บ้านใหม่เรือนธรรม ลานกลอน

นมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ
สวัสดีเจ้าพี่น้องผองเพื่อนญาติธรรมทุกท่าน พี่นพกรณ์ ตะละแม่เกิดแก่
ตาเปา ทั่นบีบี ปลายฟ้า เพียงฝัน น้องโดด น้องอ๋อย ครูวิทย์ เจ้าป้า
ทั่นแปดคิว ทั่นพญามาร ตะขบ และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

ทั่นยายมาแล้วจ้า มาช้ายังดีกว่าไม่มานะใช่ป่าว
กว่าจะมาได้ก็มัวแต่ไปมะงุมมะงาหราหาทางเข้าอยู่ซะเป็นนานสองนาน
เล่นเอาเหนื่อยไปสามแฮ่ก จนปัญญาต้องไปหากุมารทองน้องโดด
ช่วยสงเคราะห์ให้ว่าต้องลงทะเบียนแบบไหนจึงจะเข้ามาได้

สงกาสัยว่าทำไมพี่นพกรณ์จึงเป็นคนไทยได้แล้วไหง๋หมู่เฮา
ต้องแปลงสัญชาติเป็นฝาหรั่งด้วยเล่าหนอ ไม่ยอมหรอก...
จึงพยายามขอสัญชาติไทยกลับคืนมาจนได้หล่ะ จึงยังคงทานน้ำพริก
ปลาทู ส้มตำน้ำตก เหมือนเดิมด้วยประการะฉะนี้แล

คิดถึงทุกท่านค่ะ ดีใจจังที่ได้มาเจอกันพร้อมหน้าเช่นเดิม งานนี้ต้องฉลอง
พี่นพ กะ ตาเปาเป็นเจ้าภาพ ตะละแม่เกิดแก่กับเจ้าป้าเป็นแม่งานเตรียม
อาหารคาว หวานให้พรั่งพร้อม ปลายฟ้าจัดดอกไม้ตกแต่งสถานที่ให้งดงาม
เพียงฝันประจำหน้าที่ต้อนรับแขกเหรื่อ น้องโดด น้องอ๋อยจัดเตรียมเวทีสถานที่
ทั่นบีบีจัดเตรียมดนตรีเครื่องเสียง ทั่นแปคคิวเสริฟอาหาร ทั่นพญามารเสริฟครื่องดื่ม
ทั่นยายรับหน้าที่ คอยไล่ เอ้ย คอยส่งแขก...

มาเร็วๆเถิดหนาอย่าช้าชัก
ขอเชิญพรรคพวกเราเข้ามาหนอ
ร่วมฉลองบ้านใหม่ไม่รั้งรอ
มาร่วมก่อเปิดตำนานบ้านเรือนธรรม

ต่างแยกย้ายกันจัดทำตามหน้าที่
พี่นพมีหน้าที่ใหญ่ใจบานฉ่ำ
เป็นเจ้าภาพขึ้นบ้านใหม่ในเรือนธรรม
แสนสุขล้ำอบอุ่นใจในเรือนทอง

ตะละแม่เกิดแก่แม่งานใหญ่
ขอมอบหมายเรื่องจัดงานการทั้งผอง
ให้ดูแลความพร้อมสรพจับตามอง
ทั้งพี่น้องผองเพื่อนอย่าเชือนแช

ส่วนตาเปานั้นหนามีหน้าที่
นักร้องดีเด่นดังฟังว่าแน่
เห็นครวญเพลงกรุแตกแปลกใจแท้
คงจะแย่ต้องฟุบหลับกับเวที

ทั่นบีบีนักดนตรีฝีมือเก่ง
ใครขอเพลงจัดให้ได้เร็วรี่
เป็นดีเจคนแก่เก่าเฝ้าเจดีย์
เปิดเพลงทีมีผิดคีย์ไม่มีเพลง

นั่นปลายฟ้าจัดดอกไม้เต็มไปหมด
ช่างงามงดเตรียมจัดไว้อยู่ในเข่ง
ใช้ตกแต่งบรรยากาศให้ครื้นเครง
ร่วมบรรเลงหอมระรื่นแสนชื่นใจ

