*8q*
11-06-2008, 02:29 PM
http://www.bloggang.com/data/everythingon/picture/1200674721.jpg
ชีวิตคนเราเคลื่อนที่ไปข้างหน้าจากต้นสู่ปลาย...
เมื่อมีจุดเริ่มต้นก็มีตอนปลายรออยู่...
เด็ก ๆ ยังไม่ควรนึกถึงตอนปลายของชีวิต...
แต่วัยขนาดเราต้องนึกให้มาก ๆ อย่างเข้าอกเข้าใจและอย่างทำใจ...
เพราะถ้าไม่เข้าใจเสียแล้ว...ก็อาจตกอยู่ในบ่อลึกของความทุกข์...
ส่วนการทำใจนั้น...เป็นขั้นตอนหนึ่งของการเยียวยารักษาความทุกข์...
เมื่อมีความทุกข์...เราควรรักษาให้หายไม่ใช่รักษาเอาไว้กับตัว...
การอยู่ในวงกลม...ส่งผลให้เรามีเรื่องซ้ำ ๆ เกิดขึ้นเป็นประจำ...
ความทุกข์รูปแบบซ้ำ ๆ ...ความสุขที่มีท่วงทำนองซ้ำ ๆ...
ความเบื่อหน่ายลักษณะซ้ำ ๆ... เปลี่ยนแค่รายละเอียดเท่านั้น..
ส่วนโครงสร้างใหญ่ไม่เปลี่ยน ...เราก็ใช้ชีวิตกันไปเรื่อย ๆ ...ภายในวงกลม...
จนกว่า...ไม่เหลือชีวิตให้ใช้...
คนส่วนใหญ่มักนึกไม่ออกว่าการไม่เหลือชีวิตให้ใช้นั้นเป็นเช่นไร ?...
แต่วันหนึ่งก็จะนึกออกจนได้...
และสุดท้ายเราต่างไม่สามารถหลุดรอดจากความตาย
หลังจากเกิดมาแล้วเราต้องเป็นอะไรต่อมิอะไรมากมาย...
บางสิ่งเราต้องเป็นตลอดชีวิต...
ขณะที่บางคนเป็นแค่ชั่วครั้งชั่วคราวแล้วก็เลิก...
นอกจากจะยึดติดการไม่ตาย...คนเรายังก็ยังยึดติดการเป็นด้วย...
แต่การไม่ยึดและไม่ติดย่อมดีกว่า...
ปล่อยให้มันหมด...หรือจบไปตามวาระของสิ่งที่เป็นอยู่...
แม้จะดีกว่าแต่ก็ยากกว่าการยึดและการติด..
เพราะการยึดติดนั้นสามารถทำได้ง่าย ๆ ไม่ต้องอาศัยความพยายามอะไรเลย
ก็สามารถเข้าไปยึดติดสิ่งต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว
และถ้าลองนับสิ่งที่เรายึดติดจะเห็นว่ามีอยู่มากมาย...
โลกของมนุษย์ทุกวันนี้...สนับสนุนให้เราเข้าไปยึดมากกว่าเสนอแนวทางให้เราปล่อย..
การเอาแต่ยึดและติดทำให้เราไม่รู้ว่าความพอดีอยู่ตรงไหน ?...
ชีวิตที่ไม่พอดีนั้นยาก ต่อการพบความสุขสงบ
บางคนจนกระทั่งตาย...ก็ยังไม่เคยเข้าใกล้ความสุขสงบ...
ความสุขสงบไม่ใช่การมีทรัพย์สินเงินทองมหาศาล...
แต่เป็นการมีชีวิตอยู่ห่างความทุกข์...และปล่อยวางจากความทุกข์ให้ได้...
การปล่อย...หรือการยึดเกิดขึ้นในใจของคนเรา...
ถ้าไม่เข้าไปยึดก็ไม่ต้องหาทางปล่อย... และถ้าไม่ยึดก็จะไม่หนัก
เราสามารถปล่อยสิ่งที่เคยยึดได้เหมือนกัน...ซึ่งมันทำให้เบาสบายมาก...
แต่ยังมีอีกหลายสิ่งที่ปล่อยไม่ได้เพราะปล่อยไม่เป็น...
การปล่อยไม่เป็นนั้น...ทำให้รู้สึกเหมือนถูกบีบรัดอยู่ในวงกลมซึ่งทั้งหนักและน่าอึดอัด...
