ตาเปาจ๋า ทั่นยายหอบความคิดถึงและหัวใจตาเปาไปส่งมอบให้ตะละแม่เกิดแก่เป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะโดยไม่มีอะไรบุบสลายเสียหายแม้แต่นิ๊ดเดียวเลยค่ะ (ทั่นยาย)
เฮ้อ....ชื่นจาย....ฮา ฮา นับวันรอเจอตัวจริงกันล่ะนะ ว่าแต่อย่าวิ่งหนีลุงเปา ป่าราบก็แล้วกาน...ฮา ฮา จะได้พาไปเลี้ยงขนมจีนพร้อมๆกันให้เต็มคราบ เลยนะ
สาธุ...ตาเปาขออนุโมทนาบุญที่ทั่นยายกับตะละแม่เกิดแก่ ได้เป็นตัวแทนของชาวเรือนใจ ในลานธรรม และวัดเกาะ นำพวงหรีดและได้ไปร่วมทำพิธีสวดพระอภิธรรม
คุณแม่ววรรณิภา เกิดแสง คุณแม่ของต้อย กัลยาณมิตรของพวกเรา สาธุ...
แหม....ทั่นยายบรรยายอย่างละเอียดละออเห็นภาพทุกๆอย่างเลยนะ เหมือนกับพวกเราได้ไปด้วยเลย ยิ่งตอนได้พบตะละแม่เกิดแก่....
เพียงไม่นานก็ถึงโรงพยาบาลตากฟ้าค่ะ สาวสวยคนหนึ่งมายืนรออยู่ก่อนแล้ว ก็ทักทายกันนิดหน่อย.....
อยากเห็นกับตาจังเลยว่า สองสาวนี่ใครจะสวยกว่ากันน๊า? แต่คงสวยคนละแบบแน่ๆสาวเมืองกรุงกับสาวชนบทอ่ะนะ แต่เรื่องจิตใจนั้น แน่นอนว่าต้องเหมือนกันแน่ๆ รวมทั้งต้อยด้วย (จุ๊ย์ๆ BB เอ๋ย ผมเคยเห็นตัวจริงทั่นยายแล้ว ไปฟังคำบรรยาย ที่ผมเคยเขียนไว้ เมื่อพบเห็นเธอใหม่ๆเถิด อิอิ) ดีใจกับพวกเธอจริงๆที่"ธรรมะจัดสรร"ให้มาเจอกัน ตาเปาก็พลอยได้อานิสงส์ไปด้วย แฮ่ะๆ เห็นเมนูอาหารปลาๆด้วยแล้ว หิว..อ่ะ (แต่กลัวเกิดแก่จังเลย คำถามแรก ลุงเปายังเดินได้อยู่อีกหรือนี่?
อ้าว เป็นไรจะเดินไม่ได้? ก็ถูกควักตับ ไต ใส้ พุง ไปหมดแล้วนี่นา... แหม โหดจริงๆกลัวแล้วจ้า...แต่จริงๆคงไม่โหดหรอกนะ เพราะคุยสนุกและมีมุกตลกๆให้หัวเราะอยู่เรื่อยเลย ฮา ฮา
ปลายฟ้าเอ๋ย ลืมเรื่องนั้นไปเสียเถิดนะ เพราะเราไม่ได้มีเจตนาอะไรกับเขาเลย เป็นกรรมของเขาเองต่างหาก อย่างที่ทั่นยายแนะนำนั้นถูกแล้ว นะ
เพียงฝันเอ๋ย คอม ดีแล้วไช่ไหม? ดีแล้วจะได้เจอกันบ่อยๆทุกๆวันๆเหมือนเดิม นะ