ภาพพร้อมคติธรรม

รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 68KB
รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 123KB

รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 79KB

รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 79KB

รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 73KB
รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 100KB

รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 65KB
รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 73KB
รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 58KB

รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 70KB

รูปนี้ถูกลดขนาดลง กดที่เเถบนี้เพื่อดูขนาดเดิม ขนาดเดิมของรูป: 800x600 ขนาดของไฟล์: 81KB

คนชอบสาวขาวสวยด้วยรูปโฉม
น่าเล้าโลมน่ารักเป็นนักหนา
คนขี้เหร่แสนดีแค่หางตา
กลับมองว่าน่าเกลียดเหยียดหยามกัน

คนเตี้ยล่ำทำดีมิท้อถอย
มิรอคอยโชคชะตามาพลิกผัน
สุ่มขยันอดทนยอมกัดฟัน
ทั้งบากบั่นตั้งหน้ามานะไป

ดั่งข้าวกล้องเม็ดสีหม่นคนไม่ชอบ
ส่วนประกอบมากมีที่ขานไข
วิตามินเกลือแร่แน่จริงใจ
มีเส้นใยต้านโรคให้โชคดี

หมอแนะนำให้กินจะสิ้นโศก
ป้องกันโรคนานาพาสุขี
แม้ไม่สวยคุณค่าเขามากมี
เชิญน้องพี่ทานข้าวกล้องต้องแข็งแรง

อย่าแค่เห่อเป็นพักแลัวชักเบื่อ
ยอมกินเพื่อแฟชั่นเพื่อขันแข่ง
เชื่อการค้าโฆษณามาแสดง
เพื่อแสวงหาเงินเพลินร่ำรวย

ข้าวกล้องดีมีพลังยังเกิดงอก
แม้จะออกน้ำตาลทานไม่สวย
แต่คุณค่าดีนะกระชุ่มกระช่วย
แล้วยังช่วยจำดีมิเลอะเลือน

เหมือนคนดีดีน้ำใจใช่ใบหน้า
อันคุณค่าน้ำใจหาใดเหมือน
คนขี้เหร่แสนดีนะขอเตือน
อย่าแชเชือนเบือนหนีของดีเอย..

กันนาเทวี
๔ กรกฏาคม ๒๕๕๒
ขอบคุณที่มา http://www.thaipoem.com รวมบทกลอน

ท่านคิดเห็นอย่างไรกับภาพนี้ มองแล้วให้ความรู้สึกอย่างไรบ้าง ?

ถ้าทุกคนต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เมื่อคนใดคนหนึ่งเกิดปัญหา ส่วนที่เหลือก็จะสามารถช่วยกู้วิกฤตนั้น ให้ผ่านพ้นปัญหาไปได้

สมัครสมาชิก(Register) • ข้อมูลส่วนตัว(Profile) • เข้าสู่ระบบ(Log in) หาไม่เจอ? ตั้งคำถามเลย!!! <!-- function FF_jumpPage(target,selectedObject,restore){ //v3.0 if (selectedObject.options[selectedObject.selectedIndex].value!="dummy") eval(target+".location=&#39;"+selectedObject.options[selectedObject.selectedIndex].value+"&#39;"); if (restore) selectedObject.selectedIndex=0; } //--> ตั้งคำถามตามห้องเลย ห้องคณิตศาสตร์ ห้องฟิสิกส์ ห้องเคมี ห้องชีวะ ห้องคอมพิวเตอร์ ห้องอังกฤษ ห้องเด็กศิลป์ ห้องพูดคุยอาจารย์ ห้องแนะนำคณะต่างๆ ห้องแนะนำอาชีพต่างๆ ห้องโครงงาน

ดูหัวข้อกระดานสนทนาทั้งหมด ดูหัวข้อบทความทั้งหมด
บทความ-จิตวิทยา/สุขภาพ
เรื่อง ปรัชญาดีๆ
หน้า 1 จาก 1

อ่านหัวข้อก่อนหน้า :: อ่านหัวข้อถัดไป

ตอบเมื่อ: Sat Oct 01, 2005 3:40 am <!-- main table start --><!-- left row table start -->
sudipan
ผู้ดูแลเว็บ

เข้าร่วม: 18 Feb 2003
ตอบ: 5646<!-- left row table end --><!-- right top row table start -->
<STYLE type=text/css><!--td.attachrow { font: normal 11px Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; color : #000000; border-color : #000000; }td.attachheader { font: normal 11px Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; color : #000000; border-color : #000000; background-color: #D1D7DC; }table.attachtable { font: normal 12px Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; color : #000000; border-color : #000000; border-collapse : collapse; }--></STYLE>

จาก aromdee<!-- right top row table end --><!-- right bottom row start --><!-- right bottom row end -->
หน้า 1 จาก 1

