เอาเเต่รู้ก็ไม่ได้กินเนื้อ

[plarm]

สวัสดีครับทุก ๆ ท่าน วันนี้เป็นวันดีเป็นวันพระ ผมจึงขอถือโอกาสพูดถึงเรื่อง พระธรรมคำสอนเเละการปฏิบัติกันหน่อย
พระธรรมคำสอนเป็นสิ่งที่ดีงามการรู้สิ่งไหนดีสิ่งไหนไม่ดีเป็นเรื่องที่ดีงาม หากเเต่ถ้าทุก ๆท่านรู้เเล้วไม่ปฏิบัติตาม นั้นถือว่าน่าเสียดายมาก
เหล่าผู้ที่ปฏิบัติเขาเหล่านั้นจะมีความเห็นเรื่องนี้ว่า การที่เรารู้ธรรมะของพระองค์เเต่ไม่ปฏิบัติตามพระองค์เป็นการขาดสาระสำคัญไปอย่างน่าเสียดาย
การที่เราศึกษาพระธรรมนั้นไม่ใช่เพื่อให้รู้เฉย ๆ เเต่สาระสำคัญคือเพื่อให้รู้ปฏิบัติตามพระธรรม หากการที่เราศึกษาพระธรรมเเล้วเรารู้หมด
จนได้ถึงเปรียญธรรม9ประโยคแต่ไม่ได้ปฏิบัติบ้างเลยฉันใด ก็เปรียบได้กับการกินมะพร้าวเฉพาะน้ำมะพร้าว เเละทิ้งเนื้ออั่นอ่อนนุ่มเเละหวานไปฉันนั้น
ท่านผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบจึงไม่ได้สนใจในความรู้ เเต่สนใจในการทำ เพราะท่านมีความคิดที่ว่า เข้าใจกับ ทำได้มันต่างกัน
ท่านจึงไม่มีการไปตำหนิว่าใคร ๆเขียนเรื่องเดิมซ้ำเเล้วซ้ำอีก เเต่ท่านจะตำหนิตัวเองว่า อ่านเรื่องเดิมตั้งหลายเที่ยวเเต่ยังปฏิบัติไม่ได้
สำหรับท่านทั้งหลายที่รู้พระธรรมคำสอนเเล้ว ผมมีละครมาเล่าไห้ฟัง
อวิชชาสร้างตัวละครขึ้นมา อทธัจจะเข้าไปเขียนเเละปรุงเเต่งบทบาท มานะให้ตำเเหน่งฐานะ
ราคะโทสะคือสัญญาว่าจ้างที่บังคับให้เเสดงละครเรื่องเเล้วเรื่องเล่า ไม่สามารถจะเลิกภพไปได้
ภพทั้ง31เป็นฉากให้สัตว์ผู้โง่เขลางมงายทั้งหลายวนเวียนกันมาเเสดงบทบาทโศกเศร้าเคล้าน้ำตาอย่างไม่รู้จักสิ้นสุดยุติ

หากท่านทั้งหลายรู้เเล้วว่าเราคือตัวละคร เราก็ไม่ควรจะไปยึดมันว่าตัวละครนี้ของฉัน ฉันชื่อนี้ ๆ มีหน้าที่นี้ ๆ
เราท่านทั้งหลายก็ต้อง เห็นมัน ดูมัน กำหนดหยั่งรู้มัน เเต่ไม่ยึดมัน เเล้วท่านจะออกจากละครเรื่องนี้มาได้