบาทสมเด็จพระจ้าอยู่หัว
ได้มีพระราชกระแสอธิบายว่าลิงโดยทั่วไปถ้าเราส่งกล้วย ให้ลิงจะรีบ ปอกเปลือก เอาเข้าปากเคี้ยว
แล้วนำไปเก็บไว้ที่แก้มก่อนลิงจะทำอย่างนี้จน กล้วยหมดหวีหรือ เต็มกระพุ้ง แก้ม
จากนั้นจะค่อยๆ นำออกมาเคี้ยวและ กลืนกินภาย หลัง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ
ทรงนำพฤติกรรมของลิงที่นำกล้วยมาสะสมไว้ที่กระพุ้ง แก้ม ก่อนกลืนกิน
เป็นตัวอย่างในการระบายน้ำออกจาก พื้นที่ท่วมขัง โดยมี พระราชดำริ ให้กรมชลประทาน
ก่อสร้างบ่อพักน้ำขนาดใหญ่ในพื้นที่ประมาณ ๑๐ ตารางกิโลเมตร บริเวณใกล้ชายทะเล
เพื่อรองรับน้ำท่วมที่ไหลมา ตามลำคลองธรรมชาติ และคลองขุดใหม่ และก่อสร้าง ประตูระบายน้ำ
เพื่อระบายน้ำลงทะเลในช่วงที่น้ำทะเลลดลง ปิดประตูระบาย น้ำเมื่อน้ำทะเลขึ้นเพื่อป้องกัน
มิให้น้ำทะเลไหลเข้ามาท่วมพื้นที่ได้ การดำเนินการโครงการ แก้มลิง เต็มรูปแบบต้องศึกษาและ
วางแผน อย่างละเอียดซึ่งใช้เวลานาน ในระยะแรกจึง ไม่สามารถดำเนินการได้เต็มรูปแบบ
แต่อย่างไรก็ตามโครงการ บางส่วนสามารถดำเนิน การได้ก่อน เพื่อบรรเทาปัญหาน้ำท่วมขังได้ส่วนหนึ่ง

http://www.212cafe.com/freewebboard/user_board/epp3/picture/00371_26.jpg


“ฉันทนได้”

พระทนต์องค์หนึ่งของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวหักเฉียดโพรงประสาทฟัน
พระทนต์องค์นั้นต้องการการถวายการรักษาเร่งด่วน แต่ขณะนั้นกรุงเทพฯ
ก็กำลังประสบปัญหาอุทกภัย ต้องการการบรรเทาทุกข์เร่งด่วนเช่นกัน
เมื่อทันตแพทย์เข้ามาถวายการรักษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งถามว่า
“จะใช้เวลานานเท่าใด” ทันตแพทย์กราบบังคมทูลว่า อาจต้องใช้เวลา 1-2 ชม.
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งว่า “ขอรอไว้ก่อนนะ ฉันทนได้
วันนี้ขอไปดูราษฏรและช่วยแก้ไขปัญหาเรื่องน้ำท่วมก่อน”

[ทั่นยาย]

http://www.alumnifofacmu.com/forum/1232465986.jpg

ส่งเสี่ยกลับวัง

เมื่อสมัยก่อนเสด็จแปรพระราชฐานไปยังหัวหิน มักจะเสด็จออกไปยังตลาดหัวหินบ่อยครั้ง
และบางครั้งโดยลำพังพระองค์ มีครั้งหนึ่งระหว่างจะเสด็จกลับ ซาเล้งที่ตลาดทูลถามว่า
"ไปไหมเสี่ย" ปรากฎว่าเสี่ยพระองค์นี้สนพระทัยก็ตรัสจ้างไปยัง พระราชวังไกลกังวล
โดยที่ซาเล้งคนนั้นไม่รู้ นึกว่าเป็น ข้าราชการ แต่พอถึงหน้าพระราชวัง ทหารสั่ง วันทยาวุธ
เท่านั้นแหละ ซาเล็งถึงรู้ว่า เสี่ยที่มาส่งน่ะเป็นใคร

