คิดอะไรใจลิขิตจึงขีดเขียน (กลอนทั่วไปครับ)

[noppakorn]

ตะวันรอนก่อน..แรมราพาคิดถึง
ให้คนึงถึงนวลปรางอ้างว้างจิต
มองทะเลแสนเหว่ว้าพาชีวิต
ให้มืดมิดเพราะจำพรากจากจอมใจ
ณ ที่นี้พี่เคยอยู่เคียงคู่น้อง
เคยร่วมร้องเพลงรักมั่นอันสดใส
พีกับน้องร่วมสาบานสมานใจ
ว่าหัวใจเราทั้งสองจะครองกัน
แต่บัดนี้เจ้าไปจากพรากจากพี่
น้องคนดีเจ้าฤาใยให้แปรผัน
เจ้าลืมถ้อยที่เกี่ยวก้อยร้อยผูกพัน
เจ้าลืมวันที่หมายมั่นพลันจากไกล
ปล่อยให้พี่ต้องอยู่เดียวแสนเปลี่ยวจิต
ปล่อยชีวิตพี่เงียบเหงาเศร้าหมองไหม้
ปล่อยให้พี่อยู่โดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวใจ
ปล่อยดวงใจพี่ย่อยยับลับเลือนลา.....

[ทั่นยาย]

เมื่ออาทิตย์ลับลงฟ้าคงมืด
จันทร์จึงยึดฟากฟ้าพาสู่ฝัน
มีดวงดาวพราวพร้อยหลายร้อยพัน
เกี่ยวก้อยกันร้อยบุหงายามราตรี

ลมทะเลเห่กล่อมตะล่อมคลื่น
เสียงครืนครืนซัดฝั่งดังอึงมี่
อยากจะปลอบประโลมให้คลายฤดี
จันทร์จึงมียิ้มสดใสมาให้เธอ...

[noppakorn]

พระจันทร์ยิ้มพิมพ์ใจพาให้ฝัน
คิดถึงวันที่เคยปองเคยครองคู่
เคยเห็นดาวเคียงจันทร์ฉันเฝ้าดู
อยากจะรู้จันทร์เคยเหงาเศร้าหรือไร
แต่วันนี้ฉันเห็นจันทร์นั้นยิ้มชื่น
ดาวระรื่นกระพริบพราวสกาวใส
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าหัวเราะยิ้มเยาะใคร
ฤาหัวใจไม่เคยเศร้าฉันเฝ้ามอง.....

[piangfan]

สวัสดีค่ะ พี่นพ ลุงเปา พี่โดด พี่อ๋อย ทั่นยาย
พี่เกิดแก่ ลุงบีบี พี่ปิศาจ ครูวิทย์ และญาตฺธรรมทุกท่านค่ะ


ทุกท่านแอบมาอยู่นี่เองค่ะ
เพียงฝันขอมาแจมบ้างค่ะ
อิอิ



รักเร่กรุ่น ละมุนหอม ร้อยรักเล่ห์
ใจว้าเหว่ เอกา ท้าเดือนใส
ณ ราตรี นี้ร้าง ห่างทางไกล
มองออกไป ในเวหา พาวังเวง

[paobunjin]

ราตรีหนึ่งยังซึ้งคะนึงหวน
จิตรัญจวนครวญคร่ำเฝ้าร่ำหา
คืนพระจันทร์ยิ้มล่อละออตา
ใครหนึ่งหนาโทร จองให้มองจันทร์

พระจันทร์ยิ้มเหมือนเจ้าเฝ้ายิ้มให้
ดั่งทรามวัยเมตตามาเคียงฝัน
จิตซึมซับหลับตื่นทุกคืนวัน
ดั่งปลอบขวัญดวงใจให้ชื่นบาน

ณ บัดนี้ไม่มีพระจันทร์แล้ว
ไม่มีแววคืนกลับรับความหวาน
พระจันทร์แรมเหมือนใจที่ร้าวราน
ดั่งสายธารไหลไปไม่หวนคืน

ฤา พระจันทร์คงยิ้มเพียงหนึ่งครั้ง
ดั่งความหวังคงมีที่สดชื่น
เพียงครั้งเดียวหายไปไม่ยั่งยืน
สู้กล้ำกลืนมองจันทร์ที่จำจร

