นิทาน ใบหน้าแม่

ในอดีต มีหญิงหม้ายคนหนึ่งซึ่งสามีได้จากไปก่อนเวลาอันสมควร นางมีลูกชายคนหนึ่งชื่อ เฉินต้าเหนียน ซึ่งนางรักดั่งแก้วตาดวงใจ เฝ้าทะนุถนอมเลี้ยงดู ตรากตรำทำงานหนักเพื่อส่งเสียให้ลูกชายได้รับการศึกษาที่ดีที่สุด จนเมื่อลูกชายสำเร็จการศึกษา ก็ได้เข้ารับราชการมีตำแหน่งใหญ่โต ทำให้ฐานะของครอบครัวดีขึ้น มีหน้ามีตาและเป็นที่รู้จักของสังคม แต่ทุกครั้งที่มีแขกมาที่บ้าน ทุกคนก็จะได้เห็นหญิงชราที่มีหน้าตาอัปลักษณ์คนหนึ่งคอยดูแลคุณเฉินอย่างดี เมื่อมีคนถามว่าหญิงชราคนนี้คือใคร คุณเฉินก็จะบอกกับทุกคนว่า “หญิงชราผู้นี้คือคนรับใช้เก่าแก่ที่ดูแลคุณเฉินมาตั้งแต่เล็ก ส่วนคุณแม่นั้นได้เสียชีวิตจากไปนานแล้ว”
คุณเฉินจะบอกกับคนรู้จักทุกคนเช่นนี้ เพราะเขาไม่ต้องการให้คนในสังคมรับรู้ว่าเขามีแม่ที่มีหน้าตาอัปลักษณ์ เป็นน่ารังเกียจ เพื่อเป็นการรักษาภาพพจน์และชื่อเสียงของตนเอาไว้ โดยที่คุณเฉินไม่เคยรู้เลยว่าคำพูดนั้นได้ไปทำร้ายจิตใจของผู้เป็นแม่ให้ปวดร้าวยิ่งนัก
ด้วยความเสียใจกับการกระทำของลูกเป็นเวลานาน จึงทำให้ผู้เป็แม่ถึงกับล้มป่วยลงด้วยความตรอมใจ วันหนึ่ง ขณะคุณเฉิน ได้เข้าไปเยี่ยมดูอาการของแม่ที่ห้องพัก คุณแม่จึงได้โอกาสเล่าเรื่องราวในอดีตให้คุณเฉินฟัง
“ ลูกเอ๋ย! แม่ของเจ้าน่ารังเกียจมากมายนักใช่ไหม แม่คงทำให้เจ้าอับอายขายหน้า ลูกเอ๋ย! เจ้าเคยรู้ไม๊ว่าทำไมหน้าแม่จึงอัปลักษณ์เช่นนี้ ความจริงแล้วหน้าของแม่ไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าเห็นมาแต่เกิดหรอก แต่เป็นเพราะเมื่อเจ้าอายุได้ 4เดือน บ้านของเราเกิดไฟไหม้ ทุกคนต่างหนีเอาตัวรอดออกมาได้เหลือแต่เจ้าคนเดียวที่ติดอยู่ในบ้าน สิ่งเดียวที่แม่คิดตอนนั้นคือหาทางไปช่วยเจ้าออกมาให้ได้ แต่เพราะในวันนั้นมีลมพัดแรงทำให้ไฟลุกโหม ทุกคนต่างฉุดรั้งแม่ไว้ไม่ให้เข้าไปเพราะกลัวจะได้รับอันตราย แม่เองก็รู้ว่าโอกาสที่จะรอดออกมานั้นมีน้อย แม่จึงตัดสินใจฝ่ากองเพลิงเข้าไปช่วยเจ้าโดยไม่คิดถึงชีวิตตัวเอง ในที่สุดแม่ก็ช่วยเจ้าออกมาได้อย่างปลอดภัย เพื่อนบ้านบริเวณนั้นจึงพาแม่ไปส่งโรงพยาบาล เมื่อฟื้นขึ้นมาได้รู้ว่าเจ้าปลอดภัยแม่ก็ดีใจแล้ว แม้ร่างกายของแม่จะได้รับบาดเจ็บใบหน้าแม่จะเสียโฉมไปแม่ก็ไม่เสียดาย
ลูกเอ๋ย!แม่ต้องขอโทษเจ้าด้วย แม่ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เจ้าต้องอับอายที่มีแม่หน้าตาอัปลักษณ์ไม่สวยเหมือนแม่ของคนอื่น วันนี้เจ้าเติบโตขึ้นมามีร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรง ได้เป็นเจ้าคนนายคนแม่ก็ยินดีกับเจ้าด้วย แม่ไม่ได้ต้องการอะไรจากเจ้า หวังเพียงให้ลูกของแม่เป็นคนดีมีคุณธรรม แม่ก็พอใจแล้ว”
เมื่อคุณเฉินได้ฟังเรื่องราวจากปากของผู้เป็นแม่ ก็รู้สึกสำนึกผิดในสิ่งที่ตนได้เคยกระทำต่อแม่ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาคุณเฉินได้เปลี่ยนแปลงตนเองเป็นคนใหม่ คอยดูแลปรนนิบัติแม่เป็นอย่างดี เมื่อมีแขกมาที่บ้านคุณเฉินจะแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกับคุณแม่ และกล่าวยกย่องด้วยความภูมิใจว่าตนนั้นเป็นผู้ที่โชคดีที่มีคุณแม่ที่ประเสริฐที่สุด
จากหนังสือพระในบ้าน