สบายๆสไตล์ลุงเปา.....

เกิบจะดีด้วยเราเอารักแท้
มาดูแลรักษาทุกเศษเสี้ยว
แม้จะเก่าจะขาดสะอาดเชียว
แค่ คู่เดียว ได้หนอ..ความพอดี

หากจะหวังเรียกร้องจากรองเท้า
หวังรับเอาเท่านั้นคงหันหนี
ปลูกต้นรักถักทอท้อเป็นปี
มิต่อดอกใบนี้..มิมีวัน

จึงต้องมีใจใส่ให้ได้ปุ๋ย
ใช่คำคุยโอ้อวดแบบกวดขัน
ต้องทะนุถนอมพร้อมแบ่งปัน
ดูแลกันและกัน...ทุกวันไป

ร้องเท้าเก่าคนแก่...แท้เป็นคู่
ของเลิศหรูไร้ค่าราคาไหน
ของเก่าทรงความจำย้ำจิตใจ
คือคุณค่าแฝงใน...กาลเวลา.

ได้มาเจอเพื่อนเก่าเค้าเล่าขาน
สนุกสนานจริงเราช่างเข้าขา
อยากจะร่วมวงศ์วรรณจำนรรจา
แต่นำพาไม่คล่องให้ต้องใจ

ขอนั่งฟังสักครู่คอยดูเหตุ
ว่าน้องจะสังเกตุได้หรือไม่
แลลุงเปาคงดูมิรู้ใคร
เพราะหลานในเวปกลอนอ้อนเป็นพัน

ติดอันดับหนึ่งในร้อยไม่น้อยหน้า
หลานจึงกล้ามาทักเพื่อพักขวัญ
พิกุลแก้วมากมีกวีวรรณ
อย่าเบื่อกันเสียก่อนช่วยผ่อนปรน

....................
ร้องเท้าเก่าคนแก่...แท้เป็นคู่
ของเลิศหรูไร้ค่าราคาไหน
ของเก่าทรงความจำย้ำจิตใจ
คือคุณค่าแฝงใน...กาลเวลา

พิกุล ค่า

มันจะคุยกันไม่นานอีกเป็นแน่
พูดถึงเรื่องคนแก่ แย่จริงหวา อิอิ
เจ้าพิกุลคนสวยรวยน้ำยา
ช่างพูดจาไม่เพราะ น่าเลาะฟัน... จัง ฮา ฮา

ล้อเล่งๆๆเน้อ

ลุงเปา

ได้มาเจอเพื่อนเก่าเค้าเล่าขาน
สนุกสนานจริงเราช่างเข้าขา
อยากจะร่วมวงศ์วรรณจำนรรจา
แต่นำพาไม่คล่องให้ต้องใจ

ขอนั่งฟังสักครู่คอยดูเหตุ
ว่าน้องจะสังเกตุได้หรือไม่
แลลุงเปาคงดูมิรู้ใคร
เพราะหลานในเวปกลอนอ้อนเป็นพัน

ติดอันดับหนึ่งในร้อยไม่น้อยหน้า
หลานจึงกล้ามาทักเพื่อพักขวัญ
พิกุลแก้วมากมีกวีวรรณ
อย่าเบื่อกันเสียก่อนช่วยผ่อนปรน

(natee)

อย่ามาแกล้งถล่มตัวน่าหัวร่อ
ลุงนี่ขอยกย่องกระบองย่น ฮา ฮา
เจ้า"นที"นี่หนอชอบยอคน
ทำพิกลกานท์กลอนเว้าวอนจัง

หาว่าลุงมีแฟนเป็นพันร้อย
นั่นยังน้อยไม่หมดนับมดมั่ง อิอิ
เชิญเถิดหนาแม่คุณมาอุ่นรัง
อย่าใบบังดั่งบัวนะตัวดี

มาเยี่ยมบ้านลุงเปาเขาเดี่ยวโดด
มาตั้งโจทย์กานท์กลอนดั่งผ่อนหนี้ เหอๆ
เรามาร่วมสนุกปลุกชีวี
ให้โลกนี้สวยงามยามพบกัน

ลุงเปา อีกแหละ

ใจหาย..!!

