จดหมายถึงพ่อ

อี๊ด ฟุตบาท

อ่านคำบรรยาย
จดหมายถึงพ่อ
หนูยังรอวันพ่อกลับมาบ้าน
กล้ามะละกอที่พ่อนั่งหว่าน.
ยังปลูกไม่นานลูกโตน่าดู.
กระถินริมรั้วสูงขึ้นเลยบ่า
พุ่ม กระดังงาเลื้อยซุ้มประตู.
ทานตะวันชูคอ ชูช่อรออยู่
คงชะเง้อดูคอยพ่อกลับมา
แม่อธิบายที่พ่อไปทำงาน
เพื่อเงินเพื่อบ้าน
และเพื่อลูกยา.
จะมีบ้านโตมีรถโก้สง่า
มีหน้ามีตาเหมือนดังใครๆ.
พ่อไปคราวนี้แม้จะยาวนาน
พวกเราทางบ้านเป็นกำลังใจ.
แต่บางคืนแม่สะอื้นร้องไห้
หนูแกล้งหลับไป
สงสารแม่จัง.
....ดนตรี...>>>
ส่วนน้องหญิงยิ่งยามเย็นย่ำ
อ้อนประจำเหตุผลไม่ฟัง.
ไม่เอาบ้านโตไม่เอาทุกอย่าง
จะเอาขี่หลังของพ่อคนเดียว.
กระถินริมรั้วสูงขึ้นเลยบ่า
พุ่ม กระดังงาเลื้อยซุ้มประตู
ทานตะวันชูคอ ชูช่อรออยู่
คงชะเง้อดูคอยพ่อกลับมา
สุดท้ายนี้ ขออวยพรให้
พ่ออยู่แดนไกล
มีใจเด็ดเดี่ยว.
ขอพระคุ้มครอง
ยามใจห่อเหี่ยว
ปกป้องแลเหลียว
ร่ำรวยกลับมา.
กระถินริมรั้วสูงขึ้นเลยบ่า
พุ่ม กระดังงาเลื้อยซุ้มประตู
ทานตะวันชูคอ ชูช่อรออยู่
คงชะเง้อดูคอยพ่อกลับมา.
กระถินริมรั้วสูงขึ้นเลยบ่า
พุ่ม กระดังงาเลื้อยซุ้มประตู
ทานตะวันชูคอ ชูช่อรออยู่
คงชะเง้อดูคอยพ่อกลับมา.


พ่อ/ ชุดผูกพัน /ร้องโดย นุภาพ สวันตรัจฉ์/
พล ต.อ.สุรศักดิ์ สุทธารมณ์ ผู้แต่งเนื้อร้อง

มือเอื้อมไปไม่ถึง
พ่อนี้จึงส่งใจไปหา
ใจเปี่ยมด้วยรักและน้ำตา
อยากกอดจูบลูกหนักหนาอยากพบเห็น

โทรศัพท์ถึงพ่อ
พูดจ้อๆ กับเครื่องเด็กเล่น
เหงาไหมถามทุกเช้าเย็น
ลูกอยากเห็นพ่อกลับมาไวๆ

พ่อเห็นแก่ตัวหรือเปล่า
ที่พ่อจากก้าวจากบ้านมาไกล
ที่พ่อทำ
ทำอยู่นี้เพื่อใคร
เพื่อประชาชาวไทยหรือพ่อเอง

คืนนี้หลับหรือยัง
อยากเกาหลังกล่อมเจ้าด้วยเพลง
เล่าซ้ำนิทานเรื่องเก่ง
อยากบอกกับลูกเองว่า
พ่อเสียใจ

....กำลังใจ....: กำลังใจจากพ่อ

ลูกรัก...

ชีวิตของคนเรา เมื่อพบกับความพ่ายแพ้ สิ้นหวัง ท้อแท้ หลายคน
มักต้องการใครสักคนที่คอยห่วงใย และเข้าใจความรู้สึก
ดั่งที่บทเพลงของวงโฮป บอกว่า

“...ในยามที่ชีวิต หม่นหมอง ร้องไห้ ขอเพียงมีใคร ปลอบใจ..สักคน..”

แต่รู้ไหม ลูก? มีหลายคนทีเดียวบนโลกนี้ ที่ยืนหยัดอยู่บนโลกนี้ได้
โดยไม่เคยเอ่ยปากขอกำลังใจจากใครเลย
แล้วเขาอยู่ได้อย่างไร ?
คำตอบก็คือ เขาอยู่ได้ด้วยการสร้างกำลังใจให้แก่ตนเองตลอดเวลา
ไม่ต้องหันไปมองหาใครเพื่อมาเป็นกำลังใจให้

แต่คนที่มีลักษณะอย่างนี้ เขาเป็นคนที่จิตใจเข้มแข็งมาก
และมีความมั่นใจในตนเองมากด้วย
และความจริงก็เป็นเช่นนั้น คือ

“กำลังใจที่ดีนั้น บางทีไม่จำเป็นต้องมีใครสร้างให้ จงก้าวเดินต่อไปด้วยกำลังใจเราสร้างเอง”



ถ้าวันนี้ จิตใจของเรายังไม่เข้มแข็งพอที่จะปลุกกำลังใจให้กับตนเองได้
ลองมองหาใครก็ได้ ที่พอจะเป็นกำลังใจให้ได้บ้าง ซึ่งพ่อเชื่อว่า มีอยู่แน่ ๆ
อย่างน้อยก็คนที่เขาให้ชีวิตลูกมา(ซึ่งก็คือพ่อกับแม่)
หรือใครบางคนที่เราเพิ่งพบเจอ
ก็ตอนที่เราผิดหวัง ท้อแท้ หมดกำลังใจนี่เอง

แต่ว่า พ่ออยากบอกลูกไว้อย่างหนึ่งว่า

ถ้าเราได้กำลังใจจากใครคนนั้นแล้ว
ขอให้กำลังใจที่ได้มานั้นเป็นพลังให้เราก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นใจ
และอย่าได้ขอกำลังใจจากเขาบ่อยๆ
แต่จงทำตัวของเราเองให้เป็นคนที่ ใครๆเห็นแล้ว ก็อยากจะให้กำลังใจแก่เรา และจงจำไว้ว่า
เมื่อเจอความทุกข์ “จงให้กำลังใจตนเอง” ก่อน
ส่วนจะมีใครมาให้กำลังใจเราหรือไม่นั้น
เป็นคุณธรรมของคนๆนั้น

ล้มแล้วลุกขึ้นยืนได้ด้วยตัวเราเอง
น่าภูมิใจกว่ามีคนมาช่วยพยุงขึ้นเป็นร้อยเท่า
ลูกเห็นด้วยกับพ่อไหม ?


http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=24694