ท่อง....ทะเลใจ

เจ้าพ่อ รมควัน

อุแม่เจ้า..อ้าวว้ายตายแน่ๆ ตะละแม่รำแก้บบนซนซะนั่น
ไปจุดไฟไล่ยุ่งพลุ่งพวยควัน จะเผาศาลของตาเปาเค้าหรือไร
ควันโขมงโขลงคลุ้งพุ่งเต็มศาล เจ้าพ่อท่านคงแสบตาหาน้อยไม่
เสียงไอค๊อกออกจากศาลนั่นปะไร คงโดนไฟสุมทรวงจนร่วงราน

ตะละแม่เกิดแก่แม่คุณเอ๋ย แม่ทรายเชยวีระกรรมทำกับศาล
ไปจุดไฟรมควันท่านเสียอาน เจ้าพ่อศาลไคฟงคงแทบตาย
เห็นควันไฟมืดดำทำร่าเริง ตาเปาเพิ่งสำลักควันรีบผันผาย
ขืนอยู่รับสินบนจนตาลาย อาจจะตายคาศาลนะทั่นเปา

เพียงฝันจ๋ารีบเรียกใครดับไฟก่อน ปลายฟ้าต้อนคนออกไปอย่าให้เข้า
พี่นพจ๋ารีบไปช่วยด้วยตาเปา ก่อนเป็นเจ้าไร้ศาลผ่าน..รมควัน

เกิดแก่จ๋าจะทำศาลเจ้าอบฟางรึไงคะ

5555555555555555555
ป้าจารำแก้บนกันหรอ
จะไปแก้ศาลไหนอ่ะ
เด๋วกี้ไปล๊อบบี้ศาลก่อนนะ
ยอม ๆ ดูเค้าหน่อย
เด๋วกี้หาแว่นดำอำพรางหั้ย อิอิ

เสียงครูวิทย์ฝากใจในเวหา
ฝากฟากฟ้าคืนนี้มีดาวใส
ร้องเรียงรักพร้อมพรักด้วยอุ่นไอ
จากดวงใจของครูวิทย์ส่งจิตมา

สวัสดีครับ ท่านเดฟ ท่านดาว ลุงเปา ลุงบีบี
ลุงโจ ครูวิทย์ ทั่นยาย คุณโดด คุณอ๋อย คุณเกิดแก่
น้องเพียงฝัน คุณปลายฟ้า คุณลัดกี้ คุณแปดคิว
และทุกท่าน ครับ
สาธุกับบทความดีดี ทั่นยาย พี่นพ ลุงเปาครับ

เสียงโห่ร้องกึกก้องท้องทะเล
เสียงโห่เห่ต้อนรับการกลับบ้าน
เสียงเริงร่าฮาเฮเห่สำราญ
เสียงเบิกบานรับครูวิทย์สิทธิพร


[MOVE][HIGHLIGHT=#00b0f0]WELL COME TO DHAMAPOEM[/HIGHLIGHT] [/MOVE]

ไล่ยุงหรือไล่เจ้ากันแน่?

นอนอกสั่นขวัญหายโอ๊ย...ตายแล้ว!! ไม่เห็นแนวควันเขม่าสีเทาคลุ้ง
เอ..ใครหนามาจุดไฟไล่ฝูงยุง กลิ่นเหม็นคลุ้งควันไฟตายแล้วเรา
อูย..แสบจมูกแสบคอไอค็อกแค็ก ชักแหง็กแหง็กร้อนแทบตายถูกไฟเผา
กระโดดลงจากศาลบ้านของเรา เจ็บหัวเข่าขาโขยกเขย่งไป....

ก็ไหนว่าจะเอาของมาเซ่น เพื่อให้เป็นของขวัญวันฟ้าใส
ครูวิทย์เขาคืนเรือนเพื่อนดีใจ แต่ไฉนมาเผาศาลพาลพาโล?
เห็นเอาไก่เอาเหล้ามาเซ่นไหว้ เต้นรำไปร้องเพลงเปล่งไชโย้!!
เราก็พลอยชื่นใจเหล่าไฮโซ ครูวิทย์โผล่มารำแต้แน่เหมือนกัน

ทั้งทั่นยายเกิดแก่แม่รำสวย ปลายฟ้าช่วยยกตะเกียงให้เพียงฝัน
นพกรณ์รำงิ้วพริ้วพัลวัน แปดคิวนั้นหกขะเมนตีลังกา
พญามารตีตะโพนป๊ะเท่งป๊ะ เจ้าโดดนะรำมวยสวยบ่ก๊า?
ท่านบีบีเป่าแคนแอ่นไปมา สาวสาวพากันร้องเพลงบรรเลงกัน

