DAO
11-12-2008, 12:03 PM
พระลกุณฏกภัททิยเถระ
ชาติภูมิ
ท่านพระลกุณฏกภัททิยะ เกิดในตระกูลมั่งคั่ง ในพระนครสาวัตถี ครั้งหนึ่งท่านพร้อมด้วยอุบาสกชาวนครเป็นอันมาก ไปเฝ้าพระบรมศาสดาที่เชตวันมหาวิหาร ได้ฟังธรรมเทศนาของพระองค์แล้ว เกิดศรัทธาเลื่อมใสอยากจะบวชในพระธรรมวินัย ครั้นได้บวชสมความประสงค์แล้ว อุตส่าห์เล่าเรียนพระกรรมฐานในสำนักของพระบรมศาสดา บำเพ็ญเพียรในวิปัสสนากรรมฐาน ไม่นานก็ได้บรรลุพระโสดาปัตติผล ท่านยังเป็นเสขบุคคลอยู่ ครั้นกาลต่อมา ท่านได้เข้าหาพระสารีบุตร ได้นั่งสนทนาธรรมิกถากับท่าน โดยอเนกปริยาย เมื่อนั่งสนทนาอยู่จิตของท่านก็หลุดพ้นจากอาสวะ ไม่ถือมั่นด้วยอุปาทาน ท่านได้บรรลุพระอรหัตผลเป็นพระอเสขบุคคลในพระศาสนา ท่านพระลกุณฏกภัททิยะนั้น ปรากฏว่าเป็นคนมีรูปร่างเล็กและต่ำเตี้ย ถ้าใครไม่เคยรู้จักและไม่เคยเห็นท่านมาก่อน หารู้ไม่ว่าเป็นพระ สำคัญเป็นสามเณรไป ดังมีเรื่องเล่าว่า ครั้งหนึ่งท่านมาเฝ้าพระบรมศาสดาแล้วหลีกไป ในเวลานั้นภิกษุผู้อยู่ในป่าประมาณ ๓๐ รูปเข้าไปเฝ้าพระบรมศาสดา ได้เห็นท่านหลีกไปเหมือนกัน พระบรมศาสดาตรัสถามภิกษุเหล่านั้นว่า พวกเธอเห็นพระเถระรูปหนึ่งเดินไปจากที่นี่บ้างไหม พวกภิกษุทราบกราบทูลว่า ไม่เห็นพระพุทธเจ้าข้า
พระพุทธเจ้า เห็นมิใช่หรือ
ภิกษุ เห็นแต่สามเณรรูปหนึ่งพระพุทธเจ้าข้า
พระพุทธเจ้า นั่นแหละพระเถระ ไม่ใช่สามเณร
ภิกษุ เล็กเหลือเกินพระพุทธเจ้าข้า
ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงถูกภิกษุหนุ่มและสามเณรเป็นต้น ที่เป็นปุถุชน ล้อเลียน ดังมีเรื่องเล่าว่า ครั้งหนึ่งภิกษุหนุ่มและสามเณรเป็นต้น ที่เป็นปุถุชน เห็นท่านแล้วจับศีรษะท่านบ้าง ที่หูบ้าง ที่จมูกบ้าง แล้วพูดว่า อาว์ ยังไม่อยากสึกบ้างหรือ แต่ท่านหาได้โกรธเคืองในภิกษุหนุ่มและสามเณรเหล่านั้นไม่ เพราะท่านเป็นพระขีณาสพฯ
เอตทัคคะ
และท่านพระลกุณฏกภัททิยะนี้ ปรากฏว่าเป็นผู้พูดไพเราะเสนาะโสตแก่ผู้ฟัง เหตุดังนั้น พระบรมศาสดาจึงทรงยกย่องสรรเสริญท่านว่า เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ฝ่ายข้างมีเสียงไพเราะฯ เมื่อท่านพระลกุณฏกภัททิยะนั้นดำรงชนเบญจขันธ์อยู่โดยสมควรแก่กาลแล้ว ก็ดับขันธปรินิพพานฯ
ขอขอบคุณที่มาคะ http://www.geocities.com/piyainta/ab51.htm