ปรัชญาดีๆ - -> บทความ-จิตวิทยา/สุขภาพ
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
You cannot attach files in this forum
You can download files in this forum
ปรับเวลา GMT + 7 ชั่วโมง
หน้า 1 จาก 1

ข้อความทั้งหมด1 วัน7 วัน2 อาทิตย์1 เดือน3 เดือน6 เดือน1 ปี เก่า-ใหม่ใหม่-เก่า เลือก forum ::: ~ส่วนนี้สำหรับถามตอบ~ ::: เรื่องวิชาการทั้งในและนอกห้องเรียน----------------|:ห้อง คณิตศาสตร์:||:ห้อง ฟิสิกส์:||:ห้อง เคมี:||:ห้อง ชีวะ:||:ห้อง โครงงาน:||:ห้อง คอมพิวเตอร์:||:ห้อง วิชาภาษาไทย:||:ห้อง ภาษาอังกฤษ:||:ห้อง วิชาสังคม:||:ห้อง ศิลป์ ทั่วไป:||:ห้อง ครู-อาจารย์:||:ห้อง เกมสุดิพันธ์:| :: Entrance ::----------------:: ห้องแนะนำคณะต่างๆ :: ::: มุมนี้คุยสบาย ::----------------Forward Mail เด็ดๆโดนใจ:ห้องจิปาถะ คุยเรื่องทั่วไป::อัดอั้นตันใจ-อยากให้มีการเปลี่ยนแปลง-สงสัย::คำคมคนดัง::ห้องคลายเครียด::ห้องเนื้อเพลง-คอร์ดกีตาร์: :::: <<< สี่แยกห้องภาพสุดิพันธ์ >>> ::::----------------:ท่องเที่ยวผ่านเลนส์::ภาพประทับใจทั่วไป::ห้องภาพแปลกๆ-เด็ดๆ::เปิบพิสดารร้านอาหารเด็ด: ::::ข่าวสารการศึกษา: โครงการเกี่ยวกับการศึกษา ทุนต่างๆสำหรับน้องๆ ทั้งประถม มัธยม และ อุดมศึกษา----------------โครงการเพื่อการศึกษา ค่ายวิชาการต่างๆทุนการศึกษาทั้งในและต่างประเทศ :::: ~ ข่าว - เหตุการณ์ปัจจุบัน-ประชาสัมพันธ์ ~ ::::----------------:: สำนักข่าว Sudipan.net ::|:Sudipan Breaking News :|:: น้ำใจผองเพื่อน :::: ประชาสัมพันธ์ เชิญทางนี้ครับ :: บทความต่างๆ (ความยาวประมาณ หนึ่งหน้ากระดาษ)----------------บทความ-เอ็นทรานซ์ เทคนิคการเรียนบทความ-คณิตศาสตร์บทความ-ฟิสิกส์บทความ-เคมีบทความ-ชีววิทยาบทความ-อังกฤษบทความ-คอมพิวเตอร์บทความ-สังคมบทความ-วิทยาศาสตร์ทั่วไปบทความ-เทคโนโลยีและสิ่งประดิษฐ์ใหม่บทความ-ชีวิตในต่างแดนเรื่องสั้น - นิยาย - การ์ตูนบทความ-จิตวิทยา/สุขภาพบทความ-จิปาถะแนะนำหนังสือคู่มือนักเขียน คอมพิวเตอร์ IT----------------แนะนำฟรีโปรแกรมคอมพิวเตอร์ เพื่อการใช้งาน หรือเพิ่มประสิทธิภาพของคอมพิวเตอร์คุณ เกี่ยวกับการใช้บอร์ด- แนะนำ ติชม----------------:: ห้องสอนการใช้บอร์ด :::: ห้องแนะนำ ติชม :::: ห้องถามเว็บมาสเตอร์ :: คุยโครงงานกับโก๋ฯ----------------คุยกะโก๋ฯ

When I was just a little girl
I asked my mother, what will I be
Will I be pretty, will I be rich?
Here’s what she said to me
เมื่อตอนฉันยังเป็นเด็กเล็กๆ
ฉันถามคุณแม่ฉันว่าโตขึ้นจะได้เป็นอะไร
ฉันจะได้เป็นคนสวยหรือคนรวยไหม?
คุณแม่ก็ตอบฉันว่า……..


Que sera, sera
Whatever will be, will be
The future’s not ours to see
Que sera, sera
What will be, will be
เค เซรา เซร่า
ปล่อยมันเป็นไป ให้มันเป็นไป
อนาคตเราไม่สามารถล่วงรู้ได้
เค เซรา เซร่า
ให้มันเป็นไป ปล่อยมันเป็นไป…


When I grew up, I fell in love
I asked my sweetheart what lies ahead
Will we have rainbows day after day?
Here’s what my sweetheart said
เมื่อฉันโตขึ้นและมีความรัก
ฉันถามแฟนฉันว่าเราจะเป็นอย่างไรในวันข้างหน้า
จะมีสายรุ้งในทุกๆวันไหม?
แฟนฉันก็ตอบฉันว่า…..