เผาก็เผาไปเถิดฝูงยุงร้าย แต่ไหงกลายไล่เจ้าเข้าไปนั่น
โถ...ตาเปาอยู่ดีดีมีไรกัน เดี๋ยวก็สั่นตกมาตายไม่น่ารม....ควันเล้ย....ฮา ฮา
หรือเกิดแก่แม่เห็นศาลมันรก สกปรก รกไปไม่เหมะสม
เอาน้ำมันมาราดปาดไฟรม ตาเปาดมควันไฟเดี๋ยวตายเอง...ไช่ไหม? ฮือ ฮือ..!!

[HIGHLIGHT=#ffffff]กราบนมัสการพระคุณเจ้า[/HIGHLIGHT]
สวัสดีครับญาติมิตรแห่งลานโดด ทั่นลุงเปา ท่านยาย พญามาร น้องเพียงฝัน คุณเกิดแก่ คุณลักกี้ ท่านอาจารย์นพกรณ์ คุณปลายฟ้า และทุกท่านที่ยังไม่ได้เอ่ยนาม ครับ
เข้ามาอ่านแล้วน้ำตาพาลจะไหลที่ได้เห็นเพื่อนในห้องยังไม่ลืมกัน ผมยังเป็นปุถุชนคนธรรมดาที่มีรัก โลภ โกรธ หลง เอาเป็นว่ายังอยู่ในโลกแห่งโลกีย ยังมีรัก มีชอบ มีบางครั้งดีใจ เสียใจ น้อยใจบ้างเป็นธรรมดาครับ แต่เมื่อเห็นว่าทุกคนยังเหมือนเดิมเราก็ควรหันกลับมาหาตัวเองว่าที่จริงแล้วเราควรปรับตัวเองในบางเรื่อง....บางครั้งอาจจะเป็นคนคิดมากไป..หวังมากไป..กลัวมากไป...จนต้องถึงกับถอยหนี...ต่อไปจะไม่กลัวแล้วครับ..น๊ะน้องเพียงฝันน๊ะ ครูวิทย์จะไม่กลัวแล้วครับ

มาวันนี้แสนดีใจหาใดเทียบ
หากจะเปรียบได้เพชรที่เคยหาย
กลับมาหาญาติมิตรชิดแนบกาย
จะไม่หายจากลานโดดมาโอดครวญ

ขอขอบคุณ ทุกท่าน ที่ต้อนรับ
มาร่วมขับ ลำนำ ที่แสนหวาน
อ่านครั้งแรก ซึ้งใจ หาใดปาน
ญาติทุกท่าน ฟ้อนต้อนรับ ขับสู้จัง

ทั้งแก้บน แก้ผ้า พาระรื่น
แสนชื่นมื่น ฟ้อนรำมา พาสุขสันต์
ศาลานี้ ลานคนโดด สนุกครัน
ทั้งพี่พี่ น้องน้องนั้น มาพร้อมเพรียง

ถึงวันนี้ ครูวิทย์ อิ่มจิตแล้ว
โอ้เพื่อนแก้ว รับฝันมา พาสุขสันต์
จะผ่านไป อีกกี่ปี หรือกี่วัน
ครูวิทย์นั้นจะไม่ลืม กรุณา

โอ๊ย...ครูวิทย์ ส่อยแหน่ๆ

ครูวิทย์เอ๋ยส่อยแหน่แย่เสียแล้ว ถูกน้องแก้วรมควันจนขวัญผวา
จะไล่ยุงแต่ไฟแลบแสบนัยตา โดดลงมาขาแพลงหลังแข็งแล้ว
โถ พ่อคุณไปไหนมาทำหน้าเหี่ยว ไปเดี๋ยวเดียวแก่อักโขโธ่ น้องแก้ว
เมื่อก่อนนั้นหนุ่มฟ้อหล่อแหวกแนว ทำเป็นแต๋วไปได้น่าอายจัง

ดูเขารำแก้บนกับคนสวย ครูวิทย์ฉวยผ้าขาวม้ามัดหน้าหลัง
มัดข้างหน้าแต่เห็นก้นคนจังงัง ครูวิทย์ยังไม่รู้ ฮู้ รีบมา!!
เอาโสร่งนี่ไปนุ่งให้มันมิด เอาไปปิดก้นไว้เดี๋ยวขายหน้า
แล้วที่หลังก่อนจะไปก่อนจะมา สวมเสื้อผ้าให้มันดีก่อนลงเรือน เน้อ..!

