กำลังใจ

.........กำลังใจ
อย่าถ้อถอยอ่อนแอยอมแพ้พ่าย
อย่าถอดใจจากความเพียรที่มุ่งหวัง
อย่าเอาแต่ทอดหุ่ยหมดพลัง
อย่าหยุดยั้งคิดอ่านการต่อกร

เป็นกำลังใจให้ได้ต่อสู้
เป็นผู้อยู่เบื้องหลังดั่งสิงขร
เป็นสายลมพัดเย็นยามเมื่อร้อน
เป็นมุ้งหมอนกล่อมขับหลับเอาแรง

แม้เจ็บปวดเรื่องร้ายให้หายสิ้น
แม้ชีิวินมีภัยให้เข้มแข็ง
แม้มีรักให้สุขอย่าเปลี่ยนแปลง
แม้แห้งแล้งให้หยาดฝนหล่นไหลริน

ให้หมดใจหมดจิตชีวิตนี้
ให้จิตที่เมตตาพาถวิล
ให้ทุกคนเป็นสุขชั่่วฟ้าดิน
ให้เวรสิ้นไปจากดวงจิตทุกนาม....

........ความตายมิใช่ทางแก้
ทุกข์ไม่ตายไปพร้อมกายอย่าได้หลง
ไปคิดปลงปลิดชีพดับสลาย
สิ่งที่ตายดับดิ้นสิ้นเพียงกาย
แต่จิตใจยังเวียนวนทนทรมาน

แม้สิ้นใจยามจิตติดเศร้าหมอง
ก็จักต้องตกอบายให้เผาผราญ
เกิดอีกห้าร้อยชาติโดยประมาณ
กรรมบันดาลให้ฆ่าตัวทุกชาติไป

เมตตาตนสงสารตนรักตนเถิด
เท่าที่เกิดนี้ก็ยากเย็นไฉน
ตัดช่องน้อยแต่พอตัวไปทำไม
มีต่อไปชีวิตคิดอดทน

ทุกข์เกิดได้ไม่นานก็พลันดับ
ล้วนแต่นับอนิจจังอย่าฉงน
อันความมืดในราตรีนี้ก็วน
กลางวันโพ้นแสนสว่างยังมีมา....

เมื่อมิได้สมดั่งที่ตั้งไว้
โปรดตั้งใจให้แน่วแล้วใฝ่หา
พยายาม...ต่อไปจนได้มา
เพื่อจะได้รู้ค่า...ของสำคัญ

แต่มิมีสิ่งใดได้ทั้งหมด
เราต้องปลดต้องวางอย่างอดกลั้น
เพราะทั้งสองสิ่งนี้มีคู่กัน
ดั่งแบ่งปันคำสอนสะท้อนเงา

มองวิกฤติทุกครั้งอย่างเพ่งพิศ
จะเข้าใจชีวิตอันติดเขลา
สุขก็ดี...ทุกข์ก็ดี...ที่รับเอา
ล้วนยึด"เรา"เป็นศูนย์..คูณอารมณ์.

......... ไพเราะจัง...อนุโมทนาคุณพิกุลแก้วครับ
............ทางสายกลาง
ทางสายกลางทางใจพาไปสุข
จักหายทุกข์หลุดพ้นสิ้นหม่นหมอง
คือมรรคมีองค์แปดตามครรลอง
ไม่มีสองสายเอกสู่นิพพาน
หนึ่งเห็นชอบด้วยปัญญาอย่าหลงผิด
สองความคิดดำริไม่ผิดผราญ
สามวาจาแสนดีมิผิดพาล
สี่การงานสุจริตไม่บิดเบือน
ห้าหาเลี้ยงชีพชอบประกอบกิจ
หกไม่ติดเกียจคร้านให้ฝั่นเฝือน
เจ็ดสติชอบไว้ไม่แชเชือน
แปดจิตมั่นเหมือนขุนเขาเช้าถึงฌาน
สรปย่อข้อใหญ่ได้เพียงสาม
ศีล งดงามครบถ้วนล้วนแก่นสาร
สมาธิ จิตมั่นไม่แพ้มาร
ปัญญา ชาญเชี่ยวดีมีแยบคาย
นี่แหละทางแห่งใจไม่ผิดพลาด
ด้วยองค์ปราชญ์สัมมาพาก้าวหมาย
กำลังใจย่อมมีอย่างมากมาย
หากใครได้เดินตามรอยพุทธองค์......

จาก...วลีเงิน

เมื่อเกิดทุกข์รุกล้ำขย้ำจิต
จะถูกผิดอย่างไรได้รับผล
เกิดก็ทุกข์ร่ำไห้ในบัดดล
จะกี่คนพ้นไหม...ในทุกข์นี้

ทุกข์เพราะรักเพราะชังยังไม่หมด
ทุกข์เพราะอดเพราะโหยแทบโกยหนี
ทุกข์เพราะคำติฉินนินทามี
ทุกข์เพราะผีพนันทำบรรลัย

ทุกข์เพราะอยากนี่นั่นเป็นมั่นเหมาะ
ทุกข์เพราะเคราะห์เหยียบย่ำกระหน่ำใส่
ทุกข์เพราะทรัพย์เคยมีบินหนีไป
ทุกข์เพราะไม่เคยเท่าอย่างเขาเป็น

ทุกข์ทุกอย่างละหนาภาษาโลก
วิปโยคโศรกศัลย์ที่ฉันเห็น
อยู่แค่เพียง..ส่วน"ใจ"ในประเด็น
แม้นเหมือนสุขร่มเย็น...ยังร้อนรน

ลองตั้ง..สติรู้...ดู"ทุกข์"หน่อย
อาจเรียงร้อยให้สังเกตุเหตุฉงน
อนึ่งเรา....เร่าร้อนดังไฟลน
เมื่อนั้นยลต้นทุกข์เคยรุกลาม

เมื่อเห็นต้น..รากเหง้า..ย่อมเอาอยู่
แค่จิตรู้..เท่าทันกันขวากหนาม
มองเห็นเกิด..แล้วดับ..ดังนิยาม
ทั้งรูปนาม....นั้นหนอ ช่างพอดี

หากเมื่อถึงซึ่งปัญญา..พาทุกข์พ้น
ย่อมมีหนทางไปในดิถี
มชฺฌิมา ปฏิปทา ท่านวลีฯ
ดับทุกข์นี้นี่หนาอย่างถาวร...

อนุโมทนาค่ะคุณวลีเงิน ^___^
ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