ปีศาจ
09-10-2009, 02:28 PM
"หนึ่งชีวิตที่เกิดมาของคนเรานั้น ถ้ายังไม่ตายก็ต้องแสวงหาสิ่งที่ต้องการไปเรื่อยๆ" อ่านแล้วคิดอย่างไรกันบ้างครับ
ในมุมมองหนึ่งอาจจะมองว่าคนเรานี้ช่างไม่รู้จักพอเสียบ้างเลย มีอยู่แล้วก็ยังต้องการเพิ่มอีก
ในอีกมุมมองหนึ่งอาจจะบอกว่าสิ่งที่เราต้องการนั้นอาจจะจำเป็นมากๆ และเราก็มีความจำเป็นหลายๆอย่าง จึงต้องเสาะแสวงหาสิ่งเหล่านั้นมาให้ครบพร้อม
อันนี้ไม่ว่ากัน แล้วแต่ใครจะคิด ใครจะตีความไป ไม่ผิดเสมอไปและก็ไม่ถูกเสมอไป ความคิดของคนเรามันไม่ค่อยจะตรงกันอยู่แล้ว
มาพูดเรื่องการแสวงหาต่อดีกว่า
คำถาม "ทำไมเราต้องเสาะแสวงหาสิ่งต่างๆมาด้วย?"
คำตอบ "ก็เพื่อตอบสนองความต้องการที่ไม่มีขีดจำกัดของมนุษย์ไง"
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความต้องการมากที่สุดไม่ว่าจะเรื่องใดๆ
มีเงินอยู่หนึ่งล้านบาทยังไม่พออยากจะมีเพิ่มอีกเป็นสิบล้านเป็นร้อยล้านพันล้าน
มียศศักดิ์สูงส่งแค่ไหนก็ยังไม่เป็นประกันว่าจะได้รับการยกย่อง จึงต้องเร่งฝีมือสร้างยศให้กับตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ
หรือง่ายที่สุด ลองดูผู้คนทั่วไป(ไม่ได้เจาะจงไปที่ใครคนใดคนหนึ่งหรือเหมารวมนะครับ แต่ถ้าท่านได้เจอกับคนประเภทนี้ก็เหนื่อยใจหน่อย)เวลาเราให้ของบางสิ่งบางอย่างแล้วบางคนพอ แต่บางคนไม่พอยังจะขอสิ่งอื่นๆอีกมากมาย
ถ้าเรื่องพวกนี้มันยังไกลตัว งั้นลองมองมาดูที่ตัวเรา เวลาเราได้อะไรมาบางอย่างเราดีใจ ใช่เราดีใจ (หรือบางคนอาจเสียใจ) ถ้าเราดีใจกับมันเราก็ต้องอยากได้เพิ่มอีกใช้ไหม?
หรือเวลาเราไปสั่งข้าวแกงจากแม่ค้า(อันนี้ดูง่ายมาก)พอแม่ค้าตักแกงใส่จาน เราเคยคิดอยู่ในใจไหมว่า "เอาอีก เอาอีก เอาเยอะๆ" ถ้าแม่ค้าตักให้เยอะหน่อยเราก็ดีใจ แต่ถ้าแม่ค้าให้น้อย...(ลองคิดดูเอง)
ทำไมเราถึงอยากได้เยอะๆล่ะ
คำตอบก็คือ เพื่อตัวเราไง มีตัวเราเป็นที่ตั้งจะที่อะไรจะเอาอะไรก็เพื่อตัวเรา(บางคนอาจจะเถียงก็ได้ แต่ลองมองดูลึกๆก็เพื่อตัวเราใช่ไหม ให้มองให้ครบทุกด้านก่อน) เพื่อตัวเราอย่างไร ก็เพื่อให้ตัวเรามีความสุขไง มีความสุขกับการได้สิ่งต่างๆที่ถูกใจตนเอง (เป็นไง ง่ายดีไหมครับ)