พอวันหยุดเพลินใจไปเดินห้าง
ของทุกอย่างวางขายให้ซื้อหา
ทั้งของกินของใช้จนลายตา
ติดราคาให้เห็น..เป็นราย ราย

พอเดินผ่านกระจกเงาเขาตั้งไว้
เอ๊ะ.!นั่นใคร?มองมาหน้าใจหาย
ใบหน้าเหี่ยวผมขาวออกพราวพราย
ชั่งน่าอาย ใครหว่า?หน้าเหมือนเรา

เขม้นมองจ้องดูให้รู้แน่
เฮ้ย..คนแก่ที่ไหน?ใครคือเขา.!?
ทำไมสวมเสื้อผ้าของข้าเล่า?
ผมสีเทาเข้าทรงมองตรงมา

อพิโธ่..เราเอง หรอกหรือนั่น?
โถ..พี่ทั่น..แก่แล้ว แห้วซีท่า?
โอ..สังขาร ไม่เที่ยง เพียงหน้าตา
แต่ทว่า หัวใจ ไม่มีวัน.!!

เห็นกระจกคราใดพาใจฝ่อ
นี่แหละหนอสังขารย่อมผ่านผัน
เกิดมานานแล้วน้องสองหมื่นวัน
คงดึงดันไปได้อีกหลายปี

จะขอใช้เวลาที่เหลืออยู่
หวังชื่นชูดวงใจให้สุขี
ขอสั่งสมคุณงามแหละความดี
เพื่อชีวีสุขสันต์ในบั้นปลาย

"เปาบุ้นจิ้น"

สวัสดีครับลุงเปา
ห่างหายกันไปนาน ไม่ค่อยได้เข้ามาหาเลย
แต่ดูๆแล้วลูกหลานยังอุ่นหนาฝาคั่งกันอยู่เลยนะครับ


แหะๆเห็นกลอนลุงเปาแล้วก็นึกถึงตัวเอลเลย
ถึงจะยังไม่แก่
แต่ก็อีกไม่นานแล้วล่ะ
เวลาช่างผ่านไปไวเสียเหลือเกิน

สองสามวันก่อนเพื่อนรุ่นน้องก็เพิ่งจะหมั้นไปแล้ว
ไอ้เราก็ยังหาใครไม่ได้สักครบเล้ย
...เฮ้อ...

แต่คิดดูอีกทีก็เป็นการดีแล้ว
อยู่อย่างนี้แหละไม่ต้องมีข้อผูกมัดดี

ใจหายเหมือนกันที่คนเก่าคนแก่ของบอร์ดหายไปหมด
เราก็เข้ามาเป็นพักๆ นานๆครับ

ยังไงก็ขอลุงเปาฝากความคิดถึง ถึงญาติธรรมทุกท่านด้วยนะครับ

สวัสดีครับ

สวัสดีครับลุงเปา
ห่างหายกันไปนาน ไม่ค่อยได้เข้ามาหาเลย
แต่ดูๆแล้วลูกหลานยังอุ่นหนาฝาคั่งกันอยู่เลยนะครับ


แหะๆเห็นกลอนลุงเปาแล้วก็นึกถึงตัวเอลเลย
ถึงจะยังไม่แก่
แต่ก็อีกไม่นานแล้วล่ะ
เวลาช่างผ่านไปไวเสียเหลือเกิน

สองสามวันก่อนเพื่อนรุ่นน้องก็เพิ่งจะหมั้นไปแล้ว
ไอ้เราก็ยังหาใครไม่ได้สักครบเล้ย
...เฮ้อ...

