ช่วยเหลือการศึกษาน้องๆชาวมอแกน อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ จ.พังงา

ถึง..กัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ..

ปูมีโอกาสได้ไปเที่ยวหมู่เกาะสุรินทร์ ได้ไปหมู่บ้านมอแกน ได้เห็นน้องๆแล้วอยากมีส่วนช่วยเหลือเรื่องการศึกษาเลยไปคุยรายละเอียดกับครูอาสา ก็สามารถช่วยได้ในเรื่องอุปกรณ์การเรียน ของใช้ที่จำเป็นต่างๆค่ะ ปูส่งของไปบริจาคหลายรอบแล้ว ฝากไกด์ไปแต่เกรงใจเค้าเพราะฝากหลายครั้งจึงไปติดต่อกับทางอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ว่าส่งของผ่านทางอุทยานได้มั้ย ได้รับคำตอบว่าได้ส่งได้ทุกเวลาแม้กระทั่งช่วงปิดเกาะซึ่งเจ้าหน้าที่จะนำไปส่งให้ หรือถ้าครูอยู่บนฝั่งก็ฝากไปได้เลย...
ถ้าท่านใดสนใจช่วยเหลือน้องๆส่งของไปได้ที่....

อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ ต.คุระ อ.คุระบุรี จ. พังงา 82150 ( ฝากให้คุณครูหมู่บ้านมอแกน)
โทรศัพย์ของทางอุทยาน 076-480654 , 076-472146 และ 076-472147.

ขอบคุณค่ะ






ปัจจุบันวิถีชีวิตของชาวมอแกนได้เปลี่ยนไปไม่สามารถเร่ร่อนใช้ชีวิตในท้องทะเลได้เหมือนก่อนๆ ดังนั้นการศึกษาจึงจำเป็นสำหรับเด็กๆที่นี่ค่ะ
การได้เรียนภาษาไทยมีส่วนช่วยในเรื่องคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้นค่ะ.

รูปนี้เป็นโรงอาหารของน้องๆค่ะ..ตอนกลางวันน้องๆก็จะมาทานอาหารที่นี่ค่ะ

น้องๆน่ารักมากๆค่ะ..ก้มหน้าก้มตาเขียนหนังสือ ละบายสี

ทุกๆชีวิตมีคุณค่าเสมอค่ะแม้จะเป็นชีวิตเล็กๆที่อยู่ห่างไกลๆจนบางครั้งอาจหลงลืมว่ายังมีอยู่..

ยืมรูปนี้จากอาจารย์เดฟค่ะ
ขอบคุณค่ะ อาจารย์เดฟ

อนุโมทนา สาธุค่ะ คุณปู และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

ขอบคุณ..คุณบุษและอ.เดฟมากๆนะคะที่ช่วยแนะนำสอนวิธีการตั้งกระทู้ และ Post รูปภาพประกอบของน้องๆค่ะ..

ฝากถึงอ.เดฟนิดนึงค่ะ : ปูไม่ใช่นางสาวไทย แล้วก็ไม่ได้รักเด็กๆอ่ะค่ะ อิอิ ...แต่ปูว่าถ้าใครได้เห็นก็คงอยากช่วยเหลือน้องๆ
เหมือนปูแหระค่ะ..เค้าน่ารักค่ะ.แบบ ใส ๆ ซื่อๆ ..

ขอร่วมอนุโมทนาสาธุกับคุณปูด้วยนะค่ะ
ที่ได้ช่วยเหลือการศึกษาน้อง ๆ ชาวมอแกนในครั้งนี้นะค่ะ

ซ้าๆๆๆทุ คับ
อนุโมทนากับคุณปู
แม่พระของเด็กๆ แห่งหมู่บ้านมอแกน
อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์

เดฟ

ปล. อ้อ ไม่ใช่นางสาวไทย
ที่แท้นางงามจักรวาล 5555

อนุโมทนาด้วยจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ

อ่านแล้วรู้สึกอยากช่วยเหลือพี่น้องชาวมอร์แกนด้วยจังถ้ามีโอกาส

น้องปูอย่าลืมเอาธรรมะไปฝากเขามั่งนะโอกาสหน้า

สาธุจ้า
วิเคต

อ.เดฟ

ปูทราบชื่อหนังสือแล้วค่ะ ที่เคยบอกว่าอยากอ่าน น่าสนใจ ที่ว่าเป็นชุดค่ะ แล้วก็ไม่เห็นวางตามร้านหนังสือ..
ชื่อ เรื่อง "คือเมฆสีขาว ทางก้าวเก่าแก่" (Old path white clouds)
เป็นหนังสือพุทธประวัติที่เขียนโดยท่านติช นัท ฮันห์ เป็นคำบอกเล่าจากัลยาณมิตรที่อ่านแล้วนะคะ นำมาแบ่งปัน ...

