sisima
02-07-2009, 12:22 AM
ว่าจะมาโพสตั้งนานแล้วนะครับ
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเป็นวันเกิดผม ผมเลยตั้งใจจะไปทำบุญที่วัด ซึ่งไปทีนึ่นับครั้งได้ -*-
ผมไปวัดมหาบุดซึ่งเป็นวัดในดวงใจผมและอยู่ใกลๆบ้านผม (ชอบย่านากอะ อิอิ)
แต่เรืองมันก็เริ่มจนได้อะครับ
ผมไปซื้อถังสังฆทานหน้าวัด ป้าคนขายทักผมทันทีเลยว่า "มาบนเกณฑ์ทหารเหรอ"
"ปะ เปล่าครับ" ผมตอบไป
"เหรอ เพราะถ้าจะบนก็ต้องบนกันตอนนี้"
ผมหละงงกับป้าจริงๆ ไหงมาทักแบบนี้ก็ไม่รุ
ผมเดินไปหาพระท่านแล้วก็ถวายสังฆทาน
พอถวายเสร็จ พระทักผมเลย
"โยมไม่สบายรึเปล่า"
ผมเงยหน้ามองพระแบบงงๆเลย ผมว่าผมทำหน้าให้มันสบายใจแล้วนา
แต่ก็ไม่ได้บอกกับพระท่านว่ามาเพราะวันเกิดตนเอง
จากนั้นก็ไปซื้อธูปเทียนไปไหว้พระในโบสถ์
แล้วก็ลองเสี่ยงเซียมซีสักหน้อย
ดั๊นเจอใบมหาซวยซะอีก - - *
ความจริงผมคิดมากมาตั้งแต่พระทักผมว่าผมไม่สบายแล้วหละครับ ก็เดินไปหาศาลย่านาถ ไปเยี่ยมท่านสักหน่อย
เจอพ่อค้าแม่ค้าเอาปลาเอาเต่ามาขายให้เราปล่อย ใจจริงผมก็อยากจะซื้ออะนะ
แต่ผมเดินไปตรงคลองที่เขาให้ปล่อย มันไม่มีป้ายเขียนว่าเขตอภัยทาน
ตอนนั้นผมลืมนึกถึงเรื่องที่ อ.เดฟ บอกว่า ถ้าเราซื้อไปปล่อยแล่ว สัตว์ตัวนั้นจะโดนจับอีกรึไม่ก็ขึ้นอย่กับเวรกับกรรม (นึกขึ้นได้ตอนที่เดินออกจากวัด) ผมเลยไมได้ซื้อ เพราะนอกจากราคาแพงเกินเหตุที่ผมเคยซื้อมาปล่อยแล้ว เขาจะมาจับตอนไหนก็ได้
วันนั้นผมหมดเงินไป ถ้าจำไม่ผิดก็ 300 - 500 บาท ทำบุญไป ไม่เสียดายเงินหรอก แต่ไหงผมรู้สึกไม่สบายใจเลย
เลยสงสัยว่า ที่ผมไม่สบายใจ คือ ตอนที่พระท่านทักว่าผมไม่สบาย หรือ ผมไม่ยอมซื้อปลาไปปล่อยกันแน่
แต่พอออกมาจากวัดแล้วกลับรู้สึกโล่งอกยังไงก็ไม่รู้
เหมือนกับว่าวัดได้ดึงความไม่สบายใจจากตัวผมไปแล้วอย่างนั้น
ขอโทษนะครับที่บรรยายมาซะยาวยืด อ.เดฟคิดว่ายังไงบ้างครับ
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเป็นวันเกิดผม ผมเลยตั้งใจจะไปทำบุญที่วัด ซึ่งไปทีนึ่นับครั้งได้ -*-
ผมไปวัดมหาบุดซึ่งเป็นวัดในดวงใจผมและอยู่ใกลๆบ้านผม (ชอบย่านากอะ อิอิ)
แต่เรืองมันก็เริ่มจนได้อะครับ
ผมไปซื้อถังสังฆทานหน้าวัด ป้าคนขายทักผมทันทีเลยว่า "มาบนเกณฑ์ทหารเหรอ"
"ปะ เปล่าครับ" ผมตอบไป
"เหรอ เพราะถ้าจะบนก็ต้องบนกันตอนนี้"
ผมหละงงกับป้าจริงๆ ไหงมาทักแบบนี้ก็ไม่รุ
ผมเดินไปหาพระท่านแล้วก็ถวายสังฆทาน
พอถวายเสร็จ พระทักผมเลย
"โยมไม่สบายรึเปล่า"
ผมเงยหน้ามองพระแบบงงๆเลย ผมว่าผมทำหน้าให้มันสบายใจแล้วนา
แต่ก็ไม่ได้บอกกับพระท่านว่ามาเพราะวันเกิดตนเอง
จากนั้นก็ไปซื้อธูปเทียนไปไหว้พระในโบสถ์
แล้วก็ลองเสี่ยงเซียมซีสักหน้อย
ดั๊นเจอใบมหาซวยซะอีก - - *
ความจริงผมคิดมากมาตั้งแต่พระทักผมว่าผมไม่สบายแล้วหละครับ ก็เดินไปหาศาลย่านาถ ไปเยี่ยมท่านสักหน่อย
เจอพ่อค้าแม่ค้าเอาปลาเอาเต่ามาขายให้เราปล่อย ใจจริงผมก็อยากจะซื้ออะนะ
แต่ผมเดินไปตรงคลองที่เขาให้ปล่อย มันไม่มีป้ายเขียนว่าเขตอภัยทาน
ตอนนั้นผมลืมนึกถึงเรื่องที่ อ.เดฟ บอกว่า ถ้าเราซื้อไปปล่อยแล่ว สัตว์ตัวนั้นจะโดนจับอีกรึไม่ก็ขึ้นอย่กับเวรกับกรรม (นึกขึ้นได้ตอนที่เดินออกจากวัด) ผมเลยไมได้ซื้อ เพราะนอกจากราคาแพงเกินเหตุที่ผมเคยซื้อมาปล่อยแล้ว เขาจะมาจับตอนไหนก็ได้
วันนั้นผมหมดเงินไป ถ้าจำไม่ผิดก็ 300 - 500 บาท ทำบุญไป ไม่เสียดายเงินหรอก แต่ไหงผมรู้สึกไม่สบายใจเลย
เลยสงสัยว่า ที่ผมไม่สบายใจ คือ ตอนที่พระท่านทักว่าผมไม่สบาย หรือ ผมไม่ยอมซื้อปลาไปปล่อยกันแน่
แต่พอออกมาจากวัดแล้วกลับรู้สึกโล่งอกยังไงก็ไม่รู้
เหมือนกับว่าวัดได้ดึงความไม่สบายใจจากตัวผมไปแล้วอย่างนั้น
ขอโทษนะครับที่บรรยายมาซะยาวยืด อ.เดฟคิดว่ายังไงบ้างครับ