เรื่องชาวบ้าน

ยิ น เ รื่ อ ง เ ข า เ ข้ า ว่ า ป ร ะ ส า เ สื อ ก
ยิ น เ พี ย ง เ ป ลื อ ก ร ว บ รั ด ค ำ ตั ด สิ น
ยิ น เ พี ย ง ด้ า น ผู้ อื่ น ห มื่ น ร า คิ น
ห ล ง ช า ชิ น " คิ ด เ อ า เ อ ง " ข่ ม เ ห ง ตั ว

ยิ น แ ล้ ว ยุ่ ง มุ่ ง เ อ า เ รื่ อ ง เ ข า ผิ ด
ยิ น แ ล้ ว คิ ด มุ่ ง ร้ า ย ใ ห้ เ ข า ชั่ ว
แ ท้ จ ริ ง แ ล้ ว ตั ว เ ร า ล่ ะ น่ า ก ลั ว
มิ รู้ ตั ว " ห ล ง ไ ป คิ ด " ปิ ด บั ง ใ จ .

อันจุดหมายปลายทางที่มีมาถึง
เป็นที่พึ่งของรูปกายไม่วายพ้น
คือผืนดินหรือเมรุเผาเถ้ากายคน
ยากหลุดพ้นต้องคืนธาตุไม่คลาดคลา
ที่เหลือไว้คือความดีที่สรรเสริญ
กับคนเมินคือความชั่วมัวเมาหนา
เลือกทำดีหรือทำชั่วมัวเมาตา
คนนินทาหรือสรรเสริญเลือกเดินเอง....

เหมือนดังบัว ปิดช้าง ยังไม่มิด
ใครถูก-ผิด อย่างไร ได้รู้ผล
มิต้องคิด แทนดอก "บอกใจตน"
มิให้หลง วังวน คนนินทา

เราก็เป็น หนึ่งใน วัฏจักร
ล้วนกรรมหนัก พอกัน ในวันหน้า
พึงระวัง สังวรณ์ ก่อนโรยรา
ประพฤติอยู่ ในศีล๕ รักษาใจ.