ลองขยับขึ้นมาอีกหน่อยเรื่องเงิน ตอนนี้เรามีเงินกี่บาท(ตอบในใจเอานะไม่ต้องบอกใครก็ได้) แล้วเราอยากได้เงินเพิ่มอีกไหม ทุกคนก็คงจะตอบว่าอยากได้เพิ่มอยู่แล้ว ใช่ครับอันนี้ไม่มีใครว่าได้เพราะเมื่อมีเงินก็จะสามารถใช้มันดำรงชีพให้อยู่ต่อไปได้และใช้มันเพื่อทำประโยชน์(ทำบุญ)อื่นๆใช่ไหมครับ(คิดอย่างก็ดีแล้วครับ) แต่บางคนมีเงินมีทองพอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องอยู่แล้วหรืออาจจะมากไปด้วยซ้ำแต่เขาเหล่านั้นหยุดไหมครับ...หยุดที่จะแสวงหาเงินไหมครับ(ถึงตรงนี้หลายคนอาจเถียงว่าก็เขาทำงานได้เงินมาแบบนั้นจะให้เขาหยุดได้ไง โง่นี่) ก็ใช่ครับถ้ามันเป็นอาชีพของเขาดั้งเดิมอยู่แล้ว แต่สำหรับบางคนตนมีอยู่แล้วก็อยากได้เพิ่มเพียงเพื่อว่าจะได้ให้คนเขายกย่องนับถือ มีหน้ามีตาทางสังคม ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนมาตอม แล้วอีกอย่างที่เห็นชัดก็คือทำบุญเอาหน้า ทำบุญเพื่อให้คนรู้ว่ารวย(เห็นไหม ทำเพื่อตนเองอีกแล้ว)
หรือบางคนมีอะไรๆครบพร้อมอยู่แล้วฐานะก็ปานกลางแต่กลับอยากได้เพิ่มอีกเพียงเพื่อจะเอาไปซื้อสิ่งของไร้สาระที่เกินความจำเป็นของตนมาเพื่อให้ตนสบายยิ่งขึ้นอีก(น่าเป็นห่วงแฮะ)
ไอ้เรื่องยศศักดิ์ก็เป็นเช่นเดียวกัน เหมือนหรือคล้ายๆก็นี่แหละ มีอยู่แล้วก็อยากได้เพิ่มให้มันเกินจำเป็น
สิ่งของต่างๆมากมาย ลาภยศสรรเสริญ ฐานะทางสังคม หรือแม้กระทั่งรูปร่างหน้าตา ล้วนเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ต้องการกันทั้งนั้น และความต้องการสิ่งเหล่านี้ก็จะไม่มีวันจบสิ้นไปเลย แม้ความตายจะเข้ามาเยียน
แต่ลองคิดดูอีกที ลองมองในอีกมุมหนึ่งลองตั้งคำถามกับตัวเองดูซิว่า....
จะเป็นอย่างไร...ถ้าในวันหนึ่ง...เราไม่เหลืออะไร?
จริงครับ ไม่ว่าทุกๆคนจะเป็นใคร มีสิ่งของมากมายแค่ไหน สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรติดตัวเลยแม้แต่ร่างนี้ที่เราอาศัยอยู่
ลองไปดูตามงานศพสิครับ ดูตอนเขาเผาฌาปนกิจศพ ร่างผู้ตายก็เพียงแค่มอดไหม้กลายเป็นเถ้าธุลี เป็ยผุยผงที่เพียงแค่โดนลมพัดก็ปลิวสลายหายไปแล้ว มีอะไรไหมครับที่เราจะยังเหลืออยู่ แม้แต่ลมหายใจก็ยังไม่มีเหลือเลย จะไปหวังอะไรกับสิ่งอื่นๆ
ถ้ายังไม่เข้าใจ เราลองมาดูตอนที่คนรวยกลายเป็นคนเคยรวย คนมีฐานะทางสังคมสูงกลับต้องมาเดินดิน คนที่มียศมากกลับถูกปลดออกจากตำแหน่ง เขาทั้งหลายเหลืออะไรไว้ไหมครับ(บางคนอาจจะเถียงว่าคนมียศก็เหลือยศไว้ให้ดูสิ ครับใช่ แล้วตอนตายเขาเหลืออะไรไว้ไหมครับ ถ้าท่านบอกว่ายังเหลืออยู่ งั้นมันก็คงจะติดตัวเขาไปเรื่อยๆสิครับเพราะเขายังเหลือมันอยู่นี่ แต่ที่จริงแล้วมันไม่เหลืออะไร)
แล้วถ้าวันนั้นมาถึงจะเป็นอย่างไรครับ...
