ศิล8

ศิล5ไม่สงใสนะสงใสศิล8ข้อ6เว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล เว้นแล้วใด้บุญยังไงทำไมถึงใด้บุญกินไม่กินก็เหมือนกันคนอดมื้อกินมื้อละใด้บุญไหมประมานว่าไม่มีอะไรจะกิน

ข้อ7เว้นจากการประดับตกแต่งด้วยเครื่องประดับและของหอม อันนี้พอเข้าใจนะแล้วคนบ้าไม่อาบน้ำใด้บุญไหม หมูหมากาไก้ไม่เคยทาแป้งทาครีมใด้บุญไหม

ข้อ8เว้นจากการนอนบนที่นอนสูงใหญ่ อันนี้สิหนักใด้บุญยังไงทำไมถึงเป็นบุญ ขอทานคนจรจัดวนิภพพเนจรไม่ไปสวรรค์กันหมดเหลอ แบบนี้ใด้บุญก้ไม่ต่องฝึกจิตใจกันแล้วนอนหนังสือพิมแม้งเลยบุญทั้งนั้น หมาที่บ้านไม่เคยนอนที่นอนตายไปก็สวรรค์คาลัยแล้ว
บุญคืออะไร

การปฏิบัตไม่ใด้ผลเริมสงใสในบุญละ

.
สวัสดีครับ คุณ Tewada
สาธุ ที่แวะเวียนมาเสมอนะครับ

ศีล นั้นมีนัยยะที่แสดงไว้กว้างขวาง
แต่ถ้ากล่าวอย่างกระชับ เอาเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับประเด็นที่สงสัย
ศีล คืองดเว้นจากการประพฤติชั่วเบียดเบียนกัน

ศีล 5 เป็นพื้นฐานของการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข
ไม่กระทำอกุศลเบียดเบียนกัน
จึงไม่สงสัยใช่ไหมครับ แต่สงสัยตรงศีล 8
ข้อ 6. เว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล
ข้อ 7. เว้นจากการฟ้อนรำขับร้องดูการละเล่น และการประดับตกแต่งลูบไล้ของหอม
ข้อ 8. เว้นจากการนอนบนที่นอนสูงใหญ่

3 ข้อนี้ไม่เห็นจะเบียดเบียนใครเลย
ทำไมจึงต้องเว้นล่ะ?
ก็เพราะเห็นโทษภัยของกิเลสอันเป็นไปด้วยความติดข้อง
จึงสำรวมระวัง เพียรขัดเกลากิเลสยิ่งขึ้น
ละความติดข้องต้องการให้น้อยลง

อาหารเพียง 2 มื้อก็เพียงพอหล่อเลี้ยงแก่การดำรงชีวิต
มื้อที่ 3 ในตอนเย็น กินแล้วก็นอน จึงเกินความจำเป็น
(สอดคล้องกับโภชนาการในปัจจุบัน)
(ที่มักแนะนำให้ลดมื้อเย็นเพื่อสุภาพใช่ไหมครับ)
(เพราะกินแล้วมักกลายเป็นพลังงานส่วนเกิน)

สิ่งบันเทิงเริงรมย์ทั้งหลาย
มักทำให้จิตใจฟุ้งซ่านไปด้วยความเพลิดเพลินลุ่มหลง
ไม่นำพาไปสู่มรรคผล จึงพึงเว้น
การดูแลร่างกายก็เพื่อชำระสิ่งสกปรกออกไป
อาบน้ำ แปรงฟัน สวมใส่เสื้อผ้าสะอาดเรียบร้อย ก็เพียงพอแล้ว
ไม่จำเป็นต้องประพรมด้วยเครื่องหอม
หรือประดับตกแต่งอะไรให้วุ่นวาย

เวลาพักผ่อนหลับนอน
ไม่จำเป็นต้องแสวงหาเตียงหรูหรา
ฟูกใหญ่ๆ หนานุ่มเป็นฟุตๆ ราคาแพงๆ
นอนแล้วก็ไม่อยากลุกไม่อยากตื่น
ที่นอนเพียงง่ายๆ ก็นอนได้แล้ว

หากสามารถประพฤติปฏิบัติได้ดังกล่าว
จะเป็นผู้ที่กินง่ายอยู่ง่ายขึ้นเยอะเลยใช่ไหมครับ
ลดละความติดข้องต้องการลงได้บ้าง
ไม่ฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือยไปกับสิ่งที่เกินความจำเป็นในการดำรงชีพ

