DAO
02-13-2009, 04:43 PM
http://www.dhammasavana.or.th/pic_upload/pic_no_26_jam1180.jpg
วาทะธรรม ของ..
หลวงปู่จาม มหาปุญโญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม ในพรรษา ปี 2545
ความสุขที่แท้จริงได้แก่สุขอันเกิดจากจิตนิ่งสงบ.
ตัวเราได้ตัวตนเป็นคนมนุษย์
แต่ไม่รู้จักคุณค่าของมนุษย์
นี่เรียกว่า ประมาท.
บุคคลผู้มีนิสัยปัจจัยต้องมีเครื่องอยู่
ศีล 5 เป็นเครื่องอยู่
ศีล 8 เป็นเครื่องอยู่
เมตตาเป็นเครื่องอยู่
คุณงามความดีใด ๆ เป็นเครื่องอยู่
เหล่านี้เป็นเครื่องหมายของความดี.
การจะปล่อยวางได้
การจะละคลายความยึดถือ
การจะหายจากความยึดมั่นสำคัญหมาย
ต้องทำจิตให้สงบเสียก่อน
เพราะอาศัยความสงบของจิตนั้นเอง
วิปัสสนาญาณจึงจะเกิดได้.
อาการของจิตนั้น เป็นได้ทั้งกิเลส
เป็นได้ทั้งธรรมมะ
ต้องระมัดระวังอย่า หลงจิต อย่าหลงตน.
อยู่เฉย ๆ มันไม่ได้ประโยชน์อันใดดอก
มันต้องพิจารณาฝึกหัดใช้ปัญญา
ใช้ปัญญาพิจารณา
อย่าอยู่เฉย ๆ .
ทุกขํเป็นวิหารธรรม
สุขเป็นวิหารธรรม
ธรรมเป็นวิหารธรรม
คำว่า วิหารธรรม คือ เป็นเครื่องดำเนินของชีวิต
เป็นเครื่องดำเนินของวัฏฏะ .
อย่าไปกลัวทุกขํ
อย่าอยากได้สุขจนเกินตัว
คนกลัว - คนอยากมากเกินไป
นั้นมันทำความดีไม่ถูก
คนใดกลัวทุกข์คนนั้นกลัวธรรม.
เราเกิดมาในกามภพนี้
จึงได้สุขจากกาม
จึงได้ทุกข์จากกาม
ความรัก ความชัง ความยินดี ความยินร้าย
จึงเป็นตัวกาม , เป็นตัวตัณหา
แม้สุขก็สุขอยู่กับทุกข์
จึงเป็นทุกข์ล้วน ๆ ในชีวิตของเรา.
รูปกายนี้
จะมีอะไร นอกเสียจากรูป
รูปเป็นธาตุทั้ง 4 ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ
รูป อนิจจํ
รูป ทุกขํ
รูป อนัตตา.
ใจไม่มีตน มีตัว แต่เป็นของมีฤทธิ์
คำว่ามีฤทธิ์นั้น แปลว่า ทำกรรมได้ กรรมดีได้
กรรมชั่วได้
คำว่า กรรมมันเกิดจากความคิด คิดดี คิดชั่ว
เรียกว่า มโนกรรม
ใจของเราเป็นความดีอยู่แล้ว อย่าเอาไปทำกรรมชั่ว.
คนโลภก็ตั้งแต่โลภ
คนอยากได้ก็ตั้งแต่อยากได้
คนเมาก็ตั้งแต่เมา
คนโทสะร้ายก็ตั้งแต่โทสะร้าย
คนลุ่มหลงมัวเมาก็ไปตามเรื่อง
เกิดมามันจึงเป็นทุกข์อยู่เสมอ .
คิดถึงอายุของตน
วันนี้อายุเท่าใด
วันไหนจะตาย
ตายไปด้วยอะไร
ตายแล้วถืออะไรไป .
วันหนึ่งวันหนึ่ง
นึกถึงตนกี่ครั้ง
นึกถึงความตายกี่ครั้ง
รู้ไหมว่าตัวเองมันแก่เฒ่าทุกวัน
อะไรบ้างจะเป็นสมบัติของตน .
