ลองคิดตามดูนะ

ในปัจจุบันนี้ได้มีการเห็นคุณค่าของวัฒนธรรมกันมากขึ้น
หันมาสนใจวัฒนธรรมอันดีงามกันมากขึ้น
มีการจัดตั้งกลุ่มสืบสานและอนุรักษ์วัฒนธรรมมากมาย

แต่มันก็ได้ทำให้เกิดจุดสังเกตที่ว่า เรารักษ์วัฒนธรรมของเราจริงหรือ
หรือเพียงแค่อยากกอบโกยเงินของชาวต่างชาติเท่านั้น

ที่เราบอกว่ารักษ์ๆๆๆๆๆๆๆ นั้นน่ะ รักษ์กันที่ตรงไหน
ถ้าดูตามสภาพการณ์แล้ว
เรานำวัฒนธรรมอันดีงามเป็นแบบแผนดั้งเดิม
ไปประยุกต์ใช้เสียหมด

แต่ก็มีบางคนกล่าวว่า ก็เพื่อให้เข้ากับยุกต์กันสมัย
เพื่อให้สะดวกสบาย เพื่อชาวต่างชาติจะได้เข้าใจ
และรับวัฒนธรรมของเราไปได้ง่ายๆ

แล้วเราไม่คิดหรือว่าลูกหลานเราจะรู้สึกอย่างไร
เมื่อในวันหนึ่งพวกเขาต้องการที่จะเรียนรู้รากเหง้าของวัฒนธรรม
ของเขาอย่างแท้จริง

ในเมื่อเรานำไปประยุกต์เสียหมดแล้ว
แล้วจะเหลืออะไรที่มันแท้จริงไว้สืบทอดแก่ลูกหลาน

และอีกอย่างบรรพบุรุษของเราจะคิดอย่างไร จะรู้สึกอย่างไร
ในเมื่อวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียนประเพณีที่พวกท่าน
สั่งสมและสืบทอดมา ต้องมีอันผิดแผกไปจากเดิม

เคยคิดบ้างไหม หรือเพียงแค่อยากจะทำอะไรให้มันง่ายและรวดเร็วก็พอ

มันก็ไม่ผิดน่ะที่ประยุกต์วัฒนธรรมเพื่อให้เข้ากับโลกยุกโลกาภิวัตน์
แต่อยากจะขอไว้อย่างหนึ่ง เมื่อประยุกต์แล้วก็ของให้รักษาวัฒนธรรมอันเดิมไว้
ควบคู่กันไปด้วยจะเป็นการดีที่สุด

เพราะไม่ใช่เพื่อใครหรอก ก็เพื่อลูกหลาของเราเองนี่แหละ จะได้สืบสานสิ่งที่แท้จริงต่อไป

ที่ข้าพเจ้าพูดมานี้ก็ไม่ได้ตั้งใจจะกล่าวหาอะไรใครทั้งนั้น
แต่มันอดพูดไม่ได้ เมื่อต้องเห็นวัฒนธรรมต่างๆที่เป็นของดั้งเดิมต้องมาเปลี่ยนแปลงไป
จนยากที่จะหาคนสืบทอดหรือถ่ายทอดได้แล้วในปัจจุบันนี้

ข้าพเจ้าก็เป็นเพียงเสียงเล็กๆเสียงหนึ่งเป็นเพียงคนธรรมดา
ที่อยากจะอนุรักษ์และสืบสานศิลปะ ประเพณี วัฒนธรรม
อันเป็นแบบบเบ้าโบราณดั้งเดิมของเราไว้เท่านั้น

เพราะว่าสิ่งที่บรรพบุรุษฝากไว้กำลังสูญหายไปทุกวินาที