วาจาประกอบด้วยประโยชน์

ขอนอบน้อบแด่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บัดนี้ผมใคร่ขอนำข้อความบางส่วนในพระสูตร "อภัยราชกุมารสูตร" มาโพสท์กล่าวเพื่อเป็นแนวคิดและธรรมทานแก่คนทั้งหลายดังนี้

ผมขอตั้งกระทู้นี้ไว้ เพื่อให้เป็นวิทยาทาน ธรรมทาน แก่เวบ เพื่อให้ท่านทั้งหลายใช้วืเคราะห์พิจารณาถึงความหมายต่างๆของข้อความทั้งหลายที่มาโพสท์ที่นี่ ทั้งผู้ที่มาโพสท์ตั้งกระทู้ ตอบกระทู้ บางครั้งมีหลายพ่อ พันแม่ที่เขามา สภาพจริต คือความกระทำอยู่เป็นประจำๆในชีวิตนั้นก็ต่างกันไป ความนอบน้อมอ่อนโยนก็ต่างกันไป
- บางครั้งคำพูดที่ดูแรง ไม่สุภาพ ไม่นาฟังหรือฟังแล้วทำให้ไม่รู้สึกดี ชอบใจพอใจ ไม่เจริญหู
ไม่เจริญตา แต่เต็มไปด้วยประโยชน์ ข้อคิด แนวทางบ่งชี้ที่ดีๆก็มี
- บางครั้งคำพูดที่ไพเราะ หวานหู น่ายกย่อง แต่หาคุณค่าข้อคิดดีๆไม่ได้เลยก็มี
- บางครั้งคำพูดไม่ไพเราะ ไม่น่าฟัง ไม่เจริญใจ ซ้ำยังหาคุณค่า ข้อคิดใดๆเลยไม่ได้ก็มี
- บางครั้งคำพูดที่ไพเราะ งดงาม นุ่มนวล แต่มีประโยชน์ มีแนวทาง มีคุณค่ามากมายก็มี

แต่เราคงห้ามวิธีพูดกล่าวของใครไม่ได้ ให้เราทั้งหลายนั้นจับจุดเอาข้อคิด แนวคิด แนวทางที่ดี ดังนั้นสิ่งที่เราอ่านแล้ว ฟังแล้ว ควรนำมานึกคิดไตร่ตรองก่อน เพื่อดูเอาเจตนาที่เขาโพสท์กล่าวของแต่ละกระทู้ แต่ละข้อความนั้นๆเป็นที่ตั้ง ว่าดี ไม่ดี มีประโยชน์มากหรือน้อย เพื่อนำมาสู่ประโยชน์ของตนเองและคนอื่นต่อไป สาธุ สาธุ สาธุ...
ผมขอกล่าวเริ่มเรื่อง ณ บัดนี้

วาจาประกอบด้วยประโยชน์ที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระสมณโคดมมหามุนีตรัสไว้

๑. ตถาคตรู้วาจาใด ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบไปด้วยประโยชน์
ทั้งวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตไม่ตรัสวาจานั้น
๒. ตถาคตรู้วาจาใด เป็นของจริง ของแท้ แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์
ทั้งวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ แม้วาจานั้นตถาคตก็ไม่ตรัส
๓. อนึ่ง ตถาคตรู้วาจาใด เป็นของจริง เป็นของแท้ ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตย่อมรู้กาลอันควรที่จะใช้วาจานั้น
๔. ตถาคตรู้วาจาใด ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบไปด้วยประโยชน์
แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตไม่ตรัสวาจานั้น
๕. ตถาคตรู้วาจาใด แม้เป็นของจริง เป็นของแท้ และไม่ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ แม้วาจานั้นตถาคตก็ไม่ตรัส
๖. อนึ่ง ตถาคตรู้วาจาใด เป็นของจริง เป็นของแท้ ประกอบด้วยประโยชน์ ทั้งวาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตย่อมรู้กาลอันควรที่จะใช้วาจานั้น

พระอมตะวจนา แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ขอนอบน้อมแด่พระพุทธเจ้าทุก ๆพระองค์ พระธรรมเจ้าทุก ๆ พระธรรมขันธ์ พระอริยสงฆ์ และท่านทั้งหลายผู้กำลังแสวงหาความเจริญทั้งสิ้น
ธรรมทั้งหลายที่เป็นขั้นสูงพี่Admax ก็ได้บรรยายไปหมดแล้ว ต่อไปนี้ผมจะขอบรรยายธรรมชั้นพื้น ๆบ้าง เนื่องจากความรู้มีพื้น ๆจึงขออธิบายเพียงพื้น ๆ เบื้องต้นเข้าใจง่ายนะครับ

การที่เราจะหาวาจาที่ประกอบไปด้วยประโยชน์ เราจะต้องมีวิธีคิดแบบร่อนทรายหาทอง การที่คนหนึ่งคนพูดมานั้นเขาก็พูดทั้งทรายบ้างทองคำบ้าง อยู่ที่ผู้รับฟังจะไปพิจารณา มหาพิจารณาเอาเองครับ บางคนพิจารณาเอ้ที่เขาพูดมามีประโยชน์ก็ควรเก็บเสียเข้าตัว เหมือนบุรุษผู้ไปเจอทองคำรู้ว่ามีคุณค่าก็รีบนำเก็บเข้าตัว หากแต่เราไปเจอทรายที่เขาพูดมาเราก็ไม่ต้องเก็บ จะไปเก็บทำไมมันเอาไปทำอะไรไม่ได้ หากบางคนขาดการพิจารณาก็อาจจะทิ้งทองไปเสียมากมาย เหมือนในครั้งพุทธกาลพระพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรม ก็จะมีผู้สำเร็จแต่ละชั้นบ้าง ผู้ที่นำเก็บไปสำเร็จบ้าง ขึ้นอยู่กับตัวผู้ที่มาหาเอาเอง พระธรรมที่ท่านทรงแสดงเหมือนกับบ่อทองคำ บุคคลต่างหากที่จะมาขนทองคำเหล่านั้นไปได้ บุคคลผู้มีปัญญาก็พิจารณาแล้วกว่า 1 ชีวิตเราจะเจอสิ่งนี้ยากเย็นนัก ก็ขวนขวายหาทองคำมาเพื่อสร้างประโยชน์แต่ตนเอง กลับอีกคนเห็นบ่อทองคำแต่กลับว่าทองคำที่ไหน ไอ้นี้มันทรายเหลือง ๆ ไม่มีอะไรก็น่าเสียดายประโยชน์ เพราะในตอนเราเกิดพ่อแม่เราก็เขียนไว้แล้วว่าเราชื่อ อะไร ศาสนาพุทธ เปรียบเหมือนเราได้จับจองบ่อทองคำแล้ว ไอ้ตัวเรานี่แสนจะยากจนเลยเดินผ่านบ่อทองยังไม่ยอมร่อนทรายหาทองอีก มันก็เที่ยวเดินไปด้วยความหิวโหยหา บุคคลเท่านั้นที่เป็นผู้เลือก บุคคลเท่านั้นที่เป็นผู้ทำ บุคคลเท่านั้นที่จะบรรลุสำเร็จได้ ทั้งหมดทุกอย่างขึ้นอยู่กับ บุคคลผู้นั้นคือตัวท่านเองว่าท่านจะทำหรือไม่ สาธุ สาธุ สาธุ

สาทุ๊ ^ ^