รู้จักรู้จิตรู้ใจรู้แจ้ง

ยังงุนงง...ยังงงวย...ด้วยสงสัย
เผลอปล่อยใจ...ให้ซุกซน...เพราะหวั่นไหว
กลัวเตลิด...กู่ไม่กลับ...ออกไปไกล
ต้องผูกไว้...รู้ทันใจ...สบายสบาย

ด้วยเคยชิน...ยังติดแน่น...เหนียวหนึบหนับ
กู่ไม่กลับ...ค่อยค่อยจับ...เท่าที่ได้
หากยังพลาด...บอกกับใจ...ไม่เป็นไร
ผิดพลาดได้...อย่าให้บ่อย...เดี๋ยวเคยตัว

วังวนนี้...เพราะปล่อยใจ...ให้หลงไหล
เพลิดเพลินไป...ในห้วงลึก...ใจสลัว
ขังใจตน...จมแช่อยู่...อย่างเมามัว
ไม่เคยกลัว...ติดกับดัก...ในกรงทุกข์

คอยตะเกียก...คอยตะกาย...ออกจากกรง
ยังไม่ปลง...ไม่รู้ทาง...ติดในคุก
ดิ้นทุรน...ทุรายไป...ไม่เป็นสุข
ใจร้อนลุก...ออกไม่เป็น...ทรมาน

ที่ไหนทุกข์...ดับที่นั่น...ได้ทุกที่
ดูให้ดี...สงบเป็น...เย็นผสาน
ไม่ต้องไป...ไม่ต้องมา...ไม่ลนลาน
ช่วงวันวาน...พลันหายไป...ไม่มีเลย

จะวันนี้พรุ่งนี้ที่สับสน
เรื่องหัวใจไม่จนวนมาหา
ในเส้นทางที่เดินผ่านไปมา
แม้มีความอ่อนล้ามาไม่นาน

ถนนที่ต้องเดินสู่จุดหมาย
ต้องขวนขวายทั้งใจให้ผสาน
เส้นทางเดินจากไปเมื่อวันวาน
วันนี้อาจวนผ่านมาอีกครา
สวัสดีค่ะ

แวะเวียนกลับดับแล้วเกิดเปิดความคิด
ความถูกผิดติดที่ใจเพราะไหลหลง
ยังสงสัยยังระแวงยังไม่ปลง
ยังงวยงงตรงไม่ได้เลี้ยวลดไป

อ้อมอ้อมอยู่ไม่ยอมตรงหลงเปลือกนอก
ไม่ยอมออกจากวังวนจิตหวั่นไหว
ยังยึดอยู่ปล่อยไม่ได้ไม่เป็นไร
เปลี่ยนแปลงไงเป็นเช่นนั้นผ่านเลยเอง

เพลินจนเผลอเวลาหมดระวังหนอ
ยังไม่พอกลับมาอีกโดนข่มเหง
โดนกักขังมาเนิ่นนานใจวังเวง
ยังไม่เก่งรู้ไม่ทันวนต่อไป

พยายามสะสมทรัพย์ในปัญญา
เพื่อพึ่งพายามลุ่มหลงจิตผ่องใส
รู้เท่าทันอย่างละเอียดรู้อภัย
รู้แบ่งให้วางที่รู้อยู่ให้เย็น