PDA

แสดงเวอร์ชันเต็ม : ไปไหนปากอย่าไว...ใจอย่าเบา หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม



*8q*
02-08-2009, 01:20 PM
http://i2.photobucket.com/albums/y20/namsirin/1-3.jpg


ไปไหนปากอย่าไว ใจอย่าเบา
เรื่องเก่าอย่ามารื้อฟื้น เรื่องอื่นอย่าไปคิด
ทำกิจที่ชอบ กำหนดปัจุบัน...ปัจจุบัน





...กัมมัฏฐานช่วยเราได้แน่นอน





http://dhammajak.net/gallery/albums/userpics/%CB%C5%C7%A7%BE%E8%CD%A8%C3%D1%AD%20%B0%D4%B5%B8%D1%C1%E2%C1%2012.jpg


ขอให้มีศรัทธาตั้งใจปฏิบัติกัมมัฏฐาน ต้องได้แน่นอน ไม่มากก็น้อย
อดทนหน่อย เพราะการอดทนเป็นคุณสมบัติของนักต่อสู้
ถ้าเราไม่อดทนต่อความลำบาก
ต่อความเจ็บใจแล้วไม่ต้องไปทำอะไรแล้ว ไม่ได้อะไร
ถ้าเราปลงอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
แล้วจะเห็นได้ชัดว่า ไม่มีอะไรแน่นอนต่อชีวิตเลย

สติสัมปชัญญะ เป็นเพื่อนตายไม่มีผันแปรเปลี่ยนแปลง
ถ้าเราทำได้โรคภัยไข้เจ็บก็จะหาย
อาตมาตอนบวชใหม่ๆ ป่วยทุกวันเป็นลมทุกวัน
ขึ้นศาลาวันพระที่วัดพรหม หน้ามืดตลอด สามวันดี สี่วันไข้
ตอนนั้นยังไม่ได้เข้ากัมมัฏฐาน ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ก็เลยคิดว่าคงจะอยู่ไม่ได้คงต้องสึก
เพราะสามวันดีสี่วันไข้เป็นลมทุกวัน
ข้าวก็ฉันไม่ได้ตอนนั้นผอมมาก
พอเจริญพระกัมมัฏฐานจึงได้รู้ว่า ได้เคยฆ่าเป็ดฆ่าไก่เป็นเข่งๆ
ยิงนกเป็นฝูงๆ จึงต้องมาเป็นอย่างนี้ เพราะเราฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมากมาย
ฆ่าสัตว์นี้อายุสั้น แต่เราก็ได้กัมมัฏฐานช่วยยังชีวิตเราอยู่มาได้จนบัดนี้
ทุกคนจำไว้หลายอย่างหลายประการ...กัมมัฏฐานช่วยเราได้

http://www.dhammathai.org/store/talk/view.php?No=326

tanwakom
02-08-2009, 01:28 PM
อันนี้เปรียบเทียบให้ดูว่า ถ้าเราแก้ไขตัดแต่งสักหน่อยให้เส้นมันออกไป

น่าจะดูง่าย สบายตากว่านะครับ..http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/smiley.gif




หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
http://i2.photobucket.com/albums/y20/namsirin/1-3.jpg

ไปไหนปากอย่าไว ใจอย่าเบา
เรื่องเก่าอย่ามารื้อฟื้น เรื่องอื่นอย่าไปคิด
ทำกิจที่ชอบ กำหนดปัจุบัน...ปัจจุบัน



http://dhammajak.net/gallery/albums/userpics/%CB%C5%C7%A7%BE%E8%CD%A8%C3%D1%AD%20%B0%D4%B5%B8%D1%C1%E2%C1%2012.jpg

ขอให้มีศรัทธาตั้งใจปฏิบัติกัมมัฏฐาน ต้องได้แน่นอน ไม่มากก็น้อย
อดทนหน่อย เพราะการอดทนเป็นคุณสมบัติของนักต่อสู้
ถ้าเราไม่อดทนต่อความลำบาก
ต่อความเจ็บใจแล้วไม่ต้องไปทำอะไรแล้ว ไม่ได้อะไร
ถ้าเราปลงอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
แล้วจะเห็นได้ชัดว่า ไม่มีอะไรแน่นอนต่อชีวิตเลย

