ท่อง....ทะเลใจ

โพสต์ต้นฉบับโดยคุณ plyfha

คิดถึงทุกท่านค่ะ

สวัสดีครับทั่นยาย น้องปลายฟ้า น้องเพียงฝัน ลุงเปาและญาติธรรมทุกๆท่าน

ลมอะไรพัดปลายฟ้ามาถึงได้
ส่งเพียงใจว่าคิดถึงคนึงหา
คงงานมากจนไม่ว่างยากย่างมา
น้องปลายฟ้าจึงห่างหายคลายไปนาน
ดีใจจังว่าวันนี้พอดีเหมาะ
มาจำเพาะพี่นพมาพาสุขศานต์
จะแวะมาเยี่ยมเยียนเขียนกลอนกานต์
จึงสนานใจประสบพบพอดี........

ยินดีที่ได้พบจ้า

สวัสดีค่ะ พี่เดฟ พี่ดาว พี่บุษ พี่วรรณ ลุงโจ
ทั่นยาย พี่นพ ลุงเปา ครูวิทย์ พี่เกิดแก่ คุณน้องรัก
ลุงบีบี พี่ปิศาจ พี่โดด พี่อ๋อย และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่ปลายฟ้า คิดถึงค่ะ

ลุงเปาขาเข้าได้ค่ะ ลงทะเบียนใหม่ ชื่อเดิม รหัสเดิมค่ะ
ทีแรกเพียงฝันก็เจออย่างลุงเปาค่ะ
สาธุค่ะ ลุงเปา พี่นพ

ขอเป็นหนึ่งกำลังใจในที่นี้ กรรมส่งชี้ชักนำทำให้เขว
ถึงคราวทุกข์ทำกายใจให้รวนเร ใจว้าเหว่เดียวดายไร้คนแคร์
ด้วยกุศลผลบุญทำหนุนเนื่อง ช่วยปลดเปลื้องหัวใจที่มีแผล
รู้ตัวตนรู้ทุกข์สุขในดวงแด ให้กระแสร์ความเจ็บปวดมลายไป
ใจเท่านั้นที่ลิขิตชีวิตผัน ใจเท่านั้นทำคืนวันให้สดใส
ใจเท่านั้นทำให้สุขในทันใด ก็เพราะใจตัวเดียวที่เกี่ยวกรรม

ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้ทั่นยายหายวันหายคืน เป็นที่รักของสมาชิกทุกท่านนะครับ
(โดยเฉพาะ บีบี คนนี้นะ แฮ่ๆ)

สวัสดีค่ะ พี่ ๆ น้อง ๆ และเพื่อนกัลยณมิตรทุก ๆ ท่าน
ไม่ได้เข้ามาเสียหลายเพลาด้วยภาระมากมาย
ก็..ยังระลึกถึงทุก ๆ ท่านอยู่เสมอนะค่ะ

ระยะนี้ฝนโปรยปราย ระวัง และรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่นพ ครูวิทย์ เกิดแก่ ทั่นบีบี ตาเปา ป้าดาว เพียงฝัน ปลายฟ้า น้องรัก และญาติธรรมทุกท่าน

ถึงชายหาดทะเลใจให้สุขสันต์
เห็นพี่น้องมากันอยู่พร้อมหน้า
ที่ห่างหายก็เยี่ยมกลายได้หวลมา
ทะเลใจที่เหว่ว้า...หวลมาครืน...ครืน..

พี่นพจ๋ามาเขียนกลอนเว้าวอนไผ
ถึงดวงจันทร์ดวงไหนใจเริงรื่น
ใครกันหนอใจจันทร์แม่ขวัญยืน
อยากสะอื้นอิจฉาพี่ที่มีจันทร์...

