เรียนถามอาจารย์เดฟครับ

1.ผมสามารถทดสอบธรรมชาติของจิตของผมโดยใช้วิธีนี้ได้หรือไม่ครับ ปากพูดว่า"ลาลาลาลาลา" แต่สมองคิดคำหนึ่งซึ่งลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์(เหมือนกับอ่านคำด่าของคนอื่นแต่ไม่รู้สึกอะไร) แต่ใจไม่รู้สึกยินดีและยินร้ายอะไรคำดังกล่าว เจตนาเพื่อต้องการทดสอบธรรมชาติของจิตครับ
2.เราสามารถลดกังวลในอดีตได้อย่างไรครับ

1. อ่ะคับ จริงๆ แล้วไม่จำเป็นต้องทดสอบแบบนั้นก็ได้
แต่ขณะนั้นจิตคิดอย่างไร เป็นกุศลจิต หรือ อกุศลจิต
ก็ให้รู้เท่าทันตามจริงของความคิดในขณะนั้นอ่ะคับ

การที่จงใจกระทำเพื่อทดสอบแบบนั้น
เรารู้อยู่แก่ใจ...รู้ล่วงหน้าอยู่แล้ว
ว่าจะทำอะไร...อะไรกำลังจะเกิดขึ้น
ก็เหมือนกับเราแอบเตี๊ยมกันไว้ก่อนใช่ป่ะคับ อิอิ
มีการเตรียมตัวเตรียมใจไว้ก่อนแล้ว
ผลจากการทดสอบก็อาจจะไม่เป็นกลางซักเท่าไหร่...เชื่อถือไม่ได้อ่ะคับ


2. เป็นธรรมดาที่เราอาจจะไม่สบายใจ ครุ่นคิดกังวล ถึงเรื่องราวที่ผ่านมาแล้ว
แต่ถ้าระลึกได้ว่า สิ่งที่ผ่านไปแล้ว ก็ย่อมผ่านเลยไป ไม่อาจจะย้อนกลับไปทำอะไรได้
ครุ่นคิดกังวลไปก็เสียเวลาเปล่า สู้เอาเวลามาคิดทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ก็จะเป็นประโยชน์กว่าใช่มั้ยคับ

เหมือนขนมที่เรากินหมดไปแล้ว จะอร่อยหรือไม่อร่อยก็หมดไปไม่มีเหลือแล้ว
สู้เอาเวลาไปหาขนมใหม่กินดีกว่า...ดีมั้ยคับ อิอิ




เดฟ

การทดสอบแบบนี้ถือว่าเป็นอกุศลจิตหรือไม่ครับ หรือเป็นกรรมธรรมดาเฉยๆ

สำหรับปุถุชน การนึกคิด พูด กระทำ สิ่งใดๆ ก็ตาม
ย่อมเป็นไปด้วยอย่างใดอย่างนึงเสมอคือ..ถ้าไม่ใช่กุศลจิต ก็ต้องเป็นอกุศลจิตน่ะคับ

ส่วนการที่ทดสอบแบบนั้น
ผู้ที่ทดสอบต้องทราบด้วยตัวเองว่าขณะนั้นเป็นกุศลจิต หรือ อกุศลจิตอ่ะคับ



เดฟ

1.ผมเผลอคิดไม่ดีต่อพระพุทธเจ้าแล้วผมก็หยุดความคิดนั้นได้แต่ต่อมาผมคิดว่ามะกี้เราเผลอพูดคำที่ไม่ดี(คำปรามาส)ไหมหนอ(แต่จริงๆไม่น่าจะพูดหรอกน่าจะคิดไปเองมากกว่า)ด้วยความกังวลว่าเราพูดคำนี้ไหมส่วนอีกใจหนึ่งก็คิดว่าเราควรท่องคำว่าพุทโธเพื่อลดความกังวล จนในที่สุดผมเผลอพูดว่า"พุทโธกับคำที่ไม่ดี" พร้อมกันโดยตอนนั้นไม่ได้คิดจะปรามาสท่านอะไร อาจจะเกิดจากการคิดสองอย่างพร้อมกัน อาจารย์เดฟคิดว่าเป็นการปรามาสไหมครับ หรือเป็นอกุศลจิตธรรมดา
2.ถ้าผมทดสอบแบบวิธีที่กล่าวมาข้างต้นแล้วได้ยินคำว่าลาลาลาลาเป็นคำลบหลู่ที่คิดในสมองหรือเผลอพูดโดยใจไม่ยินดีหรือไม่ยินร้ายอะไรคำดังกล่าว เหตุการณ์นี้สามารถเกิดขึ้นได้หรือไม่ครับแล้วการกระทำเป็นอกุศลจิตใช่ไหมครับ

1. ขณะนั้นกระทำไปด้วยอกุศลจิตอ่ะคับ
แต่จะเป็นการปรามาสหรือไม่
ผู้ที่กล่าวต้องทราบเจตนาของตัวเองในขณะนั้นน่ะคับ

2. เกิดขึ้นได้...และเป็นอกุศลจิตอ่ะคับ

ลองดูที่เคยตอบไว้ในลิงค์ที่ให้นี้นะคับ
http://www.watkoh.com/board/index.php?topic=2421.0




เดฟ

1. ประมาณว่าตอนแรกเผลอคิดแต่หยุดความคิดได้แล้ว เป็นอกุศลจิต
ต่อมาหลังเป็นความกังวลที่กลัวว่าเราจะพูดคำที่ไม่ดีออกมาไหมแล้วพอดีอีกใจ หนึ่งก็คิดว่าเราควรหยุดความกังวลโดยการท่องคำพุทโธ คิดมากๆเข้าเผลอพูดสองอย่างกันเลย จึงตกใจมากแต่ไม่เจตนาปรามาสอะไร ก็เป็นอกุศลจิตเราเรียกว่าอกุศลจิตชนิดกังวลใช่ไหม
2.ถ้ากังวลอะไรมากๆเรามีสิทธิ์จะพูดออกมาโดยไม่รู้ตัวได้หรือไม่ครับ
3.อ.เดฟเป็นชาวลำปางหรือไหมครับ ช่วงนี้ลำปางหนาวไหมครับ
4.ผม ขอสวัสดีปีใหม่อ.เดฟ แล้วผมขอคุณพระศรีรัตนตรัยช่วยบันดาลให้อ.เดฟและครอบครัวประสบความสำเร็จตาม ที่หวังเอาไว้และขอให้อ.เดฟและครอบครัวมีสุขภาพแข็งแรงปราศจากโรคภัย และมีความสุขมากๆครับ แล้วผมขอขอบคุณอ.เดฟที่เสียสละเวลาอันมีค่ามาตอบคำถามของผม

1. เรียกว่าอกุศลจิตชนิดกังวลใช่ไหม
ใช่คับ

2. ได้คับ

3. กทม. อบอ้าวสลับฝนตกอ่ะคับ อิอิ

4. สวัสดีปีใหม่เช่นกันนะคับ พรใดที่คุณ phongprapha ให้มา
ขอให้คุณ phongprapha ได้รับพรนั้นเช่นกันนะคับ

ส.ค.ส. จากวัดเกาะวาลุการาม มอบให้แด่เพื่อนสมาชิกทุกท่านคับ
http://www.watkoh.com/board/index.php?topic=2961.0




เดฟ

ประมาณว่าตอนแรกเผลอคิดแต่หยุดความคิดได้แล้ว เป็นอกุศลจิตแบบธรรมดาใช่หรือไม่ครับ

กระทำทั้งสองที่กล่าวมาเป็นอกุศลจิตคนละส่วนกันใช่ไหมครับ