Que sera, sera
Whatever will be, will be
The future’s not ours to see
Que sera, sera
What will be, will be
เค เซรา เซร่า
ปล่อยมันเป็นไป ให้มันเป็นไป
อนาคตเราไม่สามารถล่วงรู้ได้
เค เซรา เซร่า
ให้มันเป็นไป ปล่อยมันเป็นไป…


Now I have children of my own
They ask their mother, what will I be
Will I be handsome, will I be rich?
I tell them tenderly
และตอนนี้ที่ฉันมีลูก
เขาถามแม่ของเขาว่า ผมจะได้เป็นอะไร
ผมจะเป็นคนหล่อ หรือคนรวยไหม?
ฉันก็บอกกับเขาเบาๆว่า……


Que sera, sera
Whatever will be, will be
The future’s not ours to see
Que sera, sera
What will be, will be
Que sera, sera……..
เค เซรา เซร่า
ปล่อยมันเป็นไป ให้มันเป็นไป
อนาคตเราไม่สามารถล่วงรู้ได้
เค เซรา เซร่า
ให้มันเป็นไป ปล่อยมันเป็นไป
เค เซรา เซร่า…….

View First Unread Thread Tools Search this Thread ให้คะเเนนกระทู้

10-05-2009, 05:30 PM #1
Candle..
ทีมงานอกาลิโก





เป็นสมาชิกเมื่อ: Nov 2007
สถานที่อยู่: มุมเล็กๆแห่งหนึ่งในประเทศไทย..
โพส: 839
ขอบคุณ: 11,931
ได้คำขอบคุณ 3,485 ครั้งจาก 784 โพส
บทความ Blog: 12


"กูไม่มีทุกข์".... ธรรมะในใจของ อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์

--------------------------------------------------------------------------------



"กูไม่มีทุกข์"....

ธรรมะในใจ ของ อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์






โลกมนุษย์นี้กูเดินทางมาแวบเดียว เมื่อมาดูมันแล้วกูก็จะไป
มันไม่มีค่าอะไรเลยสักอย่าง....




กดที่เเถบนี้เพื่อดูรูปขนาดดั้งเดิม



จากภาพที่เคยคุ้นชินว่า ศิลปิน จะต้องเป็นคนที่แต่งตัวเซอร์ ๆ ไว้ผมยาว มีหนวดเครา พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง และเมา

แต่ศิลปินที่ชื่อ อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ กลับต่างออกไปโดยสิ้นเชิง

ด้วยภาพลักษณ์ที่ดูสะอาดตา ในชุดม่อฮ่อม
พูดจาด้วยเสียงอันดังดุจฟ้าถล่มดินทลาย และมีท่าทีประกอบอันน่าตื่นเต้นเร้าใจ (จนบางคนบอกว่าโอเวอร์แอคติ้ง)
แต่ก็ดูมีชีวิตชีวา เปิดเผย และจริงใจ






งานเขียนในแนวพุทธศิลป์ ของอาจารย์ ก็สวยงาม ละเอียดอ่อน นุ่มนวล และทันสมัย ยากที่จะหาใครเทียบได้
งานชิ้นเอกของอาจารย์ ที่น่าชื่นชมและน่าจะจัดได้ว่า เป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่งของโลก คือ วัดร่องขุ่น ที่จังหวัดเชียงราย
ซึ่งรังสรรค์ด้วยศิลปะอันงดงาม
เป็นงานที่อาจารย์ทุ่มเทด้วยหัวใจ เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา และเป็นศิลป์สมบัติแก่แผ่นดิน
จนอาจารย์ถึงกับกล่าวว่า ถึงจะตายไปตอนนี้ก็ไม่เสียดาย เพราะได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตแล้ว




เมื่อสร้างวัดร่องขุ่นไปได้สามปี อาจารย์ก็ต้องประสบกับปัญหาสุขภาพ คือ เป็นกระดูกทับเส้นประสาท จนชาไปข้างหนึ่ง
เจ็บ ปวดทั้งตัวจนทำงานไม่ได้ ปวดแขนร้าวลงมา คอก็ยกไม่ขึ้น นอนได้ท่าเดียว ตลอด และต้องใส่ปลอกคอ ซึ่งอาจารย์เชื่อว่าเป็นเรื่องของกรรม โดยบอกว่า