วันนี้เพิ่งอ่านหนังสือเรื่อง "คือเมฆสีขาว ทางก้าวเก่าแก่" จบ เกิดความซาบซึ้งจนอยากจะเขียนอะไรบางอย่างก่อนที่ความรู้สึกนี้จะหายไป
อาจจะมีบางคนเคยอ่านหนังสือเล่มนี้มาบ้างแล้ว แต่ถ้าใครยังไม่เคยอ่าน อยากให้ได้ลองอ่านดู
สำหรับเราได้เปลี่ยนมุมมองที่มีต่อพระพุทธเจ้าในแง่อิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์ไปเลย
คือเมฆสีขาว ทางก้าวเก่าแก่ (Old path white clouds) เป็นหนังสือพุทธประวัติที่เขียนโดยท่านติช นัท ฮันห์
และแปลโดย รสนา โตสิตระกูลและสันติสุข โสภณสิริ มีทั้งหมด 3 เล่ม

หลังจากอ่านจบอยากจะนิยามสั้น ๆ ว่า "เรียบง่ายแต่ยิ่งใหญ่มาก" ไม่เคยอ่านพุทธประวัติของพระพุทธเจ้าในมุมมองแบบนี้เลย
มุมมองที่พระพุทธเจ้าทรงเป็นมนุษย์คนนึงที่บรรลุธรรมและมีพระเมตตานำธรรมนั้นมาสั่งสอนผู้คน เพื่อให้หลุดพ้นจากวัฏฏะสงสาร
เรื่องราวดำเนินไปตั้งแต่พระพุทธเจ้าทรงประสูติ เกิดความสงสัยในชีวิตและออกค้นหาหนทาง จนได้ตรัสรู้และนำธรรมะนั้นมาสั่งสอนผู้คน
โดยการเล่าเรื่องเป็นตอน ๆ เหมือนนิทาน ไม่มีอภินิหาร ไม่มีอิทธิฤทธิ์อะไร ใช้ภาษาที่เรียบง่าย เข้าใจง่าย และสวยงาม
หลายตอนเรารู้สึกลึกซึ้งกินใจ เห็นภาพพระพุทธเจ้าที่ทรงอ่อนโยนและเต็มไปด้วยพระเมตตา
ได้เห็นข้อธรรมที่ทรงแสดงเหมือนที่เราเคยได้ยินมา พร้อมด้วยที่มาที่ไป ทำให้อย่างเราที่ไม่เคยอ่านพระไตรปิฎกก็ได้เข้าใจความเป็นมา
อย่างเช่นคำว่าพระพุทธเจ้าและตถาคต มีที่มาอย่างไรก็เพิ่งรู้ในเรื่องนี้นี่เอง และยังมีเรื่องของพระสาวกแต่ละท่านว่าเป็นมายังไง
รวมถึงวิธีที่พระพุทธเจ้าทรงวางรากฐานของพุทธศาสนาให้ยั่งยืนแม้ปราศจากพระองค์
ระหว่างที่อ่านไปแต่ละเล่ม ก็เกิดความรู้สึกสำนึกในพระพุทธคุณของพระพุทธเจ้าเป็นอย่างมาก ที่ท่านเสียสละสั่งสอนผู้คนในยุคนั้นจนกระทั่งตกทอดมาถึงเรา
คิดว่าขนาดเราอยู่ห่างจากเวลานั้นถึงขนาดนี้ รับรู้เรื่องราวของท่านจากหนังสือ ยังมีความรู้สึกประทับใจขนาดนี้เลย
หากได้มีโอกาสได้พบพระองค์จริงจะรู้สึกขนาดไหนกัน

อยากให้ได้ลองอ่านกัน สำหรับเราแล้วประทับใจมากเลยค่ะ ตอนที่อ่านถึงตอนที่พระพุทธเจ้าปรินิพพานน้ำตาซึมเลย
คิดว่าถ้าเราเป็นคนในยุคนั้นคงอดที่จะร้องไห้คร่ำครวญเหมือนพระสาวกหลายรูปในเรื่องไม่ได้แน่ ๆ

สุดท้ายนี้ขอบคุณผู้เขียนและผู้แปลมาก ๆ เลยค่ะ ที่ทำให้เราได้มีโอกาสอ่านงานดี ๆ อย่างนี้ ..

ปูเป้