[size=20pt][font=Angsana New][color=brown]๐ เหตุใดจึงพากเพียรหมั่นเรียนรู้
วิเคราะห์ดูทุกอย่างล้วนจางหาย
เมื่อมีเกิดมีแก่แพ้ความตาย
ล้วนเสื่อมคลายลงสิ้นพร้อมอินทรีย์
๐ เขาว่าเรียนเพื่อให้เข้าใจโลก
ยามทุกข์โศกแสนเศร้าเราอยากหนี
ยามสุขล้ำกร้ำกรายใจเปรมปรีดิ์
ด้วยเหตุนี้จึงเห็นไม่เป็นกลาง
๐ เมื่อประจักษ์ความจริงอันยิ่งใหญ่
รู้ที่ใจใช่คำนำถากถาง
ครั้งสมองเข้าใจในเส้นทาง
อักษรวางกางแผ่แค่ตำรา
๐ หากมินำไปใช้คงไร้ผล
แม้รู้ล้นตามหลักควรรักษา
สมองนั้นเข้าใจใช้ปัญญา
แต่ใจคว้าตรงข้ามกับความจริง
๐ จึงถึงจุดรู้เป็นปฏิบัติ
จึงแจ่มชัดเห็นได้ในทุกสิ่ง
เรื่องความรู้-รู้ไว้ไม่ประวิง
ใช่ลดละทอดทิ้งอิงความนัย.
[center]