*8q*
10-30-2008, 03:09 PM
นักลงทุนชาวเอมริกันนายหนึ่ง
กำลังยืนอยู่บนท่าเรือของชายฝั่งหมู่บ้านเม็กซิกัน
ขณะที่มีเรือประมงลำหนึ่งกำลังแล่นเข้ามาจอด
แล้วเขาก็ได้เห็น
ปลาโอครีบเหลืองตัวโตๆ กองอยู่บนเรือลำนั้น
ชาวอเมริกันเอ่ยชมชาวประมงท้องถิ่นที่จับปลาได้เก่ง
ก่อนจะถามว่า "คุณใช้เวลาในการจับปลาพวกนี้นานไหม"
ชาวประมงตอบว่า "ครู่เดียวเท่านั้นแหละครับ"
"อ้าว ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่อยู่นานอีกหน่อย
เพื่อจะได้ปลามากกว่านี้ละ" เขาสงสัย
คุณถูกถามตอบเรียบๆ
"นี่ก็พอเลี้ยงครอบครัวในวันนี้แล้วครับ"
นักลงทุนผู้มาเยือนถามใหม่
"แล้วคุณเอาเวลาที่เหลือไปทำอะไรล่ะ"
"ผมก็ยุ่งทั้งวันแหละครับ
นอนตื่นสายๆ จับปลาวันละนิดหน่อย
เล่นกับ ลูกๆ นอนพักกับภรรยาของผม
เดินเล่นในหมู่บ้าน
และเล่นกีต้าร์กับเพื่อนฝูงในตอนเย็นๆ"
คนอเมริกันจึงพูดอย่างกระหยิ่มว่า
"ผมจบเอ็มบีเอจากฮาร์วาร์ด
สามารถให้คำแนะนำคุณได้นะ
อันดับแรกก็คือ คุณน่าจะจับปลาให้เยอะกว่านี้
เพื่อที่จะได้ซื้อเรือลำโต ๆ ผมจากการมีเรือลำโต
ก็จะทำให้คุณมีเงินมากพอที่จะซื้อเรือเพิ่มขึ้น
จากนั้นคุณก็นำปลาที่จับได้ไปขายให้โรงงาน
โดยไม่ต้องผ่านพ่อค้าคนกลางอย่างในตอนนี้
หรือไม่ก็สร้างโรงงานเสียเอง
ซึ่งคุณก็จะสามารถควบคุมได้ทั้งหมด
นับตั้งแต่กระบวนการผลิต ผลผลิต
ตลอดจนการจัดจำหน่าย ถึงตอนนั้น
คุณก็สามารถย้ายจากหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ
แห่งนี้ ไปอยู่ที่เมืองเม็กซิโกซิตี้
จากนั้นก็ขยับขยายไปแอลเอ แล้วไปยังนิวยอร์ก
ที่ซึ่งคุณจะสามารถขยายกิจการให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น"
เมื่อฟังมาถึงตอนนี้ ชาวประมงก็ถามว่า
"แล้วทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลาสักกี่ปี"
" 15 ถึง 20 "
"จากนั้นล่ะ"
คนอเมริกันหัวเราะร่วนและบอกว่า
"ทีนี้ก็จะถึงช่วงสำคัญที่สุดในชีวิตล่ะ
เมื่อโอกาสเหมาะ
คุณก็ควรจะทำหนังสือชี้ชวนขายหุ้น
เพื่อขายหุ่นทั้งหมดแก่สาธารณะ
แล้วคุณก็จะกลายเป็นมหาเศรษฐี
อาจทำเงินได้เป็นล้านๆเหรียญเลยก็ได้นะ"
"เป็นล้านๆ...แล้วยังไงล่ะ"
คนอเมริกันแจกแจงต่ออย่างเพลิดเพลิน
"จากนั้นคุณก็ค่อยเกษียณตัวเอง
ย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆ
นอนตื่นสายๆตกปลาวันละเล็ก ๆ น้อย ๆ
เล่นกับลูก ๆ นอนพักกลางวันกับภรรยาที่บ้าน
ตอนเย็นก็เดินเล่นในหมู่บ้าน และเล่นกีต้าร์
กับเพื่อนฝูง..."
...............