ชาติภูมิ
ท่านพระลกุณฏกภัททิยะ เกิดในตระกูลมั่งคั่ง ในพระนครสาวัตถี ครั้งหนึ่งท่านพร้อมด้วยอุบาสกชาวนครเป็นอันมาก ไปเฝ้าพระบรมศาสดาที่เชตวันมหาวิหาร ได้ฟังธรรมเทศนาของพระองค์แล้ว เกิดศรัทธาเลื่อมใสอยากจะบวชในพระธรรมวินัย ครั้นได้บวชสมความประสงค์แล้ว อุตส่าห์เล่าเรียนพระกรรมฐานในสำนักของพระบรมศาสดา บำเพ็ญเพียรในวิปัสสนากรรมฐาน ไม่นานก็ได้บรรลุพระโสดาปัตติผล ท่านยังเป็นเสขบุคคลอยู่ ครั้นกาลต่อมา ท่านได้เข้าหาพระสารีบุตร ได้นั่งสนทนาธรรมิกถากับท่าน โดยอเนกปริยาย เมื่อนั่งสนทนาอยู่จิตของท่านก็หลุดพ้นจากอาสวะ ไม่ถือมั่นด้วยอุปาทาน ท่านได้บรรลุพระอรหัตผลเป็นพระอเสขบุคคลในพระศาสนา ท่านพระลกุณฏกภัททิยะนั้น ปรากฏว่าเป็นคนมีรูปร่างเล็กและต่ำเตี้ย ถ้าใครไม่เคยรู้จักและไม่เคยเห็นท่านมาก่อน หารู้ไม่ว่าเป็นพระ สำคัญเป็นสามเณรไป ดังมีเรื่องเล่าว่า ครั้งหนึ่งท่านมาเฝ้าพระบรมศาสดาแล้วหลีกไป ในเวลานั้นภิกษุผู้อยู่ในป่าประมาณ ๓๐ รูปเข้าไปเฝ้าพระบรมศาสดา ได้เห็นท่านหลีกไปเหมือนกัน พระบรมศาสดาตรัสถามภิกษุเหล่านั้นว่า พวกเธอเห็นพระเถระรูปหนึ่งเดินไปจากที่นี่บ้างไหม พวกภิกษุทราบกราบทูลว่า ไม่เห็นพระพุทธเจ้าข้า
พระพุทธเจ้า เห็นมิใช่หรือ
ภิกษุ เห็นแต่สามเณรรูปหนึ่งพระพุทธเจ้าข้า
พระพุทธเจ้า นั่นแหละพระเถระ ไม่ใช่สามเณร
ภิกษุ เล็กเหลือเกินพระพุทธเจ้าข้า
ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงถูกภิกษุหนุ่มและสามเณรเป็นต้น ที่เป็นปุถุชน ล้อเลียน ดังมีเรื่องเล่าว่า ครั้งหนึ่งภิกษุหนุ่มและสามเณรเป็นต้น ที่เป็นปุถุชน เห็นท่านแล้วจับศีรษะท่านบ้าง ที่หูบ้าง ที่จมูกบ้าง แล้วพูดว่า อาว์ ยังไม่อยากสึกบ้างหรือ แต่ท่านหาได้โกรธเคืองในภิกษุหนุ่มและสามเณรเหล่านั้นไม่ เพราะท่านเป็นพระขีณาสพฯ
เอตทัคคะ
และท่านพระลกุณฏกภัททิยะนี้ ปรากฏว่าเป็นผู้พูดไพเราะเสนาะโสตแก่ผู้ฟัง เหตุดังนั้น พระบรมศาสดาจึงทรงยกย่องสรรเสริญท่านว่า เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ฝ่ายข้างมีเสียงไพเราะฯ เมื่อท่านพระลกุณฏกภัททิยะนั้นดำรงชนเบญจขันธ์อยู่โดยสมควรแก่กาลแล้ว ก็ดับขันธปรินิพพานฯ
ขอขอบคุณที่มาคะ http://www.geocities.com/piyainta/ab51.htm