sisima
12-12-2008, 02:07 PM
ผมยังมีเรื่องทุกข์ภายในใจอีกเรื่องที่ยังไม่เคยปรึกษา
ง่ายๆสั้นๆเลยนะครับ
ผมตบหัวพ่อผมเอง
เรื่องมันเกิดขึ้นสมัยเด็ก ตอนที่พ่อผมพาผม (น่าจะ 7 - 8 ขวบ) ไปที่ทำงาน แล้วพ่อก็พาผมไปดินร้านอาหาร
สั่งของกินอย่างหรู ตอนนั้นเกิดปวดท้อง ผมถามพ่อว่าเป็นอะไร
พ่อผมพูดเล่นตามประสาพ่อลูก
ตอนนั้นผมเดินไปอยู่ข้างพ่อ พ่อถาม ทำไมหละ ? ก็... (ประโยคหลังผมจำไม่ได้)
ตอนนั้นแหละ มือซ้ายผมตบหัวพ่อจังๆเลย
ไม่แรงมาก แต่ก็บอกไม่ได้ว่าตอนนั้นทำไปเพระความโมโหรึเปล่า
พอทำเสร็จ ความสำนึกของบาปก็มาทันที
หลังจากนี้ปลายปีต่อมา ผมได้เข้าห้องสมุด และพบกับคำว่า กรรมหนัก 4 ประการ
ข้อ 1 เลยคือ การทุบตีทำร้านบิดามารดา
ผู้ที่กระทำกรรมหนัก จะต้องตกลงสู่โลกันต์นรก ไม่มีวันได้ผุดได้เกิดอีกถาวร
กรณีของผมคือ ตกโลกันต์นรกอย่างเดียวแน่นอนใช่ไหมครับ อ.เดฟ
แม้ว่าเหตุการณ์นั้นพ่อผมจะไม่คิดมาก เพราะผมยังเด็กและยังไม่รู้เรื่อง แต่รู้แต่ว่าทำไปก็เลียนแบบการ์ตูนในทีวี
แต่ อ.เดฟก็มาตอบหลายๆกระทู้แล้วว่า ไม่ว่าคนๆนั้นจะทำบาปด้วยเจตนาก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี เด็กก็ตาม ผูใหญกตาม รู้ตัวก็ดี ไม่รู้ตัวก็ดี ยังไงซะ บาปก็ต้องเกิด
และภาพนี้กลับมาหลอกหลอนผมทุกครั้ง
ดังที่นรกจะตัดสินคนบาป สิ่งความผิดทั่จะย่อนกลับมาทำโทษในนรกก็คือจิตใจเราเอง เพราะบาปจะถูกบันทึกในจิตใจของเราเอง
แน่นอนว่า ปัจจุบ้นผมก็ยังรักพ่อ และยังหวงพ่ออยู่
ผมได้คิดแต่ว่า ก่อนตาย ต้องพยายามเก็บเงินให้ได้มากที่สุด แล้วก็จะลงทุนสร้างวัดด้วยตนเอง
ไม่ใช่หนีจากบาป แต่อย่างน้อย ก็พยายามสร้างความดีเพื่อให้มากกว่าผลบาปที่ทำไว้
เพราะบุญที่เราจะได้ ยิ่งเราลงทุนมาก ลงแรงมาก ผลบุญก็จะมากตามไปด้วย (ผมเข้าใจแบบนี้นะ)
และนี่ก็เป็นบาปเพียงอย่างเดียวที่ผมจำได้ขึ้นใจและไม่มีวันลืม
จำเรื่องกระทู้อายุสั้นที่ผมเคยมาถาม อ. เดฟได้ไหมครับ
ผมมานั่งคิดหลายครั้งแล้ว ที่ผมมีสิทธิอายุสั้น ก็คือผลบาปนี้แหละ สัตว์นรกอย่างผมจะได้ลงนรกไวๆ
แต่เพื่อมามั่นใจ ผมมาถาม อ.เดฟ อีกคร้งดีกว่า