อุ้มลุงเปาไปฟ้อนกับเขาหน่อย มะลำมะลอยเจ้ากี้ไม่มีเพื่อน
ไปไหนไหนก็ได้ไม่อยู่เรือน กับหมู่เพื่อนเรียกว่าไปมะลำมะลอย
อูย..ครูวิทย์หลังลุงเปามันขัดยอก ขาถลอกแขนเคล็ดเฮ็ดค่อยค่อย..แหน่
เกิดแก่เอ๋ยลุงเปาเขาสำออย นวดให้หน่อยนะแม่คุณเอาบุญเทอญฯ

ก็อยากเอาไฟไปสุมที่ใต้ศาล ลุงลนลานโดดลงมาจนหน้าเหยิน
หลังก็เคล็ดขาก็เคลากไม่อยากเดิน เจ็บเหลือเกินก็เพราะเจ้าเข้าราวี
เดี๋ยวจะให้ครูวิทย์ไปส่งบ้าน นวดนานนานไม่เป็นไรอย่าหน่ายหนี
หายดีแล้วทำศาลใหม่ให้ดูดี แล้วเป็นทีแห่ขันหมากไปขอเธอ ดีไหม?
ฮา ฮา ฮา!!

[HIGHLIGHT=#ffff00][HIGHLIGHT=#fdeada]มาต้อนรับครูวิทย์ที่บ้านใหม่[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#fdeada]ทะเลใจยังรอไม่มีล้า[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#fdeada]ทั้งท่านยายลุงเปารีบเข้ามา[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#fdeada]สาวนปลายฟ้ารออยู่กู่ก็โกย[/HIGHLIGHT]

[HIGHLIGHT=#fdeada]อันน้ำใจมีมาไม่แห้งเหือด[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#fdeada]แม้ไม่ใช่สายเลือดยามระโหย[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#fdeada]มาคุยกันพี่น้องอย่าโบกโบย[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#fdeada]ไม่มีโรยน้ำใจในลานธรรม[/HIGHLIGHT]
[/HIGHLIGHT]


[HIGHLIGHT=#ffff00]มอบดอกไม้ช่อสวยให้เติมต่อ[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#ffff00]ทิ้งความท้อหม่นไปใจอย่าซ้ำ[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#ffff00]กำลังใจน้องพี่มีประจำ[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#ffff00]ยามระกำเข้ามาอย่าห่างเลย[/HIGHLIGHT]

[HIGHLIGHT=#ffff00]เรื่องของคำของคนวกวนนัก[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#ffff00]มีทั้งรักทั้งชังแกล้งทำเฉย[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#ffff00]ปลายฟ้านั้นเคยโดนมากมายเลย[/HIGHLIGHT]
[HIGHLIGHT=#ffff00]พอทำเฉยก็แพ้ภัยในตัวตน[/HIGHLIGHT]

สวัสดีค่ะ พี่นพกรณ์ ตาเปา ตะละแม่เกิดแก่ น้องโดด น้องอ๋อย
เพียงฝัน ปลายฟ้า ทั่นบีบี ครูวิทย์ ทั่นพญามาร เจ้าป้าฯ
ทั่นแปดคิว ตะขบ ลัคกี้ และญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ

ครูวิทย์เจ้า ยินดีต้อนฮับปิ๊กบ้านเน้อเจ้า ดีใจ๋แต้ๆกาตี้ครูวิทย์ปิ๊กมา
ได้เวลาพอดีเจ้า จะได้มาร่วมงานตี้ตาเปาเปิ้ลจะไปสู่ขอสาวหน่ะเจ้า

จะขอ...ก้อรีบขอ

ในที่สุดทั่นตาเปาเค้าก็โพล่ง ใจโจงโปงโปร่งสะออนมาอ้อนสาว
จะขอยกขันหมากหมั้นอันเกรียวกราว ไปขอสาวชื่อเกิดแก่นะแม่คุณ
ครั้งที่แล้วนั้นตาเปาเค้าทำเขิน กลัวเหลือเกินว่าสาวเจ้าไม่เกื้อหนุน
ทำโวยวายโยกโย้โถพ่อคุณ เล่นเอาลุ้นกันแทบตายไร้เรี่ยวแรง

