สบายๆสไตล์ลุงเปา.....

โพสต์ต้นฉบับโดยคุณ ปีศาจราชาหมาป่าน้ำแข็งสีเงิน

อิอิที่ยังไม่นอนคือยังไม่ได้นอนและจะไม่นอนเลยครับวันนี้ เพราะว่าที่โรงเรียนมีงานช้างครับต้องอยู่ดูแล (เหนื่อยจัง)
มีลุงเปาเป็นเพื่อนคุยก็ดีแล้วครับ

สวัสดีครับ

เอ งานช้างอะไรหรือท่านปีศาจฯ?
และบังอาจจะไม่นอนเลยหรือนี่?
แหม...คงอยู่ทำงานเอาโอที
หรือไม่มีงานเราเอง งั้นลุยเล้ย... ฮา ฮา

ครับ เหนื่อยก็ทนเอาหน่อย นานทีปีหนไช่ไหม?
เป็นครูบาอาจารย์ทำงานปิดทองหลังพระเพื่อเยาวชนของชาติก็งี้แหละ
พองานผ่านพ้นไปแล้ว ก็สบายใจ พักผ่อนได้เต็มที่ เอาใจช่วย นะครับ

โพสต์ต้นฉบับโดยคุณ paobunjin

เอ งานช้างอะไรหรือท่านปีศาจฯ?
และบังอาจจะไม่นอนเลยหรือนี่?
แหม...คงอยู่ทำงานเอาโอที
หรือไม่มีงานเราเอง งั้นลุยเล้ย... ฮา ฮา

ครับ เหนื่อยก็ทนเอาหน่อย นานทีปีหนไช่ไหม?
เป็นครูบาอาจารย์ทำงานปิดทองหลังพระเพื่อเยาวชนของชาติก็งี้แหละ
พองานผ่านพ้นไปแล้ว ก็สบายใจ พักผ่อนได้เต็มที่ เอาใจช่วย นะครับ

ขอบคุณครับลุงเปาที่เป็นห่วง คือมันเป็นงานช้างระดับอำเภอหรือจังหวัดก็ไม่แน่ใจครับ แต่รับรองว่างานใหญ่แน่ๆครับ
ไม่ได้อยู่เอาโอทีหรอกครับ แต่งานมันบังคับก็คงจะไม่ได้นอนทั้งคืนครับวันนพรุ่งนี้ก็งานหนักอีกครับ ไอ้เรื่องดูแลสุขภาพไม่ต้องห่วงครับ สบายอยู่แล้ว
วันนี้ยังได้ไปทำบุญมาอีกด้วยครับเลยอิ่มบุญนานหน่อยครับ

สวีสดีครับ

สวัสดีทุกๆท่านขอรับ

เอาเรื่องแปลกประหลาดมาเล่าให้กันฟัง เพื่อเป็นตัวอย่าง ของคนดี อิอิ
บุญนำ ตื่นขึ้นมาตอนสาย ๆ ของวันเสาร์ เขารู้สึกปวดหัวและเมาค้าง เนื่องจาก
เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อยแต่เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อเขาพบว่า เสื้อผ้าที่เขาใส่เมื่อคืนนี้
ได้ถูกซักสะอาดและรีดอย่างเรียบร้อย ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนอนถูกจัดไว้เป็นระเบียบ
เขามองเห็นโน้ตวางอยู่บนโต๊ะมีข้อความว่า

" ที่รัก
อาหารเช้าของคุณอยู่ในเตา
กาแฟอยู่ในกระติกน้ำร้อน
ฉันไปซื้อของที่ตลาดประเดี๋ยวกลับมา
รักคุณมากที่สุด "

บุญนำขยี้ตาแล้วลองหยิกแขนตัวเอง เมื่อรู้ว่านี่ไม่ใช่เขาฝันไปแน่นอนจึงเกิดความสงสัย
" มันเกิดอะไรขึ้น ? "
โดยปกติ เขาจะมีปากเสียงกับภรรยาของเขาทุกครั้งที่เขาเมากลับบ้าน
แต่เมื่อคืนนี้เขาเมายิ่งกว่าคืนใด ๆ แต่ทำไมทุกอย่างมันกลับตาลปัตรอย่างนี้?

เขาเดินเข้าไปในครัว อาหารเช้ากาแฟถูกเตรียมไว้อย่างดีสำหรับเขา
เมื่อยกมานั่งกินที่โต๊ะอาหาร เขาพบว่าลูกชายนั่งกินอาหารเช้าอยู่ก่อนแล้ว

บุญนำ : เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น ?
ลูกชาย : เมื่อคืนนี้พ่อกลับบ้านตอนตีสาม พ่อเมามากเดินโซเซชนตู้แตก เก้าอี้หัก
แล้วพ่อยังอาเจียนเลอะบ้านไปหมด
บุญนำ : จริงเหรอ ? แม่ไม่โกรธหรือ ?
ลูกชาย : แม่ลงมาดูแล้วโกรธมาก แม่ลากพ่อไปยังห้องนอน