บางคนตีอกชกตัว ร่ำไห้ รำพึงถึงช่วงเวลาในอดีตที่ผ่านมา ไม่ยอมรับความจริงกลายเป็นคนอ่อนแอและตายไปอย่างไร้ค่าไร้ความหมาย ยิ่งกว่าก้อนหินก้อนหนึ่งที่วางอยู่บนพื้น ก้อนหินก้อนนั้นนับว่ายังดูมีค่ากว่ามาก
บางคนถึงกับเป็นบ้าด้วยซ้ำไป
หรือบางคนยังทนรับไม่ได้ก็เลยต้องจมอยู่กับความทุกข์ที่มี อาจจะหนึ่งสัปดาห์ หรือหนึ่งเดือน...
แต่ที่ร้ายที่สุดคนที่ไม่เหลืออะไรบางคนยอมที่จะหนีสภาพนี้ไปด้วยการฆ่าตัวตายเพราะเชื่อว่าเป็นหนทางเดียวที่จะหนีความทุกข์ทั้งหมดไปได้(บาปร้ายแรงเลยล่ะ)(น่าสงสารจังเลยนะคนที่ฆ่าด้วยตายน่ะ)
ถ้าเป็นท่านล่ะท่านจะทำอย่างไร? เมื่อวันนั้นมาถึง วันที่ท่านไม่เหลืออะไร?
ชีวิตของคนเราไม่แน่นอนอยู่แล้วนับตั้งแต่เกิดมา ไม่มีใครได้ครอบครองสิ่งที่ตนมีได้ตลอดไปหรอก เพียงแต่ว่าใครจะได้อยู่กับสิ่งนั้นนานแค่ไหน และใช้มันให้มีค่ามีประโยชน์มากน้อยเพียงใด เพราะเมื่อวันที่ต้องสูญเสียหรือในวันที่ไม่เหลืออะไรเราจะได้ไม่ต้องเสียใจมากนักเพราะเราได้ใช้ได้ทำมันให้มีคุณค่ามีประโยชน์แล้ว
สิ่งที่ตนมีที่สำคัญที่สุดก็คือชีวิตที่เกิดมานี้ ลองถามตนเองดูว่าวันนี้เราทำตนให้มีประโยชน์มากน้อยเพียงไหน เราทำให้ชีวิตที่เกิดมานี้มีคุณค่ามากพอหรือยัง ให้หมั่นถามตนเองดู
"เพราะชีวิต คือ สิ่งสุดท้ายที่ตนพึงจะมี ก่อนที่จะไม่เหลืออะไร"
ในมุมมองหนึ่งอาจจะมองว่าคนเรานี้ช่างไม่รู้จักพอเสียบ้างเลย มีอยู่แล้วก็ยังต้องการเพิ่มอีก
ในอีกมุมมองหนึ่งอาจจะบอกว่าสิ่งที่เราต้องการนั้นอาจจะจำเป็นมากๆ และเราก็มีความจำเป็นหลายๆอย่าง จึงต้องเสาะแสวงหาสิ่งเหล่านั้นมาให้ครบพร้อม
อันนี้ไม่ว่ากัน แล้วแต่ใครจะคิด ใครจะตีความไป ไม่ผิดเสมอไปและก็ไม่ถูกเสมอไป ความคิดของคนเรามันไม่ค่อยจะตรงกันอยู่แล้ว
มาพูดเรื่องการแสวงหาต่อดีกว่า
คำถาม "ทำไมเราต้องเสาะแสวงหาสิ่งต่างๆมาด้วย?"
คำตอบ "ก็เพื่อตอบสนองความต้องการที่ไม่มีขีดจำกัดของมนุษย์ไง"
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความต้องการมากที่สุดไม่ว่าจะเรื่องใดๆ
มีเงินอยู่หนึ่งล้านบาทยังไม่พออยากจะมีเพิ่มอีกเป็นสิบล้านเป็นร้อยล้านพันล้าน
มียศศักดิ์สูงส่งแค่ไหนก็ยังไม่เป็นประกันว่าจะได้รับการยกย่อง จึงต้องเร่งฝีมือสร้างยศให้กับตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ
หรือง่ายที่สุด ลองดูผู้คนทั่วไป(ไม่ได้เจาะจงไปที่ใครคนใดคนหนึ่งหรือเหมารวมนะครับ แต่ถ้าท่านได้เจอกับคนประเภทนี้ก็เหนื่อยใจหน่อย)เวลาเราให้ของบางสิ่งบางอย่างแล้วบางคนพอ แต่บางคนไม่พอยังจะขอสิ่งอื่นๆอีกมากมาย
ถ้าเรื่องพวกนี้มันยังไกลตัว งั้นลองมองมาดูที่ตัวเรา เวลาเราได้อะไรมาบางอย่างเราดีใจ ใช่เราดีใจ (หรือบางคนอาจเสียใจ) ถ้าเราดีใจกับมันเราก็ต้องอยากได้เพิ่มอีกใช้ไหม?