ตาเปามาคราใดได้กลอนหวาน
ถ้อยคำขานวอนเว้าเจ้าจอมขวัญ
แอบรำพึงถึงสาวใดที่ไหนกัน
จึงรำพันเสียหวานวับจับคารม

ทั่นบีบีเจ้าขามาห่างหาย
มาคราใดก็พาให้ใจสุขสม
เจอกันทีมีกลอนมาพารื่นรมย์
ทะเลใจไม่หมองตรม...ภิรมยา

ครูวิทย์จ๋าเงียบหายไปอบรม
ขอขอบคุณครูดีนี้หน่อยหนา
แม้จะเหนื่อยเพียงใดไม่นำพา
ก็อุตส่าห์เอาใบยาฝากกัน

นั่นปลายฟ้าเสียงใสที่หายห่าง
เข้ามาบ้างในบางครานะจอมขวัญ
อย่าเงียบหายไปนานเนิ่นเกินสองวัน
หนุ่มๆท่านจะห่วงหาตั้งตาคอย ..อิ อิ

เกิดแก่จ๋าเป็นอย่างไรใคร่ขอถาม
ก็ในยามที่หัวยุ่งดังกุ้งฝอย
ทั้งงานหลวงงานราษฎรผลักกันคอย
สาวเหลือน้อยอย่างพี่เราเขาสู้ตาย...สู้ สู้ สู้ น๊า

น้องเพียงฝันคนดีสุดที่รัก
อย่าช้าชักรีบมาอย่าห่างหาย
มาเถอะหนามาเขียนกลอนเพื่อผ่อนคลาย
อย่างเงียบหายให้ชายหาดขาดสาวงาม

ป้าดาวจ๋ามีเวลาอย่างเมินเฉย
อย่าละเลยทะเลใจให้ไหววาม
มาเยี่ยมเยือนกันบ้างยังเขตคาม
ทะเลงาม...รอป้ามาทุกนาที...

ว๊าว....ดีใจจังเลยที่ได้พบประสบพักตร์พี่น้องผองเพื่อนครบทุกคนเลย รู้สึกอบอุ่นใจจังค่ะ
บรรยากาศคึกคักแบบนี้ ต้องร้องเพลงซะกะหน่อยแล้ว..
...หากมีเวลามาเยี่ยมบ้านนา บ้างเน้อพี่น้องเน้อ...อย่าให้คอยเก้อนะพี่อยากมีเพื่อนใหม่
อย่าพาสาวงามกลับมาหยามน้ำใจ หากพามาได้แต่อย่าให้สวยเกินนนนนนนนนนนน ....
เป็นงัยคะเสียงคร่ำครวญของทั่นยาย หากถูกใจมิตรรักแควนเพลงก็คล้องพวงมาลัยกันได้นะค้า...เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก

โพสต์ต้นฉบับโดยคุณ ทั่นยาย

ตาเปามาคราใดได้กลอนหวาน
ถ้อยคำขานวอนเว้าเจ้าจอมขวัญ
แอบรำพึงถึงสาวใดที่ไหนกัน
จึงรำพันเสียหวานวับจับคารม

สาวคนนั้นย่อมรู้อยู่ในจิต
ผู้มิ่งมิตรตาปาเขายอมก้ม
เฝ้าเทิดทูนบูชาพาชื่นชม
เพราะนิยมคมคำประจำใจ

ผู้เป็นจันทร์ส่องแสงสู่แรงฝัน
ผู้ผูกพันดั่งมิตรที่ชิดใกล้
ผู้ดั่งดาวหนึ่งดวงเฝ้าห่วงใย
ผู้อุ่นไอในราตรีทิวาวาร

ขอทั่นยายจงสุขทุกเมื่อเถิด
ให้บังเกิดร่มเย็นทุกถิ่นฐาน
ให้อิ่มอกอิ่มใจในศีลทาน
ให้เบิกบานในบุญที่หนุนนำ เทอญฯ

ตาเปาจ้า

เกิดแก่จ๋าเป็นอย่างไรใคร่ขอถาม
ก็ในยามที่หัวยุ่งดังกุ้งฝอย
ทั้งงานหลวงงานราษฎรผลักกันคอย
สาวเหลือน้อยอย่างพี่เราเขาสู้ตาย...สู้ สู้ สู้ น๊า

อันชีวิตถูกขีดเขียนให้เรียนรู้
ต้องต่อสู้วาดหวังดั่งมั่นหมาย
ต้องเผชิญความยุ่งยากลำบากกาย
เดี๋ยวสบาย เดี๋ยวลำบากมากเรื่องราว