"เราเป็นคน เชื่อเรื่องกรรม เชื่อว่า เฮ้ย!เป็นเรื่องส่วนตัวของกู ถ้ามีกรรมทำให้ไม่สามารถสร้างวัดได้ จงเป็น แล้วตายไป หรือเป็นอัมพาตเดี้ยงไปเลย แต่ถ้าบุญกูยังมีอยู่ กูต้องชนะ กูต้องรอด......เสร็จแล้วกลับมาวัด เข้า สมาธิ อดทนต่อสู้กับความเจ็บปวดของตัวเองอยู่สามเดือน เอาชนะความเจ็บปวดทุกอย่างด้วยตัวเราเอง จนหายเป็นปลิดทิ้ง"

ตอนที่เจ็บปวดทรมาน อาจารย์ไปหาหมอ หมอบอกต้องผ่า แต่อาจารย์ไม่ผ่า โดยบอกว่าจะกลับบ้านมาคิดดูก่อน

"เชื่อว่ามันเป็นสภาวะของกรรมซึ่งเข้ามาทดสอบใจเรา รู้เลยว่านี่เป็นเรื่องระหว่างกูกับกรรมเก่า ไม่เกี่ยวกับหมอ ไม่เกี่ยวกับใคร"





แต่โรคภัยไข้เจ็บก็ไม่อาจทำให้อาจารย์ ประหวั่นพรั่นพรึงว่าจะสร้างวัดไม่สำเร็จ
"สร้าง ได้ ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ ถ้าเราเชื่อในตัวเรา เชื่อว่าธรรมะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เป็นหนทางที่ถูกต้องที่สุดแล้ว ชีวิตเราจะมีความสุข โคตรความสุข

เราจะมองว่าสรรพสิ่ง สรรพสัตว์ในโลก ล้วนกระจอกงอกง่อย
ไร้สาระ ไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร

โลกมนุษย์นี้กูเดินทางมาแวบเดียว เมื่อมาดูมันแล้วกูก็จะไป
มันไม่มีค่าอะไรเลยสักอย่าง

ป่วยก็ไม่อยากให้ใครมายุ่งเกี่ยว เป็นอัมพาตอัมพฤกษ์ กูก็ยินดี
กูจะนั่งรถเข็นด้วยใจที่เบิกบาน
บอกเมียเตรียมรถเข็นไว้เลย ไม่ต้องห่วง
ถ้าเดี้ยงก็จะบอกลูกศิษย์ลูกหาให้มาดูวัด แล้วกูก็สั่งการมึง
กูนั่งรถเข็น กูเดี้ยงข้างหนึ่ง
ถึงปากกูเบี้ยว หน้ากูยังยิ้ม กูก็ยังมีความสุข
แล้วกูก็ป่วยไปเรื่อยๆ แล้วกูก็ตาย จบที่สุดของวิบากกรรม
ไม่เห็นเป็นไรเลย วัดนี้สร้างได้อยู่ดี"


กดที่เเถบนี้เพื่อดูรูปขนาดดั้งเดิม



"ที่โรคภัยไข้เจ็บหายได้ เพราะนั่งสมาธิอย่างเดียว นั่งมากที่สุด
เป็นความว่างอย่างเดียว ดับสมอง ดับทุกอย่าง
แล้วก็จี้ไปตรงความเจ็บปวด จนไร้ความเจ็บปวด

ไม่ไปคิดว่า "ทำไมกูถึงมีกรรมขนาดนี้"
ทนรับกรรมด้วยความเบิกบาน ไม่หดหู่ใจ ไม่เสียใจ ไม่รู้สึกรำคาญ
ไม่อยากฆ่าตัวตาย"

อาจารย์ไม่ได้มองว่าตัวเองเหนือผู้อื่น และมองค่าของจิตใจมากกว่าวัตถุ

"วัตถุเดี๋ยวมันก็ผุพังไปตามกาลเวลา มันไม่คงทน ไม่ได้งดงามอย่างนี้ไปตลอด
สุดท้ายมันก็เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นของไม่เที่ยง แต่สิ่งสำคัญ คือ ใจเรา...ไม่เคยเย่อหยิ่งทะนงว่าพิเศษเหนือกว่าคนอื่น"



สิ่งเดียวที่พิเศษเหนือกว่าคนอื่น คือ "กูไม่มีทุกข์"










ขอขอบคุณ : ข้อมูลจาก นิตยสาร Secret

หนังสือ "ไม่ธรรมดา" โดย เพชรยุพา บูรณ์สิริจรุงรัฐ , SINGINGINTHERAIN ฺฺBLOG

ภาพประกอบทุกภาพจาก : เว็บไซต์ในอินเตอร์เน็ท มา ณ. ที่นี้ด้วยค่ะ ..














__________________


จิตอ่อนน้อมเป็นกุศล จิตถ่อมตนเป็นบารมี ..
รักษาสุขภาพนะคะ คุณพระคุ้มครอง ความดีรักษาค่ะ .. ('',•)