PDA

แสดงเวอร์ชันเต็ม : ยิ่งกว่าน้ำใจ



*8q*
11-21-2008, 04:52 PM
คืนนั้นฝนตก อากาศหนาวเย็นเหลือเกิน ขณะที่ผมกำลังยืนรอรถประจำทางอยู่คนเดียว รถประจำทางคันหนึ่งวิ่งมาจอดตรงป้ายที่ผมได้ยืนอยู่ หญิงชราคนหนึ่งค่อยๆลงจากรถอย่างทุลักทุเล แล้วเดินตรงมาหาผมอย่างช้าๆ...

"แม่หนู...รถประจำทางคันต่อไปจะมาถึงเมื่อไหร่รู้ไหมจ๊ะ?"

"แล้วคุณยายจะไปรถสายไหนอ่ะคับ"
พอคุณยายบอก ผมก็อุทานเสียงดังลั่น

"อ้าว...ก็คุณยายเพิ่งลงมาจากรถสายนั้นเมื่อกี้เองนี้ครับ"

"เอ้อ..." หญิงชราตอบตะกุกตะกัก

"คือว่า...บนรถคันเมื่อกี้นี้ มีชายหนุ่มพิการ คนหนึ่งขึ้นมา แต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลย ยายรู้ว่า ถ้าคนแก่ๆอย่างยายลุกให้เขานั่ง เขาคงจะอายและไม่สบายใจแน่ๆ

ยายเลยทำเป็นว่าจะลงที่นี่ พอยายกดกริ่งให้รถจอด เขาก็เดินมานั่งตรงที่ยายได้โดยไม่ต้องอึดอัดใจ

ส่วนยายก็...เอ้อ...

รถประจำทางมันมีเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ พ่อคุณ..."

http://www.dhammathai.org/dhammastory/view.php?No=301