ผู้ที่ประพฤติศีล 8 ซึ่งเพิ่มมาอีก 3 ข้อ
ไม่ใช่เพราะเห็นเขาว่าถือศีล 8 แล้วจะได้บุญมาก จะได้ไปสวรรค์
ก็เลยฝืนใจจำทนถือกับเขามั่ง
เพราะอยากได้บุญมากๆ อยากไปเที่ยวสวรรค์

แล้วก็ไม่ใช่ว่า ใครอดมื้อกินมื้อ ใครไม่อาบน้ำ
ใครปูหนังสือพิมพ์นอน (ยังดีนะครับ ไม่ห่มหนังสือพิมพ์)
แล้วจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ถือศีล 8 ได้บุญเยอะๆ

บุญ หมายถึง ความดี การกระทำดี เป็นเครื่องชำระอกุศลธรรม
ผู้ที่เห็นโทษของกิเลส ปัญญารู้ว่าการเจริญกุศลยิ่งๆ ขึ้น
ช่วยขัดเกลาอกุศลให้เบาบางลง
จึงน้อมใจไปสู่การประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในศีล 8
ด้วยกุศลเจตนาในการขัดเกลาที่ละเอียดยิ่งขึ้น

เห็นไหมครับว่า
ต้องมีเจตนาคือความตั้งใจอันดี
ในการประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในศีล 8
เพื่อฝีกฝนอบรมตนเองในการขัดเกลากิเลสยิ่งขึ้น
ไม่ใช่ทำไปงั้นๆ หรือทำตามๆ เขาไปเพราะอยากได้หวังผลโน่นนี่
โดยไม่เข้าใจอะไรน่ะครับ

อนุโมทนาครับ



เดฟ

สาธุ

ศีลอุโบสถ มีไว้เพื่อความปล่อยวางสิ่งอันเป็นเครื่องล่อใจทั้งหลาย

ศีล ข้อ ๓ เปลี่ยนจากกามเมสุมิจฉาจาร เป็น อพรหมจริยา เวรมณี ละเว้นจากสิ่งอันเป็นข้าศึกต่อพรหมจรรย์ กล่าวคือ ไม่เสพย์สิ่งใดที่ทำให้น้ำอสุจิเคลื่อน การเจริญในส่วนนี้ เพื่อละราคะโดยตรง มีเจตนาที่จะไม่เสพย์เมถุน ละความติดใจในการสัมผัสกายระหว่างชาย-หญิง ทำจิตให้ตั้งมั่นที่จะตัดขาดกามเมถุน

ศีล ข้อ ๖ วิกาลโภชนา ไม่กินข้าวหลังเที่ยงตรงไปนี้ เราเจริญเพื่อละความละโมบติดอยากตามใจเกินความพอดี เกินความจำเป็น ท่านเรียกว่า รู้จักประมาณในโภชนา ในจรณะ ๑๕ คือ รู้จักความพอดีในการกิน
- น้อมพิจารณาได้ว่า ข้าวที่เรากินอยู่นี้ๆก็เพื่อให้ร่างกายนี้คงอยู่ได้เท่านั้น เพราะเราอาศัยกายนี้เพื่อการปฏิบัติ และ ดำรงชีพ หากกินฟุ้งเฟ้อจุกจิกก็เกินความจำเป็นที่กายต้องการ มันเป็นไปเพื่อความอยากเท่านั้น
- เวลาที่เรากินเยอะ ติดเป็นนิสัย คนบางจำพวกเมื่อกินอิ่มเกินไปจะขึ้เกียจเพราะหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน แล้วก็นอน ไม่มีความเพียรอยู่
- เวลาที่เรากินเยอะ ติดเป็นนิสัย คนบางจำพวกเมื่อกินอิ่มอยู่ตลอดเวลาทำให้ร่างกายมีกำลังเกินความพอดี ทำให้เกิดการหลั่งสารฮอโมนด์ที่เป็นส่วนเกิดที่อัดเต็มต่างๆอยู่ในร่างกายออกมา เป็นเหตุให้เกิดอารมณ์ทางเพศบ้าง, คิดมากฟุ้งซ่านบ้าง, ระส่ำติดความอยากตามที่ใจต้องการบ้าง
(เหตุแห่งวิกาลโภชนาโดยย่อง่ายๆมีประมาณนี้ ลองตั้งใจมั่นบริโภคให้น้อยแล้วพิจารณาดูความเป็นไปของตนว่าในขณะนั้นๆเป็นอย่างไร ต่างกับปกติที่เป็นอยู่อย่างไรได้ ก็จะรู้เองว่า วิกาลโภชนาหากตนที่มีจริตอย่างนี้ๆถือปฏิบัติจะให้ผลดีในส่วนใด ผู้ปฏิบัติจะรู้ได้เฉพาะตนครับ)

