กาพย์สุรางคนางค์บูชาครู

ขอน้อมเศียรเกล้าก้มกราบบูรพาจารย์ โบราณาจารย์ คณาจารย์ทุกท่าน ด้วยกาพย์สุรางคนางค์บทนี้ด้วยใจจริงแห่งศิษย์ที่ท่านได้อบรมสั่งสอน

เครื่องไหว้นำมา
ยกยอหัตถา ไหว้สาน้อมเกล้า
คุณแห่งอาจารย์ ยืนนานเนิ่นเข้า
นบน้อมเศียรเกล้า ให้เข้าเกศา
อันตัวศิษย์นี้ ที่เรียนวิชา
ของหมู่ครูบา อาจารย์ท่านเจ้า
ขอกราบก้มลง บนบาทแทบเท้า
แห่อาจารย์เจ้า ผู้สอนวิชา
พระคุณครูนั้น อยู่ยั่งยืนมา
คุ้มครองกายา บรรดาลูกศิษย์
ให้ได้ร่ำเรียน พากเพียรเป็นนิจ
จนมีชีวิต ผุดผ่องใสสี
พระคุณครูนั้น มิ่งมั่นมากมี
ส่องทางชีวี ศิษย์นี้ได้เดิน
สอนคุณธรรม นำพาจิตเพลิน
คอยชี้ทางเดิน ให้ศิษย์ก้าวไป
แต่โบราณมา ท่านสอนจากใจ
บอกกล่าวขานไข ให้ศิษย์ได้รู้
มอบเป็นวิชา นำมาต่อสู้
ปัญหาที่อยู่ รอบข้างกายา
บัดนี้ครบพร้อม ขอน้อมเกศา
ก้มกราบครูบา อาจารย์ท่านเจ้า
ให้คุ้มครองศิษย์ ให้หมดหมองเศร้า
ขอน้อมเศียรเกล้า พร้อมเครื่องบูชา
บ่ลืมพระคุณ แห่งท่านครูบา
ที่สอนวิชา ให้ข้าได้ดี


ด้วยจิตใจที่เต็มเปี่ยมความเคารพบูชาต่อครูทุกท่าน

สวัสดีครับ

๏ รุ่งอรุณจับขอบฟ้ามาอีกครา
ถึงเวลาสอนสั่งอบรมศิษย์
แม้เวลาคลาลับทีละนิด
แต่ชีวิตผู้เป็นครูยังสู้ไป
๏ แม้เหนื่อยยากแสนเข็ญเย็นร้อนสุข
แม้สนุกหรือสุดเศร้าเขายังไหว
สอนสั่งศิษย์ให้ความรู้บอกทางไป
ยังไม่วายบอกศิษย์ให้เป็นคนดี
๏ ท่านเปรียบเหมือนแสงทองส่องนำทาง
ให้เป็นทางที่ช่างน่าสุขี
ความเมตตาโอบอ้อมละอารี
ลูกศิษย์นี้รำลึกถึงพระคุณ
๏ คอยชี้นำทางเดินดำเนินชีวิต
บอกทางถูกทางผิดคิดเกื้อหนุน
ส่องทางถูกผูกช่วยด้วยการุญ
ขอบพระคุณที่เกื้อหนุนเสมอมา
๏ จนวันนี้ศิษย์ผู้นั้นได้เติบใหญ่
รู้ว่าใครคอยให้การศึกษา
สอนสั่งตนให้ได้มีวิชา
เลี้ยงกายาก่อร่างสร้างตัวตน
๏ ชีวิตครูยังเฝ้าดูลูกศิษย์อยู่
ยังอยากรู้ชีวิตศิษย์ทุกแห่งหน
เฝ้ารอคอยอยากเห็นหน้าศิษย์ทุกคน
ให้ได้มาพบตนอีกสักที
๏ และบัดนี้ศิษย์นั้นมาพร้อมหน้า
พร้อมด้วยเครื่องบูชาไม่หายหนี
น้อมก้มกราบแทบบาทครูผู้อารี
พระคุณนี้ศิษย์ซาบซึ้งตราตรึงใจ
๏ แม้วันนี้ท่านนั้นปลกเกษียณ
แต่ศิษย์ผู้พากเพียรมิไปไหน
ยังรำลึกนึกถึงครูผู้ปลดไป
อันพ้นวัยราชการทีผ่านมา
๏ คำว่าครูคำนี้มีค่ายิ่ง
เหนือกว่าสิ่งใดใดให้ถามหา
แม้ผ่านเลยล่วงพ้นกาลเวลา
แค่คุณค่าคำว่าครูจะอยู่ยง
๏ ขอนบน้อมพร้อมแสดงความเคารพ
น้อมประนบสองมือมิไหลหลง
บรรจงพร้อมน้อมไหว้กราบก้มลง
ว่าจะคงเป็นศิษย์ครูตลอดไป...(เอย)