ปฏิสัมภิทาสูตรที่ ๒ (พระสารีบุตรผู้มีธรรม ๗ ย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งปฏิสัมภิทา๔)

ปฏิสัมภิทาสูตรที่ ๒

[๓๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สารีบุตรประกอบด้วยธรรม ๗ ประการ
ย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งปฏิสัมภิทา ๔ ด้วยปัญญาอันยิ่งเองเข้าถึงอยู่
ธรรม ๗ ประการเป็นไฉน คือ

สารีบุตรในธรรมวินัยนี้
เมื่อจิตหดหู่ ย่อมรู้ชัดตามเป็นจริง ว่าจิตของเราหดหู่
จิตท้อแท้ในภายใน ก็รู้ชัดตามเป็นจริง ว่าจิตของเราท้อแท้ในภายใน หรือ
จิตที่ฟุ้งซ่านไปภายนอก ก็รู้ชัดตามเป็นจริง ว่าจิตของเราฟุ้งซ่านไปภายนอก
เวทนา ย่อมเกิดขึ้น ย่อมปรากฏ ย่อมถึงการตั้งอยู่ไม่ได้ สารีบุตรทราบแล้ว
สัญญา ย่อมเกิดขึ้น ย่อมปรากฏ ย่อมถึงการตั้งอยู่ไม่ได้ สารีบุตรทราบแล้ว
วิตก ย่อมเกิดขึ้น ย่อมปรากฏ ย่อมถึงการตั้งอยู่ไม่ได้ สารีบุตรทราบแล้ว
จิตในธรรม เป็นที่สบาย ไม่สบาย เลว ประณีต ดำขาว และเป็นปฏิภาคกัน
อันสารีบุตรเรียนดีแล้ว มนสิการดีแล้ว ทรงไว้ดีแล้ว แทงตลอดดีแล้ว ด้วยปัญญา

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สารีบุตรผู้ประกอบด้วยธรรม ๗ ประการนี้แล
ย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งปฏิสัมภิทา ๔ ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง เข้าถึงอยู่ ฯ

จบสูตรที่ ๘


พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๓
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕ อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
หน้าที่ ๓๕/๓๗๙ ข้อที่ ๓๖
http://etipitaka.com/read?language=t...r=35&volume=23

http://truthoflife.fix.gs/index.php?topic=8486.0