แต่คิดดูอีกทีก็เป็นการดีแล้ว
อยู่อย่างนี้แหละไม่ต้องมีข้อผูกมัดดี

ใจหายเหมือนกันที่คนเก่าคนแก่ของบอร์ดหายไปหมด
เราก็เข้ามาเป็นพักๆ นานๆครับ

ยังไงก็ขอลุงเปาฝากความคิดถึง ถึงญาติธรรมทุกท่านด้วยนะครับ

สวัสดีครับ

"เปาบุ้นจิ้น"
แบบว่ากลอนพาไป นะคุณเล็กเอ๋ย
ปุถุชนเต็มขั้น มันจึงร้อนจึงหนาวไม่สร่างซา ฮา ฮา

สวัสดีทุกๆท่านและท่านเปาฯ

ยิ้มหน่อยนะ...คนดี...ไม่เสแสร้ง
เลิกแสดง...ความทุกข์...ความอ่อนไหว
ณ ตอนนี้...ความสุข...มีทั่วไป
แล้วทำไม...ไม่เอา...มาแสดง

หรือว่าชอบ...ความทุกข์...มากกว่าสุข
เอามาปลุก...เพื่อรู้...ให้หน่ายแหนง
เมื่อเห็นเหตุ...ดับได้...ทะลุแทง
ใจรู้แจ้ง...ความจริง...รู้เท่าทัน

เข้าใจแล้ว...บทเรียน...ที่พร่ำสอน
ดั่งละคร...ย้อนเตือน...เหมือนความฝัน
มีจุดเริ่ม...จุดจบ...เกิดดับพลัน
ความเปลี่ยนผัน...ยอมรับ...ยอมเข้าใจ

ขอบคุณครู...ผู้ให้...แสดงเห็น
อย่างใจเย็น...ลงทุน...ยอมหวั่นไหว
ทำให้รู้...ที่ครู...ต้องเป็นไป
เพราะอะไร...ไม่ใช่...อะไรเลย

สมดุลแห่งรัก

ความรักจะยืนยาวแม้หนาวร้อน
ไม่ยอกย้อนยอมรับขยับได้
ต้องสมดุลอุ่นรักสลักใน
แม้นใกล้ไกลผูกพันทุกวันคืน

สมศรัทธา เชื่อมั่นไม่หวั่นไหว
ชอบสิ่งใดเหมือนกันพลันเริงรื่น
ไม่ขัดคององ้ำจนกล้ำกลืน
ไม่ขมขื่นชื่นใจยามใกล้กัน

สมสีลา ศีลสัตย์ดัดนิสัย
มีหัวใจงดงามยามคับขัน
แม้ทุกข์ทนหม่นหมองประคองพลัน
ร่วมสุขสันต์มั่นใจในรักจริง

สมจาคา ชอบให้ทานสราญรื่น
ต่างชื่นมื่นให้อภัยในทุกสิ่ง
บริจาคร่วมใจไม่ประวิง
ให้พึ่งพิงรอบข้างไม่รั้งรอ

สมปัญญา เท่าทันกันเสมอ
ทั้งฉันเธอรู้ใจไม่ขี้ฉ้อ
ไม่เอารัดเอาเปรียบระเบียบ งอ
เฝ้าพะนอชื่นชมเหมาะสมกัน

ถ้าสมกันสี่อย่างหนทางรัก
ผูกสมัครรักแท้ไม่แปรผัน
เข้ากันได้ทุกที่ชั่วชีวัน
ผูกสัมพันธ์ยั่งยืนแสนรื่นรมย์


"เปาบุ้นจิ้น"

สวัสดีครับลุงเปา
ห่างหายกันไปนาน ไม่ค่อยได้เข้ามาหาเลย
แต่ดูๆแล้วลูกหลานยังอุ่นหนาฝาคั่งกันอยู่เลยนะครับ


แหะๆเห็นกลอนลุงเปาแล้วก็นึกถึงตัวเองเลย
ถึงจะยังไม่แก่
แต่ก็อีกไม่นานแล้วล่ะ
เวลาช่างผ่านไปไวเสียเหลือเกิน

สองสามวันก่อนเพื่อนรุ่นน้องก็เพิ่งจะหมั้นไปแล้ว
ไอ้เราก็ยังหาใครไม่ได้สักครบเล้ย
...เฮ้อ...

