เมื่อวัยเยาว์...ร้องเรียกหา...ผู้เป็นแม่
มาดูแล.......อุมชู.......ยามพักผ่อน
โอ้ละหนอ...ลอยมา...เป็นบทกลอน
มาเห่กล่อม...ให้เรานอน...หลับฝันดี.
เมื่อวัยแรก...แย้มยิ้ม...แตกหนุ่มสาว
สุกสกาว.........ตามวัย..........สู่วิถี
มีบทเพลง.......ซาบซ่าน......นำชีวี
ให้เปรมปรีด์...สุขสันต์...ตามครรลอง.
ย่างเข้าสู่...วัยทำงาน...สังคมใหญ่
ในหัวใจ...รับภาระ...แสนเศร้าหมอง
เสียงดนตรี....เพื่อชีวิต....มาจับจอง
คอยรับรอง...คลื่นอารมณ์...โหมในใจ.
มาถึงสู่.....ปลายทาง.....ของชีวิต
นั่งเพ่งพิศ...เรื่องอดีต....ให้หลงไหล
โยกเยกเอย....โยกเยก....เหงาอาลัย
เป็นบทเพลง...สุดท้าย...โยกเยกเอย.
"พิกุลแก้ว"