*8q*
11-03-2008, 05:25 PM
การปฏิบัติเรื่องจิตนี้ .... ความจริงจิตนี้ไม่เป็นอะไร
มันเป็นประภัสสรของมันอยู่อย่างนั้น มันสงบอยู่แล้ว
ที่จิตไม่สงบทุกวันนี้เพราะจิตมันหลงอารมณ์ ตัวจิตแท้ๆนั้น
ไม่มีอะไร เป็นธรรมชาติอยู่เฉยๆเท่านั้นที่สงบไม่สงบ
ก็เป็นเพราะอารมณ์มาหลอกลวงจิตที่ไม่ได้ฝึกก็ไม่มีความฉลาด
มันก็โง่ อารมณ์ก็มาหลอกลวงไปให้เป็นสุขเป็นทุกข์
ดีใจเสียใจ จิตของคนตามธรรมชาตินั้นไม่มีความดีใจ เสียใจ
ที่มีความดีใจเสียใจนั้นไม่ใช่จิต แต่เป็นอารมณ์ที่มาหลอกลวง
จิตก็หลงไปตามอารมณ์นั้นโดยไม่รู้ตัว แล้วก็เป็นสุขเป็นทุกข์
ไปตามอารมณ์เพราะยังไม่ได้ฝึก ยังไม่ฉลาด แล้วเราก็นึกว่า
จิตเราเป็นทุกข์ นึกว่าจิตเราสบายความจริงมันหลงอารมณ์ พูดถึงจิตของเราแล้ว มันมีความสงบอยู่เฉยๆ มีความสงบยิ่ง
เหมือนกับใบไม้ที่ไม่มีลมมาพัด ก็อยู่เฉยๆ ถ้ามีลมมาพัด
ก็กวัดแกว่งเป็นเพราะลมมาพัด และก็เป็นเพราะอารมณ์
มันหลงอารมณ์ถ้าจิตไม่หลงอารมณ์แล้วจิตก็ไม่กวัดแกว่ง
ถ้ารู้เท่าอารมณ์แล้ว มันก็เฉยเรียกว่า ปกติของจิตเป็นอย่างนั้น
ที่เรามาปฏิบัติกันอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อให้เห็นจิตเดิม
เราคิดว่าจิตเป็นสุข จิตเป็นทุกข์แต่ความจริงจิตไม่ได้สร้างสุข
สร้างทุกข์ อารมณ์มาหลอกลวงต่างหากมันจึงหลงอารมณ์
ฉะนั้น เราจึงต้องมาฝึกจิตให้ฉลาดขึ้น ให้รู้จักอารมณ์
ไม่ให้เป็นไปตามอารมณ์ จิตก็สงบเรื่องแค่นี้เองที่เราต้องมา
ทำกรรมฐานกันยุ่งยากทุกวันนี้
โดย-พระโพธิญานเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)
คัดลอกมาจากหนังสือ "นอกเหนือเหตุผล
http://board.agalico.com/showthread.php?t=24142ขอบคุนหลายๆเด๊อ
มันเป็นประภัสสรของมันอยู่อย่างนั้น มันสงบอยู่แล้ว
ที่จิตไม่สงบทุกวันนี้เพราะจิตมันหลงอารมณ์ ตัวจิตแท้ๆนั้น
ไม่มีอะไร เป็นธรรมชาติอยู่เฉยๆเท่านั้นที่สงบไม่สงบ
ก็เป็นเพราะอารมณ์มาหลอกลวงจิตที่ไม่ได้ฝึกก็ไม่มีความฉลาด
มันก็โง่ อารมณ์ก็มาหลอกลวงไปให้เป็นสุขเป็นทุกข์
ดีใจเสียใจ จิตของคนตามธรรมชาตินั้นไม่มีความดีใจ เสียใจ
ที่มีความดีใจเสียใจนั้นไม่ใช่จิต แต่เป็นอารมณ์ที่มาหลอกลวง
จิตก็หลงไปตามอารมณ์นั้นโดยไม่รู้ตัว แล้วก็เป็นสุขเป็นทุกข์
ไปตามอารมณ์เพราะยังไม่ได้ฝึก ยังไม่ฉลาด แล้วเราก็นึกว่า
จิตเราเป็นทุกข์ นึกว่าจิตเราสบายความจริงมันหลงอารมณ์ พูดถึงจิตของเราแล้ว มันมีความสงบอยู่เฉยๆ มีความสงบยิ่ง
เหมือนกับใบไม้ที่ไม่มีลมมาพัด ก็อยู่เฉยๆ ถ้ามีลมมาพัด
ก็กวัดแกว่งเป็นเพราะลมมาพัด และก็เป็นเพราะอารมณ์
มันหลงอารมณ์ถ้าจิตไม่หลงอารมณ์แล้วจิตก็ไม่กวัดแกว่ง
ถ้ารู้เท่าอารมณ์แล้ว มันก็เฉยเรียกว่า ปกติของจิตเป็นอย่างนั้น
ที่เรามาปฏิบัติกันอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อให้เห็นจิตเดิม
เราคิดว่าจิตเป็นสุข จิตเป็นทุกข์แต่ความจริงจิตไม่ได้สร้างสุข
สร้างทุกข์ อารมณ์มาหลอกลวงต่างหากมันจึงหลงอารมณ์
ฉะนั้น เราจึงต้องมาฝึกจิตให้ฉลาดขึ้น ให้รู้จักอารมณ์
ไม่ให้เป็นไปตามอารมณ์ จิตก็สงบเรื่องแค่นี้เองที่เราต้องมา
ทำกรรมฐานกันยุ่งยากทุกวันนี้
โดย-พระโพธิญานเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)
คัดลอกมาจากหนังสือ "นอกเหนือเหตุผล
http://board.agalico.com/showthread.php?t=24142ขอบคุนหลายๆเด๊อ