หรือเวลาเราไปสั่งข้าวแกงจากแม่ค้า(อันนี้ดูง่ายมาก)พอแม่ค้าตักแกงใส่จาน เราเคยคิดอยู่ในใจไหมว่า "เอาอีก เอาอีก เอาเยอะๆ" ถ้าแม่ค้าตักให้เยอะหน่อยเราก็ดีใจ แต่ถ้าแม่ค้าให้น้อย...(ลองคิดดูเอง)
ทำไมเราถึงอยากได้เยอะๆล่ะ
คำตอบก็คือ เพื่อตัวเราไง มีตัวเราเป็นที่ตั้งจะที่อะไรจะเอาอะไรก็เพื่อตัวเรา(บางคนอาจจะเถียงก็ได้ แต่ลองมองดูลึกๆก็เพื่อตัวเราใช่ไหม ให้มองให้ครบทุกด้านก่อน) เพื่อตัวเราอย่างไร ก็เพื่อให้ตัวเรามีความสุขไง มีความสุขกับการได้สิ่งต่างๆที่ถูกใจตนเอง (เป็นไง ง่ายดีไหมครับ)
ลองขยับขึ้นมาอีกหน่อยเรื่องเงิน ตอนนี้เรามีเงินกี่บาท(ตอบในใจเอานะไม่ต้องบอกใครก็ได้) แล้วเราอยากได้เงินเพิ่มอีกไหม ทุกคนก็คงจะตอบว่าอยากได้เพิ่มอยู่แล้ว ใช่ครับอันนี้ไม่มีใครว่าได้เพราะเมื่อมีเงินก็จะสามารถใช้มันดำรงชีพให้อยู่ต่อไปได้และใช้มันเพื่อทำประโยชน์(ทำบุญ)อื่นๆใช่ไหมครับ(คิดอย่างก็ดีแล้วครับ) แต่บางคนมีเงินมีทองพอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องอยู่แล้วหรืออาจจะมากไปด้วยซ้ำแต่เขาเหล่านั้นหยุดไหมครับ...หยุดที่จะแสวงหาเงินไหมครับ(ถึงตรงนี้หลายคนอาจเถียงว่าก็เขาทำงานได้เงินมาแบบนั้นจะให้เขาหยุดได้ไง โง่นี่) ก็ใช่ครับถ้ามันเป็นอาชีพของเขาดั้งเดิมอยู่แล้ว แต่สำหรับบางคนตนมีอยู่แล้วก็อยากได้เพิ่มเพียงเพื่อว่าจะได้ให้คนเขายกย่องนับถือ มีหน้ามีตาทางสังคม ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนมาตอม แล้วอีกอย่างที่เห็นชัดก็คือทำบุญเอาหน้า ทำบุญเพื่อให้คนรู้ว่ารวย(เห็นไหม ทำเพื่อตนเองอีกแล้ว)
หรือบางคนมีอะไรๆครบพร้อมอยู่แล้วฐานะก็ปานกลางแต่กลับอยากได้เพิ่มอีกเพียงเพื่อจะเอาไปซื้อสิ่งของไร้สาระที่เกินความจำเป็นของตนมาเพื่อให้ตนสบายยิ่งขึ้นอีก(น่าเป็นห่วงแฮะ)
ไอ้เรื่องยศศักดิ์ก็เป็นเช่นเดียวกัน เหมือนหรือคล้ายๆก็นี่แหละ มีอยู่แล้วก็อยากได้เพิ่มให้มันเกินจำเป็น
สิ่งของต่างๆมากมาย ลาภยศสรรเสริญ ฐานะทางสังคม หรือแม้กระทั่งรูปร่างหน้าตา ล้วนเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ต้องการกันทั้งนั้น และความต้องการสิ่งเหล่านี้ก็จะไม่มีวันจบสิ้นไปเลย แม้ความตายจะเข้ามาเยียน
แต่ลองคิดดูอีกที ลองมองในอีกมุมหนึ่งลองตั้งคำถามกับตัวเองดูซิว่า....
