DAO
11-12-2008, 12:20 PM
พระโสภิตเถระ
ชาติภูมิ
ท่านพระโสภิตะ เกิดในตระกูลพราหมณ์ ในนครสาวัตถี มีชื่อว่า โสภิตมาณพ เมื่อเจริญวัยได้ไปศึกษาอักษรสมัยในลัทธิของพราหมณ์ วันหนึ่งได้ไปสู่สำนักของพระบรมศาสดา ได้ฟังธรรมีกถาที่พระองค์ทรงแสดง บังเกิดศรัทธาเลื่อมใส ออกบรรพชาอุปสมบทในพระธรรมวินัย ครั้นได้อุปสมบทเป็นภิกษุแล้ว ไม่ประมาท อุตส่าห์บำเพ็ญสมณธรรม เจริญวิปัสสนากรรมฐาน ไม่นานก็ได้สำเร็จพระอรหัตผล พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาญาณทั้งสี่ เป็นพระมหาขีณาสพอันประเสริฐ และเป็นผู้มีปกติสั่งสมซึ่งวสี ๕ (วสี ความคล่องแคล่ว, ความชำนาญ มี ๕ อย่าง คือ ๑. อาวัชชนวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการนึก ตรวจ องค์ฌานที่ตนได้ออกมาแล้ว ๒. สมาปัชชนวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการที่เข้าฌานได้รวดเร็วทันที ๓. อธิษฐานวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการที่จะรักษาไว้มิให้ฌานจิตนั้นตกภวังค์ ๔. วุฏฐานวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการจะออกจากฌานเมื่อใดก็ได้ตามต้องการ ๕. ปัจจเวกขณวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการพิจารณาทบทวนองค์ฌานฯ) ประการ ชำนาญคล่องแคล่วในปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ญาณเป็นเครื่องระลึกชาติในหนหลังฯ
เอตทัคคะ
อาศัยคุณสมบัตินี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงตั้งท่านไว้ในเอตทัคคฐานว่า เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ฝ่ายข้างระลึก ซึ่งปุพเพสันนิวาสนั้น ๆ ครั้นท่านพระโสภิตะดำรงชนมายุสังขารโดยสมควรแก่กาล ก็ดับขันธปรินิพพานฯ
ขอขอบคุณที่มาคะ http://www.geocities.com/piyainta/ab60.htm
ชาติภูมิ
ท่านพระโสภิตะ เกิดในตระกูลพราหมณ์ ในนครสาวัตถี มีชื่อว่า โสภิตมาณพ เมื่อเจริญวัยได้ไปศึกษาอักษรสมัยในลัทธิของพราหมณ์ วันหนึ่งได้ไปสู่สำนักของพระบรมศาสดา ได้ฟังธรรมีกถาที่พระองค์ทรงแสดง บังเกิดศรัทธาเลื่อมใส ออกบรรพชาอุปสมบทในพระธรรมวินัย ครั้นได้อุปสมบทเป็นภิกษุแล้ว ไม่ประมาท อุตส่าห์บำเพ็ญสมณธรรม เจริญวิปัสสนากรรมฐาน ไม่นานก็ได้สำเร็จพระอรหัตผล พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาญาณทั้งสี่ เป็นพระมหาขีณาสพอันประเสริฐ และเป็นผู้มีปกติสั่งสมซึ่งวสี ๕ (วสี ความคล่องแคล่ว, ความชำนาญ มี ๕ อย่าง คือ ๑. อาวัชชนวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการนึก ตรวจ องค์ฌานที่ตนได้ออกมาแล้ว ๒. สมาปัชชนวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการที่เข้าฌานได้รวดเร็วทันที ๓. อธิษฐานวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการที่จะรักษาไว้มิให้ฌานจิตนั้นตกภวังค์ ๔. วุฏฐานวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการจะออกจากฌานเมื่อใดก็ได้ตามต้องการ ๕. ปัจจเวกขณวสี ความชำนาญคล่องแคล่วในการพิจารณาทบทวนองค์ฌานฯ) ประการ ชำนาญคล่องแคล่วในปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ญาณเป็นเครื่องระลึกชาติในหนหลังฯ
เอตทัคคะ
อาศัยคุณสมบัตินี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงตั้งท่านไว้ในเอตทัคคฐานว่า เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ฝ่ายข้างระลึก ซึ่งปุพเพสันนิวาสนั้น ๆ ครั้นท่านพระโสภิตะดำรงชนมายุสังขารโดยสมควรแก่กาล ก็ดับขันธปรินิพพานฯ
ขอขอบคุณที่มาคะ http://www.geocities.com/piyainta/ab60.htm