เจ้าเพียงฝันนั้นหนอรอรับแขก
หน้าแปลกๆอย่าต้อนรับรีบขับไส
ปล่อยให้ยามพาไปส่งตรงบันได
แล้วเชิญไปอยู่หลังบ้านล้างจานชาม ดีม่ะ

เดี๋ยวมาต่อค่ะ

ท่ายยายมาเตรียมฉลองกันยกใหญ่
ขึ้นบ้านใหม่เรือนธรรมนำหรรษา
ท่าน8คิวรีบเข้าครัวทำข้าวปลา
แขกเหลื่อมาเต็มบ้านได้ทานกัน

ส่วนลุงเปาของเรารู้หน้าที่
เสียงหล่อดีเพลงดังฟังสุขสันต์
ยกกรุเก่าเอามาเป็นกำนัน
แย่งไมค์กันกะทั่นนพจนจบเพลง อิอิ

น้องปลายฟ้าเพียงฝันนั้นอยู่ใหน
เปิดริบซิ้งไวๆ ให้ฉับเฉง
เพราะหากปล่อยให้ลุงเปานั้นบรรเลง
พี่ก็เกรงแขกเหลื่อไม่เหลือเลย

อิอิ วะดีคร้าบบบ พี่หญิงยาย ลุงเปา ท่านนพ น้องเพียงฝัน ลุงบีบี
ลุงเปาสู้ๆๆ คร้าบบบ

กราบนมัสการพระคุณเจ้า สวัสดีญาติธรรมทุกๆท่านครับ

ขอชื่นชมกับการเปลี่ยนแปลงในสิ่งใหม่ๆที่เกิดขึ้นในลานกลอนแห่งนี้ มีหลายๆท่านเขียนกลอนได้สละสลวย สวยงามอ่านแล้วมีความสุข น่าอ่าน ให้ความรู้ดีอีกต่างหาก ขอบอกว่าชอบครับ แต่ตัวผมเองไม่ค่อยมีความสามารถทางด้านการเขียนกลอน จึงเห็นว่าขาดหายไปเป็นเวลานานๆ กว่าจะมีคำกลอนมาฝากเพื่อนๆในลานกลอน
แต่ต่อจากนี้ไปผมเองก็คงจะหายไปจากลานกลอน ไม่ได้หายขาด แต่จะเข้ามาอ่าน กลอนของทุกๆท่าน เหตุผลที่ไม่เข้ามาโพสต์ คงเป็นเหตุผลส่วนตัว เนื่องจากในบางครั้ง เราอาจจะทำอะไรไปโดยไม่ได้ตั้งใจแล้วไปพาดพิงถึงบุคคลอื่น อาจจะเสียหายหรือไม่เสียหาย แต่สังคมไทย ไม่ว่าแห่งไหน "ปากคน มักยาวกว่าปากกาเสมอ" เรื่องอะไรที่ไม่ดีงามหรือคำพูดเพียงเล็กน้อยก็มักจะพูดต่อกันไปจากคนสู่คน จนทำให้เกิดความเสียหายต่อผู้ที่ถูกพาดพิงได้ ซึ่งผมก็เป็น คนหนึ่งในจำนวนนั้น เพื่อเป็นการสบายใจของทุกๆฝ่ายที่จะได้ไม่ต้องขุดคุ้ยเรื่องของ"ชาวบ้าน" จึงคิดว่า ผมน่าจะเป็นฝ่ายถอยดีกว่า ไม่เอาดีกว่า ไม่โปรดปราน"มือถือสาก ปากถือศีล"
อาจจะใช้คำรุนแรงไป ก็กราบขออภัย " ต่อไปน้องที่โดนพาดพิง ก็คงสบายใจแล้ว เพราะครูวิทย์ ไปแล้ว "
ตามมารยาทไทย "ไปลา มาไหว้ " ผมก็ขอกราบลาทุกท่านที่เคารพทุกคน ณ ลานกลอนแห่งนี้
ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
ธรรมะรักษาครับทุกท่าน

นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ดาว อาจารย์เดฟ ทั่นยาย พีโดด ลุงเปา คุณป้าวรรณ
พี่นพกรณ์ พี่ปลายฟ้า พี่นันท์ พี่ตะขบ พี่เอสโฟ่ พี่เกิดแก่
ท่านยูจีน คุณดาวเรือง คุณลุง พ่อน้อย ท่านหนุ่ย ครูวิทย์ เจ้าป้าเงาหมอก
พี่มิตรจิต พี่พญามาร และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

ฝากครูวิทย์ค่ะสบายใจเมื่อไหร่ กลับคืนมาสู้ลานกลอนบ้านน้องพี่นะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ

[color=red]พี่ จ๋า พี่ เจ็บตรง ไหนพี่
เจ็บ ฤดีหรือเจ็บตรงไหน
บอก น้องที พี่จ๋า เจ็บ นัยน์ตาหรือ หัวไหล่
เจ็บที่ใจหรือ เจ็บทรวง
พี่ จ๋า พี่ เจ็บตรง ไหนแน่
ขอ ดูแผลพี่ อย่าหวง
ใคร ทำพี่ เจ็บช้ำ หรือน้ำตั้มน้องเป็นห่วง
หรือ ใครลวงให้ บอกมา
ใครหนอช่างบังอาจทำ คงช้ำไปทั่วเรือนร่าง
เห็นพี่นั่งครวญร้องคราง คงเจ็บไม่เบานะพี่
ขอถามดีดีพี่เจ็บตรงไหน
ขอเป็นคนเอายาใส่ ขอเป็นคนเอายาใส่
ตรงไหนมันร้าวนะพี่ บอกหน่อยตี้จะทำให้อ้าย
แผลใจสิลบล้าง
เจ็บร้าวกายหรือว่าเจ็บขา
ทายาหยัง จังเซ้าข้างห้อง
มองตาข่อย ลองดูเบิ่งแน
ฮักแท้อยู่ใด๋ เจ็บช้ำสูญหาย
พี่ จ๋า พี่ เจ็บตรงไหนเล่า
เจ็บเบาเบาหรือ เจ็บหลาย
เขาขัดทรวงใช่ไหม ปวดหัวใจล้นกองก่าย
ปวดไม่หายน้องเห็นใจ
พี่ จ๋า พี่ เจ็บนานไหมนั่น
เขาใครกันที่หักใจ
ขอเป็นคนเยียวยา ขออาสาชิดไกล้
เจ็บตรงไหนห้าม ปิดบัง
น้องขอเยียวยาสักครั้ง น้องขอเยียวยาสักครั้ง
ผิดหวังซังแน่อย่าหวั่น เจ็บวันใดสิเป็นผู้คั่น
น้ำตาอ้ายก็ไหล
เจ็บเลาะใต้หรือว่าเจ็บบน
ทนเอาใจพี่ชายเฮ็ดแล้ว
แนวเผิ่นกลุ้มอกหักรักบ่อย
พอเจอข้าน้อยเป็นกลุ้มบ่หาย
พี่ชายละเจ็บตรงไหนแน่
อย่าอ่อนแอ ให้ทำใจหนักแน่น
เจ็บขา หรือแขน ทนเอา...อ้าย

ตะวันส่องแสงธรรมนำ มิตรภาพไร้พรมแดน

นมัสการพระคุณเจ้า ครับ
สวัสดีญาติธรรมทุกท่านครับ



เทสภาพครับ

....สอบเสร็จแล้ว....

สมรภูมิย่อยย่อยผ่านไปแล้ว
ใจผ่องแผ้วมาลานกลอนอย่างอ่อนหวาน
ทั่นยายมาเปิดก่อนเป็นทางการ
นพกรณ์ยิ้มหวานเบิกบานใจ...