เรื่องงานหลวงนั้นหนอพอจัดสรร
เรื่องสำคัญวันนี้ที่เหน็บหนาว
เรื่องบิดาคราเจ็บไข้ไม่ทุเลา
เพียงบรรเทายื้อยุดฉุดเวลา

สิ่งต้องการวันที่เหลือทำเพื่อพ่อ
ไม่รีรอบ่ายเบี่ยงเกี่ยงรักษา
แพทย์นัดพบเป็นประจำตามเวลา
เพื่อเยียวยาตามหลักสูตรหยุดอาการ

ค่าใช้จ่ายตามมาน่าจุกอก
หนังตาตกทำไงหนอรอตัวหาร
เลือดนักสู้เช่นเราเศร้าไม่นาน
เร่งสร้างงานสร้างเงินให้เพลินใจ

ไม่มีสิทธิ์โอดโอยทำอ่อนแอ
ไม่มีสิทธิ์ท้อแท้แม้หวั่นไหว
ไม่มีสิทธิ์สำออยทำน้อยใจ
ไม่มีสิทธิ์ร้องไห้ใจซมซาน

ทั่นยาจ๋า..เรื่องหัวยุ่งเป็นกุ้งฝอย
เพราะไม่ค่อยมีเวลาทำหน้าหวาน
วันเวลาผ่านไปให้รนราน
มีแต่..งาน งาน งาน บานตะไท

ทั่นยายจ๋า..ขอบคุณค่ะที่มาช่วยสร้างแรงใจให้สู้ สู้ สู้ เรื่องมันต้องสู้ค่ะ ถ้าเราไม่สู้
แล้วใครจะมาสู้ให้เกิดแก่ละค่ะ อิอิ ก็ต้องสู้อย่างมีสีสรรและสดใสตามสไตล์ของเกิดแก่ค่ะ
ทันยายเองก็ต้องสู้นะค่ะ สู้กับการรับประทานยานะค่ะอยากไปดูแลเหลือเกินแต่ตัวเองก็
ยังเอาตัวเองไม่รอด อิอิ หนึ่งเดือนมี 30 วัน พาพ่อไปพบแพทย์เดือนละ 1-2 ครั้ง ๆ ละ
2-3 วัน (ขึ้นอยู่ที่เม็ดเลือดขาว) ค่าใช่จ่ายเรื่องเชื้อเพลิงรถยนต์ในการเดินทางไปพบแพทย์
ค่ายาที่ต้องจ่ายเพิ่ม ค่าอาหารเสริม โน้น นี่ นั่น ก็เล่นเอามนุษย์เงินเดือนอย่างเกิดแก่
ถึงกับเฉาไปเลย โชคดีที่เกิดมาเพื่อลุย ไม่โล๊ะเล๊ะ เหลาะแหละ เปาะแปะปวกเปียก
ตรงไหนมีงานคนขี้งกอย่างเกิดแก่ ไม่ปล่อยให้พลาดโอกาสอย่างแน่นอน อิอิ

พอเหนื่อยนักพัก่อนนอนสักตื่น หลับสักคืนตื่นมาสู้ดูอีกหน
เพิ่มพลังหวังไว้ไม่อับจน เกิดเป็นคนมีสมองมีสองมือ

วันที่ใจอ่อนแอและอ่อนไหว
วันที่ไม่มีใครคอยเคียงข้าง
วันที่ลมหายใจเริ่มเลือนลาง
วันที่สิ่งต่าง-ต่างเริ่มจางลง

เธอยังมีฉันคนนี้ที่ยิ้มให้
ขอเธอสู้ต่อไปอย่าท้อถอย
ความสำเร็จอยู่ข้างหน้ายังรอคอย
อุปสรรคอีกนับร้อยให้ฝ่าฟัน

สวัสดีค่ะ พี่เดฟ พี่ดาว พี่บุษ พี่วรรณ ลุงโจ
ทั่นยาย พี่นพ ลุงเปา ครูวิทย์ พี่เกิดแก่ คุณน้องรัก
ลุงบีบี พี่ปิศาจ พี่โดด พี่อ๋อย และญาติธรรมทุกท่านค่ะ


