เข้าสู่ระบบ

แสดงเวอร์ชันเต็ม : เรื่องของการแผ่เมตตาให้กับคนที่ไม่ชอบเรา



rocio
02-13-2011, 09:19 PM
การที่เราสวดมนต์แผ่เมตตา อุทิศบุญให้กับคนที่ไม่ชอบเรา แต่พอเจอหน้ากันตรงๆ
กลับรู้สึกถึงกระแสแห่งความรุนแรงจากเขาและเราไม่อยากเผชิญหน้าเขา เลยต้องเลี่ยงกันเสมอ
และยังทำใจทำสีหน้าให้เป็นปกติกับเขาไม่ได้ และเขาเองก็ไม่มีทีท่าจะอ่อนลงเลย
อย่างนี้ที่เราแผ่เมตตาไปจะเกิดผลไหมคะ จะแก้ยังไงดีคะ จะต้องทำอีกนานแค่ไหนคะ ไม่สบายใจเลยค่ะ

D E V
02-14-2011, 10:00 AM
เมตตา หมายถึงความรู้สึกเป็นมิตร
ความปรารถนาดีต่อผู้อื่นอย่างบริสุทธิ์ใจโดยไม่คาดหวังสิ่งใด

เราทุกคนสามารถที่จะเจริญเมตตาในชีวิตประจำวันได้
ขณะใดที่เราคิดดี พูดดี ทำดี เป็นมิตรกับผู้อื่นอย่างจริงใจเวลาที่พบปะผู้คน
ขณะนั้นก็ชื่อว่าเจริญเมตตา...เป็นผู้มีเมตตาน่ะคับ
ซึ่งการเจริญเมตตานี้ก็ต้องค่อยๆ สั่งสมอบรม
จนกระทั่งสามารถที่จะมีเมตตาได้แม้กับคนที่พูดไม่ดี คิดไม่ดี ทำไม่ดีกับเรา

การที่เราเรียกว่า แผ่เมตตา
คือแผ่ความปรารถนาดีต่อผู้อื่นออกไปอย่างกว้างไกล
ผู้ที่จะแผ่เมตตาอย่างนั้นได้ต้องมีกำลังถึงขั้นอัปปนาสมาธิ
ซึ่งผู้นั้นก็ต้องอบรมสั่งสมให้จิตใจมีเมตตาเป็นทุนก่อนด้วย
จึงจะแผ่ออกไปได้ด้วยกำลังของสมาธิ

ดังนั้น ควรอบรมสั่งสมด้วยการเจริญเมตตาในชีวิตประจำวัน
ให้สม่ำเสมอ บ่อยๆ เนืองๆ เท่าที่จะทำได้น่ะคับ
แม้ว่าอาจจะยากโดยเฉพาะเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับคนที่เราไม่ชอบ
หรือคนที่คิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำไม่ดีกับเรา

แต่ก็ให้ทราบว่าการที่ผลไม่ดีทั้งหลายจะเกิดกับเราได้นั้น
ก็เป็นอกุศลวิบากที่เราได้รับ ซึ่งเมื่อได้รับแล้ว...เราจะกระทำอย่างไร?
จะกระทำอกุศลผูกเวรกันต่อไป...หรือจะกระทำกุศล อภัยให้ได้ ไม่ถือโทษผูกเวรต่อกัน

ดังนี้แล้ว...ขณะที่เราเมตตาเค้า คิดดี พูดดี ทำดีกับเค้า...ก็เป็นกุศลในส่วนที่เราได้กระทำ
ส่วนการที่เค้าคิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำไม่ดีกับเรา...ก็เป็นอกุศลในส่วนที่เค้ากระทำน่ะคับ

แต่ก็เป็นธรรมดาที่คงจะไม่ง่ายนักนะคับ
หากยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้าด้วยความเมตตา
บางครั้งหากหลีกเลี่ยงได้ก็อาจจะเลี่ยงๆ ไปก่อน
เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเกิดความคับข้องใจ และกระทำอกุศลต่อกัน
เพราะอย่างน้อยแม้ยังทำดีต่อกันไม่ได้...ก็อย่าเพิ่มการทำไม่ดีต่อกันเข้าไปอีกอ่ะคับ
แต่ก็ไม่ใช่ว่าต้องคอยเลี่ยงกันตลอดชีวิต
เราเองก็ต้องค่อยๆ หัดที่จะเผชิญหน้าด้วยความเมตตาด้วยอ่ะนะคับ
จะนานแค่ไหนก็ไม่สำคัญ เพราะสิ่งที่เราสั่งสมอบรมนั้นไม่สูญเปล่า

ที่อยากให้สังเกตอีกอย่างก็คือ
หากเราลดความคาดหวังของเราลง
ไม่คาดหวังว่าเค้าจะต้องคิดดี พูดดี ทำดีกับเรา
แต่เกิดความเข้าใจ และเห็นอกเห็นใจที่เค้าต้องร้อนรุ่มด้วยจิตใจที่ไม่เป็นสุข
เราก็จะเมตตาเค้าได้ง่ายขึ้นอ่ะคับ

ขอเป็นกำลังใจให้อดทนและผ่านพ้นไปได้นะคับ




8) เดฟ

D E V
02-14-2011, 10:06 AM
สำหรับการอุทิศส่วนกุศลให้เค้า
ในเมื่อเค้ายังไม่ตาย...เราจะอุทิศให้เค้าอย่างไร
ลองดูกระทู้ตามลิงค์ที่ให้นี้นะคับ


http://www.watkoh.com/kratoo/forum_posts.asp?TID=1950&KW=%E4%CB%C7%E9%BA%C3%C3%BE%BA%D8%C3%D8%C9

คนเป็นก็เช่นกันคับ เราอุทิศให้คนเป็นได้
ด้วยการบอกกล่าวให้เค้าล่วงรู้
จะไปบอกด้วยตนเอง หรือ โทรศัพท์ไปบอก
อีเมล์ไปบอก ฯลฯ ได้ทั้งนั้นเลยคับ
แต่คนก็มีอาหารอย่างคน
เมื่อเค้าล่วงรู้และเกิดกุศลจิตอนุโมทนา
ก็ไม่ได้ทำให้เค้าหายหิวโหย
แต่จะเป็นกุศลจิตที่เกิดขึ้นสั่งสม





8) เดฟ

rocio
02-19-2011, 10:25 PM
ขอบคุณมากเลยค่ะ ตอนนี้พยายามทำใจได้ดีขึ้นแล้วค่ะ พยายามทำความรู้สึกกลางๆ
เวลาต้องเผชิญหน้าได้แล้วค่ะ จะหมั่นฝึกจิตใจให้เกิดเมตตามากๆค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ :D