ธรรมเตือนใจ

บริษัทที่สามัคคีกัน


บริษัทที่สามัคคีกัน เป็นอย่างไร ?

ในบริษัทใด ภิกษุทั้งหลาย พร้อมเพรียงกัน ชื่นบานต่อกัน

ไม่วิวาทกัน (กลมเกลียวเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน)

เป็นประหนึ่งว่านมประสมกับน้ำ

มองดูกันและกันด้วยปิยจักษุ (คือ สายตาของคนที่รักใคร่กัน)

บริษัทนี้เรียกว่า บริษัทที่สามัคคีกัน

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ติกนิบาต

เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 482 ปริสาสูตร

การให้ย่อมเจริญด้วยบุญ


บุคคลผู้ยังใจให้เลื่อมใส

ให้ทานด้วยโภคทรัพย์ทั้งหลายที่ได้มาโดยชอบธรรม

ย่อมเป็นผู้ยึดถือชัยชนะไว้ได้ในโลกทั้งสอง

ของผู้มีศรัทธาอยู่ครองเรือน คือ

เพื่อประโยชน์เกื้อกูลในปัจจุบัน

และเพื่อความสุขในสัมปรายภพ

การบริจาคของคฤหัสถ์ดังกล่าวมานั้น ย่อมเจริญบุญ

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต

เล่ม ๓ - หน้าที่ 667 อิณสูตร

เพื่อสำรวมและเพื่อละกิเลส


ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

พรหมจรรย์นี้ ภิกษุไม่อยู่ประพฤติเพื่อจะหลอกลวงชน

ไม่อยู่ประพฤติเพื่อประจบคน

ไม่อยู่ประพฤติเพื่ออานิสงส์ คือ ลาภ สักการะ ความสรรเสริญ

ไม่อยู่ประพฤติ ด้วยคิดว่า ชนจงรู้จักเราด้วยอาการอย่างนี้

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ที่แท้พรหมจรรย์นี้

ภิกษุย่อมอยู่ประพฤติเพื่อการสำรวมและเพื่อการละ.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก

เล่ม ๑ ภาค ๔ - หน้าที่ 207 ปฐมนกุหนาสูตร

ควรนิ่ง แม้รู้อยู่ก็ไม่พูด


พระผู้มีพระภาคเจ้าครั้นตรัสคาถานี้แล้ว

จึงรับสั่งถามพระอานนทเถระว่า ดูก่อนอานนท์

ภิกษุทั้งหลายถูกคำว่าเย้ยหยันอย่างนี้แล้วพูดอย่างไร.

กราบทูลว่า มิได้พูดอะไรเลย พระเจ้าข้า.

ตรัสว่า ดูก่อนอานนท์ เราเป็นผู้มีศีลมิใช่หรือ

เพราะฉะนั้นควรนิ่งในเรื่องทั้งหมด

แม้รู้อยู่ก็ไม่พูด เพราะคนพาลกับบัณฑิตเข้ากัน ไม่ได้.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต

เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 715 อรรถกถาทุฏฐัฏฐกสูตร

ดุจพระจันทร์ซึงพ้นแล้วจากเมฆ


ผู้ใด เมื่อก่อนประมาท ภายหลังผู้นั้นไม่ประมาท

เขาย่อมยังโลกนี้ให้สว่างดังพระจันทร์ซึ่งพ้นแล้วจากเมฆ ฉะนั้น

ผู้ใดทำกรรมอันเป็นบาปแล้ว ย่อมปิดเสียได้ด้วยกุศล

ผู้นั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่าง ดุจพระจันทร์ซึ่งพ้นแล้วจากเมฆ ฉะนั้น

ภิกษุใดแล ยังเป็นหนุ่ม ย่อมขวนขวายในพระพุทธศาสนา

ภิกษุนั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่าง

ดุจพระจันทร์ซึงพ้นแล้วจากเมฆฉะนั้น.

