ไว้อาลัย หรือ ไว้ความดี แด่คุณลุงน้องแอนนา

ขอนอบน้อมแด่พระพุทธเจ้าทุก ๆพระองค์ พระธรรมเจ้าทุก ๆ พระธรรมขันธ์ พระอริยสงฆ์ และท่านทั้งหลายผู้กำลังแสวงหาความเจริญทั้งสิ้น

หลังจากผู้เขียนห่างหายไปนาน วันนี้ก็จะกลับมาเขียนธรรมะแบบบ้านๆ เพราะธรรมะคือธรรมะชาติ ธรรมะชาติคือตัวเรานี่แหละตัวเราที่มอเห็นสิ่งรอบข้างตัวเราเป็นธรรมะหรือเปล่าเท่านั้นเอง พอดีมีน้องเขาพึ่งสูญเสียญาติ ที่เราเรียกกันว่าความตายที่พลัดพราก ใครจะเอาอะไรมา ฉุดไว้ก็ไม่อยู่ ส่วนใหญ่เวลาผู้เขียนหรือทุกๆท่านไปงานศพสิ่งหนึ่งที่ได้เห็นคือ ความเสียใจของญาติ จะเป็นกันทุกที่เมื่อเวลามีสวดศพบรรดาญาติพี่น้องหรือเพื่อนๆฝูงก็จะมาแสดงความอาลัย แล้วแต่ว่าสวด 3 วัน 5 วัน 7 วัน หรือบางคนก็มีการไว้ทุกข์ให้ 100 วันเลย ตามความเห็น ผู้เขียนก็ว่าดีเป็นการแสดงถึงความรักความอาลัย แต่พอครบกำหนดเผาแล้วผ่านไป 1 เดือนทุกๆคนเดียวก็ลืมบุคคลผู้ล่วงลับไปแล้ว

สำหรับตัวผู้เขียนมองว่า เอาเวลาที่เราไปนั่งทำใจเป็นเดือนๆ ออกมาสร้างความดีอุทิศให้ผู้ล่วงลับดีกว่าไหม ไปไว้ความทุกข์ 100 วัน ทำใจไม่ได้หลายเดือนไม่ยอมกินยอมนอน เฮ้อๆแล้วคนที่ล่วงลับไปแล้วก็คงได้แต่รอ รอให้เราสร้างกุศลคือความดีอุทิศไปให้ ทุกวันนี้สิ่งที่เราทุกคนทำคือ เอาแต่จมอยู่กับความทุกข์จนไม่ลืมว่า คนที่ตายไปแล้วไม่สามารถสร้างบุญกุศลได้ จะมีบุญกุศลได้ก็ต่อเมื่อเราทำความดีแล้วกรวดน้ำอุทิศกุศลให้ อุปมาเหมือนเติมน้ำลงตุ่ม บุคคลที่ล่วงลับไปแล้วไม่สามารถเติมได้ น้ำในตุ่มจะเพิ่มได้ก็เพราะบรรดาญาติๆทำบุญไปให้ ผู้ที่ตายไปแล้วก็ได้แต่นั่งรอญาติๆทำบุญไปให้ ส่วนญาติๆก็เอาแต่เสียใจ ร้องไห้ฟูมฟาย ทำใจไม่ทัน ไม่เป็นอันกินอันนอน เฮ้อ ยิ่งบางคนไว้ทุกข์เป็นปี พอผู้เขียนเห็นแบบนี้แล้วได้แต่สงสารผู้ที่ตายไปแล้ว ลองเปลี่ยนเป็นไอ้ที่เรามัวแต่ไปไว้ความทุกข์ หรือ ทำใจไม่ได้เป็นเดือนๆ เปลี่ยนเป็นสร้างความดีตอบแทนบุคคลที่ตายไปแล้วดีกว่าไหม แบบนี้ท่านคงจะยิ้มเอ้ ลูกๆหลานๆเราดีแหะเติมน้ำลงตุ่มให้เราเสมอ ไม่ได้มัวแต่เสียใจพอผ่านไป 3 ปีก็ลืม แบบนี้น่าสงสารสำหรับผู้ที่ตายเป็นที่สุด ผู้เขียนก็หวังว่าท่านทั้งหลายจะเปลี่ยนจาก ไว้อาลัยเป็นไว้ความดี ความดีที่จะส่งผลให้ผู้ที่ตายไปแล้วได้รับกุศล ได้เจอภพภูมิที่ดี แบบนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นการ ตอบแทนพระคุณของท่านอย่างดีที่สุด


สุริยาฉายแสง แรงกล้า ก็ถึงคราวมืด
ศศิธรเรืองอร่าม ยามราตรี ยังมีกาลแรมลับ
ลาภยศสรรเสริญ ดังดอกไม้บาน ไม่นานก็แห้ง
ชีวิตตั้งแต่วัน เกิดขึ้น ก็บ่ายหน้าสู่ตาย
กายที่เปล่งปลั่ง ดังทองทา ย่อมอืดพองเน่าเหม็น
ตาเคยงามงด บุรุษเหลียว ถลนออกนอกเบ้า
ลิ้นช่างจำนรรจา ไพเราะ แลบพองจุกคับปาก
การไม่เคยขาด จากน้ำหอม กลับส่งกลิ่นเหม็นคลุ้ง
คนที่เคยกกกอด บอกรัก รังเกียจไม่ยอมเข้าใกล้
มนุษย์เอ๋ย อะไรเล่า ในโลกนี้ ที่มีค่ากว่าพระธรรมcr(พระชุมพล)

อนุโมทนาครับ
เมื่อวันที่ 9 ที่ผ่านมา จะ happy birthday น้องปาล์ม
แต่ไม่รู้จะ hbd ทางช่องทางไหน
เลยขอ hbd ย้อนหลังทางนี้เลยแล้วกันนะครับ
สุขสันต์วันเกิดครับ

ปล. อันนี้เป็น fb กลุ่มสมาชิกวัดเกาะฯ ครับ
https://www.facebook.com/groups/408897992637091/



เดฟ