ขอนอบน้อมแด่พระพุทธเจ้าทุก ๆพระองค์ พระธรรมเจ้าทุก ๆ พระธรรมขันธ์ พระอริยสงฆ์ และท่านทั้งหลายผู้กำลังแสวงหาความเจริญทั้งสิ้น
วันนี้ผู้เขียนได้มีโอกาสมาแบ่งปันสิ่งที่ผู้เขียนไปเจออยู่บ่อย ๆ คนเราลองสังเกตุดูเวลาไปทำบุญ หรือ จะทำความดีซักอย่างมันจะ ถามว่าเอ้ทำอันนี้แล้วจะได้อะไร บางคนบอกขัดห้องน้ำจะได้ผิวสวย
บริจาคทานจะได้รวย บางคนอยากจะฉลาดก็ไปบริจาคหนังสือธรรมะ แต่ในความคิดของผู้เขียนว่าทำแบบนี้แทบจะไม่ได้อะไรเลย หากการกระทำนั้นไม่ได้มาจากใจที่บริสุทธิ์ ผมได้เจอกับพี่คนนึงเขาบอกอยากรวยก็บริจาคแต่ทานไม่ทำอย่างอื่นเลย ทำไปก็เกิดโลภไปนี่ก็ รวยใรชาตินี้เลย รวยโลภะนะไม่ได้รวยเงินทอง แต่ถ้าเขาทำบุญด้วยใจที่สะอาดและตั้งใจจริงเขาจะรวยทันตาเห็น เพราะใจที่สะอาดจะสั่งตัวเองว่า เราหยุดแล้วหน๋อ เราพอแล้วหน๋อ ก็จะรวยเพราะรู้จักหยุด รู้จักพอนี่แหละรวยของจริง ไม่ต้องไปดิ้นรนทนทุกข์ เรื่องการที่ใจเราจะทำสิ่งใดนี่สำคัญมาก อยากหล่ออยากเท่นู้นไปซื้อโฟมล้างหน้าถวายพระ แล้วก็อุปโลคกันเอาเองว่าทำไปแล้วจะได้หน้าใส ๆ แบบพระ และอีกต่าง ๆ หากมาจากความโลภะ อยากมีอยากได้สิ่งที่เราจะได้มันจะได้ไม่เต็มที่ มันต้อง
ถวายไปอยากหล่อก็จริง แต่ใจต้องตั้งมั่นแล้วว่าเราทำความดี ซื้อสิ่งของที่พระจำเป็นต้องใช้ พอคิดได้ใจมันจะบริสุิทธิ์แล้วมันจะหล่อของมันไปเอง นี่แหละความสำคัญของการทำบุญคือ ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นหัวหน้า ส่วนไอ้ที่เหลืออะเป็นผลที่เราจะได้ เหมือนเราตั้งใจกินข้าวอะเราก็จะได้กินเต็มช้อน แต่ไอ้คนที่เล่นไปกินไปมันก็ได้กินนะ แต่มันกินครึ่งช้อนไม่อิ่ม ได้ก็ได้ไม่หมดแบบนี้เสียดายเปล่า ยิ่งบางคนทำบุญไป เอ้พระเขาเอาไปใช้อะไรน้า เอ้เสียดายจัง แบบนี้มันยิ่งจะไม่ค่อยได้อะไรเลย เพราะมันไม่ได้มาจากใจ ฉะนั้นท่านทั้งหลายผู้เขียนมีคำพูดสั้นแต่มาจากใจเพื่อจบการเขียนของวันนี้
ว่า
น้ำไหน ๆ ที่ว่าใส ยังแพ้ใจที่บริสุทธิ์ สาธุ สาธุ สาธุ