DAO
11-12-2008, 09:40 AM
พระภัททิยเถระ
ชาติภูมิ
ท่านพระภัททิยะ มีชาติภูมิอยู่ในเมืองกบิลพัศดุ์ เป็นบุตรพราหมณ์คนหนึ่งในจำนวนพราหมณ์ ๑๐๘ คน ที่ได้รับเชิญเลี้ยงโภชนาหาร ในการทำนายพระลักษณะพระมหาบุรุษฯ
เหตุการณ์ก่อนออกบวช
ท่านได้ยินบิดาบอกเล่าให้ฟังว่า พระมหาบุรุษมีพระลักษณะถูกต้องตามมหาบุรุษลักษณะพยากรณ์ศาสตร์ จึงมีความเคารพนับถือในพระองค์เป็นอันมาก เมื่อพระมหาบุรุษเสด็จออกทรงผนวช ท่านพร้อมด้วยพราหมณ์ ๔ คน มีโกณฑัญญะเป็นหัวหน้า มีความเห็นร่วมกันว่า บรรพชาของพระมาบุรุษจักไม่เลวทรามเสื่อมเสียจากประโยชน์ คงจะอำนวยประโยชน์ให้แก่ผู้อื่นด้วย ครั้นดำริอย่างนี้แล้ว จึงพากันออกบวชเป็นฤาษีติดตามเสด็จ คอยเฝ้าปฏิบัติอยู่ทุกเช้าค่ำ ด้วยหวังว่า ถ้าพระองค์ได้บรรลุธรรมพิเศษแล้ว จักสั่งสอนตนให้บรรลุตามบ้าง ครั้นเห็นพระองค์ทรงละทุกกรกิริยาที่ประพฤติมาเป็นเวลา ๖ ปี จึงมีความเบื่อหน่ายในการที่จะปฏิบัติต่อไป ด้วยเข้าใจว่าพระองค์กลายเป็นผู้มักมากในกามคุณ คลายความเพียรเสียแล้ว เห็นจะไม่ได้บรรลุธรรมพิเศษอันใดอันหนึ่งเป็นแน่ จึงพากันละพระองค์ไปเสีย ไปอยู่ ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน แขวงเมืองพาราณสี เมื่อพระมหาบุรุษได้ตรัสรู้แล้ว ได้เสด็จไปโปรดแสดง ธรรมเทศนาธัมจักกัปปวัตนสูตรเป็นปฐมเทศนา แต่หาได้สำเร็จมรรคผลอะไร เพราะเทศนานั้นไม่ วันต่อมาหลังจากท่านวัปปะบรรลุเป็นพระโสดาบันแล้ว ได้ฟัง ปกิรณกเทศนาที่พระองค์ตรัสสอน ท่านได้บรรลุโสดาปัตติผล จึงได้ทูลของบรรพชาอุปสมบทในพระธรรมวินัยฯ
อุปสมบท
พระองค์ทรงรับให้เป็นภิกษุด้วยวิธี เอหิภิกขุอุปสัมปทา เมื่ออินทรีย์แก่กล้าแล้ว ได้ฟัง พระธรรมเทศนาอนัตตลักขณสูตร ในสำนักของพระองค์ ในวันที่พระอรรถกถาจารย์กำหนดว่าแรม ๕ ค่ำ แห่งเดือนสาวนะ (เดือน ๘) ในเวลาจบเทศนา จิตของท่านก็หลุดพ้นจากกิเลส ไม่ถือมั่นด้วยอุปาทาน ได้เป็นพระอรหันต์ขีณาสพ ประพฤติจบพรหมจรรย์ในพระธรรมวินัยนี้ ท่านได้ช่วยเป็นกำลังพระบรมศาสดา ประกาศพระศาสนาคราวแรกองค์หนึ่ง เมื่อดำรงอายุสังขารอยู่พอสมควรแก่กาลแล้วก็ดับขันธปรินิพพานฯ..