คนได้สุขก็เมาสุข
คนได้ทุกข์ก็เมาทุกข์
คนเมาก็เมา
คนศึกษาก็เมาศึกษา
คนปฏิบัติก็เมาปฏิบัติ
ความรู้สึกตัวมันมีน้อย
จึงไม่ค่อยรู้จักตนเอง .
อนิจจํ
ทุกขํ
อนัตตา
พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้วไม่มีผิดพลาด
มั่นคงแน่นอน
เป็นธรรมแท้แน่นอน .
สบายดี...
สบายรอท่าวันตาย
เมื่อใดมันจะตาย
อายุมากแล้วนี้
มันก็อยากตาย
เราเดินทางไกล
มันอยากจะให้ถึงจุดหมายปลายทาง
อย่างเร็ว ๆ กำลังแข้งขาไม่พอ
คนเกิดมาแล้วมันมีทุกข์มาก
เมื่อทุกข์อยู่ตลอดก็อยากจะพ้นทุกข์
มาถามหาความสำเร็จมรรคผล
ตามหาทั้งที่กำลังของตัวไม่พอ .
ความดีอันตนทำไว้นั้น
มันซึมซาบเข้าถึงหัวใจ
มันซาบซ่านอยู่ในใจ
นี่เรียกว่า สุขใจ
สุขสัมผัสของเรา
สุขอันคนอื่นไม่มีส่วนด้วย
ด้วยเหตุนี้...
จึงให้ตั้งใจทำความดี .
ความชั่วทั้งหลายมันเป็นอันตรายของธรรม
ความโลภเกิดขึ้น
ความหลงเกิดขึ้น
ความโกรธเกิดขึ้น
เกิดขึ้นแล้วเต็มอยู่ในใจ ความสงบก็ไม่เกิด
ความสว่างก็ไม่เกิด
ใจก็ไม่ใสสะอาด
ในที่สุดก็ไม่รู้ช่องหนทางการแก้ไข - การรักษา .
อย่าไปเชื่อหลายกับพระสมัยใหม่
พระขี้กะโล่ ธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าไม่ถือ
ทำอะไรไปตามความพอใจ .
รูปนี้เป็นของใคร
เวทนาเป็นของใคร
สัญญาเป็นของใคร
สังขารเป็นของใคร
วิญญาณเป็นของใคร
เป็นของเราอยู่หรือ เป็นแล้วทำไมมันต้อง
มีเกิด
มีแก่
มีเจ็บ
มีตาย
มีทุกข์มีสุข ด้วยเล่า
คิดถึงตัวเองบ้างไหม
ตัวตนนี้ใช่หรือไม่ใช่ตัวตน
อย่างไรจึงเป็นเช่นนั้น .
คนมีทรัพย์เป็นนกเขา
คนมีทานเป็นนกเขา
คนมีศีลเป็นนกเขา
คนมีภาวนาเป็นนกเขา
คนมีปัญญาเป็นนกเขา
อะไรก็ของกูของกู
นิดหน่อยก็ของกู ของกู
ระวังอย่าให้เป็นนกเขา .
สิ่งใดควรรักษา
สิ่งใดควรละควรเอา
สิ่งใดควรถอน
สิ่งใดควรทิ้ง
สิ่งใดควรดำเนินต่อไป
ให้รู้ตนของตน ให้เห็นโทษภัยและคุณประโยชน์ .
ฐานที่ตั้งของธรรม
คือความสงบ
ความเกิดจากมีสติ
สติเกิดจากรู้จักจิตของตน
การฟังธรรมคำสอนต้องได้ความและรู้เรื่อง .
ใจมันตั้งอยู่ในกาย
เราอยู่อย่างใดใจมันก็อยู่ด้วยอย่างนั้น
ให้รู้จักกาย
ให้รู้จักใจ.
http://www.yenta4.com/dookdik/upload/43/43/465af31acd5ef.gif (http://www.yenta4.com/dookdik/download.php?n=upload/43/43/465af31acd5ef.gif)
ขอขอบคุณที่มาคะ http://www.watthummuangna.com/board/showthread.php?t=8072
วาทะธรรม ของ..