ศีล ข้อที่ ๗ นัจจคีตวาทิตวิสูกทัสสนมาลาคันธวิเลปนธารณมัณฑนวิภูสนัฏฐานา เว้นจากการฟ้อนรำ ฟังเพลง ขับร้อง ประโคมดนตรี เครื่องตกแต่งกาย เราเจริญเพื่อละราคะ ละความคิดฝักใฝ่ยินดีใน รูป รส กลิ่น เสียง ภายนอก ไม่ยินดี ยินร้ายกับ รูป รส กลิ่น เสียง อันเป็นที่น่ารักน่าจำเริฐใจทั้งสิ้นไป

ศีล ข้อที่ ๘ อุจจาสยนมหาสยนา เว้นจากที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่ คือ ละความติดใจสัมผัสที่สบายกาย ถึงแม้ไม่นอนฟูกนุ่มๆเราก็ยังดำรงชีพอยู่ได้ ชีวิตคนไม่ได้ต้องการจำเป็นอะไรมากมายนอกจากปัจจัย ๔ ไม่ว่าจะเป็นใครเมื่อตายไป รูปกายนี้ก็นอนอยู่เพียงไม้กระดานอันเดียวรองรับกายเราไว้ สุดท้ายกายนี้ก็อาศัยนอนได้แค่ไม้กระดานโรงศพเท่านั้น ดังนั้นแล้วมีอะไรที่เราจะยึดว่าสิ่งไรๆควรและไม่ควรต่อกายนี้ได้บ้าง ก็ยึดอะไรไม่ได้เลย เมื่อไม่มีอะไรที่จะเข้าไปตั้งได้ว่าสิ่งนี้ๆควรแก่เรา สิ่งนี้ๆไม่ควรแก่เราแล้ว เราก็พึงอยู่อย่างเรียกง่าย ไม่แสวงหาจนเกินความจำเป็นที่จะดำรงชีพอยู่ได้


- หมดนี้เป็นสัมมาสังกัปปะ ความคิดชอบ คิดออกจากทุกข์ เนกขัมมะวิตก เป็นกรรมฐานต่อศีล ๘ ที่เรียกว่า ศีลอุโบสถ เพราะเป็นไปเพื่อความปล่อยวางหลุดพ้นความหน่วงเหนี่ยวยึดถือดังที่กล่าวไว้นั้นแหละ หากทำแล้วติดขัด อึดอัดกายใจ ทำไม่ได้ ก็แสดงว่ายังติดหลงสมมติอยู่เยอะ ทำได้ความติดใคร่ในสิ่งไรๆจะลดลง ผลที่ได้ผู้ปฏิบัติจะรู้ได้ด้วยตนเอง บางที่ท่านว่า ศีล ๘ เป็นศีลของพระอนาคามี

ส่วนศีลที่เป็นไปในมุมของพระก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง พรหมจรรย์นี้หมายรวมทั้งการเสพย์กามเมถุนและศีลทั้งหมดทุกข้อ ซึ่งศีลของพระนั้นมีทั้งเจริญเพื่อความเหมาะสมแก่เพศสมณะ มีทั้งเป็นไปเพื่อความปล่อยวาง มีทั้งเป็นไปเพื่อความหลุดพ้นทุกข์ด้วยข้อละเว้นทั้ง 227 ข้อ นั้นแหละ

ลองถือ ศีล ๘ ดูสิเพื่อสักอาทิตย์หนึ่ง อธิษฐานถือเอา แล้วจะเห็นชัดหลายอย่าง มีคนมาอธิบาย 108 ไม่สู้เราเห็นจริงจากการกระทำสัมผัสเอง