"คนเราเก็บเกี่ยวความสุข
ได้จากความพอใจ
ในสิ่งที่มี ในสิ่งที่เป็น
โดยไม่ต้องเสียเวลาเป็นสิบปีหรอก"
ที่มา : หนังสือปัดใจ(www.dmc.tv)
http://www.dhammathai.org/dhammastory/view.php?No=295
กำลังยืนอยู่บนท่าเรือของชายฝั่งหมู่บ้านเม็กซิกัน
ขณะที่มีเรือประมงลำหนึ่งกำลังแล่นเข้ามาจอด
แล้วเขาก็ได้เห็น
ปลาโอครีบเหลืองตัวโตๆ กองอยู่บนเรือลำนั้น
ชาวอเมริกันเอ่ยชมชาวประมงท้องถิ่นที่จับปลาได้เก่ง
ก่อนจะถามว่า "คุณใช้เวลาในการจับปลาพวกนี้นานไหม"
ชาวประมงตอบว่า "ครู่เดียวเท่านั้นแหละครับ"
"อ้าว ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่อยู่นานอีกหน่อย
เพื่อจะได้ปลามากกว่านี้ละ" เขาสงสัย
คุณถูกถามตอบเรียบๆ
"นี่ก็พอเลี้ยงครอบครัวในวันนี้แล้วครับ"
นักลงทุนผู้มาเยือนถามใหม่
"แล้วคุณเอาเวลาที่เหลือไปทำอะไรล่ะ"
"ผมก็ยุ่งทั้งวันแหละครับ
นอนตื่นสายๆ จับปลาวันละนิดหน่อย
เล่นกับ ลูกๆ นอนพักกับภรรยาของผม
เดินเล่นในหมู่บ้าน
และเล่นกีต้าร์กับเพื่อนฝูงในตอนเย็นๆ"
คนอเมริกันจึงพูดอย่างกระหยิ่มว่า
"ผมจบเอ็มบีเอจากฮาร์วาร์ด
สามารถให้คำแนะนำคุณได้นะ
อันดับแรกก็คือ คุณน่าจะจับปลาให้เยอะกว่านี้
เพื่อที่จะได้ซื้อเรือลำโต ๆ ผมจากการมีเรือลำโต
ก็จะทำให้คุณมีเงินมากพอที่จะซื้อเรือเพิ่มขึ้น
จากนั้นคุณก็นำปลาที่จับได้ไปขายให้โรงงาน
โดยไม่ต้องผ่านพ่อค้าคนกลางอย่างในตอนนี้
หรือไม่ก็สร้างโรงงานเสียเอง
ซึ่งคุณก็จะสามารถควบคุมได้ทั้งหมด
นับตั้งแต่กระบวนการผลิต ผลผลิต
ตลอดจนการจัดจำหน่าย ถึงตอนนั้น
คุณก็สามารถย้ายจากหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ
แห่งนี้ ไปอยู่ที่เมืองเม็กซิโกซิตี้
จากนั้นก็ขยับขยายไปแอลเอ แล้วไปยังนิวยอร์ก
ที่ซึ่งคุณจะสามารถขยายกิจการให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น"
เมื่อฟังมาถึงตอนนี้ ชาวประมงก็ถามว่า
"แล้วทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลาสักกี่ปี"
" 15 ถึง 20 "
"จากนั้นล่ะ"
คนอเมริกันหัวเราะร่วนและบอกว่า
"ทีนี้ก็จะถึงช่วงสำคัญที่สุดในชีวิตล่ะ
เมื่อโอกาสเหมาะ
คุณก็ควรจะทำหนังสือชี้ชวนขายหุ้น
เพื่อขายหุ่นทั้งหมดแก่สาธารณะ
แล้วคุณก็จะกลายเป็นมหาเศรษฐี
อาจทำเงินได้เป็นล้านๆเหรียญเลยก็ได้นะ"
"เป็นล้านๆ...แล้วยังไงล่ะ"
คนอเมริกันแจกแจงต่ออย่างเพลิดเพลิน
"จากนั้นคุณก็ค่อยเกษียณตัวเอง
ย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆ
นอนตื่นสายๆตกปลาวันละเล็ก ๆ น้อย ๆ
เล่นกับลูก ๆ นอนพักกลางวันกับภรรยาที่บ้าน
ตอนเย็นก็เดินเล่นในหมู่บ้าน และเล่นกีต้าร์
กับเพื่อนฝูง..."
...............
"คนเราเก็บเกี่ยวความสุข
ได้จากความพอใจ
ในสิ่งที่มี ในสิ่งที่เป็น
โดยไม่ต้องเสียเวลาเป็นสิบปีหรอก"
ที่มา : หนังสือปัดใจ(www.dmc.tv)
http://www.dhammathai.org/dhammastory/view.php?No=295