ลานโดด 3 (เรื่องเล่า เคล้าบทกลอน)

เมื่อครั้งที่ยังไม่พบ พระผู้เจนจบสังสาร์
ยังคงเวียนวนวัฏฏา ธรรมาฉันไม่สนใจ

วันนี้พบพระผู้ชี้ ทางหนีแห่งห้วงน้ำใหญ่
สดุษดีเทิดด้วยหทัย มุ่งไปด้วยธรรมนำทาง

หนทางปรากฏชัดแล้ว เพียรแผ้วผ่าดงถากถาง
พบปะเพื่อนผู้ร่วมทาง ก้าวย่างมุ่งไปไร้อาวรณ์

ยังคงต้องเดินอีกไกล ตราบที่ทุกข์ไม่ถอดถอน
เมื่อพ้นด้วยตนทุกตอน เขียนกลอนฝากผ่านลานธรรม...


มาถึงลานโดด3 แล้วซินะ ใกล้จะครบสองปีกับการเริ่มหัดแต่งกลอน
มาถึงวันนี้ แล้วมองย้อนกลับไปในวันวาน เกิดความรู้สึกปล่อยวาง อย่างไม่ว่างเปล่า

ลานโดด3 ผมเลยอยากเขียนเป็นเรื่องเล่า เรื่องคุย ผสมกับบทกลอน
มากกว่าจะเป็นบทกลอนอย่างเดียว ด้วยเห็นว่าสิ่งที่ผ่านมาบ้างอย่างก็น่าเล่า
สิ่งที่กำลังเป็นไป บางอย่างก็น่าเขียน และคงน่าเสียดาย ถ้ามันผ่านไปเพียงว่างเปล่า

ขอบคุณมิตรจิตผู้ทำให้นายโดดเดี่ยว ผู้เดียวดายจริงๆ
และสิ้นหวังในชีวิตคนหนึ่ง ให้มีแรงลุกและก้าวต่อไปได้ในทางที่ดี
ขอบคุณน้องปลายฟ้าที่ให้คำชี้แนะที่มีค่า
ขอบคุณท่านนพ ท่านยาย ลุงเปา พี่เกิดแก่ ที่เป็นแบบอย่างที่ดี
ขอบคุณท่านเอสโฟ่ ผู้จุดประกายให้ผมหัดแต่งโคลง
ขอบคุณทุกท่าน ที่เข้ามาร่วมอ่าน ร่วมต่อบทกลอน
และก็ต้องขอบคุณน้องน้อยเพียงฝันมากมาย ที่คอยเคียงข้างไม่ห่างหาย
และกราบขอบพระคุณท่านหลวงโย พี่เดฟ และผู้ดูแลทุกท่าน ที่ให้ความอนุเคราะห์พื้นที่

ขอผลแห่งกุศลจงเป็นปัจจัยให้เข้าถึงธรรมอันเป็นเครื่องออกจากทุกข์
ในปัจจุบันชาติ ปัจจุบันจิตนี้ด้วยเถิด
เจริญในธรรมอันงามยิ่งๆ ขี้นไป ขอรับ