ท้อ!!! ...จริงหรือเปล่า?

รอบกาย...ช่างไร้ซึ่งแสงสว่าง
สู่ถนน..หนทางร้างแสงสี
สายตา...ราวน้ำคำคอยย่ำยี
กระหน่ำ...ซ้ำชีวีแทบพลีตน

คนอื่น...หมื่นคำเยาะ
ใช้ถ้อย...ร้อยกระเทาะเพราะฝึกฝน
เสียดสี...อย่างเจ็บแสบโดยแยบยล
ทำได้เพียง...อดทนอย่างจนใจ

มองฟ้า...ดูสิจ๊ะ
สุริยะ...ลาจรผ่อนแสงให้
ความมืด...เยื้องเข้าหานภาลัย
มองสิ...เธอเห็นไหมไฟดารา

ระยิบยับ...วับแวมแฉล้มล่อ
จุดหมาย...ได้เติ่มต่อมิรอท่า
ความหวัง...ทอระยับเห็นกับตา
รอเธอ...หมายเอื้อมคว้ามาครอบครอง.

บางครั้งเริ่มท้อใจห่อเหี่ยว
แลเหลียวรอบตัวแสนมัวหมอง
ก่อนนั้นเคยนึกคึกคะนอง
ลำพองผ่านพ้นดั่งคนแพ้

มองฟ้าทีไรพาใจแป้ว
คงไม่มีแล้วแนวทางแก้
ทนสู้ต่อไปไม่เชือนแช
สุดแลสุดเหลียวเปลี่ยวใจจัง

ปลุกปลอบใจตัวอย่ามัววุ่น
ทำบุญให้ทานบานสะพรั่ง
สักวันดอกผลกุศลยัง
ถึงฝั่งริมธารสำราญใจ

ลุงเปา มาแจมเจ้าพิกุลจ้า
สบายดีใช่ไหม?
Happy New Year2012
สวัสดีปีใหม่ 2555 ขอให้รวยๆ อย่าเจ็บ อย่าจน เน้อ