ลิงล้างหู

[*8q*]

ลิงล้างหู

เมื่อกาลก่อนมีลิงที่เสวยชาติเป็นพระโพธิสัตว์

ผู้เป็นหัวหน้าฝูงตัวหนึ่ง

ได้อาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ พร้อมกับบริวารเป็นจำนวนมาก

ลิงพระโพธิสัตว์จะคอยพร่ำสอนบริวาร ให้รู้จักประพฤติตนให้มีวินัย

และตั้งอยู่ในความถูกต้องเสมอ



-----------

ต่อมามีนายพรานเจอเข้า จึงจับลิงพระโพธิสัตว์ไปถวายพระราชา

นำความปลื้มปีติแก่พระราชาเป็นอย่างยิ่ง

พระองค์ได้นำลิงพระโพธิสัตว์ไปเลี้ยงในพระราชอุทยาน

และดูแลเป็นอย่างดี

---------

ขณะที่อยู่ในพระราชอุทยานนั้น ลิงพระโพธิสัตว์ก็ได้

บำเพ็ญตนแตกต่างจากลิงทั่วไป

ส่งผลให้พระราชาทรงเลื่อมใสยิ่งนัก

อยู่ต่อมาพระองค์ทรงคิดได้ว่า ธรรมชาติของลิงก็ควรอยู่ในป่า

เขาลำเนาไพรอันเป็นวิสัยของเขา

จึงให้นำลิงพระโพธิสัตว์ไปปล่อยป่าตามเดิม

-------------

หลังรู้ว่าลิงพระโพธิสัตว์ ได้รับอิสรภาพแล้ว

เหล่าบริวารต่างก็ดีอกดีใจ พากันมาต้อนรับหัวหน้าของตน

อย่างอุ่นหนาฝาคั่ง พอเห็นว่าหัวหน้าได้พักผ่อน

พอสมควรแล้ว จึงยิงคำถามอย่างผู้ไฝ่รู้ทันที

-----------------

"ท่านหัวหน้า มนุษย์ชื่อว่าสัตว์ประเสริฐนั้น

เขามีความเป็นอยู่อย่างไรบ้าง พวกเราใคร่อยากรู้

ท่านโปรดเล่าให้ฟังหน่อย"

--------------------------------------

เมื่อลิงพระโพธิสัตวพิจารณาว่า เรื่องที่บริวารไต่ถาม

ควรนำมาเป็นอุทาหรณ์ ให้ลูกน้องได้เรียนรู้ จึงเล่าให้ฟังว่า

.....................

พวกมนุษย์ทั้งหลายที่พวกเราเข้าใจว่า พวกเขาเป็น

สัตว์ประเสริฐนั้น บางที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวง

มักพูดกันว่าเงินของกู ทองของกูทั้งวันทั้งคืน

มีแต่การชิงดีชิงเด่นกันอยู่ตลอดเวลา

.............

พอได้ฟังหัวหน้าบอกเพียงเท่านี้ บรรดาลิงต่างร้องตะโกน

เสียงหลงพร้อม ๆ กันว่า....

ท่านหัวหน้าอย่าเล่าอีกเลย เราไม่อยากฟังเรื่องนี้อีกแล้ว

------------

พอพูดจบ ลิงเหล่านั้น ต่างกระโจนลงไปในลำธาร

ด้วยความเร็วสุดชีวิต ทุกตัวทำการล้างหูของตัวเอง

ด้วยน้ำในลำธารนั้น ต่างล้างแล้วล้างอีก

เพื่อไม่ให้เรื่องราวของมนุษย์

ฝังอยู่ในหูและความรู้สึกของตัวเอง

----------------

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา บริวารของลิงพระโพธิสัตว์

ก็ไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องมนุษย์อีกเลย

และเพื่อตัดตัวเองออกจากสิ่งแวดล้อมของมนุษย์

พวกเขาจึงย้ายตัวเอง เข้าไปอยู่ในป่าลึก

โดยที่ไม่มีใครหาพวกเขาเจออีกเลย

----------------

ข้อคิด....ในบรรดาสัตว์โลกทั้งหลาย



มนุษย์ชื่อว่ามีแนวโน้มของความประเสริฐ



มากกว่าสัตว์โลกประเภทอื่น หากมีการฝึกฝน



แต่....หากไร้ซึ่งความฝึกฝนตนเองแล้ว



คนที่ถูกเรียกว่ามนุษย์ก็มีแนวโน้ม



ที่จะมีชีวิตที่เลวร้ายมากกว่าสิ่งอื่นใด



ดังนั้น....เมื่อเราได้ชีวิตความเป็นมนุษย์มาแล้ว



จงรู้จักพัฒนาตนเองด้วยคุณธรรม



และสติปัญญาที่ได้มา เพื่อการก้าวไปสู่



ความประเสริฐที่น่ายกย่องอย่างแท้จริง

------------------



****************************

ขอตั้งใจทำดีเพื่อหนีทุกข์



ละให้หลุดจากโลภ และโกรธหลง



ชีวิตนี้แสนสั้นต้องรีบปลง



ขืนลุ่มหลงกรรมจะส่งลงอบาย



เมื่อใกล้ตายขอให้ใจคิดในสิ่งถูก



จิตพันผูกติดตาม พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์



ขอกุศลหนุนนำตามพระพุทธองค์



บุญจงส่งพบกรรมที่ทำดี



******************

คำที่พระพุทธองค์ตรงตรัสไว้ว่า....



ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเราตถาคต



------------

189 เจ้าเก่า

(ไม่ใช่หลวงพี่)



แต่เป็น

(หลวงน้องอารมณ์ดี)



444+555


wantana bunlamai