ลูกไม้ฤาจะหล่นไกลต้น
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ก็ทรงมีเรื่องเล่าขานที่น่าประทับใจในพระจริยาวัตรอันงดงามเช่นกันค่ะ


http://topicstock.pantip.com/siam/topicstock/2007/10/F5952709/F5952709-66.jpg

เคยมีเรื่องเล่าว่า

มีเด็กคนหนึ่งรับของแจกมา วิ่งกลับมาหาแม่
แม่ถามว่า " เอามาจากไหน ใครให้ "
เด็กก็ชี้มาที่ สมเด็จพระเทพ ฯ แล้วบอกว่า " ป้าคนนั้นให้มา "
พระองค์ท่านทรงรับสั่งอย่างเป็นกันเองว่า " เราเป็นป้าแล้ว".... แล้วทรงพระสรวล

ทรงสถิตย์อยู่ในใจของพสกนิกรทุกดวง...
ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ

[ทั่นยาย]

http://mblog.manager.co.th/uploads/97/images/Picture%20013.jpg

“รักถึงเพียงนี้”

บทความชื่อ “แผ่นดินร่มเย็นที่นราธิวาส” ตีพิมพ์ในนิตยสาร “สู่อนาคต” ฉบับพิเศษเนื่องในวันเฉลิมฯ
ได้เล่าย้อนให้เราได้เห็นภาพความยากลำบากในการเสด็จฯ เยี่ยมราษฎรทางภาใต้เมื่อหลายปีก่อน
โดยเฉพาะช่วงก่อนสร้างพระราชตำหนักทักษิณราชนิเวศน์นั้น เป็นที่รู้กันว่าจังหวัดนราธิวาสชุกชุมไปด้วยโจรร้าย
โจรปล้นสะดมและพวกโจรเรียกค่าไถ่ ถึงขนาดที่ในหลายๆ หมู่บ้านนั้น แม้แต่เจ้าหน้าที่ของรัฐก็ไม่กล้าย่างกรายเข้าไป
ทว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตระหนักในทุกข์อันลึกล้ำของชาวบ้านที่ทั้งทุกข์เพราะยากจน และทุกข์
เพราะภัยคุกคาม จึงได้เสด็จฯ ลงไปเยี่ยมเยียนเป็นขวัญกำลังใจให้ราษฎรของพระองค์โดยไม่ทรงหวาดหวั่น
บางวันถึงกับเสด็จฯ เป็นการส่วนพระองค์โดยปราศจากกำลังอารักขา และบางหมู่บ้านตำรวจเพิ่งถูกคนร้ายแย่งปืนแล้วยิ่งตาย
ก่อนเสด็จไปถึงเพียงไม่ กี่ชั่วโมง ทรงรักราษฎรถึงเพียงนี้ จึงไม่แปลกที่หญิงชราคนหนึ่งในหมู่บ้านหนึ่งของอำเภอรือเสาะ
จะเข้ามาเกาะพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวร้องไห้แล้วบอกว่า
“ไม่นึกเลยว่าพระเจ้าอยู่หัวเป็นคนไทยชาวพุทธ จะมารักมุสลิมได้ถึงขนาดนี้…”

http://www.mylifewithhismajestytheking.com/freepage/images/a_religion03/sample1.jpg

“จุดเทียนส่งเสด็จ”

บทความเดียวกันได้เปิดเผยต่อไปอีกว่า ที่อีกหมู่บ้านหนึ่งในอำเภอเดียวกันนั้นโต๊ะครูได้พาพรรคพวกมารอรับเสด็จ
แล้วพูดขึ้นว่า “..รายอกลับไปเถอะ ประไหมสุหรีกลับไปเถิด ประเดี๋ยวพวกโจรจะลงจากเขา…”
และเมื่อถึงเวลาเสด็จฯ กลับที่มืดสนิทอย่างน่ากลัว โต๊ะครูกับชาวบ้านก็พากันมาจุดเทียนส่งเสด็จตลอดเส้นทางอันตราย
ด้วยความห่วงใยใน “รายอ” และ “ประไหมสุหรี” หรือ พระราชาพระราชินีของพวกเขาอย่างสุดซึ้ง

[ทั่นยาย]

http://www.sarasarn.com/wp-content/uploads/1999/12/nam_3.jpg
http://janjow.files.wordpress.com/2009/12/k101.jpg

พสกนิกรชาวไทยไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน นับถือศาสนาใด
ต่างก็ถวายความจงรักภักดีต่อในหลวงด้วยดวงใจทุกดวง

http://www.thaimuslim.com/Hotnews/pics/20091019927_02.jpg

ขอพระองค์ทรงพระเกษมสำราญ มีพระพลานามัยแข็งแรง และมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

[noppakorn]

เห็นพระบรมฉายาลักษณ์ของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวแล้ว สุขใจจังครับ

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานครับ

[noppakorn]

http://sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash2/hs354.ash2/63391_483816473504_638368504_5945005_781937_n.jpg
ฝีมือการถ่ายของน้องพชรปพน พุ่มประพันธ์

ขบวนเรือล่องมาพาสีแสง
เขียวเหลืองแดงสลับสับแสงสี
ช่างงามตายากหาดูคู่วารี
สายนทีสะท้อนพราวราววิมาน
งานเฉลิมฉลองรัฐพิพัฒน์เดช
พระนเรศทรงเกียรติ์เกริกฤกษ์พิศาล
83 พระพรรรษาวาระกาล
พระชนม์วารวรภัทรจรัสมงคล
ขอปวงเทพเทวามหาสิทธิ์
พระทรงฤทธิ์ทรงเดชส่งเจตน์ผล
อำนวยพรประสิทธิ์ชัยพิไลพล
ช่วยบันดลให้พระองค์ทรงพระเจริญ...

ด้วยเกล้าฯด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า นายนพกรณ์ กุลตวนิช

[ทั่นยาย]

http://www.kroobannok.com/news_pic/p52690611532.jpg


พ่อหลวงของปวงไทย ภูวไนยภูมิพล
ท่านได้สละตน เพื่อทุกคนชนชาวไทย
ไม่เคยคิดย่อท้อ หยาดเหงื่อพ่อที่รินไหล
หลั่งลงแผ่นดินไทย ทรงสุขใจที่ได้ทำ
ท่านเปรียบฑิฆัมพร ทิวากรสว่างล้ำ
ทุกสิ่งที่ท่านทำ จะจดจำตลอดไป
เดินตามรอยเท้าพ่อ สืบสานต่อพ่อทำไว้
เหนื่อยยากสักเพียงใด จะทำไปให้มั่นคง
ขอทรงเกษมสันต์ ดำรินั้นสมประสงค์
กราบใต้บาทบงสุ์ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

ขอพระองค์ทรงพระเกษมสำราญ มีพระพลานามัยแข็งแรง และมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้านามปากกา ทั่นยาย

[*8q*]

ล้นเกล้าเผ่าไทย ใจของชาติ

ห้าธันวามหาราช พ่อหลวง

หกสิบล้านกว่าดวงใจ มาลัยพวง

มอบแด่พ่อหลวง ทรงพระเจริญ


ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้าสมาชิกวัดเกาะนาม แปดคิว

[เกิดแก่]

ไม่มีคำบรรยายใดในความรัก
และตระหนักเกิดก่อต่อพ่อหลวง
พระทรงเป็นศูนย์รวมใจไทยทั้งปวง
พระทรวงห่วงไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน
ห้าธันวามหามงคลองค์ล้นเกล้า
ข้าพระพุทธเจ้าลูกไทยใคร่ถวิล
ในพระมหากรุณาเป็นอาจินต์
องค์ภูมินทร์ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

ขอพระองค์ทรงพระเกษมสำราญ มีพระพลานามัยแข็งแรง และมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้านามปากกา เกิดแก่และครอบครัว