แต่คิดดูอีกทีก็เป็นการดีแล้ว
อยู่อย่างนี้แหละไม่ต้องมีข้อผูกมัดดี

ใจหายเหมือนกันที่คนเก่าคนแก่ของบอร์ดหายไปหมด
เราก็เข้ามาเป็นพักๆ นานๆครับ

ยังไงก็ขอลุงเปาฝากความคิดถึง ถึงญาติธรรมทุกท่านด้วยนะครับ

สวัสดีครับ

หวัดดีครับ คุณปีศาจฯ
ผมคิดว่าพวกเราคงไม่ได้หายไปไหนหรอก คงเข้ามาอ่านกันอย่างสม่ำเสมอ เพียงแต่ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาเขียนเท่านั้นเอง
เรื่องคู่ครอง ไม่ต้องรีบร้อนหรอกนะครับ ให้เรามีความพร้อม ที่จะรับภาระในการดูแล รับผิดชอบภรรยาและลูกเต้าที่จะตามมาให้ได้เสียก่อนเถิด บางคนตอนยังเป็นโสด เงินเดือนเท่าไหร่ก็พอจะชนเดือนหรือเหลือเก็บบ้าง หรือพอจะได้เจือจานคนรอบข้างที่เดือดร้อนได้บ้างแต่พอมีครอบครัวแล้ว ค่าใช้จ่ายต่างๆของคนสองคน เอาสองคูณเข้าไป มีลูกกี่คน ก็เอาคูณเข้าไปอีก แล้วจะรู้ว่า ไม่ใช่ภาระหน้าที่ๆธรรมดาๆเลย คนที่มีความสามารถจริงๆจึงจะพาครอบครัวไปรอดได้ แต่บางคน สักแต่อยากจะมีเมีย เพื่อความสุขส่วนตน พอมีจริงๆแล้ว กลับผลักภาระไปให้คนนอนเคียงข้าง หรือไม่ก็รบกวนพ่อแม่พี่น้อง ให้มาช่วยแบ่งเบาภาระของตัวเองซะอีก และอีกอย่าง คนที่จะมาร่วมชะตาชีวิต มีทุกข์ร่วมต้าน มีสุขร่วมเสพกับเรานั้น จะต้องมี "สมดุลแห่งรัก" อีกด้วย ถ้าไม่มีนะคุณเอ๋ย แล้วจะรู้ว่า นรกบนสวรรค์น่ะมีจริง
จึงมีสุภาษิตว่า
คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า และ
อยู่เดียวเปลี่ยวกาย แสนสบาย แต่ไม่สนุก
อยู่สองครองทุกข์ แสนสนุก แต่ไม่สบาย

ลุงเปา ครับ

อยากจะมี อย่างเขา เรานั้นอยาก
ทนลำบาก เลียนแบบ ฝืนใจหลาย
กลับมาถาม ตัวเอง ตั้งมากมาย
โง่งมงาย หรือไง ไม่เข้าใจ

อยู่อย่างนี้ ก็ดี มีความสุข
กลับอยากทุกข์ หาเรื่อง เพราะสงสัย
อยากจะมี จะเป็น เช่นใครใคร
มองให้ไว ใครเขา ล้วนทุกข์จริง

เพราะมัวมอง ด้านเดียว ว่าเป็นสุข
ไม่รู้คุก ลวงใจ ให้ถูกสิง
หลงผิดไป โดนหลอก ไม่ไหวติง
อยู่นิ่งๆ ทบทวน สติมา

อยากจะมี ต้องเตรียม ใจเป็นทุกข์
อันความสุข ผ่านเร็ว ให้ห่วงหา
อันความจริง มีอยู่ ทุกเวลา
เรานั้นหนา เห็นไหม ในความจริง

สวัสดีท่านเปาฯ และทุกท่าน