ขอขอบคุณที่มาคะ http://www.geocities.com/piyainta/ab03.htm
ชาติภูมิ
ท่านพระภัททิยะ มีชาติภูมิอยู่ในเมืองกบิลพัศดุ์ เป็นบุตรพราหมณ์คนหนึ่งในจำนวนพราหมณ์ ๑๐๘ คน ที่ได้รับเชิญเลี้ยงโภชนาหาร ในการทำนายพระลักษณะพระมหาบุรุษฯ
เหตุการณ์ก่อนออกบวช
ท่านได้ยินบิดาบอกเล่าให้ฟังว่า พระมหาบุรุษมีพระลักษณะถูกต้องตามมหาบุรุษลักษณะพยากรณ์ศาสตร์ จึงมีความเคารพนับถือในพระองค์เป็นอันมาก เมื่อพระมหาบุรุษเสด็จออกทรงผนวช ท่านพร้อมด้วยพราหมณ์ ๔ คน มีโกณฑัญญะเป็นหัวหน้า มีความเห็นร่วมกันว่า บรรพชาของพระมาบุรุษจักไม่เลวทรามเสื่อมเสียจากประโยชน์ คงจะอำนวยประโยชน์ให้แก่ผู้อื่นด้วย ครั้นดำริอย่างนี้แล้ว จึงพากันออกบวชเป็นฤาษีติดตามเสด็จ คอยเฝ้าปฏิบัติอยู่ทุกเช้าค่ำ ด้วยหวังว่า ถ้าพระองค์ได้บรรลุธรรมพิเศษแล้ว จักสั่งสอนตนให้บรรลุตามบ้าง ครั้นเห็นพระองค์ทรงละทุกกรกิริยาที่ประพฤติมาเป็นเวลา ๖ ปี จึงมีความเบื่อหน่ายในการที่จะปฏิบัติต่อไป ด้วยเข้าใจว่าพระองค์กลายเป็นผู้มักมากในกามคุณ คลายความเพียรเสียแล้ว เห็นจะไม่ได้บรรลุธรรมพิเศษอันใดอันหนึ่งเป็นแน่ จึงพากันละพระองค์ไปเสีย ไปอยู่ ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน แขวงเมืองพาราณสี เมื่อพระมหาบุรุษได้ตรัสรู้แล้ว ได้เสด็จไปโปรดแสดง ธรรมเทศนาธัมจักกัปปวัตนสูตรเป็นปฐมเทศนา แต่หาได้สำเร็จมรรคผลอะไร เพราะเทศนานั้นไม่ วันต่อมาหลังจากท่านวัปปะบรรลุเป็นพระโสดาบันแล้ว ได้ฟัง ปกิรณกเทศนาที่พระองค์ตรัสสอน ท่านได้บรรลุโสดาปัตติผล จึงได้ทูลของบรรพชาอุปสมบทในพระธรรมวินัยฯ
อุปสมบท
พระองค์ทรงรับให้เป็นภิกษุด้วยวิธี เอหิภิกขุอุปสัมปทา เมื่ออินทรีย์แก่กล้าแล้ว ได้ฟัง พระธรรมเทศนาอนัตตลักขณสูตร ในสำนักของพระองค์ ในวันที่พระอรรถกถาจารย์กำหนดว่าแรม ๕ ค่ำ แห่งเดือนสาวนะ (เดือน ๘) ในเวลาจบเทศนา จิตของท่านก็หลุดพ้นจากกิเลส ไม่ถือมั่นด้วยอุปาทาน ได้เป็นพระอรหันต์ขีณาสพ ประพฤติจบพรหมจรรย์ในพระธรรมวินัยนี้ ท่านได้ช่วยเป็นกำลังพระบรมศาสดา ประกาศพระศาสนาคราวแรกองค์หนึ่ง เมื่อดำรงอายุสังขารอยู่พอสมควรแก่กาลแล้วก็ดับขันธปรินิพพานฯ..
ขอขอบคุณที่มาคะ http://www.geocities.com/piyainta/ab03.htm