หลวงปู่จาม มหาปุญโญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม ในพรรษา ปี 2545
ความสุขที่แท้จริงได้แก่สุขอันเกิดจากจิตนิ่งสงบ.
ตัวเราได้ตัวตนเป็นคนมนุษย์
แต่ไม่รู้จักคุณค่าของมนุษย์
นี่เรียกว่า ประมาท.
บุคคลผู้มีนิสัยปัจจัยต้องมีเครื่องอยู่
ศีล 5 เป็นเครื่องอยู่
ศีล 8 เป็นเครื่องอยู่
เมตตาเป็นเครื่องอยู่
คุณงามความดีใด ๆ เป็นเครื่องอยู่
เหล่านี้เป็นเครื่องหมายของความดี.
การจะปล่อยวางได้
การจะละคลายความยึดถือ
การจะหายจากความยึดมั่นสำคัญหมาย
ต้องทำจิตให้สงบเสียก่อน
เพราะอาศัยความสงบของจิตนั้นเอง
วิปัสสนาญาณจึงจะเกิดได้.
อาการของจิตนั้น เป็นได้ทั้งกิเลส
เป็นได้ทั้งธรรมมะ
ต้องระมัดระวังอย่า หลงจิต อย่าหลงตน.
อยู่เฉย ๆ มันไม่ได้ประโยชน์อันใดดอก
มันต้องพิจารณาฝึกหัดใช้ปัญญา
ใช้ปัญญาพิจารณา
อย่าอยู่เฉย ๆ .
ทุกขํเป็นวิหารธรรม
สุขเป็นวิหารธรรม
ธรรมเป็นวิหารธรรม
คำว่า วิหารธรรม คือ เป็นเครื่องดำเนินของชีวิต
เป็นเครื่องดำเนินของวัฏฏะ .
อย่าไปกลัวทุกขํ
อย่าอยากได้สุขจนเกินตัว
คนกลัว - คนอยากมากเกินไป
นั้นมันทำความดีไม่ถูก
คนใดกลัวทุกข์คนนั้นกลัวธรรม.
เราเกิดมาในกามภพนี้
จึงได้สุขจากกาม
จึงได้ทุกข์จากกาม
ความรัก ความชัง ความยินดี ความยินร้าย
จึงเป็นตัวกาม , เป็นตัวตัณหา
แม้สุขก็สุขอยู่กับทุกข์
จึงเป็นทุกข์ล้วน ๆ ในชีวิตของเรา.
รูปกายนี้
จะมีอะไร นอกเสียจากรูป
รูปเป็นธาตุทั้ง 4 ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ
รูป อนิจจํ
รูป ทุกขํ
รูป อนัตตา.
ใจไม่มีตน มีตัว แต่เป็นของมีฤทธิ์
คำว่ามีฤทธิ์นั้น แปลว่า ทำกรรมได้ กรรมดีได้
กรรมชั่วได้
คำว่า กรรมมันเกิดจากความคิด คิดดี คิดชั่ว
เรียกว่า มโนกรรม
ใจของเราเป็นความดีอยู่แล้ว อย่าเอาไปทำกรรมชั่ว.
คนโลภก็ตั้งแต่โลภ
คนอยากได้ก็ตั้งแต่อยากได้
คนเมาก็ตั้งแต่เมา
คนโทสะร้ายก็ตั้งแต่โทสะร้าย
คนลุ่มหลงมัวเมาก็ไปตามเรื่อง
เกิดมามันจึงเป็นทุกข์อยู่เสมอ .
คิดถึงอายุของตน
วันนี้อายุเท่าใด
วันไหนจะตาย
ตายไปด้วยอะไร
ตายแล้วถืออะไรไป .
วันหนึ่งวันหนึ่ง
นึกถึงตนกี่ครั้ง
นึกถึงความตายกี่ครั้ง
รู้ไหมว่าตัวเองมันแก่เฒ่าทุกวัน
อะไรบ้างจะเป็นสมบัติของตน .