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์

เล่ม ๒ ภาค ๒ - หน้าที่ 150

ท่านทั้งหลายอย่าประมาท


พวกชนที่เป็นพาลทรามปัญญา

ย่อมประกอบตามซึ่งความประมาท

ส่วนนักปราชญ์ทั้งหลาย

ย่อมรักษาความไม่ประมาทไว้

เหมือนทรัพย์อันประเสริญ ฉะนั้น

ท่านทั้งหลายจงอย่าประกอบตามซึ่งความประมาท

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์

เล่ม ๒ ภาค ๒ - หน้าที่ 152

เงินทองนั้นไม่ตั้งอยู่ยั่งยืนเลย


อนึ่ง เงินทองนี้ ทำให้เกิดความโลภ

ความมัวเมา ความลุ่มหลง ความติดดังเครื่องผูก

มีภัย มีความคับแค้นมาก เงินทองนั้นไม่ตั้งอยู่ยั่งยืนเลย.

นรชนเป็นอันมาก

ประมาท มีใจเศร้าหมองแล้ว เพราะเงินทองเท่านี้

จึงต้องเป็นศัตรู วิวาทบาดหมางกันและกัน.

อาสวะทั้งหลาย ไม่ใช่หมดสิ้นไปเพราะเงินทองดอกนะ

กามทั้งหลายเป็นอมิตร เป็นผู้ฆ่า เป็นศัตรู เป็นดั่งลูกศรเสียบไว้.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรีคาถา

เล่ม ๒ ภาค ๔ - หน้าที่ 416 สุภากัมมารธิดาเถรีคาถา

ไม่ว่าเพศใด ปัญญาเกิดได้


พระโสมาเถรีกล่าวว่า

เมื่อจิตตั้งมั่นดี เมื่อญาณเป็นไปอยู่

เมื่อเราเห็นแจ้งซึ่งธรรมโดยชอบ

ความเป็นหญิงจะทำอะไรได้

เรากำจัดความเพลิดเพลินในสิ่งทั้งปวงแล้ว

ทำลายกองแห่งความมืดได้แล้ว

ดูก่อนมารผู้มีบาป ท่านจงรู้อย่างนี้

ดูก่อนมาร ผู้กระทำซึ่งที่สุด ตัวท่านถูกเรากำจัดแล้ว.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรีคาถา

เล่ม ๒ ภาค ๔ - หน้าที่ 111 โสมาเถรีคาถา

เขามาอย่างใด ก็ไปอย่างนั้น


สัตว์อันเขามิได้เชื้อเชิญ ก็มาจากที่นั้น

เขามิได้อนุญาต ก็ไปจากที่นี้ เขามาจากที่ไหนกันแน่หนอ

อยู่ได้ ๒-๓ วัน ก็ไปแล้วสู่ทางอื่นจากที่นี้ก็มี

กำลังไปสู่ทางอื่นจากที่นั้นก็มี

เขาละ [ตาย] ไปแล้ว

ท่องเที่ยวอยู่โดยรูปของมนุษย์ จักไปก็มี

เขามาอย่างใด ก็ไปอย่างนั้น

จะคร่ำครวญเพราะเหตุนั้นไปทำไม.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรีคาถา

เล่ม ๒ ภาค ๔ - หน้าที่ 208 ปัญจสตาปฏาจาราเถรีคาถา

ผู้มีศีลและผู้ทุศีล


ด้วยว่าผู้มีศีล มีความสำรวม ย่อมได้มิตรมาก

ส่วนผู้ทุศีล ประพฤติแต่กรรมอันลามก ย่อมแตกจากมิตร

นรชนผู้ทุศีล ย่อมได้รับการติเตียนและความเสียชื่อเสียง

ส่วนผู้มีศีล ย่อมได้รับการสรรเสริญและชื่อเสียงทุกเมื่อ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา

เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๓ - หน้าที่ 425 สีลวเถรคาถา