พี่เกิดแก่ ทั่นยายขา เพียงฝันเป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ
สู้ๆๆค่ะ ขอให้ท่านพ่อพี่เกิดแก่ทุเลาในเร็ววันค่ะ

พอเหนื่อยนักพักก่อนนอนสักตื่น หลับสักคืนตื่นมาสู้ดูอีกหน
เพิ่มพลังหวังไว้ไม่อับจน เกิดเป็นคนมีสมองมีสองมือ

เกิดแก่

มาถึงทางกลางไพรให้ต้องสู้ ดั่งหนึ่งผู้ดียวดายที่ใจดื้อ
ทั้งลมฝนหล่นไล่มิให้อือ มืดตึ๊ดตื๋ออื้ออึงเสียงตึงตัง

หยุดไม่ได้ไฟ้ท์บังคับมันทับถม หยุดต้องจมหล่มลึกสะอึกคั่ง
ต้องซมซานโซเซเร่รุงรัง ตายซะมั้ง.!!ยังอยู่โว้ย.!!โกยต่อไป.!!

เหมือนมอไซด์ใกล้น้ำมันจะหมดแล้ว กำลังแผ่วหมดเชื้อเหงื่อกาฬไหล
หมาไล่เนื้อวิ่งกระหน่ำจะทำไง? ต้องก้าวเดินอย่างไวให้พ้นมัน

ยังดีที่กำลังบุญคอยหนุนเกื้อ ทุกข์ล้นเหลือเพียงใดยังใจมั่น
พระตรัยรัตน์เป็นที่พึ่งช่วยดึง,ดัน คงมีวันฟ้าหลังฝน...ที่ทนรอ

เกิดแก่เอ๋ย เห็นฟ้าเบื้องหน้าไหม? มีแสงไฟสีหม่นอย่าย่นย่อ
อดทนเดินต่อไปใครเคลียคลอ? อีกไม่นานหรอกหนอ...พ้นบ่อกรรม นะ

ขอเพียงมีสติดำริมั่น สู้กัดฟันสู้เวรทุกเย็นค่ำ
มีสติหาสตังนั่งน้อมนำ มีพระธรรมอยู่กับตัวกลัวอะไร?

ลุงเปา จ้า

กตัญญูคือยอดธรรมงามนักหนา
ใช้เวลาจวบชีวินสิ้นสังขาร
พ่อแม่ท่านคือพรหมใจให้สักการ
กายานานย่อมร่วงโรยระโหยลา
นับแต่เล็กท่านเลี้ยงเราเฝ้าพัดโบก
โลกทั้งโลกท่านแบกไว้ไข้รักษา
ลูกร้องไห้ท่านเห่กล่อมถนอมมา
จนลูกยาเติบใหญ่ในปัจจุบัน
ครั้นบัดนี้ท่านชรามาแก่เฒ่า
ร่างกายเล่าเรี่ยวแรงน้อยถดถอยสั้น
มีโรคภัยมาเบียดเบียนหมุนเวียนกัน
ตัวลูกนั้นทำอย่างไรให้แทนคุณ
เคยกราบเท้าบอกภักดิ์รักท่านไหม
ปากกับใจเคยบอกภักดิ์รักสุดสุนทร์
ทำอะไรที่ท่านชอบตอบแทนคุณ
หรือแทนคุณยามท่านตายวายชีวา
ก็ยามนี้ท่านเจ็บป่วยด้วยมีไข้
เราทำได้คือส่งหมอขอรักษา
ยามเมื่อท่านอยู่บ้านสราญกายา
เป็นลูกยาควรคอยดูอยู่เอาใจ
ทำสิ่งใดที่ท่านชอบตอบแทนท่าน
ให้เบิกบานสุขจิตคิดสดใส
เป็นคนดีอย่างท่านหวังดังฤทัย
ให้ใจกายท่านเปรมปรีดิ์ดีนิรันดร์.......

เป็นบุญกุศลยิ่งในความกตัญญูของน้องเกิดแก่ ผลบุญนี้คงส่งเสริมให้อนาคตของน้องเกิดแก่มีแต่ความสุขครับ