กรณีของผม ยังไงก็ต้องลงนรกอยู่แล้วแน่อนใช่ไหมครับ
ง่ายๆสั้นๆเลยนะครับ
ผมตบหัวพ่อผมเอง
เรื่องมันเกิดขึ้นสมัยเด็ก ตอนที่พ่อผมพาผม (น่าจะ 7 - 8 ขวบ) ไปที่ทำงาน แล้วพ่อก็พาผมไปดินร้านอาหาร
สั่งของกินอย่างหรู ตอนนั้นเกิดปวดท้อง ผมถามพ่อว่าเป็นอะไร
พ่อผมพูดเล่นตามประสาพ่อลูก
ตอนนั้นผมเดินไปอยู่ข้างพ่อ พ่อถาม ทำไมหละ ? ก็... (ประโยคหลังผมจำไม่ได้)
ตอนนั้นแหละ มือซ้ายผมตบหัวพ่อจังๆเลย
ไม่แรงมาก แต่ก็บอกไม่ได้ว่าตอนนั้นทำไปเพระความโมโหรึเปล่า
พอทำเสร็จ ความสำนึกของบาปก็มาทันที
หลังจากนี้ปลายปีต่อมา ผมได้เข้าห้องสมุด และพบกับคำว่า กรรมหนัก 4 ประการ
ข้อ 1 เลยคือ การทุบตีทำร้านบิดามารดา
ผู้ที่กระทำกรรมหนัก จะต้องตกลงสู่โลกันต์นรก ไม่มีวันได้ผุดได้เกิดอีกถาวร
กรณีของผมคือ ตกโลกันต์นรกอย่างเดียวแน่นอนใช่ไหมครับ อ.เดฟ
แม้ว่าเหตุการณ์นั้นพ่อผมจะไม่คิดมาก เพราะผมยังเด็กและยังไม่รู้เรื่อง แต่รู้แต่ว่าทำไปก็เลียนแบบการ์ตูนในทีวี
แต่ อ.เดฟก็มาตอบหลายๆกระทู้แล้วว่า ไม่ว่าคนๆนั้นจะทำบาปด้วยเจตนาก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี เด็กก็ตาม ผูใหญกตาม รู้ตัวก็ดี ไม่รู้ตัวก็ดี ยังไงซะ บาปก็ต้องเกิด
และภาพนี้กลับมาหลอกหลอนผมทุกครั้ง
ดังที่นรกจะตัดสินคนบาป สิ่งความผิดทั่จะย่อนกลับมาทำโทษในนรกก็คือจิตใจเราเอง เพราะบาปจะถูกบันทึกในจิตใจของเราเอง
แน่นอนว่า ปัจจุบ้นผมก็ยังรักพ่อ และยังหวงพ่ออยู่
ผมได้คิดแต่ว่า ก่อนตาย ต้องพยายามเก็บเงินให้ได้มากที่สุด แล้วก็จะลงทุนสร้างวัดด้วยตนเอง
ไม่ใช่หนีจากบาป แต่อย่างน้อย ก็พยายามสร้างความดีเพื่อให้มากกว่าผลบาปที่ทำไว้
เพราะบุญที่เราจะได้ ยิ่งเราลงทุนมาก ลงแรงมาก ผลบุญก็จะมากตามไปด้วย (ผมเข้าใจแบบนี้นะ)
และนี่ก็เป็นบาปเพียงอย่างเดียวที่ผมจำได้ขึ้นใจและไม่มีวันลืม
จำเรื่องกระทู้อายุสั้นที่ผมเคยมาถาม อ. เดฟได้ไหมครับ
ผมมานั่งคิดหลายครั้งแล้ว ที่ผมมีสิทธิอายุสั้น ก็คือผลบาปนี้แหละ สัตว์นรกอย่างผมจะได้ลงนรกไวๆ
แต่เพื่อมามั่นใจ ผมมาถาม อ.เดฟ อีกคร้งดีกว่า
กรณีของผม ยังไงก็ต้องลงนรกอยู่แล้วแน่อนใช่ไหมครับ