ขอบคุนเพื่อนอกาลิโกhttp://board.agalico.com/showthread.php?t=24234
ชีวิตคนเราเคลื่อนที่ไปข้างหน้าจากต้นสู่ปลาย...
เมื่อมีจุดเริ่มต้นก็มีตอนปลายรออยู่...
เด็ก ๆ ยังไม่ควรนึกถึงตอนปลายของชีวิต...
แต่วัยขนาดเราต้องนึกให้มาก ๆ อย่างเข้าอกเข้าใจและอย่างทำใจ...
เพราะถ้าไม่เข้าใจเสียแล้ว...ก็อาจตกอยู่ในบ่อลึกของความทุกข์...
ส่วนการทำใจนั้น...เป็นขั้นตอนหนึ่งของการเยียวยารักษาความทุกข์...
เมื่อมีความทุกข์...เราควรรักษาให้หายไม่ใช่รักษาเอาไว้กับตัว...
การอยู่ในวงกลม...ส่งผลให้เรามีเรื่องซ้ำ ๆ เกิดขึ้นเป็นประจำ...
ความทุกข์รูปแบบซ้ำ ๆ ...ความสุขที่มีท่วงทำนองซ้ำ ๆ...
ความเบื่อหน่ายลักษณะซ้ำ ๆ... เปลี่ยนแค่รายละเอียดเท่านั้น..
ส่วนโครงสร้างใหญ่ไม่เปลี่ยน ...เราก็ใช้ชีวิตกันไปเรื่อย ๆ ...ภายในวงกลม...
จนกว่า...ไม่เหลือชีวิตให้ใช้...
คนส่วนใหญ่มักนึกไม่ออกว่าการไม่เหลือชีวิตให้ใช้นั้นเป็นเช่นไร ?...
แต่วันหนึ่งก็จะนึกออกจนได้...
และสุดท้ายเราต่างไม่สามารถหลุดรอดจากความตาย
หลังจากเกิดมาแล้วเราต้องเป็นอะไรต่อมิอะไรมากมาย...
บางสิ่งเราต้องเป็นตลอดชีวิต...
ขณะที่บางคนเป็นแค่ชั่วครั้งชั่วคราวแล้วก็เลิก...
นอกจากจะยึดติดการไม่ตาย...คนเรายังก็ยังยึดติดการเป็นด้วย...
แต่การไม่ยึดและไม่ติดย่อมดีกว่า...
ปล่อยให้มันหมด...หรือจบไปตามวาระของสิ่งที่เป็นอยู่...
แม้จะดีกว่าแต่ก็ยากกว่าการยึดและการติด..
เพราะการยึดติดนั้นสามารถทำได้ง่าย ๆ ไม่ต้องอาศัยความพยายามอะไรเลย
ก็สามารถเข้าไปยึดติดสิ่งต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว
และถ้าลองนับสิ่งที่เรายึดติดจะเห็นว่ามีอยู่มากมาย...
โลกของมนุษย์ทุกวันนี้...สนับสนุนให้เราเข้าไปยึดมากกว่าเสนอแนวทางให้เราปล่อย..
การเอาแต่ยึดและติดทำให้เราไม่รู้ว่าความพอดีอยู่ตรงไหน ?...
ชีวิตที่ไม่พอดีนั้นยาก ต่อการพบความสุขสงบ
บางคนจนกระทั่งตาย...ก็ยังไม่เคยเข้าใกล้ความสุขสงบ...
ความสุขสงบไม่ใช่การมีทรัพย์สินเงินทองมหาศาล...
แต่เป็นการมีชีวิตอยู่ห่างความทุกข์...และปล่อยวางจากความทุกข์ให้ได้...
การปล่อย...หรือการยึดเกิดขึ้นในใจของคนเรา...
ถ้าไม่เข้าไปยึดก็ไม่ต้องหาทางปล่อย... และถ้าไม่ยึดก็จะไม่หนัก
เราสามารถปล่อยสิ่งที่เคยยึดได้เหมือนกัน...ซึ่งมันทำให้เบาสบายมาก...
แต่ยังมีอีกหลายสิ่งที่ปล่อยไม่ได้เพราะปล่อยไม่เป็น...
การปล่อยไม่เป็นนั้น...ทำให้รู้สึกเหมือนถูกบีบรัดอยู่ในวงกลมซึ่งทั้งหนักและน่าอึดอัด...
ขอบคุนเพื่อนอกาลิโกhttp://board.agalico.com/showthread.php?t=24234