เจอฤทธิ์เดชเกิดแก่แม่รมควัน ตาเปาลั่นปวดยอกหายจะไปแต่ง
กลัวแล้วหนออิทธิฤทธิ์แม่แก้มแดง หวาดระแวงเธอจะเผาเจ้าไคฟง
ในครั้งนี้คงไม่ลี้ทำหนีหน้า งานวิวาห์คงราบรื่นชื่นสุขสม
หากตาเปาทำวุ่นวายให้งานล้ม ยายจะสมน้ำหน้าถ้าถึงตาย

ในครั้งนี้พีธีการงานยิ่งใหญ่ ต้องจัดให้สมตามความคาดหมาย
ตามขั้นตอนประเพณีมีมากมาย ต้องหมั้นหมายกันก่อนนะจ๊ะตาเปา
อย่ามัวแต่งุ่มง่ามทำเงื้อง้า มัวตั้งท่าเขินอายอยู่ใยเล่า
เดี๋ยวสาวเจ้าเค้าไม่รอก้อจะฟาว ถูกใครเค้ามาตัดหน้าจะเสียดาย

ตัวทั่นยายเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาว ฝ่ายตาเปาจะให้ใครเป็นผู้ใหญ่
ให้แต่งตั้งจัดหามาเร็วไว ยายจะได้เจรจาค่ายกครู
อุ๊ยไม่ใช่ต้องเรียกว่าค่าเสียหาย เอ้ยไม่ใช่ค่าสินสอดยอดเยอะอยู่
ที่ตาเปาเค้ามอบไว้ให้โฉมตรู ยอดพธูเกิดแก่แม่นงราม

คิดจะขอก็รีบขออย่ารอท่า มัวแต่ช้าเธอเปลี่ยนใจจะไหวหวาม
ถึงน้ำมันขึ้นราคาไม่บ้าตาม มาทาบทามสินสอดเจ้ายังเท่าเดิม


ตาเปาจ๋ารีบหาผู้ใหญ่มาเจราจาสู่ขอตะละแม่เกิดแก่โดยเร็วนะ ขอบอก
ขืนงุ่มง่ามชักช้าเดี๋ยวโดนแซงตัดหน้าจะหาว่าไม่เตือนนะก๊ะ

สวัสดีครับทั่นยาย ทั่นโดด ลุงเปา น้องปลายฟ้า น้องเพียงฝัน น้องเกิดแก่
คุณบีบี คุณครูวิทย์ น้องกี้ พญามาร น้องแมงโม้ และญาติธรรมทุกๆท่านครับ

ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วดังแว่วหวาน ต่างสำราญต้อนรับการกลับบ้าน
คุณครูวิทย์ผู้มีจิตคิดสำราญ พ่อชายชาญหาญกล้ามาแล้วเรา
มีเครื่องเซ่นบวงสรวงปวงเทวา เสียงโห่ฮาดังกันใหญ่ไม่เงียบเหงา
เห็นใครเต้นแก้บนบ่นพรึมเพรา ใช่ลุงเปาฯหรือไม่ในหมอกควัน
ใครกันหนอหน้าคุ้นจังดั่งเคยเห็น เต้นหน้าเป็นแขนขาพาใจสั่น
น้ำตานองเต็มใบหน้าท่าตื้นตัน หรือกลุ่มควันมันรมจนซมไป
พอเสร็จงานก็ได้ข่าวเรื่องบ่าวสาว กลิ่นกรุ่นเงาคาวมงคลยลยินได้
ใครกันหนอจะหมั้นสาวพริ้งพราวใจ บอกได้ไหมจะไปช่วยด้วยอีกคน
จะคอยร้องโห่ฮาหน้าขบวน จะไปชวนทั่นโดดมาหาคนขน
ช่วยกันแบกแจกอั้งเปาเข้าริ้วพล ชวนกันขนสินสอดหมั้นงานลุงเปาฯ
ให้ปลายฟ้าถื่อพานใหญ่ใส่แหวนหมั้น ให้เพียงฝันถือถาดทองดองสาวเจ้า
คุณครูวิทย์เป็นผู้ใหญ่ให้อั้งเปา น้องกี้เฝ้าถาดขนมห่มผ้าแดง
คุณบีบีคุมขบวนชวนกันโห่ เดินโยกโย้รำแต้แห่เป็นแผง
นพกรณ์กับทั่นโดดโลดสำแดง จะเดินแซงเอาสร้อยกั้นงานหมั้นกัน.....