จะเป็นอย่างไร...ถ้าในวันหนึ่ง...เราไม่เหลืออะไร?
จริงครับ ไม่ว่าทุกๆคนจะเป็นใคร มีสิ่งของมากมายแค่ไหน สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรติดตัวเลยแม้แต่ร่างนี้ที่เราอาศัยอยู่
ลองไปดูตามงานศพสิครับ ดูตอนเขาเผาฌาปนกิจศพ ร่างผู้ตายก็เพียงแค่มอดไหม้กลายเป็นเถ้าธุลี เป็ยผุยผงที่เพียงแค่โดนลมพัดก็ปลิวสลายหายไปแล้ว มีอะไรไหมครับที่เราจะยังเหลืออยู่ แม้แต่ลมหายใจก็ยังไม่มีเหลือเลย จะไปหวังอะไรกับสิ่งอื่นๆ
ถ้ายังไม่เข้าใจ เราลองมาดูตอนที่คนรวยกลายเป็นคนเคยรวย คนมีฐานะทางสังคมสูงกลับต้องมาเดินดิน คนที่มียศมากกลับถูกปลดออกจากตำแหน่ง เขาทั้งหลายเหลืออะไรไว้ไหมครับ(บางคนอาจจะเถียงว่าคนมียศก็เหลือยศไว้ให้ดูสิ ครับใช่ แล้วตอนตายเขาเหลืออะไรไว้ไหมครับ ถ้าท่านบอกว่ายังเหลืออยู่ งั้นมันก็คงจะติดตัวเขาไปเรื่อยๆสิครับเพราะเขายังเหลือมันอยู่นี่ แต่ที่จริงแล้วมันไม่เหลืออะไร)
แล้วถ้าวันนั้นมาถึงจะเป็นอย่างไรครับ...
บางคนตีอกชกตัว ร่ำไห้ รำพึงถึงช่วงเวลาในอดีตที่ผ่านมา ไม่ยอมรับความจริงกลายเป็นคนอ่อนแอและตายไปอย่างไร้ค่าไร้ความหมาย ยิ่งกว่าก้อนหินก้อนหนึ่งที่วางอยู่บนพื้น ก้อนหินก้อนนั้นนับว่ายังดูมีค่ากว่ามาก
บางคนถึงกับเป็นบ้าด้วยซ้ำไป
หรือบางคนยังทนรับไม่ได้ก็เลยต้องจมอยู่กับความทุกข์ที่มี อาจจะหนึ่งสัปดาห์ หรือหนึ่งเดือน...
แต่ที่ร้ายที่สุดคนที่ไม่เหลืออะไรบางคนยอมที่จะหนีสภาพนี้ไปด้วยการฆ่าตัวตายเพราะเชื่อว่าเป็นหนทางเดียวที่จะหนีความทุกข์ทั้งหมดไปได้(บาปร้ายแรงเลยล่ะ)(น่าสงสารจังเลยนะคนที่ฆ่าด้วยตายน่ะ)
ถ้าเป็นท่านล่ะท่านจะทำอย่างไร? เมื่อวันนั้นมาถึง วันที่ท่านไม่เหลืออะไร?
ชีวิตของคนเราไม่แน่นอนอยู่แล้วนับตั้งแต่เกิดมา ไม่มีใครได้ครอบครองสิ่งที่ตนมีได้ตลอดไปหรอก เพียงแต่ว่าใครจะได้อยู่กับสิ่งนั้นนานแค่ไหน และใช้มันให้มีค่ามีประโยชน์มากน้อยเพียงใด เพราะเมื่อวันที่ต้องสูญเสียหรือในวันที่ไม่เหลืออะไรเราจะได้ไม่ต้องเสียใจมากนักเพราะเราได้ใช้ได้ทำมันให้มีคุณค่ามีประโยชน์แล้ว
สิ่งที่ตนมีที่สำคัญที่สุดก็คือชีวิตที่เกิดมานี้ ลองถามตนเองดูว่าวันนี้เราทำตนให้มีประโยชน์มากน้อยเพียงไหน เราทำให้ชีวิตที่เกิดมานี้มีคุณค่ามากพอหรือยัง ให้หมั่นถามตนเองดู
"เพราะชีวิต คือ สิ่งสุดท้ายที่ตนพึงจะมี ก่อนที่จะไม่เหลืออะไร"