สติสัมปชัญญะ เป็นเพื่อนตายไม่มีผันแปรเปลี่ยนแปลง
ถ้าเราทำได้โรคภัยไข้เจ็บก็จะหาย
อาตมาตอนบวชใหม่ๆ ป่วยทุกวันเป็นลมทุกวัน
ขึ้นศาลาวันพระที่วัดพรหม หน้ามืดตลอด สามวันดี สี่วันไข้
ตอนนั้นยังไม่ได้เข้ากัมมัฏฐาน ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ก็เลยคิดว่าคงจะอยู่ไม่ได้คงต้องสึก
เพราะสามวันดีสี่วันไข้เป็นลมทุกวัน
ข้าวก็ฉันไม่ได้ตอนนั้นผอมมาก
พอเจริญพระกัมมัฏฐานจึงได้รู้ว่า ได้เคยฆ่าเป็ดฆ่าไก่เป็นเข่งๆ
ยิงนกเป็นฝูงๆ จึงต้องมาเป็นอย่างนี้ เพราะเราฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมากมาย
ฆ่าสัตว์นี้อายุสั้น แต่เราก็ได้กัมมัฏฐานช่วยยังชีวิตเราอยู่มาได้จนบัดนี้
ทุกคนจำไว้หลายอย่างหลายประการ...กัมมัฏฐานช่วยเราได้

http://www.dhammathai.org/store/talk/view.php?No=326 (http://www.dhammathai.org/store/talk/view.php?No=326)

*8q*
02-09-2009, 09:26 PM
http://www.watkoh.com/board/Smileys/default/grin.gifขอบคุนครับจารย์ที่แนะนำ

*8q*
02-12-2009, 08:59 PM
บริวารมา...เพราะน้ำใจดี...





http://www.dhammajak.net/gallery/albums/userpics/%CB%C5%C7%A7%BE%E8%CD%A8%C3%D1%AD%20%B0%D4%B5%B8%D1%C1%E2%C1%2012.jpg

บริวารมา...เพราะน้ำใจดี

บริวารหนี...เพราะน้ำใจลด

บริวารหมด...เพราะน้ำใจแห้ง

บริวารกลั่นแกล้ง...เพราะไม่ยุติธรรม
http://www.dhammathai.org/store/talk/view.php?No=332

piangfan
05-06-2009, 09:25 PM
สาธุค่ะ

*8q*
06-12-2009, 08:42 PM
สมบัติหรือเงินทองสิ่งของวัตถุต่างๆ

ไม่ช่วยดับไฟคือทุกข์ในใจได้

มีแต่จะเสริมให้มากขึ้น

มีแต่คุณธรรมความดีเท่านั้น

จะช่วยดับไฟหรือลดให้เปลวน้อยลง

ความสุขที่แท้จริงคือการมีธรรมครองใจสิ่งอื่นๆ

เป็นเพียงเครื่องประกอบ

ช่วยสภาพความเป็นอยู่ให้พอมีพอเป็นตามสภาวะอันควรเท่านั้น

ก็เมื่อโลกอันความมืดด้วยราคะ

โทสะ

โมหะ

เหมือนกองไฟกองใหญ่ลุกโพลงอยู่ทั้งวันทั้งคืนเช่นนี้

เรายังพากันหัวเราะเฮฮาหน้ายิ้มอยู่ได้

ทำไมไม่พากันแสวงหาที่พึ่งเสียแต่บัดนี้เล่า

อย่าพากันอยู่แบบนี้

เดี๋ยวจะพากันไปแบบนี้

ตายแบบนี้

แล้วก็เสวยผลทนทุกข์แบบนี้กันอีก

ไม่มีสิ้นสุดได้

(
หลวงตามหาบัว
)

rain....
01-03-2010, 04:27 PM
อนุโมทนา วันทามิ

ขอบคุณค่ะ