มงเท่งมง เท่งมง ตรงมาเถิด
เรามาเปิดลานกลอนเป็นบ้านใหม่
ทั้งน้องนุ่งลูกหลานสำราญใจ
เอาหัวใจมารวมกันสู่มรรคา...

มาแบ่งปันความสุขหรือทุกข์เศร้า
มาปัดเป่าคลายร้อนผ่อนปัญหา
มาเยี่ยมเยียนรับธรรม์เอาปัญญา
เพื่อฟันฝ่าสู้ชีวิตด้วยจิตเย็น....

มาเรามาฟังเพลงจากกรุเก่า
หรือจะเอาเพลงใหม่มาให้เต้น
ลุงเปาจะร้องให้ฟังอย่างใจเย็น
พอมองเห็นยาลมสบายใจ... ฮา ฮา

อ้าวครูวิทย์มิตรรักลุงเปาเอ๋ย
มาเอื้อนเอ่ยบอกลาจะไปไหน?
ในโลกนี้มีหรือที่ถูกใจ?
ทุกที่ไซร้ล้วนโลกธรรมพาลำเค็ญ...

จงอภัยให้เขาเข้าใจผิด
เพราะชีวิตต้องผจญคนเคี่ยวเข็ญ
คนชั่วดีมีคละเคล้าเจ้ากรรมเวร
สักวันเห็นสัจจะธรรมจะเข้าใจ....

ถ้าวันนี้น้องรักยังลำบาก
คิดซ้ำซากคำลวงที่เหลวไหล
ปลีกวิเวกไปก่อนผ่อนจิตใจ
ปล่อยมันไปบนใบบอนอย่าซับเอา

อันโลกนี้มันเป็นโลกมนุษย์
บ้างเพิ่งหลุดจากอบายนิยายเน่า
บ้างหมดบุญมาเกิดใหม่ใส่สีเทา
บ้างมัวเมาในปัญญาว่าเด่นดัง...

จงอยู่ไปอย่างสบายในวันนี้
ทำหน้าที่ของเราให้ถึงฝั่ง
ใครจะว่าอย่างไรไม่อีนัง
ขอเพียงหวังเป็นคนดีศรีสังคม นะครูเอย....

อันนินทากาเลเหมือเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดแผล.....ฮ่าๆๆๆๆ
ว่างๆมาเยี่ยมเยียนกันมั่งนะ ครูวิทย์เอ๋ย....
ลุงเปามาแว้ววววววว.....

ตะละแม่เกิดแก่แม่อยู่ไหน รู้บ้างมั้ยว่าใครคิดถึงอยู่
เฝ้าติดตามค้นหาแม่ตราตรู ก็ไม่รู้อยู่หนใดที่ไหนกัน
โทรศัพท์ปิดเครื่องเรื่องใดหนอ ข้อความก้อไม่ตอบมาน่าคิดนั่น
ทั้งเรือนใจ ลานโดดเคยโพสกัน กลับเงียบงันหายหน้าไม่มาแล

แม่จะรู้บ้างไหมใครเป็นห่วง แม่พุ่มพวงเงียบหายในดวงแข
แสนคนึงถึงเจ้าเฝ้าตาแล คอยชะแง้แลหามาหรือยัง
ถามเจ้าป้าฯบอกว่างานยุ่งนัก ไม่ได้พักวางมือเลยหรือนั่น
หรือว่ามีสิ่งใดให้บอกกัน อย่าไหวหวั่นอยู่เดียวดายยายเฝ้ารอ

เกิดแก่จ๋าได้ข่าวว่างานยุ่งมากหรือคะ ว่างแล้งรีบมารายงานตัวโดยด่วนนะคะ
ญาติธรรมทุกท่านตั้งตารออยู่ค่ะ อย่าหายไปนานนะเป็นห่วงและคิดถึงค่ะ

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพค่ะสวัสดีค่ะท่านพี่ชาย ท่านลุงเปา ท่านยาย ท่านพญามาร ท่าน บีบี คุณครูวิทย์
น้องโดด น้องแปดคิว น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า และญาติธรรมทุก ๆ ท่าน