ตาเปา มาเยี่ยมชมพระจันทร์ยิ้มกับนพกรณ์ ครับ

[ทั่นยาย]

จันทร์จะเหนื่อยเพียงไรใจไม่ท้อ
จะสานต่อความฝันอันยิ่งใหญ่
ส่องแสงนวลชวนดาวให้ก้าวไป
ถึงจุดหมายที่ยิ่งใหญ่ในทางธรรม

[noppakorn]

กระแสลมพัดพาฝนซาซัด
ดึกสงัดไร้จันทราฟ้ามีฝน
เสียงฟ้าร้องฟ้าแลบแสบกมล
เสียงอึงอลสะท้านใจอาลัยลา
ดังสวรรค์จะทะลายใกล้ถล่ม
เหมือนฟ้าล่มกึกก้องท้องเวหา
กระแสน้ำเริ่มท่วมท้นล้นธารา
น้ำจากฟ้าหลั่งมาจนท่วมล้นดิน
ดังธรรมชาติพิโรธลงโทษหนัก
เพราะประจักษ์ว่าผู้คนทุกหนถิ่น
ล้วนโลภหลงชั่วช้ากล้าโกงกิน
ฟ้ายลยินจึงพิโรธโกรธโกรธา
จึงส่งเสียงสำเนียงลั่นสะท้านโลก
ลมช่วยโบกพัดอึงถมึงหา
ฝนก็ซัดสาดกระหน่ำซ้ำลงมา
หวังเตือนตาเตือนใจให้ทำดี......

[ทั่นยาย]

แสงออโรร่าอันสวยงามบนท้องฟ้าในยามค่ำคืนค่ะ

ฟ้าหลังฝนจะสดใสไม่อึงอล
ความสับสนจะผ่านพ้นไปจนได้
กระแสลมที่โหมซัดระบัดไกว
จะพริ้วไหวแค่โลมไล้ให้กายา

เสียงกึกก้องคะนองลั่นสนั่นโลก
จะสิ้นโศกสิ้นทุกข์สุขหรรษา
เหมือนท้องฟ้ามีสีสันอันเพลินตา
ท้องนภาจึงดูสวยด้วยแสงงาม

ชีวิตคนก็จะเป็นเฉกเช่นนี้
ประเดี๋ยวร้ายประเดี๋ยวดีมิอาจห้าม
ดั่งสีแสงแห่งมายามาทาบทาม
จะงดงามด้วยแสงสีที่ยวนตา

[ทั่นยาย]

ดึกสงัด ณ. บัดนี้ที่ปลายฟ้า
แสงเจิดจ้าอันเรืองรองของแสงใต้
ก่อกำเนิดเป็นรุ้งรางไม่ห่างไกล
เป็นแสงใต้ที่งดงามอร่ามตา

แม้จะเป็นแค่ปลายแสงแห่งตะวัน
ก็เหมือนอัญมณีที่เลอค่า
จิตกรรมแห่งแสงสีที่ปลายฟ้า
ช่างงดงามเกินกว่าจะบรรยาย

[noppakorn]

สองวันนี้ฟ้าผ่าปังดังลั่นเปลี้ยง
ต้องหลบเลี่ยงเข้าชายคากลัวฟ้าฝน
แม้แต่หมายังวิ่งพล่านร่านกมล
แล้วใยคนไม่กลัวฟ้ากล้าท้าทาย
ที่ฉ้อฉลกลโกงไม่ตรงมั่น
ใจดื้อรั้นโลภอยากมากกระหาย
ยังโกงกินไม่หยุดหย่อนไม่ร้อนอาย
หรือตัวตายเอาไปได้จัญไรคน
อีกเรื่องฉาวคาวโลกีย์ไม่มีเว้น
ออกมาเต้นกลัวใครเขาไม่สน
ไม่อาบอายขายหน้าบรรดาชน
ช่างพิกลพวกดาราหน้าด้านจริง
พอฟ้าผ่าก็กลัวแจแถเลี่ยงหลบ
เสียงฟ้ากลบคำสาบานสะท้านยิ่ง
พอฟ้าผ่าเลยนึกได้ใจประวิง
กลัวอย่างยิ่งฟ้าผ่าตายน่าอายจัง..