แล้วแม่ก็ถอดกางเกงที่เลอะอาเจียรของพ่อออก
บุญนำ : แล้วไงต่อ ?
ลูกชาย : พ่อไม่ยอมให้แม่ถอด พ่อได้แต่พูดว่า " คุณ คุณ อย่าดีกว่า ผมมีเมียแล้ว "

ขอบคุณ FW; เมล์ดีๆที่เพื่อนส่งมาให้อย่างสม่ำเสมอ มากนะครับ

บ้านอบอุ่น คือใจ ใสกระจ่าง
มีสว่าง ก็มี มืดสนิท
รู้สันโดษ สงบ ย่อมมีมิตร
รู้จักคิด รู้วาง รู้จบเอย


(ต๊ะเอ๋....สวัสดีขอรับทุกๆท่าน และท่านเปาปุ้นจิ้น)

โพสต์ต้นฉบับโดยคุณ paobunjin

สุขสันต์วันเกิด มะแม แพะตัวอ้วน

ลืมไปเลย เรื่องตัวอ้วน มันชวนหัว
น้ำหนักตัว เรื่องภูเขา บังเส้นผม

ลดลงง่าย อย่างสวยงาม ตามอารมณ์
ดูเหมาะสม คมเข้มเก๋ เท่ห์จังเลย...

สุขสันต์วันเกิด คุณมะแมแพะตัวอ้วน กัลยาณมิตรอีกคนหนึ่งของชาวเรา

ขอให้มีความสุขมากๆ คิดอะไรขอให้สมดังปรารถนา ขอให้รวย ขอให้รวย

อย่าได้มีโรค ภัย อันตรายใดๆมาแผ้วพานเลยนะครับ

ขอบพระคุณอาเปามาก ๆ ฮะ

ที่ได้แต่งกลอนมาอวยพรวันเกิดให้

ก็ขอให้คำอวยพรของอาเปา ประสบความสำเร็จนะฮะ อิอิอิ

อยากแปรสภาพ แพะ ตัวอ้วน เป็น แพะผอม แล้วอ่ะ

ขอบคุณฮะ...

สวัสดีครับลุงเปาและญาติธรรมทุกๆท่าน

อบอุ่นใจเมื่ออยู่ใกล้ใกล้บ้าน
นานแสนนานเพียงไหนใจรู้เห็น
อยู่ใกล้บ้านแสนสุขแสนร่มเย็น
เพราะมีบ้านคอยเป็นที่พึ่งพิง

สวัสดีครับ

http://www.imeem.com/people/Kntviyv/music/2Zvom-dp//

ฝากเพลงให้ฟังค่ะ คนไกลบ้าน

สวัสดีครับลุงเปาและญาติธรรมทุกๆท่าน

ไม่ว่าเราจะเป็นใครไม่สำคัญ
ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นเป็นไฉน
สำคัญที่สิ่งที่เราทำลงไป
ที่ตัดสินเราให้ดีหรือเลว
หากวันนี้ทำดีน่าสรรเสริญ
หากวันไหนมัวเพลินเกินแลเหลียว
ทำกรรมชั่วแทยทุกวันเลยจริงเชียว
น่าหวาดเสียวเมื่อตายจากโลกไป


สวัสดีครับ

บ้านหลังน้อย

บ้านหลังน้อยปลูกไว้คอยอยู่ปลายสวนหมู่ลำดวนอุตส่าห์พรวน..ถนอมไว้

กิ่งใบอุตส่าห์ประคองไม่ให้หมองช้ำอยู่คนเดียวเปลี่ยวใจในยามค่ำ

สุดระกำยิ่งโศกซ้ำ เราอยู่เดียวพฤกษาอื่นดื่นไปไม่แลเหลียว

เพียงต้นเดียวเจ้าลำดวนชวนให้ชื่นดอกลำดวนนั้นน่าสงวนกว่าดอกอื่น

กลิ่นระรื่นเมื่อลมโชย โบกโบยมาเร้าอุราให้เราคนึงถึงความหลัง

ดูซิ..มีแต่บ้านตระกานเดี่ยวแสนเปล่าเปลี่ยวดวงวิญญาเมื่อผ่านพบ

ปลูกบ้านน้อย หวังคอยคู่ดูไม่สบเคยปรารภกับเธอไว้ว่าจะร่วมเคียง

เสียงสัญญาที่ว่าไว้ ยังจำไม่เลือนยังติดเตือน เฝ้าคนึง..ถึงเสมอ

แต่ว่าคำที่เคยพร่ำจากปากเธอฉันต้องเพ้อเพราะคำเธอมากลับกลาย

หมดที่หมายบ้านหลังน้อย..ปล่อยร้างลา.....

วันนี้เอาเนื่อเพลงบ้านหลังน้อยมาลงประกอบภาพซะงั้นแหละ อิ อิ
เข้าเนทดึก กว่าจะมาถึงวัดเกาะได้ก็ยิ่งดึกเลย แวะไปมัวอบรมเด็ก นิดหน่อย ฮา ฮา
ขอบใจทั่นปีศาจราชาฯและ ปลายฟ้า ที่มาเยี่ยมเยือนบ้านน้อยของลุงเปา
อย่างสม่ำเสมอ มีไรดีๆมาฝากกันบ่อยๆ เน้อ