คนได้สุขก็เมาสุข
คนได้ทุกข์ก็เมาทุกข์
คนเมาก็เมา
คนศึกษาก็เมาศึกษา
คนปฏิบัติก็เมาปฏิบัติ
ความรู้สึกตัวมันมีน้อย
จึงไม่ค่อยรู้จักตนเอง .
อนิจจํ
ทุกขํ
อนัตตา
พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้วไม่มีผิดพลาด
มั่นคงแน่นอน
เป็นธรรมแท้แน่นอน .
สบายดี...
สบายรอท่าวันตาย
เมื่อใดมันจะตาย
อายุมากแล้วนี้
มันก็อยากตาย
เราเดินทางไกล
มันอยากจะให้ถึงจุดหมายปลายทาง
อย่างเร็ว ๆ กำลังแข้งขาไม่พอ
คนเกิดมาแล้วมันมีทุกข์มาก
เมื่อทุกข์อยู่ตลอดก็อยากจะพ้นทุกข์
มาถามหาความสำเร็จมรรคผล
ตามหาทั้งที่กำลังของตัวไม่พอ .
ความดีอันตนทำไว้นั้น
มันซึมซาบเข้าถึงหัวใจ
มันซาบซ่านอยู่ในใจ
นี่เรียกว่า สุขใจ
สุขสัมผัสของเรา
สุขอันคนอื่นไม่มีส่วนด้วย
ด้วยเหตุนี้...
จึงให้ตั้งใจทำความดี .
ความชั่วทั้งหลายมันเป็นอันตรายของธรรม
ความโลภเกิดขึ้น
ความหลงเกิดขึ้น
ความโกรธเกิดขึ้น
เกิดขึ้นแล้วเต็มอยู่ในใจ ความสงบก็ไม่เกิด
ความสว่างก็ไม่เกิด
ใจก็ไม่ใสสะอาด
ในที่สุดก็ไม่รู้ช่องหนทางการแก้ไข - การรักษา .
อย่าไปเชื่อหลายกับพระสมัยใหม่
พระขี้กะโล่ ธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าไม่ถือ
ทำอะไรไปตามความพอใจ .
รูปนี้เป็นของใคร
เวทนาเป็นของใคร
สัญญาเป็นของใคร
สังขารเป็นของใคร
วิญญาณเป็นของใคร
เป็นของเราอยู่หรือ เป็นแล้วทำไมมันต้อง
มีเกิด
มีแก่
มีเจ็บ
มีตาย
มีทุกข์มีสุข ด้วยเล่า
คิดถึงตัวเองบ้างไหม
ตัวตนนี้ใช่หรือไม่ใช่ตัวตน
อย่างไรจึงเป็นเช่นนั้น .
คนมีทรัพย์เป็นนกเขา
คนมีทานเป็นนกเขา
คนมีศีลเป็นนกเขา
คนมีภาวนาเป็นนกเขา
คนมีปัญญาเป็นนกเขา
อะไรก็ของกูของกู
นิดหน่อยก็ของกู ของกู
ระวังอย่าให้เป็นนกเขา .
สิ่งใดควรรักษา
สิ่งใดควรละควรเอา
สิ่งใดควรถอน
สิ่งใดควรทิ้ง
สิ่งใดควรดำเนินต่อไป
ให้รู้ตนของตน ให้เห็นโทษภัยและคุณประโยชน์ .
ฐานที่ตั้งของธรรม
คือความสงบ
ความเกิดจากมีสติ
สติเกิดจากรู้จักจิตของตน
การฟังธรรมคำสอนต้องได้ความและรู้เรื่อง .
ใจมันตั้งอยู่ในกาย
เราอยู่อย่างใดใจมันก็อยู่ด้วยอย่างนั้น
ให้รู้จักกาย
ให้รู้จักใจ.
http://www.yenta4.com/dookdik/upload/43/43/465af31acd5ef.gif (http://www.yenta4.com/dookdik/download.php?n=upload/43/43/465af31acd5ef.gif)
ขอขอบคุณที่มาคะ http://www.watthummuangna.com/board/showthread.php?t=8072