แสนคิดถึงจึงตามมาหาพี่น้อง
ส่ายตาจ้องมาหาว่าอยู่ไหน
ต้องซมซานคลานเข้ามาช้าเกินไป
หาบันไดขึ้น-ลง งงอยู่นาน

เห็นเชี่ยนหมากตั้งอยู่ดูโดดเด่น
หมากกระเด็นเป็นฝอยรอยแดงฉาน
ทั้งหมาก พลู ตกหล่นบนเรือนชาน
เลยรีบคลานเข้ามาทักข้างตักยาย

คิดถึงน้องเพียงฝันนั้นเป็นนิจ
แม่มิ่งมิตรน้องพี่นี้เหลือหลาย
แสนคิดถึงน้องปลายฟ้าแม่ยาใจ
ห่างเพียงกายใจรำพึงถึงทุกวัน

นั่งคิดถึงลำนำที่ฉ่ำหวาน
ที่ขับขานจากลุงเปามาเข้าฝัน
คิดถึงพี่ชายใหญ่ใจผูกพันธ์
เคยแบ่งปั่นสาระธรรมจำขึ้นใจ

คิดถึงเพลงอันไพรเราะเสนาะโสต
จาก ดีเจ คนโปรด โหลดมาให้
ท่าน บีบี ดีเจคลื่น ทะเลใจ
ที่ใคร ๆ กล่าวหาว่าเป็นลุง

เฝ้าคิดถึงกระทาชายนายกระโดด
สร้างมุมโปรดไว้ให้เราก่อนเข้ามุ้ง
มาแต่งกลอนเอ่ยเอื้อนเป็นเพื่อนยุง
นั่งหน้ายุ่งอยู่ที่นี่ทุกวี่วัน
ยังมีอีกหลายท่านที่คิดถึง เดี๋ยวจะเข้ามากล่าวถึงอีกนะค่ะวันนี้ เข้ามารายงานตัวค่ะ
ต้องขอโทษโปรดอภัยท่านยายจ๋า
ที่เมตตาห่วงใยเฝ้าไถ่ถาม
มัวแต่เล่นซ่อนหาลูกตาดำ(นอนหลับ)
เพราะตรากตรำทำงานหนักมากเกินไป

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพ
สวัสดีครับทั่นยาย ลุงเปา ท่านโดด น้องเกิดแก่ น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า คุณbb และญาติธรรมทุกๆท่านครับ

กลับจากเที่ยวเลี้ยวมาเยือนเรือนบ้านใหม่ แสนสุขใจเมื่อหนีไปได้พักผ่อน
อยู่ว่างๆเลยต้องงัดขัดเอากลอน ทุกบทตอนที่เห็นมารจนากัน
กลับมาถึงเห็นทั่นยายกรายมาแล้ว อีกน้องแก้วน้องเกิดแก่แม่หวนผัน
นั่งแถวหน้าคู่ทั่นยายขายจ้อกัน น้องเพียงฝันอยู่ถัดไปใจชื่นบาน
มีลุงเปาอยู่ข้างหลังนั่งเก้าอี้ ท่านโดดชี้ชวนคุยลุยทั่วบ้าน
แล้วหวนมาปรึกษาสนทนากัน จะปลอบขวัญครูวิทย์คิดน้อยใจ
จะร่ำลาไปทำไมไฉนเล่า พี่น้องเรายังห่วงหาอย่าไปไหน
เรื่องคำพูดคนสองคนสนทำไม พูดดีได้พูดร้ายได้ไยใยดี
อันปากคนเขาว่ายาวกว่ากา คำพูดจานินทาเราเขาสุขศรี
เราเฉยไว้เช่นพุทธาอย่าพาที พูดไม่ดีอย่าใส่ใจให้กังวล
เขาปรบมือเพียงข้างเดียวได้เชียวหรือ จะไปถือแล้วหลีกหนีสิสับสน
คนจะว่าเป็นเรื่องจริงยิ่งอับจน อยู่สู้คนเราไม่ได้ทำกรรมย้อนคืน....